جریان تواب سازی از همان روزهای پیروزی انقلاب باب شد و اکنون به شکلی کاملا سیستمی در نهادهای امنیتی اجرا می شود. مشهورترین توبه کنندگان از طیف مذهبی آیت الله العظمی شریعتمداری و از طیف چپ احسان طبری هستند که در مورد طبری نه تنها از نظر سیاسی بل که از نظر عقیدتی نیز ناچار به توبه شد.
بعد از اعترافات رهبران حزب توده ی ایران بسیاری بر این باور بودند که حکومت اسلامی از داروهای روان گردان برای اعتراف گیری استفاده می کند. اما روش های حکومت ساده تر و بدوی تر و مبتنی بر آزار و شکنجه زندانی ست. این روزها به این عوامل عامل زمان نیز اضافه شده یعنی با آزار سیستماتیک در مدت طولانی زندانی مجبور به همکاری با حکومت و توبه از کرده ها و نکرده های خود می شود. کتاب زنده یادان حبیب الله داوران و فرهاد بهبهانی به بهترین شکل ممکن شیوه ی تواب سازی را نشان می دهد.
حکومت اسلامی برای وادار کردن رهبران جنبش سبز نیز از حبس بدون محاکمه و بلند مدت آن ها بهره گرفته و منتظر است که مهندس موسوی و آقای کروبی در طول زمان در هم بشکنند و به میل آقایان توبه کنند.
اکنون شرایط سید علی خامنه ای نیز برای پذیرش توبه ی این دو نفر اعلام شده است:
۱- مشخص کردن مرز خود با دشمنان نظام
۲- پس گرفتن تهمت هایی که به نظر خامنه ای بعد از انتخابات سال ۸۸ به نظام زده شده است
۳- جبران خسارت ها
۴- آماده بودن برای مجازات به خاطر جرایم خود.
مقاومت جانانه ی موسوی و کروبی باعث شده تا خامنه ای چنین شرط و شروطی را برای آن ها تعیین کند که طبعا هیچ کس زیر بار چنین شروطی نمی رود مگر به اجبار.
موضوع «ملاطفت» و توبه خواهی خامنه ای چند نکته را برای ما روشن می کند:
اول این که توبه گیری از متهمان خواست چند بازجوی مریض و روانی نیست و سران حکومت خواهان آن بوده اند و هستند.
دوم سید علی خامنه ای یک تنه در نقش دادستان و قاضی و مجری قضایی ظاهر می شود و قدرت آن را دارد که اشخاص را بی محاکمه به حبس بیندازد.
سوم اگر موسوی و کروبی وادار به توبه شوند عامل اصلی آن شخص خامنه ای خواهد بود.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید