برخی تمایل دارند که افزایش قیمت ارزها و از جمله دلار را به رویداد های سیاسی روز ارتباط دهند. در اینکه بحران سیاسی و فراخوان های مختلف برای بیرون کشیدن پولها از بانکها در ایجاد بحران کنونی مؤثر بوده است جای تردید نیست . ولی این اشتباهی بزرگ است اگر به این عامل بیش از یک عامل فرعی بها دهیم. اگر اقتصاد کشوری قوی باشد و اگر پشتوانه ی پولی قوی وجود داشته باشد هیچ جنجال سیاسی ای قادر نخواهد بود که که در بازار پول زلزله مصنوعی ایجاد کند لذا علت بحران پرداختی بانکها و ترقی ارزش ارزها را که همچنان ادامه خواهد یافت در جای دیگری باید جست. اینکه ارز های معتبر خارجی تا کجا ترقی کنند و ریال یا تومن تا کجا سقوط کند را هیچ پیغمبر اقتصادی قادر به

پاسخگوئی نیست.

واقعیت اینست که در برابر میلیارد ها میلیارد تومن نقدینگی سرگردان بازار و در جریان(خروار ها اسکناس)، ذخیره ارزی مملکت بسیار محدود و مثل یک خشخاش در برابر یک توپ فوتبال است. حال اگر به هر دلیلی، چه اقتصادی و چه سیاسی مردم به ماندگاری و پایائی قدرت خرید دارائی و یا در آمد ریالی خود شک کنند، تبعاً برای تبدیل وجوهات نقدی خود و حتی پیش فروش درآمد خود به صورت استقراض، به سوی پول مطمئن تر یا طلا هجوم خواهند برد. حال اگر موازنه ائی بین پول ملی و ارز خارجی وجود داشته باشد، عطش کاذب تقاضا برای ارز خارجی فرو خواهد نشست. در بازار های پولی بین المللی بهنگام وقوع بحران های پولی در یک کشور، معمولاً، کشور های دیگر زود به کمک می آیند تا از پول در معرض فشار دفاع کنند. زیرا تقلیل ارزش مثلاً ین و یا اورو به زیان منطقه پولی دلار و.. تمام میشود زیرا کاهش ارزش پول کشور یا منطقه رقیب یعنی کاهش قیت اجناس آن منطقه ی پولی و افزایش قذرت رقابت تجاری.

ولی در مورد ریال همچنین مسئله ای وجود ندارد. دولتهای دیگر بمجرد مشاهده ضعف آن، فشار را بر آن خواهند افزود؛ چه به لحاظ انگیزه سیاسی و یا انگیزه اقتصادی.

بهر روی ارزهای بانک مرکزی و در آمد ارزی دولت بهیچ روی پاسخگوی تقاضای هجوم آمیز برای تبدیل ریال به ارزهای خارجی نیست. و بسرعت این عدم توازن در بازار پولی خود را نشان خواهد داد.

خود مقامات دولتی و بانکی معترفند که تورم در سال جاری به بالای 40 درصد خواهد رسید. این بزبان ساده به این معناست که دلار هم باید حد اقل 40 درصد افزایش پیداکند. خود مقامات البته از 50 درصد سخن میگویند. ولی آیا، اولاً خود این انتظار افزایش قیمت ارزهای خارجی کافی نیست که هجوم برای خرید دلار را در بازار بطور بی سابقه ائی افزایش دهد؟ و در ثانی وقتی همه میگویند در اثر هدفنمد کردن یارانه ها قیمت ها 40 درصد افزایش خواهد یافت این بدان معنی نیست که میتوان دلار ارزان قیمت را که دولت بخاطر حیثیت سیاسی خودش پائین نگاه داشته، میتوان با نرخ تخفیفی خرید، به ترکیه و پاکستان و.. برد و بجای آن برنج، شکر، نخ، پارچه و گوسفند ... وارد کرد و فروخت که قیمتشان حد اقل 40 در صد افزایش یافته است؟

در این زمینه زیاد میتوان نوشت ولی فکر میکنم تا همینجا هم کافیست.

من فکر میکنم در آینده نزدیک اگر اتفاقی سیاسی نیفتد، باید منتظر دلار چند هزار تومانی باشیم. رژیم قادر نیست به تقاضای بازار جواب دهد، روند تبدیل ریال به ارز های خارجی همچنان شتاب خواهد گرفت.

بنا بر این علت ترقی ارزش دلار را نه در سیاست و مسائل سیاسی بلکه در بحران کمبود ذخیره ارزی کشور باید جست. عدم توازنی که پیش فروش 20 سال نفت ایران هم بدان پاسخ نخواهد گفت و پولدار ها باز هم پولدار تر و بیچاره ها بیشتر از گذشته بیچاره خواهند شد.