خواه توهمگرائی خواه واقع بینی، از روی نشانه هائی که دیده میشود و با جمع کردن همه این نشانه ها در یک مجموعه نظام مند استراتژیک و تاکتیکی و بر متن ظرفیت های موجود حاکمیت و جنبش مردم برای تعامل و... من بر این اعتقادم که: رژیم در حال جمع کردن خود است تا پلنگ آسا بر جنبش سبز حمله آورد. حرکت نرم او، سیگنالهای نرم گونه و تعامل آمیز او، برجسته کردن نق زدن عقلای اصول گرا و میانداری کاملاً خدعه آمیز عاقله مرد نمایان آنان، همزمان با تشدید دستگیری ها و فشار به رسانه ها و اخطار های بسیار تهدید آمیز رهبری و تشکیل دادگاه های فوق فرمایشی و محارب خوانی چند جوانی که حد اکثر جرمشان شرکت در تظاهرات بوده است و حتی بیشتر از آن حد اکثر ممکنست سطل زباله ائی را هم آتش زده باشند و ممکنست به هر مرام و مسلک سیاسی ممکنی هم باور داشته باشند فقط و فقط نشان از تدارک رژیم برای جنایتی بزرگ خبر میدهد. جنایتی که اعدام گروهی جوان معصوم و بیگناه فقط جزء کوچکی از آنست. خطر در اینست که حکومت در ارزیابی جنبش مردمی سبز، توان و ریشه تنومند آن، دوچار خطای ارزیابی است. رژیمی که طی سی سال توانسته است با اعدام و ارعاب خطرات زیادی را، البته در شرایطی کاملاً متفاوت از سر بگذراند، با این نگاه خو گرفته است و گمان دارد که سلاح رُعب همواره کار ساز است. و خطر دقیقاً در این محاسبه ابلهانه ی رژیم است.

رژیم آنقدر در گند کاری خود پیش رفته که راه عقب نشینی را برخود بسته است و جنبش نیز تا حدی پیش رفته است که به سران خود اجازه هر گونه معامله ائی را نمی دهند. اگر کودتای افسران ارتش سرخ علیه گورباچف موفق شد حمله صاعقه آسای نیروهای امنیتی و سپاه و اعدام تعدادی جوان بیگناه هم در خفه کردن جنبش سبز موفق میشود.

ساده ترین پاسخی که جنبش مردمی سبز به سران فتنه حکومتی میدهد اینست که رهبری فراجناحی و فرا گروهی متحد خود را در خارج از کشور برپا و نا فرمانی مدنی تا سرنگونی رژیم را حتی با قهر ادامه میدهد.

سران فتنه حکومتی باید این پنبه را از گوشهای جرم گرفته و ناشنوای خود بیرون کنند که میتوانند با اعدام گروهی جوان بیگناه در روزهای قبل از سالروز انقلاب، ترس آفرینی کرده و با کارزار جنگ روانی دل جنبش سبز را خالی کنند و با ترساندن و منفعل کردن آن تعرض خود را خانه به خانه علیه فعلین جنبش ادامه دهند. کشتن این گروه از جوانان فقط به آتش خشم متقابل مردم منجر شده و همه روزنه های امید را برای برون رفت کم هزینه از این بحران، هم بروی فتنه گران حکومتی و هم سرانِ حنبش مردمی میبندد.

سید علی خامنه ای مستقیماً دستور قتل این جوانان بیگناه را، هم اکنون صادر کرده است تا درآستانه ی نمایش قدرت جنبش سبز از مردم زهر چشم بگیرد و اتلاق کلمه اعدام هم، به کشتار عامرانه او صادق نیست زیرا فقط قتل عامرانه مصداق این جوان کشی جنایت آمیز است. اگر همچون هزاران مورد در پرونده خونین این حکومت که همواره طرف جانی و جنایت، شخصیت حقوقی و جزائی ( هر چند کلاً فرمایشی) دستگاه قضائی بوده است و به عبارتی، کل ساختار حکومتی در مظان اتهام بوده و هست، در موارد تدارک دیده شده کنونی این، شخص خامنه ای است که فرمان قتل جوانان را میدهد و با کشتن هر یک از این جوانان اتهام قتل و قاتل، که در مورد «رهبر» چندان هم تازه نیست، بیش از پیش دامن ایشان را خواهد گرفت و هیچکس را حق بخشیدن این خونهای به ناحق بر زمین ریخته شده را نیست.

...............................

بعنوان پی نوشت برای علاقمندان

فراز هائی از کتاب «هنر جنگ»* اثر سون تسو

استراتژ نامدار 500 ق.م چین

برآورد

1 ـ همه جنگها به فریب و نیرنگ متکی است. ( آن فرماماندهی که بهتر فریب میده و تله گذاری و گمراه سازی میکند برنده است.م).

2 ـ هنگامیکه توانمندی، خود را ناتوان نشان ده و وقتی در جنبش و جوش هستی خود را غیر فعاال وانمود کن.

3 ـ هرگاه نزدیک هستی خود را دور نشان ده، و هروقت دور هستی خود را نزدیک بنمایان. طعمه ائی بر سر راه حریف بگذار و او را بدام بکش. خود را در عین منظم بودن بی نظم و اشفته بنما.

4 ـ هرگاه دشمن متمرکز است به اوحمله کن و هنگامی که او قویست از رویاروئی با او بپرهیز.

5 ـ فر ماندهان و ژنرالهای او را عصبانی کن و در آنها اعتشا ش فکری ایجاد کن.

6 ـ خود را وامانده بنما و احساس تبختر و فرادستی را در دشمنت ایجاد کن.

7 ـ آماده باشِ دائمی را به دشمنت تحمیل کن و از این راه نیروهایش را فرسوده کن.

8 ـ هرگاه او متحد است نیرو هایش را تقسیم کن. به او حمله کن، هنگامی که او آماده نیست. به او شبیخوان بزن هنگامیکه او انتظار ش را ندارد.

9 ـ برخی نکات کلیدی استراتزیک هست که از آنها نمیتوان پیش از آغاز نبرد آشکارا سخن گفت.

............................

استراتژی تهاجمی

1ـ بردن صد جنگ از صدتا با کشت و کشتار، نشان از زبدگی فرماندهی نیست بلکه بردن جنگ بدون جنگ و مقهور کردن دشمن بدون نبرد نشاندهنده زبدگی فرماندهی است.

2 ـ بهم ریختن استراتزی دشمن اهمیت در جه نخست دارد. ( هر پیکاری مبتنی بر یک رشته راهبردها، برنامه ها و مفروضات است. بهم ریختن این محاسبات، برنامه ها، و راهبرد ها، مغز حریف را بهم میریزد ـ م).

3 ـ ازهم پاشاندن ائتلاف و اتحاد دشمن اهمیت بعدی را دارد.

4 ـ و در درجه سوم حمله به ارتش دشمن اهمیت کسب میکند.

5 ـ آن ارتشی که از وحدت در هدف بین فرماندهی و واحد ها و افرادش برخوردار است نبرد را میبرد.

6 ـ آن کس که میداند چه وقت توان رزم دارد و چه وقت ندارد برنده نبرد است.

...................

آرایش (جنگی)

1 ـ شکست ناپذیری، در استراتژی دفاعی است و پیروزی در استراتژی تهاجمی.

2 ـ با بردن در چندین پیکا ر خود را ماهر در نبرد بحساب آوردن نشان از مهارت نیست. مهارت آنست که قبل از نبرد، دشمن را از پای در آورده باشی و زحمت کمی را برای ارتشت بگذاری.( منظور اینست که با جنگ روانی چنان طرف را به فرسایش، گمراهی و اغتشاش کشیده باشی که کار زیادی برای ارتش باقی نمانده باشد.).

3 ـ حرکت دشمنت را با مانور های خود به او تحمیل کن و نگذار حرکت تو را او تعین کند.

4 ـ تظاهر به اغتشاش آمیز بودن نشان از نظم داخلی است و تظاهر به منظم بودن ناشی از بی نظمی است. ترس تظاهر آمیز نشان از نترسی است و نترسی تظاهر آمیز نشاندهنده ترس. ضعف ظاهری نشان از قدرت و تظاهر به قدرت نشاندهنده ناتوانی است.

*

The Art of War

**

عبارات داخل پرانتز از من است. ح ت