رضا خندان، همسر" نسرین ستوده " حقوقدان، وکیل دادگستری و فعال اجتماعی ، در پاسخ به این پرسش که در روز جهانی زن، چه پیامی برای همسر خود که از ۱۳ شهریور ۱۳۸۹ در زندان اوین بسر می برد ارید جمله ای که دربالا خواندید را نوشت.
با آن که 105 سال از روزی که زنان کارگر کارگاه های پارچه بافی و لباس دوزی در نیویورک آمریکا به خیابان ها ریختند و خواهان افزایش دست مزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط کار شدند و این تظاهرات با حمله پلیس و کتک زدن زنان مواجه شد، می گذرد اما همچنان در جمهوری اسلامی برگزاری هر گونه مراسمی به مناسبت هشتم مارس با سرکوب مواجه می شود.

«امروز يعني هشتم مارس روز جهاني زن، در كشور ما چشم‌ها بيش از همه دوخته شده‌اند به حصاري كه در داخل آن گروهي از زنان اين سرزمين گرد هم آمده‌اند تا نه تنها سرنوشت آينده‌ي خود بلكه سرنوشت زنان و مردان اين سرزمين را رقم بزنند. زناني كه با قدرت و صلابت‌شان عرصه‌ي سياست و اجتماع را تحت تاثير قرار داده‌اند و درعين حال نقش‌هاي زنانه و مادرانه‌اشان را با ايماء و اشاره هم كه شده خوب بازي مي‌كنند.»

رضا خندان، همسر" نسرین ستوده " حقوقدان، وکیل دادگستری و فعال اجتماعی ، در پاسخ به این پرسش که در روز جهانی زن، چه پیامی برای همسر خود که از ۱۳ شهریور ۱۳۸۹ در زندان اوین بسر می برد ارید جمله ای که دربالا خواندید را نوشت.

مخالفت همیشگی جمهوری اسلامی با روز زن
گفتگوی دلبر توکلی با شهلا شفیق
 
08/03/2012
 
 
با آن که 105 سال از روزی که زنان کارگر کارگاه های پارچه بافی و لباس دوزی در نیویورک آمریکا به خیابان ها ریختند و خواهان افزایش دست مزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط کار شدند و این تظاهرات با حمله پلیس و کتک زدن زنان مواجه شد، می گذرد اما همچنان در جمهوری اسلامی برگزاری هر گونه مراسمی به مناسبت هشتم مارس با سرکوب مواجه می شود.

"شهلا شفیق"نویسنده و جامعه شناس مقیم پاریس در پاسخ به این پرسش که چرا نظام جمهوری اسلامی طی سه دهه گذشته همواره با برگزاری هر کونه مراسمی پیرامون گرامی داشت روز جهان زن مخالفت کرده است گفت:« وقتی جنبش زنان به خیابان آمد با سرکوب مواجه شد، اولین تظاهرات در ایران، علیه حجاب اجباری در سال به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی بود و درآن زمان گروههای حز با اللهی کفن پوش به زنان حمله می کردند و زمانی بود که خمینی خواسته بود زنان با حجاب به محل کار بروند. این اولین خاطره 8 مارس در ایران است که با سرکوب توام بوده است.»

این جامعه شناس در ادامه گفت:« بعد از سرکوب عتراض زنان علیه حجاب اجباری زنان اسلام گرا از جمله خانم زهرا رهنورد درآن زمان پیشنهاد دادند که روز زن را لغو کنند وروز تولد فاطمه زهرا، درایران به جایگزین 8 مارس شود.این پیشنهاد مورد قبول قرار گرفت . اما زنان زیادی توجه چندانی به آن نکردند.»
"شهلا شفیق" با تاکید بر این که جمهوری اسلامی ازهمان ابتدا روز 8 مارس را به رسمیت نشناخت. گفت:« حاکمان جمهوری اسلامی به هیچ عنوان مایل نیستند که ارزش های جهان شمول برابری و آزادی برای زنان در ایران مورد قبول واقع شود چرا که آنها معتقدند فقط قوانین اسلامی می تواند حاکم باشد و قوانین شرع نیز زنان را نصف مردان حساب می کند. در نتیجه هر گونه اشاره ای به آزادی و برابری زنان به نظرآنان که از اسلام یک ایدئولوژی درست کردند یک منطق غیر قابل قبول است.»

در آستانه روز جهانی زن، مجلس شورای اسلامی قانون صیغه را به تصویب رساند و همچنین در خصوص اجازه کار از سوی شوهر به زن مورد بحث قرار گرفت و بار دیگر مردان مجاز شناخته شدند در صورتی که احساس کردند کار کردن همسرشان در بیرون از خانه، کانون خانواده را به هر دلیلی به مخاطره می اندازد می توانند مانع از کار کردن زن شوند.
در حالی که در پارلمان جمهوری اسلامی سخن از حفظ کانون خانوده به میان می آید، شاهد ان هستیم که موج فشار بر زنان فعال و خانواده های شان شدید تر شده است ، شهلا شفیق در خصوص این سیاست دو گانه جمهوری اسلامی گفت:« از نگاه ناسالم و عقب مانده حاکمان جمهوری اسلامی، حیات خانواده در گرو نظامی است که انها می خواهند و خانواده سلول امتی است که انها می خواهند برپا کنند و به نام خداوند برآن حکومت کنند در غیر این صورت چطور می توان از استحکام خانواده حرف زد و چند زنی را هم به رسمیت شناخت!»

او در ادامه گفت:« در ایران ولی فقیه برکل جامعه نظارت می کند و بعد در خانواده باید یک سیستم و سلسله مراتبی باشد که مرد حکومت کند، به همین دلیل هم اگر مرد قبول نداشته باشد، زن از ادامه کار باز می ماند و نمی تواند شغل داشته باشد. یعنی در بالای این سیستم سرکوبگر، ولی فقیه قرار گرفته و بعد در سلسله مراتب پائین تر در عرصه خانواده مردان قدرت سرکوب دارند. اما د رعمل خود انها هم بوسیله ولی فقیه مورد سرکوب قرار می گیرند و بعد به فرزندان می رسیم که توسط والدین مورد سرکوب قرار می گیرند به همین ترتیب در سطح جامعه می بینیم که حتا حیوانات هم مورد آزار قرار می گیرند و این مجموعه ی، یک سیستم سرکوبگر خشن است.»

اصل چهارم قانون اساسی ایران مغایر برابری زن و مرد است

"
گفتگوی دلبر توکلی با خدیجه مقدم
 
08/03/2012

خدیجه مقدم"فعال جنبش زنان، محیط زیست و صلح نیز معتقد است که جمهوری اسلامی نمی خواهد زنان آگاهی پیدا کنند و به صورت منسجم خواسته های خود را درراستای برابری حقوق زن و مرد اعلام کنند چون در قانون اساسی و قوانین مدنی ایران برابری زن و مرد وجود ندارد.

این فعال جنبش زنان همچنین با تاکید بر این که برابری خواهی زن و مرد مغایر اصلا چهارم قانونی اساسی ایران است گفت:« در اصل چهارم قانون اساسی امده است که زنان نمی توانند حاکم بر مردان باشند، در واقع قانون اساسی مخالف با برابری زن و مرد است. این قانون شرع است و در قانون شرع هم حقوق زن و مرد برابر نیست.»

با ان که در سال ۱۹۷۷ سازمان ملل در قطعنامه‌ای ۸ مارس را با عنوان «روز حقوق زنان و صلح بین‌المللی» وارد تقویم رسمی خود کرد خدیجه مقدم به دشمنی جمهوری اسلامی با این روز اشاره دارد، او گفت:« نظام جمهوری اسلامی به طرز عجیبی با محافلی که در روز 8 مارس برگزار می شود دشمنی دارد.»

این فعال حقوق زنان در ادامه گفت:« در عمل فشار به زنان و کانون خانواده هر روزدر ایران بیشتر می شود و ریشه آن مسئله اقتصادی است. هنگامی که در بند زنان عادی در زندان بودم با زنی آشنا شدم که به دلیل فقر اقتصادی از راه "تن فروشی" هزینه زندگی خانواده اش را تامین می کرد. این در حالی است که در نظام اسلامی مدعی هستند که به مقام زن ارج می نهند اما وضعیت زنان در جامعه ایران اسفبار است.»

خدیجه مقدم همچنین معتقد است، مشکلات زنان در جامعه خیلی عمیق ترازآن است که گفته شود، به فعالان جنبش زنان فشار وارد می شود.

او در ادامه گفت:« چون زنان فعال آگاهی جامعه را بالا می برند به آنان فشار بیشتری می آید.در اصل در جمهوری اسلامی هیچ گونه احترامی برای زن قائل نمی شوند و کرامت انسانی برای زن در این نظام، تنها شعار است .»

روز جهانی زن هر ساله در ۸ مارس برگزار می‌شود. این روز، روز بزرگِ برپایی جشن‌هایی برای زنان در کل جهان است. بسته به مناطق مختلف، تمرکز جشن روی بزرگداشت، قدردانی، ارائهٔ عشق به زن و برگزاری جشنی برای دستاوردهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی زنان است.
این روز در ابتدا به عنوان یک رویداد سیاسی سوسیالیستی آغاز شد، اما بعدها در فرهنگ بسیاری از کشورها آمیخته شد (در درجه اول اروپای شرقی، روسیه و شوروی سابق). روز جهانی زن در بسیاری از مناطق رنگ و بوی سیاسی خود را از دست داده و تبدیل به مناسبتی برای مردان شده تا عشق خود را به زنان بیان کنند (چیزی شبیه به روز مادر و روز ولنتاین). با این حال در مناطقی دیگر (مانند استرالیا)، اصل سیاسی و زمینه حقوق بشری که توسط سازمان ملل متحد تعیین شده، با قدرت اجرا می‌شود و آگاهی سیاسی و اجتماعیِ امیدوار کننده‌ای از مبارزات زنان در سراسر جهان به ارمغان می‌آورد.