مناقشات اعراب و اسرائیل راه حل قهرآمیز ندارد: زنده باد اسرائیل – زنده باد فلسطین
جستارگشائی
برای داوری بیطرفانه و پشتیبانی سازنده حداقل دو شرط بنیادی لازم است:
الف) پایبندی به اصولی روشن
ب) داشتن معیار و استانداری ثابت
برای داوری و پشتیبانی در مناقشات اعراب و فلسطین هم، این اصول و معیار لازم است. باید اصول داوری خود را روشن و گویا بیان کنیم و بدون گذشت و بدون اعمال معیار و استانداری دوگانه هر دو طرف درگیر را داوری، پشتیبانی و یا محکوم کنیم.
در مناقشات اعراب و اسرائیل ارزش و کرامت بیکران انسان، حق یکسان همه انسانها، محکومیت و انزار از قهر و کشتار انسانها چه نظامی و چه غیرنظامی، حق همه ملتها در داشتن کشوری مستقل خود، حق به رسمیت شناختهشدن همه ملتها، راهنمای من است.
اگر معیار و استانداری دوگانه بکار نگیریم:
مردم اسرائیل و فلسطین هر دو ارزش و کرامت بیکران دارند.
هم مردم اسرائیل و هم مردم فلسطین حق تعیین سرنوشت خود را دارند.
هم کشور اسرائیل و هم کشور فلسطین باید به رسمیت شناخته شوند.
هر گونه کشتار و قهر علیه مردم اسرائیل و مردم فلسطین محکوم است. چه علیه نظامیها و چه غیر نظامیها، نظامیها هم انسان هستند.
مناقشات اعراب و اسرائیل
مناقشات اعراب و اسرائیل ریشهدار، تاریخی، پیچیده و چندپهلو است. ساده کردن مناقشه به ارادهی غیرانسانی این یا آن فرد یا یک گروه مشکل را حل نمی کند. طرفداری متعصبانه از این یا آن طرف درگیری نیز کمکی نمی کند برعکس اوضاع را وخیمتر میکند. مشکل پیچیده، دشمنی دیرینه با پیامدهای فاجعهبار، راه حلی پیچیده، توانفرسا، بیطرفانه، تفاهمآفرین میطلبد.
این مناقشات با جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸، جنگی که اسرائیلیها آن را «آزادسازی» و فلسطینیها «نکبت» میخوانند، به تثبیت کشور اسرائیل انجامید و بعدی جهانی یافت و کشورهای زیادی در گیر این مناقشه شدند. شوربختانه هر دو طرف درگیر برخورد ایدئولوژیک، قهرآمیز، غیرمنصفانه و بیشرمانه دارند.
حماس
حماس نماینده جناح جنگ طلب سیاستمداران فلسطین است. حماس حتی با نزدیکترین متحد خود، الفتح، با گلوله حرف میزند. عده زیادی در فلسطین خواهان تغییر حکومتشان و اقدامات قانونی و مسالمتآمیز هستند و هزینههای گزاف اجتماعی و اقتصادی انتفاضه کمر آنها را شکسته است. حماس نماینده مردم فلسطین نیست، بلکه نماینده جمهوری اسلامی ایران و پرتاب کننده موشک های مجانی که از سوریه و تونلها وارد غزه میکند، به سوی اسرائیل است. حماس نمونه فلسطینی جمهوری اسلامی ایران، طالبان افغانستان و داعش است.
می گویند، مردم غزه در یک رأی گیری دموکراتیک، حماس را به عنوان نماینده سیاسی خود انتخاب کردهاند. ما باید از سوء استفاده رایج از انتخابات دموکراتیک، یک بار برای همیشه یقه خود را رها کنیم. دموکراسی فقط اعمال رای اکثریت نیست، مهمترین جنبه دموکراسی رعایت حقوق اقلیت، پایبندی به کرامت انسان و پرهیز از قهر است. اکثریت در قدرت دفاع لازم ندارد، دموکراسی راستین باید از تجاوز به حریم اقلیت فاقد قدرت جلوگیری کند. دموکراسی بدیل قهر است. دموکراسی جواز کاربرد قهر نیست.
آیا واقعن خواست و اراده مردم فلسطین جنگ است؟ حماس با ایجاد دیکتاتوری اسلامی و خفقان مردم غزه را از یک سو به سکوت و پیروی از سیاست قهرآمیز خود مجبور می کند و از سوی دیگر با جنگ فرسایشی و ایذایی با قدرت نظامی برتر، آنها را سپر انسانی سیاست ماجراجویانه خود بهکار میگیرد. موشیر ال مسریعضو پارلمان حماس میگوید: «این خزعبلات صهیونیستهاست و رویای آنها به مدت ۱۰ سال است که در صلح و آرامش زندگیکنند. ما میبایست آرامش آنها را به هم بزنیم، تا زمانیکه آخرین نفر آنها کشور فلسطینی ما را ترک نماید. زیرا که هر گونه توقف جنگ موقتی خواهد بود. ما در مورد توقف بلند مدت جنگ صحبت نمیکنیم، ما در مورد توافق صلح صحبت نمیکنیم. توقف جنگ در لغتنامه مقاومت معنیاش آمادگی برای مبارزه بعدی است .... با کمک الله.»
حماس اینهمه موشک را را از کجا می آورد؟ چقدر نیروی انسانی برای زدن تونل مصرف میکند؟ چرا این نیرو و این پول در راه سازندگی فلسطین به کار نمی گیرند؟ حماس با به رسمیت نشناختن اسرائیل از یک سو و شلیک موشکهای جمهوری اسلامی و موشکهای قسام به اسرائیل، چه پیامی به اسرائیل میخواهد بدهد؟
فلسطین باید یکپارچه شود، دست از خشونت بردارد و اسرائیل را به رسمیت بشناسد. تنگنظری و فرقهگرائی، نارواداری حماس حیثیت سیاسی والای سالها مقاومت را در افکار عمومی جهان خدشهدار کرده است.
اسرائیل
دولت نتانیاهو و حزب لیکود نماینده جناح جنگطلب سیاستمداران اسرائیل است. سیاستهای اسرائیل در مخالفت با تشكیل دولت مشترك حماس و الفتح، زیر پا گذاشتن قطعنامههای سازمان ملل، وحشت از مذاكرات هسته ای ایران و آمریكا، ادامه محاصره غزه، شهركسازیهای جدید، كشتار كودكان و مردم فلسطین با سلاحهای پیشرفته در نبردی نابرابر، گواه خشونت عریان و جنگافروزی اسرائیل است. اسرائیل با حملات هوایی بیشرمانه بیمارستانها و دبستانها و دانشگاهها و حتی سیستم فاضلاب غزه را ویران میکند.
اسرائیل باید دست از کشتار و خشونت بردارد. فلسطین را به رسمیت بشناسد و به انتخاب مردم فلسطین احترام بگذارد و راه را برای ایجاد دو کشور اسرائیل و فلسطین با حسن همجواری هموار کند.
چه کمکی از دست ما بر میآید؟
خشونت، خشونت میآفریند. شصت سال جنگ ثابت کرد با زور و کشتار نمیتوان، به صلح و آرامش رسید. خواست صلحجویانه مردم فلسطین و اسرائیل در هیاهوی حماس و لیکود گم شده است. به جای طرفداری از این یا آن طرف خشونتخواه و جنگطلب، صدای صلح طلبان داخل اسرائیل و داخل فلسطین باشیم و فریاد آنهها را به گوش جهانیان برسانیم و از جنگ ابراز انزجار کنیم.
مناقشات اعراب و اسرائیل راه حل خشونتآمیز ندارد. هم مردم اسرائیل و هم مردم فلسطین که هر دو در طول تاریخ رنجها و زجرهای فراوان کشیدهاند، سزاوار یک صلح، آرامش، آسایش، آزادی و رفاه با احترام و کرامت انسانی هستند.
هر گونه طرفداری از فلسطین یا اسرائیل نادرست است. ما باید هم به اسرائیل و هم به فلسطین احترام بگذاریم و خواهان صلح و آرامش برای هر دو ملت که در تاریخ زجر کشیدند باشیم. مناقشات اعراب و اسرائیل با به رسمیت شناختن اسرائیل و فلسطین با مذاکره باید حل شود.
سازندهترین موضع در قبال مناقشات اعراب و اسرائیل انزجار و محکوم کردن هر گونه خشونت از هر سو و واداشتن طرفین برای پیداکردن یک راه حل مسالمتآمیز از طریق مذاکره و پادرمیانی کشورهای جهان و منطقه است.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید