نخودسیاه جمهوری ایرانی!

یا به ناکجا آباد سیاسی کشانده شدن!

ضربالمثل دنبال نخود سیاه رفتن یکی از شناخته شده ترین ضرب المثل های ایرانی است که در مواقعی کسی سرِکار گذارده شده گفته میشود. منظور از این ضرب المثل اینست که کسی به امری رانده و یا کشانده شود که هیچ ثمر، و پایانی ندارد تا برای دیگران فرصت ایجاد شود تا به صواب یا ناصواب کار خود را بکنند. امروز دو و یا چهار شقه کردن جنبش واحد سبز در دستور روز همه ی سیاست گذاران و نیروها و اطاقهای فکری اطلاعاتی آنست. تاکتیک نخود سیاه امروز برای کودتا گران به اولین راهبرد تاکتیکی و استراتزیک تبدیل شده است و سرکوب سخت و بگیر و ببند و ارعاب گام راهبردی بعدی . به جرئت میتوان گفت که بسیاری از دستگیریهای پس از کودتا هم، نه واقعاً برای مجازات دستگیر شدگان بلکه برای وادار کردن آنان به اشتقاق آفرینی رخ داده است. امروز میلیونها تن از مردم ما، مردمی که میخواهند رأی خود را پس بیگیرند و میلیونها نفر که رأئی نداده اند ولی بعداً به جنبشی که رأی داده ها آغاز کرده پیوسته اند، خود را پیرامون پلاتفرم سبز یعنی بیانیه های چهارده گانه موسوی که در خلاصه ترین بیان: ابطال انتخابات، تجدید انتخابات و رسیگی به جنایات و تخلفات است متحد شده اند. جای هیچ گونه خود فریبی نیست که: این جنبش میلیونی سبز هنوز راهی طولانی در پیش دارد تا به جنبشی واقعاً ملی و فراگیر تبدیل شود. این جنبش با اینکه اقشار مدرن و بخشهائی از نیروهای با انگیزه های سالم مذهبی را به صحنه کشانده است و با اینکه دلهای اکثریت مردم را بسوی خود کشانده است، هنوز نتوانسته است اقشار میلیونی زحمت کشان شهر و روستا را آرایش یافته و نیروهای چندین میلیونی نظامی و انتظامی را به شرکت فعال در جنبش بکشاند زیرا برای چنین مشارکت هزینه آوری، انگیزه آفرینی لازم است . پول هنگفت نفتی که در اختیار کودتا گران است ، در حال حاضر برای این اقشار نقد تراست تا وعده های هزینه دارِ سبز موسوی و کروبی. در چنین شرایطی که فاصله زیادی تا فراگیر شدن این جنبش مانده است، استناد به معدود شعار های پراکنده این آن گروه هپروتی شده و یا این یا آن فرد احساساتی شده، این یا آن شعار نوشته شده به در و دیوارها، برای این نتیجه گیری که جنبش، از سبز عبور کرده است، از موسوی و کروبی عبور کرده است و به مرحله گذار به شعار «جمهوری ایرانی» رسیده است اگر از دسیسه چینی های دستگاه های القاء گری و گمراه سازی و نخود سیاه اطلاعاتی نباشد ناشی از ساده اندیشی سیاسی است.

آن چند صد یا حتی چند هزار نفری که در خیابانها مرگ برولایت فقیه و مرگ بر جمهوری اسلامی و.. مید هند همه نیروی جنبش سبز نیستند و خود جنبش سبز هم نیز هنوز همه مردم نیست .

ما پیکار میکنیم تا اگر نه همه مردم بلکه اکثریت مردم شویم ما پیکار میکنیم تا جنبشی ملی و فراگیر شویم!

در این راه شناخت سیاسی دوست و دشمن کافی نیست زیرکی و تیز بینی سیاست ورزانه و درک تاکتیکی و استراتژیک هم، از موازنه نیرو لازمست.

توصیه من به دوستانی که اصرار بر جمهوری ایرانی دارند اینست که اگر نمیخواهند دست از این شعار بردارند اقلاً یک مرگ بر موسوی و کروبی و نیست باد جنبش سبز هم به آن اضافه کنند تا مرز بین جمهوری ایرانی مورد نظرشان با جنبش سبزی که موسوی و کروبی و اصلاح طلبان در پشت سر آن هستند و حرکت در چهار چوب نظام است روشن شود.

گر در شهر کس است

همین حرف بس است

حبیب تبریزیان بیست یکم آبان هشتادو هشت