اشغال کوبانی و دسترسی به مرز ترکیه، از نظر جنگی برای حکومت اسلامی اهمیت استراتژیک دارد، اما آنها پشت سد مقاومت اسپارتاکوسی کوبانی ها درجا زده اند و جنگی بشدت نابرابر میان مردم، نیروی پیشمرگه و جنایتکاران حکومت اسلامی ادامه دارد. کسانی که جنگ در کوبانی را هدایت می کنند، اسلامگرایان و پان عرب هائی هستند که تجربه جنگ 8 ساله با ایران و جنگ در سوریه را پشت سر دارند.

موضع ترکیه در قبال کرد، کردستان و سوریه بسیار حساس است.  ترکیه بدون هیچ تردیدی سرکوب و تضعیف قدرت نظامی کرد در منطقه را دنبال می کند، چرا که در صورت آزادی کردستان اشغالی از زیر سلطه ترکیه، آرزوها و بلندپروازی های پان ترکیسم بشدت آسیب خواهد دید. بر خلاف خواست ملت ترک، پشتیبانی، همسوئی و همدلی دولت ترکیه با داعش امری طبیعی و در انطباق با فزون طلبی باند اردوغان قرار دارد.

هشدار عبدالله اوجالان به دولت ترکیه ناظر بر ترک سیاست کردستیزانه دولت بود. اوجالان سقوط کوبانی را بعنوان خط قرمز پ ک ک و پایان مذاکرات صلح کردها با دولت ترکیه تعیین کرد.

دیروز مجلس ترکیه به دخالت ترکیه در سوریه و عراق رسمیت داد. هنوز ابعاد این دخالتگری ناروشن است، اما چنانچه ترکیه به اقدامات ناسنجیده ای دست بزند؛ می تواند آتش جنگ در منطقه شعله ورتر گردد. وزیر امور خارجه سوریه نسبت به مصوبه مجلس سوریه اعتراض کرد و وزیر خارجه آخوندهای ایران (ظریف)، دهم مهر ماه، در تماس تلفنی خود با مولود چاوش، وزیر خارجه ترکیه، گفته است «کشورهای منطقه باید نسبت به شرایط جاری کاملا مسئولانه عمل کنند و به بدتر شدن اوضاع منطقه کمک نکنند.»