جامعه ایران آبستن مجموعه ای از تضادها می باشد که بازتاب آنها در روانشناسی مردم، طبقات ، اقشار اجتماعی، حاکمیت، احزاب سیاسی و کوشندگان سیاسی مشاهده می شود. با تشدید تضادهای سیاسی، فرهنگی، اجتماعی ، کوچ و جابجائی سیاسی اجتناب ناپذیر می گردد. نمونه صادق کوچ سیاسی بعد از قدرتگیری اسلامگرایان در ایران را می توان در دو خانواده چپ و جنبش ملی ردیابی کرد و نشان داد که چگونه بخش های از این دو طیف در برابر بربریت و توهش اسلامگرایان زانو زده و به سکولاریسم (لائیسته) که بند ناف دمکراسی می باشد، خیانت کردند.

آنچه امروزه در ایران بوضوح دیده میشود، همانا این واقعیت انکارناپذیر است که جامعه به دو قطب مدافعان حکومت اسلامی و باورمندان به سکولاردمکراسی انشقاق یافته است که این خود پیامد ارتقاء شعور سیاسی و آگاهی ملی از گوهر انسان ستیزانه و ایران ستیزانه حکومت اسلامی می باشد. ایرانیان در ابعاد ملی – توده ای به اسلام و اسلامگرایان پشت کرده اند و مشی اسلامیزاسیون ایران توسط روحانیت شیعه به شکست انجامیده است.

از همینرو حکومت اسلامی آخرین ترکش های خود؛ برومند ها، بهنودها و .. را رها می کند تا حرمت اسلام، شیعه، امام زمان.. حفظ گردد و تردید و تزلزل در جبهه سکولاردمکراسی و پیکارگران ایران آزاد، دمکراتیک و سکولار ایجاد کنند.

 بهنود پیام می دهد که شیعه در خون ایرانی است و برومند فتوای  "عقیده مندی" به اسلام شیعه را تا حد اصول جبهه ملی ارتقاء داده است و مزدوران بی جیره و مواجب اسلام و اسلامگرایان از سنگرهای گوناگون به بیداری و اتحاد ملی ایرانیان شلیک می کنند.

آقای ادیب برومند در استحاله نامه ای که اخیرا منتشر شده است نوشت: "تشیع از ارکان مهم ملیت ماست و هر فرد ملی گرایی باید به این مذهب عقیده مند باشد و هر جنبشی را در عزای شهیدان بزرگ شیعه که تایید کننده وحدت ملی نیز هست مغتنم و محترم شناسد. با این تذکر هر عضوی از اعضای جبهه ملی باید نسبت به مطالب یاد شده پای بند و وفادار باشد تا عضو جبهه ملی شناخته شود وگرنه در تاریخ این جبهه جایگاهی نخواهد داشت."
رئیس شورای مرکزی وهیئت رهبری جبهه ملی ایران
ادیب برومند
دوم آذر۱۳۹۳

رهبر جبهه ملی ایران عملن در بیانیه خود فتوای اسلامیزاسیون جبهه ملی و نیز طرد اعضای سکولار، لائیک و دگرباوران را صادر کرد. او به تبعیت از نظام حاکم، کارت مجوز زندگی سیاسی در جبهه ملی را مشروط به عقیده مندی به اسلام شیعه تعیین کرد و با این اقدام خود، مشی سیاسی-تشکیلاتی استحاله جبهه ملی به یک گروه ملی – مذهبی را در دستور کار قرار داد.

رهبری جبهه ملی با فتوای فوق به مرامنامه خود پشت کرد و کسانی که بر اساس منشور زیر به جبهه ملی پیوستند، باید در مورد ادامه کار با این جبهه تجدید نظر نمایند ویا رهبری را بجرم پشت کردن به اصول جبهه ملی برکنار کنند. کارپایه عضویت در جبهه ملی از اینقرار است:

اصول عقاید و هدفهای جبهه ملی ایران

اصل یکم: حفظ تمامیت ارضی، استقرار حاکمیت ملی و استقلال سیاسی برخاسته از اراده عمومی ملت ایران در نظام جمهوری مبتنی بر اصول دموکراسی، حقوق بشر و حاکمیت قانون.

اصل دوم: تاکید بر تامین و حفظ حقوق و آزادی های اساسی مردم ایران به ویژه آزادی حزب ها، انتخابات و مطبوعات و برابری حقوق زن و مرد و مبارزه با هرگونه تجاوز به حقوق بشر.

اصل سوم: جبهه ملی ایران برای حفظ احترام به دین مبین اسلام، وهمچنین فراهم شدن امکان بهره گیری از تمامی توان ملی و مردمی، بر اصل جدایی دین از حکومت تاکید می کند.

فتوای آقای ادیب برومند در تناقض با سه اصل فوق (مبانی منشور جبهه ملی) قرار دارد و ایشان باید تکلیف خود را با جبهه ملی و یا جبهه ملی تکلیف خود را با ایشان تعیین کند و مشخص شود که جبهه ملی به جبهه اسلامی استحاله یافته است؟