رساله یهودا Epistle of Jude
03.12.2014 - 11:16
این بحث به «رساله یهودا» Epistle of Jude یکی از کوتاهترین کتابهای عهد جدید می‌پردازد که حرف و حدیث در باره‌اش بسیار است و مارتین لوتر هم سر آن خیلی کلنجار می‌رفت.
رساله یهودا که محتوایش بی شباهت به «نامه دوم پِطرُس» نیست، یک باب و ۲۵ آیه دارد و اواخر انجیل (قبل از مکاشفه یوحنا) است.
(یادآوری کنم که این یک بحث مذهبی نیست)
...
رساله یهودا گرچه در قرون اولیه مسیحی از عهد جدید حذف شده بود و شماری از مفسران کتاب مقدس، هنوز هم می‌خواهند انتساب آن را به یهودای حواری انکار کنند، اما در سنت کلیسایی نویسندهی رساله خود او است. یهودا. יְהוּדָה یهودای حواری
صاحب رساله در آیهی نخست، خودش را «یهودا، غلام عیسی مسیح و برادر یعقوب» معرفی می‌کند و از قضا در عهد جدید هم (انجیل متی ۱۳: ۵۵ و مرقس ۶: ۳) از یعقوب و یهودا بعنوان برادران حضرت عیسی یاد شده‌است.
...
فقط اسفار مشکوک یعنی کتب باستانی با محتوای یهودی و مسیحی (متون اپوکریفایی) The Biblical apocrypha که با اما و اگر همراه است، از یهودا بعنوان برادر (ناتنی) عیسی نام نبرده‌است، بلکه در انجیل لوقا (۶: ۱۶) هم، نام یهودا (برادر یعقوب) به عنوان یکی از حواریون مسیح آمده و همین می‌تواند شاهدی بر مدعای کسانی باشد که نویسندهی رساله را خود یهودا دانستهاند.
...
یهودا مخاطبانش را تشویق می‌کند که برای حفظ ایمان‌شان مجاهدت کنند. به کردار بنگرند و بازی کسانی را نخورند که به دروغ دم از ایمان می‌زنند اما با رفتارشان همه را از خود می‌رانند.در آیه نهم رساله یهودا اشاره شده که فرشته خداوند حتی به ابلیس افترا نزد. او را ملامت کرد اما تهمت نزد.
برخی که در همه چیز کین و دشنه می‌جویند، گفته‌اند چون این موضوع در دیگر کتب مقدس وجود ندارد پس رساله مزبور اعتبار ندارد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بخشی ار رساله یهودا
(...) عده ای به میان ما راه یافته‌اند که نام خدا را بهانه ای برای فساد کردار خود قرار می‌دهند اما (در عمل) رو در روی مسیح (و آرمان پیامبران) هستند...
(راحت تهمت می‌زنند) به آنچه که نمی‌فهمند اهانت می‌کنند... (...) ابرهای بی بارانی هستند که از برابر باد رانده می‌شوند، درختانی هستند که در هیچ فصلی میوه نمی‌دهند...(...)
(...) فرشته خدا میکائیل، حتی وقتی (...) با ابلیس مجادله می‌کرد به خود اجازه نداد او را با اهانت محکوم سازد، گفت: «خداوند ترا ملامت کند» همین و بس.
حتی به ابلیس افترا نزد...
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آیا این یهودا، همان یهودا است؟
آیا این یهودا، همان حواری تابلوی شام آخر است که بین الهیون و نویسندگان مسیحی بحث وی همچنان جاری‌است و خیانت‌اش محل نزاع؟
اگر همان یهودا است که ازش نیکی‌ها یاد می‌کنند چطوری می‌تواند آنقدر پست و پلید بشود که به خاطر سی سکه نقره برادر نازنینش مسیح، یعنی ایمان و امید و عشقش را به دشمن بشناساند؟
مگر می تواند آدمی در طرفه‌العین کپَک بزند و ناگهان اینهمه آلوده شود؟
...
او یهودا شدن را پذیرفت و آگاهانه و مختارانه در این آتش رفت. اما چرا؟
چرا طوق لعنت را به گردن گرفت؟
چرا یهودا شدن را به قیمت تف و لعن دنیا و اهل کین بر خود خرید؟
چی گیرش آمد؟ ۳۰ سکه نقره؟
هر شبنمی در این ره صد بحر آتشین است
دردا که این معما شرح و بیان ندارد
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
همنشین بهار
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید