یام این عزیزان به دنبال دعوت «کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی» و به ابتکار اعضای فعال این کمپین دریافت و برای اولین بار منتشر می‌شود و در پی می‌آید.
با طولانی شدن مدت این اعتصاب غذا و همراهی زندانیان سیاسی سراسر زندان‌های ایران، وضعیت جسمی اعتصاب کنندگان رفته رفته رو به وخامت گذاشته و عملا زندانیان سیاسی ارومیه را در شرایط خطرناکی قرار داده است. آنها نیازمند حمایت، همراهی، همدلی و هم‌صدایی همه انسان‌های آزادی‌خواه هستند.
شما هم می‌توانید با ارسال پیام و اظهار نظر، حمایت خود را از این زندانیان سیاسی محبوس در زندان مرکزی ارومیه بکنید. کمپین مجموع این نظرات را ضمن انتشار و ارسال به سازمان‌های مدافع حقوق بشر بین‌المللی، در نهایت به دست اعتصاب کنندگان خواهد رساند.

محمد نوری‌زاد
کارگردان، فیلمنامه‌‌نویس و از فعالان سیاسی منتقد حکومت ایران

اعتصاب، حق یک زندانی است. حق یک کارگر است. حق مردم است. وقتی سخن یک زندانی شنوده نمی‌شود، دست به قلمِ جان خود می‌برد و با فرسودن بدنِ خویش تلاش می‌کند گوش شنوایی پیدا کند. امید که هنوز مختصر خردی در بساط زندانبانان ما به چشم آید.

***
انور حسین‌پناهی
فعال سرشناس سیاسی، مدنی و زندانی سیاسی سابق

متاسفانه اعتصاب غذا همواره بر زندانیان سیاسی و عقیدتی تحمیل می‌شود و این گزینه به عنوان آخرین وسیله جهت رساندن صدای زندانی به دیگران برای رسیدگی به اجحاف‌ها و مظالم صورت گرفته به کار می‌رود.
از آنجایی که اعتصاب غذای طولانی‌مدت صدمات جبران‌ناپذیری بر وضعیت جسمانی فرد وارد می‌سازد، لذا من به عنوان کسی تجربه اعتصاب غذا را در زندان‌های سنندج و قروه را دارم، از تمامی زندانیان سیاسی زندان ارومیه درخواست می‌کنم به اعتصاب غذای خود خاتمه داده و از این طریق دوستان و خانواده‌ی محترمشان را از نگرانی‌های به وجود آمده خارج سازند.

***
دکتر حسن نایب هاشم
فعال حقوق بشر و کنشگر سیاسی

دردناک است که زندانیان سیاسی برای رسیدن به خواسته‌های حداقلی خود در زندان‌های جمهوری اسلامی، چاره‌ای جز اعتصاب غذا که تبعات خطرناکی را به دنبال دارد، انتخاب می‌کنند و جای تاسف است که مسوولان زندان‌ها به جای رسیدگی به این خواست‌ها به ارعاب و تهدید بیشتر دست می‌زنند. هر چند که این نشان‌دهنده عمق واهمه ناقضان حقوق بشر از عمومی‌تر شدن اعتصاب غذا به عنوان آخرین امکان زندانیان است، اما من به سهم خود به عنوان کسی که در ده‌ها اعتصاب غذا برای همبستگی با زندانیان شرکت کرده است و مجموعا چندین ماه از زندگی خود را در اعتصاب غذا گذرانده است، از زندانیان مقاوم زندان ارومیه تقاضا می‌کنم که به اعتصاب غذای خود پایان دهند و از امکانات دیگر برای رسیدن به خواست‌های حداقلی بر حقشان استفاده کنند.

***
مینا احدی
فعال حقوق بشر، سخنگوی سازمان علیه تبعیض و مسول كمیته بین‌المللی علیه اعدام

اعتصاب غذای ۲۸ زندانی سیاسی در زندان ارومیه، وارد ١٧امین روز خود شد و متاسفانه در سطح رسانه‌های فارسی زبان و رسانه‌های بین‌المللی انعکاس زیادی نداشت.
۲۸ فعال سیاسی که علیه حکومت اسلامی اعتراض کرده، مقاله نوشته و میتینگ و اعتراض سازمان داده‌اند، ۲۸ فعال سیاسی که علیه این رژیم به اشکال مختلف جنگیده‌اند، اکنون در سیاه‌چال‌های یک حکومت قرون وسطایی و فاشیست، اسیر هستند، تعدادی از این عزیزان به اعدام محکوم شده‌اند و هر روز همه این زندانیان با بدترین رفتار و بی‌حرمتی و توهین زندانبانان روبرو شده و در آخرین اقدام شکنجه‌گرانه رژیم تعدادی از این فعالین سیاسی را در بندهای زندانیان عادی و زندانیان «خطرناک» برده و یک خواست مهم این زندانیان اینست که به بند زندانیان سیاسی منتقل شوند.
پاسخ رژیم تهدید به اجرای حکم اعدام و ایجاد فضای وحشت است.
ما همه، جانیان حاکم بر ایران را می‌شناسیم، تنها راه اعمال فشار به جلادان و زندانبانان، اعمال فشار بین‌المللی، پخش خبر این اعتصاب غذا و دفاع فعالانه و متحدانه از خواست آنها است.
به نظر من همه ما موظفیم در دفاع از این زندانیان کاری بکنیم. همه احزاب و سازمان‌های سیاسی اپوزیسیون جمهوری اسلامی، باید متحدانه از این زندانیان و خواست‌های آنان دفاع کنند. باید خبر این اعتصاب غذا را وسیعا پخش کرد، باید در مقابل سفارت‌خانه‌ها و کنسولگری‌های حکومت اسلامی ایران، میتینگ اعتراضی سازمان داد و باید نشان داد که صدای اعتراض این زندانیان را که در دفاع از حقوق انسان تلاش کرده و زندانی شده‌اند، می‌شنویم و ما هم در دفاع از آنها کاری انجام می‌دهیم.
***
آسو صالح
از فعالان حقوق بشری و سیاسی کُرد

سكوت رسانه هاى ایرانى و فعالین حقوق بشر در این اعتصاب غذا قابل تامل است. فعالین حقوق بشر ایران باید به این نقطه برسند كه حقوق انسان‌ها، مستقل از اندیشه سیاسى آنهاست.
***
جلیل آزادیخواە
نویسندە و روزنامەنگار

زندانیان سیاسی یا زندانی سیاسی اگرچە در جهان کنونی و با معیارهای امروزی، دیگر در هر نظام سیاسی و حکومتی وجود داشتە باشند، دال بر رسوای رژیم توتالیتر و دیکتاتور بودن آن رژیم هستند، شناسەای انکارناپذیر کە ماهیت خودکام سلطە اقتدارگرا را بیان و آن را به عنوان بودی ضد آزادی می‌نمایانند. با این اوین اوصاف اینان حامل اندیشە و خالقان دمکراسی هستند کە در نظام بین‌الملل از حق و حقوق مصرحە‌ای برخوردار هستند کە نقص آنها نە قابل قبول است و نە جایز.
رژیم دیکتاتور و ضد آزادی ایران، اکنون در برابر چشم این جهان با روشنی و برجستە، اقدام بە زندانی کردن حاملان اندیشە آزادی و دمکراسی نمودە است و از آن فراتر هم کلیە حقوق قانونی و مصرحە آنها را نقص کرده است.
زندانیان سیاسی ایران بە ویژە کُرد، در شرایطی غیر انسانی و محیطی به شدت دهشتناک به سر می‌برند. وظیفە اخلاقی انسانی و سیاسی و اجتماعی ما این است کە در هیات فرد و جامعە و نیروهای مترقی و آزاداندیش و دمکراسی‌خواە، در برابر این وضعیت سکوت نکرده و یار و همراه این زندانیان باشیم، تا آزادی و به دست آمدن خواست‌های بر حقشان.
***
مختار هوشمند
هنرمند کُرد و زندانی سیاسی سابق

در واقع اظهار نظر قطعی یا گفتن چیزی به‌ عنوان توصیه‌ و پیشنهاد در چنین شرایطی، کاری سخت و دشوار است. از یک طرف با شناختی که‌ ما از جمهوری اسلامی داریم، این رژیم حاضر به‌ دادن امتیاز به‌ مخالفان خود نیست و در شرایطی که‌ مخالفین عده‌ایی زندانی هم باشند، این امر ناممکن‌تر خواهد بود. از دیگر سو می‌بینیم که‌ زندانیان بر اعتصاب خود تاکید می‌کنند و اینک پس از 17 روز شاهد وخامت حال عده‌ایی از این عزیزان هستیم و ادامه‌ی این روند ممکن است خطرناک باشد.
بی‌گمان این تحصن نیاز به‌ پشتیبانی عظیم مردمی داشت، ولی می‌بینیم که‌ جز در دنیای مجازی که‌ عده‌ایی فعال حقوق بشری اقدام به‌ پوشش خبری این اعتصاب کرده‌اند؛ متاسفانه‌ حمایت چندانی نشده‌ است. حتی راهمپیمایی که‌ قرار است در یکی دو کشور اروپایی انجام بگیرد، نمی‌تواند تاثیر مستقیمی بر کیس زندانیان متحصن داشته‌ باشد.
حمایت اصلی باید در شهرهای کوردستان صورت می‌گرفت با مشارکت توده‌ایی مردم، راهپیمایی‌های وسیع و ادامه‌دار. البته‌ این اعتصاب و این پشتیبانی در این سطح، بازهم خالی از دستاورد نبوده‌ است و بی‌گمان هم جمهوری اسلامی را ناراحت و نگران کرده‌ است، هم نشانگر اقتدار زندانیان سیاسی و مدنی کورد بوده‌ است.
***
صالح حمید
سازمان حقوق بشر اهواز

رژیم جمهورى اسلامى مى‌خواهد كه وضعیت زندانیان سیاسى در تمامى زندان‌هاى ایران، همانند وضعیت اسفناك و مخوف زندان سیاسی عرب در زندان كارون اهواز باشد، تا نهایت فشار را بر این عزیزان در بند وارد سازد.
من به عنوان یك فعال حقوق بشر و زندانى سیاسى سابق، با زندانیان سیاسی کُرد محبوس در بند 12 زندان مرکزی ارومیه، كه ١٦ روز است كه برای داشتن بند سیاسی مستقل و توقف رفتارهای غیرانسانی، دست به اعتصاب غذا زده‌اند، اعلام همبستگى مى‌‎كنم و مى‌گویم كه این رفتارهاى ضد انسانى مسوولان قضایى و دستگاه‌هاى امنیتى، مغایر با ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، در خصوص ممنوعیت اعمال شکنجه یا رفتارها و مجازات‌های بی‌رحمانه، غیر انسانی یا ترذیلی نسبت به افراد، و همچنین مغایر با اعلامیه حمایت از قربانیان شکنجه و دیگر رفتارها یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیر انسانی یا ترذیلی که در تاریخ نهم دسامبر ۱۹۷۵ به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسیده است، مى‌باشد و ایران به عنوان یك دولت عضو سازمان ملل باید این قوانین را رعایت كرده و به شكنجه و اعمال فشار بر این زندانیان و سایر زندانیان سیاسى و غیر سیاسى در زندان‌هاى ایران پایان دهد.
و به این عزیزان در بند به عربى مى‌گویم: «انتم رمز الحریة وسجّانكم رمز الذل والوحشیة» (شما سنبل آزادى هستید و زندانبان شما سنبل خوارى و وحشى‌گرى هستند)
***
سالار پاشایی
از فعالان سیاسی کُرد

در هفدهمین روز اعتصاب زندانیان سیاسی کُرد در زندان ارومیه، بار دیگر این اسطوره‌های مقاومت به همگان نشان دادند که در بطن خفقان و استبداد جمهوری اعدام، و در حالی که رسانه‌هایی چون بی‌بی‌سی و صدای آمریکا و رادیو فردا و امثالهم در برابر لزوم پوشش خبری آن سکوت کرده‌اند، همچنان ایستادگی و مقاومت خود را به جوهره‌ی استمرار مبارزه و اعتراض علیه دستگاه عریض و طویل سرکوب حاکمیت در ایران و کردستان مبدل نموده‌اند.
آنان با اعتصاب خود، دگرباره فضای رعب‌انگیز و دیوار ترسی که حاکمیت پیوسته درصدد هرچه مستحکم‌تر نمودن آن در سراسر جامعه است را در دل تاریکخانه‌های اسارت انسان شکستند. پیروزی باورهای استوار بر سیاست سرکوب بدن‌ها و به زانو درآوردن اراده‌ها، دوباره زندان را به الهام‌بخش مقاومت و ایستادگی در برابر فاشیسم اعتدال‌نما مبدل کرده است. بدون شک، حتی اگر هر کدام از زندانیان از فرط اعتصاب جان دهند و یا حتی اگر دستگاه سرکوب و خشونتِ مقدسِ حاکمیت به هیچ یک از خواسته‌های زندانیان که ابتدایی‌ترین حقوق آنهاست تن ندهد، کماکان زندانیان کٌرد، پیروز این میدان‌اند. لزوم حمایت همه جانبه از خواسته‌های زندانیان و برآمدن و سازماندهی جنبش وسیع حمایت از شعار آزادی زندانیان سیاسی در جامعه و در خارج کشور، بیش از هر زمانی باید در دستور کار فعالین سیاسی، مدنی و احزاب و سازمان‌های دفاع از حقوق بشر قرار گرفته و انعکاس دادن آن در سطح وسیع رسانه‌ای در جهان، از ضروریات وضعیت کنونی و امری تخطی‌ناپذیر است.
***
خالد محمدزاده
روزنامه‌نگار کُرد
سرکوب برای ما هیچ‌وقت یک رویەی واحد نداشتە است؛ همان‌قدر کە (جمهوری اسلامی) بە سرکوب مستقیم کُردها پرداختە، اپوزسیون آن نیز بە طریق ثانویە بە تابوسازی و گفتمان‌سازی متوهمانە علیە کُرد، بایکوت و انکار آن دست زدە است.
در این چند سال اخیر همواره زندانیان سیاسی و مدنی کُرد، در اعتراض بە شرایط زندانهای جمهوری اسلامی و تضییع ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خویش، طی حرکاتی کاملا مدنی، اعتصاب غذا کرده‌اند، اما همواره اعتصاب غذای آنان از سوی رسانەهای داخلی و خارجی و نیروهاى اپوزسیون مورد بایکوتی فراگیر قرار گرفته است.
هم‌اکنون این زندانیان سیاسی در زندان ارومیه برای ابتدایی‌ترین حق اولیه خود 17 روز است که در اعتصاب غذا به سر می‌برند و بنابراین دفاع از این زندانیان، دفاع از کرامت انسانی و دفاع از جمعی انسان بی پناه است که هم‌اکنون صدایشان به جایی نمی‌رسد.
***
منصور اسانلو
فعال کارگری و زندانی سابق

زندانیان سیاسی پیشگام نبرد علیه دیکتاتورها هستند. آنها با نثار جان خویش، با شجاعت خویش و با اعتصاب غذای خویش، شهامت مدنی را به مردم ایران آموزش می‌دهند. برای نجات این پیشگامان جنبش مدنی، متحد شویم و همبستگی نوین خلق‌های ایران را پایه‌گذاری کنیم. شانزده آذر را به روز دفاع از زندانیان سیاسی و درخواست تغییر ساختارهای موجود بدل کنیم.
***
سامان رسول‌پور
روزنامه‌نگار کُرد

۲٨ زندانی سیاسی کرد ۱٧ روز است دست به اعتصاب غذا زده‌اند. همه کشورها زندانی سیاسی ندارند. اما اگر در هر جای دیگری غیر از ایران این تعداد زندانی سیاسی اعتصاب می‌کردند، لااقل تعدادی از رسانه‌های اپوزیسیون یا پوزیسیون به آنها می‌پرداختند. لااقل تلاش می‌کردند تخریبشان کنند. اقدامشان را به چالش بکشند. اما فرمولی که در ایران جا افتاده این است: «اگر از رفتاری خوشت نمی‌آید یا به نفعت نیست که به آن بپردازی، سکوت کن. هر نوع اظهارنظر تو می‌تواند به نفع آنان تمام شود.»
سکوت حکومت در این زمینه می‌تواند قابل فهم باشد؛ اما بی‌خبری رسانه‌هایی که وابسته به حکومت نیستند، معنادار است. داستان، همان داستان قدیمی در ایران است: «اگر همفکران تو بودند، به هر بهانه‌ای آنها را به خاطر بیاور. خلاقیت و هنرت را به جریان بیانداز. روابطت را. اما اگر آنها همفکر یا هم حزبی تو نبودند، حتی به آنها فکر هم نکن. بگذار بمیرند. اگر ذره‌ای خلاقیت داشته باشی می‌توانی سکوتت را توجیه کنی. بگو: نمی‌شناختمشان. بگو منبع موثقی برای تائید خبر نبود. به همین راحتی!»
از طرفی دیگر کُردها احتمالا بیشترین تعداد زندانی سیاسی را در ایران دارند. کمتر زندانی را در ایران می‌توان سراغ داشت که یک یا تعدادی زندانی سیاسی کُرد به آنجا تبعید نشده باشند. اولین طیفی که به این اعتصاب واکنش نشان داده‌اند، زندانیان سیاسی دیگر بوده‌اند. در چند روز گذشته پیغام‌هایی از زندان‌های دور و نزدیک آمده و زندانیان سیاسی گفته‌اند که از اعتصاب‌کنندگان حمایت می‌کنند. وقتی می‌خوانیم: «زندانیان تحقیر می‌شوند و حقوقشان نقض می‌شود.» برای بسیاری، این فقط یک خبر است. چندان هم قابل فهم نیست. اما برای آنانی که با تمام وجود معنا رنج و تحقیر و فشار را می‌فهمند، این دیگر خبر نیست. درد مشترک است.
***
احمد باطبی

جان آخرین سلاح یک زندانی است که با آن به جنگ نابرابری می‌رود. از این‌رو اعتصاب غذا، امری محترم و ارزشمند محسوب می‌شود. اما برای من صرف‌نظر از این احترام و ارزش، جان زندانیان زندان ارومیه از هر چیز باارزش‌تر و محترم‌تر است. و آرزوی من شکستن این اعتصاب و امنیت جانی آنان. صدای آنها به گوش جهان رسید. این خود هدف دست یافته است. اعتصاب را بشکن برادر.
***
قادر وریا

ئێستا کە نزیک بە ٣٠ کەس لە بەندییە سیاسییە کوردەکانی بەندیخانەی ورمێ، وەک نارەزایەتی‌دەربرین لە هەلسوکەوتی بەندییەوانەکان و بەرپرسانی زیندان، مانیان لە خواردن گرتووە و داوا دەکەن وەک بەندییەکی سیاسی جاویان لێ بکرێ و مافیان بپارێزرێ، بە ئەرکی هەر حیزب و ڕێکخراو و ناوەند و کۆمەڵەیەکی ئازادیخواز و خەباتکار و هەر تاکێکی خاوەن ویژدان و مرۆڤدۆستی کورد و ئێرانی دەزانم زوانی ئەم مانگرتنە و داوارەواکانی بەندییە سیاسیەکان بن و بەشداری لەو چالاکایی و کەمپەینانەدا بکەن کە بۆ پشتیوانی لەو مانگرتنە بەڕێوە دەچێ. بە تایبەتی چاوەروانی لە هاونیشتمانانی ئیرانی ئەوەیە هاودەنگی لە‌گەڵ بەندییە سیاسییە کوردەکان و بنەمالەکانیان پێشان بدەن.
***
حسن رونقی ملکی
فعال حقوق بشر

همه می‌دانیم که هم‌وطنان کُرد زندانی در زندان ارومیه، 17 روز است که در اعتصاب غذا به سر می‌برند و از همه عزیزان می‌خواهم در حمایت از آنان کوتاهی نکنیم و بی تفاوت نباشیم. و از مسوولین محترم می‌خواهم به خواسته‌ی این عزیزان توجه نمایند و جانشان را بیش از این به خطر نیاندازند.
من خود می‌دانم اعتصاب چگونه است و بعدا چه صدماتی را به سلامتی انسان وارد می‌کند و همچنین درک می‌کنم که الان خانواده‌ی اعتصاب کنندگان در چه حالی به سر می‌برند؛ چرا که خودم تجربه‌ی احوالشان را در اعتصاب غذای برادرم داشته‌ام. و از هم‌وطنان کُرد زندانی‌ام می‌خواهم اعتصاب خود را بشکنند، تا بیش از این سلامتیشان به خطر نیافتد.