طی روزهای گذشته بحث آزادی و محدودیت شبکه‌های اجتماعی بار دیگر از سوی مقامات ایرانی به گوش رسید؛ از اعلام مخالفت حسن روحانی با فیلترینگ شبکه‌های پرطرفدار اجتماعی تا حرام و مسموم خواندن ضمنی‌اش توسط چهره‌های محافظه‌کار.

دلیل این رویکردهای متفاوت چیست؟ چه بخشی از ويژگی‌های شبکه‌های اجتماعی برای - دست کم لایه‌هایی از - حاکميت حساسيت برانگيز است؟ تلاش برای محدودسازی دسترسی شهروندان به جریان آزاد اطلاعات، در دنیای امروز به لحاظ فنی و در بُعد اجتماعی تا چه حد موفقیت‌آمیز خواهد بود؟