شورای همکاری شیخ نشین های عرب طی بیانیه ای بردگان دینی - فرهنگی شان در ایران را به دخالتگری در امور داخلی برخی شیخ نشین ها نظیر کویت و بحرین متهم کرده اند. حکومت اسلامی کاسه داغتر از آش برای تحمیل سلطه فرهنگی - دینی اعراب گردیده، در این زمینه گوی سبقت را از آنها ربوده و این خود موجب نگرانی شیوخ حاشیه خلیج فارس را فراهم کرده است.

حکومت اسلامی در 33 سال گذشته کوشش کرده است که شیوخ عرب را به اتحاد حول دین و فرهنگ عرب قانع کند و به آرمانهای تجاوزکارانه تاریخی اعراب چراغ سبز داده و بزرگترین کشتار و جنایات را نسبت به ملت ایران روا داشته است.

دعوت های مکرر حکومت اسلامی برای جلب همکاری اعراب پیرامون سلطه دین و فرهنگ عرب، به شکست انجامید و شیخ های عرب ترجیح داده اند که بر اساس هویت قومی - نژادی عربی متحد شوند و جمهوری اسلامی را حتی در حد برده فرهنگی - دینی نپذیرفتند. جمهوری اسلامی نه تنها در استراتژی رهبری پان اسلامیست ها در منطقه شکست جبران ناپذیری متحمل شده است، بلکه بعنوان الگوئی از توحش و بربریت در جهان امروز، جایگاهی تثبیت شده یافته است.

در شرایط کنونی، ماجراجوئی بردگان فرهنگی - دینی شیوخ عرب در ایران (دستگاه روحانیت) با خواستها و اهداف کوتاه مدت آنها خوانائی ندارد و توقع آنها از حکومت اسلامی فراتر از بردگی فرهنگی - دینی ست. شیوخ عرب با سیاست های پان اسلامیستی بمیدان کشاندن جنبش های دینی موافقتی ندارند؛ چرا که در بستر بمیدان آمدن حتی جنبش های ارتجاعی دینی، قومی و نژادی، می تواند سکان جنبش ها بدست اقشار پیشرو جامعه برای تحقق مطالبات آزادیخواهانه، دادگرانه و دمکراسی خواهانه منتقل گردد و بنیادهای استبداد، ارتجاع دینی، نژادی و قومی را ویران سازند.

سیاست های ماجراجویانه پان اسلامیست ها، زمینه های تبدیل شیخ نشین ها به پادگان های نظامی قدرت های جهانی را فراهم کرده و از صدقه سر پشتیبانی سربازان امریکائی - اروپائی، اینروزها بخود اجازه می دهند تا حول اهداف تجاوزکارانه همپیمان شوند.

حکومت اسلامی آنچنان ایران و ایرانیان را تضعیف کرده است که شیوخ عرب هم بستری برای ترکتازی پیدا کرده اند و بحرین چهل سال پیش ایران، امروز به خیمه شیوخ عرب علیه ایران تبدیل شده است.

اتحادهای ارتجاعی منطقه ای اعراب حول هویت عربی و سیاست فاشیستی رژیم اسلامی برای اتحاد دینی هیچ قرابتی با منافع مردمان منطقه نداشته و تنها به تشنج میان آنها دامن خواهد زد.

صلح،امنیت، آرامش پایدار و روابطی بر اساس احترام متقابل زمانی در منطقه حاکم خواهد شد که سکان سیاستگزاری در منطقه از دست حکومت های مرتجع دینی، قومی - نژادی خارج شده و قطب پشتیبانان آزادی،صلح، دمکراسی، دادگری و لائیسیته آینده کشورها را رقم زنند.

تداوم حکومت اسلام در ایران، جامعه و کشور ما را به پرتگاه سقوط نزدیک می کند و برای پیشگیری از فاجعه ای که در برابر ایران و ایرانیان دهان گشوده است، راهی جز اتحاد دمکراتیک و ایجاد اراده واحد ملی برای بزیر کشیدن جمهوری اسلامی باقی نمانده است!