اعدام 5 تن از فرزندان ایران در بیدادگاههای حکومت اسلامی، خشم ملت ایران و جهانیان را علیه دست حکومت برانگیخت و اینبار نه فقط کردستان بلکه ایران به دفاع از فرزندانش برخاست و همه یکصدا جنایت حکومت اسلامی را محکوم کرده اند.

این مهم، از تاثیرات جنبشی ست که عمرش به یکسال هم نمی رسد ولی کیفیت نوینی در همبستگی دمکراتیک مبارزاتی در اپوزیسیون ایران بوجود آورده است.

جنبشی آزادیخواهانه و دمکراسی طلبانه رنگارنگی که به جنبش سبز ملقب شده است، ملت ایران را فرای تعلقات دینی، قومی، نژادی و ایدئولوژیک، در کنار هم و برای گذر از دیکتاتوری، نفی حکومت دینی و دمکراتیزاتسیون جامعه ایران فراخوانده است و این پیام را رهبران سیاسی چون آقای عبدالله مهتدی بخوبی دریافتند و در پاسخ هوشمندانه به این نیاز با پیوستن به جنبش دمکراسی خواهی ملی – سراسری مسئله کردستان را به موضوع ملت ایران و جنبش ملی تبدیل کرده است.

پذیرش این موضوع که صورت مسئله ایران و سرنوشت زندگی متمدنانه ساکنان چند هزار ساله این سرزمین است خود گامی به پیش و حرکتی است که راه حل آن نیز باید از درون جنبش سراسری زنان، جوانان و کارگران ایران زاده شود.

بنای یک ایران آزاد، دمکراتیک و لائیک با دستان شهروندان دخالتگر در جنبش سراسری ساخته می شود و روح و جان نظام آینده ایران، مهر و نشان فرهنگی، سیاسی و اجتماعی مردمان این سرزمین را برخود خواهد داشت و چه زیبا و مدبرانه نیروهای سیاسی کردستان با جنبش سراسری عجین شدند تا نقش خود را در امروز و فردای ایران حک کنند و از پشتیبانی بیدریغ جنبش سراسری برخوردار شوند.

امروز هرجائی که کرد است، آنجا ایران و هرجا که ایران نامیده می شود کردستان است. ننگ 30 سال تنهائی کردستان در برابر خونخواران حاکم بر ایران بس است؛ کردستان دیگر تنها نمی ماند!