فقط چند هفته به تئاتر مضحک اسلامی به نام انتخابات در ٢٢ خرداد مانده است. به این تئاتر اسلامی میتوان از دریچه های متنوعی نگاه کرد: از دریچه بازیگران اصلی اش، از دریچه "اپوزیسیون" انگشت به دهان بی عقل یا شارلاتان، از دریچه محافل و رسانه های غربی و بالاخره از دریچه مردم ایران. بسته به اینکه از کدام دریچه به این بازی نگاه میکنید منظره های متفاوتی خواهید دید و وجوه و لحظات متفاوتی نظرتان را به خود جلب خواهد کرد.

از نقطه نظر بازیگران اصلی این تئاتر انتخاباتی، یعنی سران حکومت اسلامی و کاندیدهای اصلی حکومتی، کسانی که همدیگر را به چهره میشناسند و سابقه مشترک زیادی دارند، واقعا انتخاباتی دارد صورت میگیرد. انتخاب میان کسانی که ادعا میکنند برای حفظ نظام اسلامی از پرتاب شدن به پرتگاه، صالحتر از دیگران هستند. آنها خوب میدانند که به نام "ناجی ملت" میخواهند حکومتشان را نجات دهند. به قول خودشان حکومت اسلامی دارد به "پرتگاه" نزدیک میشود و باید هر چه زودتر جنبید و پای این نظام را از لبه پرتگاه به عقب کشاند.

اگر به این مضحکه از دریچه نگاه "اپوزیسیون" طرفدار حکومت و رسانه های غربی نگاه کنید واقعا تصور میکنید انتخاباتی در ایران صورت میگیرد. انگار در ایران مردم دارند در باره سرنوشت سیاسی آینده شان تصمیم میگیرند. اصلا تصور میکنید در سویس و فرانسه و آمریکا زندگی میکنید. اینها با کمال وقاحت باد در غبغب میاندازند و از ادبیات انتخاباتی فرانسه و آمریکا برای تفسیر نمایش اسلامی ٢٢ خرداد استفاده میکنند: اینها با دیدن زهرا رهنورد در کنار تور انتخاباتی میرحسین غش میکنند و از میشل اوبامای ایران صحبت میکنند! اینها هر گاه شیخ کروبی از "تغییر" حرف میزند یاد "اوبامای ایران" میافتند! چاه احمدی نژاد را به مردم نشان میدهند و مردم را دعوت به ورود در چاله ای که اوباش دیگر در حال کندن هستند میکنند. آیا اینها کم عقلند و مسحور حقه های آخوندی شده اند و نمیفهمند که این یک خیمه شب بازی توسط مشتی جنایتکار برای تامین ادامه جنایاتش و نجات حکومتشان است ؟ یا اینکه شارلاتهای سیاسی اند و میفهمند چه اتفاقی دارد میافتد و اما منافع طبقاتی و سیاسی دراز مدتشان اینها را از ترس یک انقلاب و تحول رادیکال به پااندازان انتخاباتی یک حکومتی فاشیست و مذهبی و دیکتاتور تبدیل کرده است؟ اینها چه کم عقل باشند چه شارلاتان، دارند برای تنوری که مردم میخواهند برای همیشه خاموش کنند هیزم کشی میکنند! (در این مطلب مختصر جای بحث در باره خود دمکراسی غربی نیست که در بهترین حالت چیزی نیست جز ابزار بازی سیاسی با رای مردم برای مشروعیت سیاسی یک حاکمیت طبقاتی. اما حتی همین دمکراسی غربی هم بر سر این جانیان اسلامی زیادی گشاد است).

اما وقتی به این "انتخابات" از دریچه چشم مردم نگاه بکنید منظره ای عمیقا متفاوت خواهید دید . بگذارید تفحص در باره "مکانیسم پیچیده انتخابات در ایران"، "ضرورت و امکان تغییر و اصلاح قانون اساسی اسلامی"، "امکان تطبیق اسلام با حقوق بشر و حقوق زنان"، "امکان تفسیر مدرن از اسلام" ارتجاعی و بالاخره "انتخاب میان بد و بدتر" و ... را به همان ژورنالیسم نان به نرخ روز غربی و "اپوزیسیون" هراسان از مردم و انقلاب و تغییر ریشه ای این نظام و اگذار کنیم. از نقطه نظر مردم، مسئله اصلی، رهایی از یک حکومت فاشیستی، ارتجاعی، جنایتکار، ضد زن، ضد کارگر، ضد جوان، ضد شادی، ضد آزادی، ضد تمدن و ضد همه دستاوردهای انسانی بشریت است. مردم در میان این نمایش مضحک چهارچهره شناخته شده حکومت اسلامی را میبینند که هنوز خون انسانهای شریف این جامعه از چنگالهایشان میچکد و در عین حال در باره تغییر و کرامت انسان و حرمت زن و کارگر وراجی میکنند. مردم در صحنه این نمایش تهوع آور، میر حسین موسوی را می بینند که نخست وزیر اسبق نظام اسلامی در هنگام دو قتل عام بزرگ سالهای ٦٠ و ٦٧ بود. محسن رضایی را میبینند که فرمانده اسبق یکی از جنایتکارترین ارگانهای سرکوب جهان سرمایه داری در انتهای قرن بیست، یعنی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود. شیخ کروبی را میبینند که رئیس اسبق یکی از ارگانهای اصلی نظام اسلامی یعنی مجلس اسلامی بود و شغلش برای مدت طولانی تبدیل قوانین ارتجاعی اسلام به قوانین حاکم بر جامعه بوده است. احمدی نژاد را می بینند که در همین چهار سال حکومتش معرف خاص و عام در ایران و جهان است!

بانیان و حاکمان و دست اندرکاران اصلی حکومت اسلامی، کسانی که شخصا پرونده سنگینی از اعدام و سنگسار و دست و پا بریدن و زن آزاری و کودک کشی زیر بغلشان است، با شعار "تغییر" به میدان آمده اند! اصلا شیخ کروبی تم اصلی فعالیت "انتخاباتی" اش را "تغییر" اعلام کرده است. بسیار خوب. یک لحظه فرض کنیم این آدمکشان اسلامی واقعا خواهان تغییر هستند! اما از نقطه نظر مردمی که تشنه تغییر هستند و عزم جزم کرده اند که این وضعیت تیره و تار را واقعا زیر و رو کنند، این پهلوانان تغییر باید قبل از هر چیز به این چند قلم "تغییر" ناقابل تن دهند: باید بیایند و در صندلی محاکه بنشینند و رو به مردم صریحا بگویند وقتی امام جلادشان عزرائیل اسلامیشان یعنی خلخالی را به کردستان روانه کرد تا حمام خون راه بیاندازد کجا بودند؟ وقتی در سالهای ٦٠، زندانیان را با یک سئوال کوتاه به جوخه های اعدام میسپردند کجا بودند؟ وقتی کمیته مرگ اسلامی به فرمان قصاب قرن یعنی خمینی، در سال ٦٧ زندانیان سیاسی را دسته جمعی به گلوله می بست و روانه گورستانهای دسته جمعی میکرد کجا بودند؟ وقتی کارگران خاتون آباد را به گلوله می بستند کجا بودند؟ وقتی به روی زنان اسید میپاشیدند کجا بودند؟ و ...

جواب همه این سئوالات روشن است. همه این "قهرمانان تغییر"، در جریان همه این جنایات شخصا و رسا دست اندرکار صدور حکم قتل و اجرایش بودند. یکی نخست وزیر بود، یکی رئیس مجلس اسلامی بود، یکی فرمانده سپاه پاسداران بود، یکی شهردار تهران بود و الان رئیس جمهور حکومت اسلامی است! یعنی اینها شخصیتهای اصلی حکومتی بوده اند و هستند که باید به عنوان یکی از ارتجاعی ترین، دیکتاتورترین و آدمکشترین حکومتهای تاریخ بشریت بزیر کشیده شود و سرانش به محاکمه کشیده شوند که در این صورت همین چهار کاندید باید در صندلیهای ردیف اول چنین محاکمه ای قرار گیرند.

دقیقا به همین دلیل است که هر کدام از این جانیان وقتی میخواهند برای به اصطلاح تبلیغات انتخاباتی به میان مردم بروند، مجبورند گله ای از اوباش مسلح و غیرمسلحشان را همراه ببرند. هر کجا پا میگذارند مشت محکمی از مردم دریافت میکنند. آخرین نمونه اش: استقبال جانانه دانشجویان زنجان از میر حسین موسوی با پرچمی که بر رویش این شعار حک شده بود: "به علت قتل عام ٦٧، میر حسین موسوی در دادگاه ملت محکوم است"! و باید اضافه کرد که به علت قتل عام دهه ٦٠، به علت قتل عام ٦٧، به علت صدها سنگسار و دست و پا بریدن و شلاق زدن، به علت دستگیری و زندانی کردن و شلاق زدن و اعدام کارگران، به علت آزار و تحقیر و شکنجه و تبعیض سازمان یافته علیه زنان، به علت اعدام کودکان، به علت نابودی و تباهی زندگی و شادی و آزادی یک نسل کامل از جوانان، به علت بالا کشیدن حتی دستمزد پایین خط فقر کارگران و دزدی محصول تلاش و خلاقیت میلیونها کارگرو مجبور کردن تعداد زیادی از کارگران به کلیه فروشی و خودکشی، به علت تجاوز به دختران جوان زندانی، به علت تباه کردن زندگی هفتاد میلیون انسان و به اتهام صدها جنایت دیگر، میر حسین موسوی و محسن رضایی و شیخ کروبی و محمود احمدی نژاد در دادگاه مردم محکوم هستند!

از نقطه نظر مردم ایران، این انتخابات نیست. این یک مضحکه است. این یک خیمه شب بازی است. این یک شارلاتانیسم تمام عیار سیاسی است. این بازی سیاسی جنایتکاران "قدیم" و جدید یک حکومت علیه مردم، علیه تمایلات مردم برای یک زندگی آزاد و برابر، علیه تمایل مردم برای یک تغییر پایه ای و رادیکال، علیه تلاش مردم برای راه انداختن یک انقلاب آزادیخواهانه و برابری طلبانه است. این یک بازی سیاسی علیه مردم است، یک بازی سیاسی برای نجات از خشم و نفرت و انزجار مردم است، این یک بازی سیاسی برای نجات حکومت اسلامی به نام نجات مردم است. این نمایشی برای عبور از همدیگر برای جلوگیری از عبور مردم از همه شان و از کل حکومت اسلامی است.

مردم قبلا صحنه هایی از این بازی اصلاح و تغییر و عبور از سران رژیم اسلامی را دیده اند. عبور از فسنجانی! عبور از خاتمی! عبور از احمدی نژاد که امروز "اپوزیسیون" حقیر سر به نظام حاکم وعده اش را میدهد! مردم دیده اند که چگونه یکی از اصلی ترین مجرمین سه دهه جنایت سازمانیافته اسلامی یعنی رفسنجانی تحت عنوان تعدیل و اصلاح، زندگی میلیونها کارگر را زیر دست بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و مفتخوران سرمایه دار اسلامی ول کرد و دست آخر همین "اپوزیسیون" و رسانه های نان به نرخ روز خور غربی مردم را دعوت به عبور از رفسنجانی و سینه زدن در خدمت خاتمی دعوت کردند. مردم دیده اند که چگونه خاتمی به نام گشایش سیاسی رئیس جمهور شد و هشت سال تمام عبا تکان داد و لبخند زد و در باره کرامت انسان وراجی کرد و در عین حال ماشین سنگسار اسلامی قربانی گرفت و بزرگترین قتلهای زنجیره ای براه افتاد و دست آخر همین بادمجان دور قاب چینهای حرفه ای گفتند الان وقت عبور از خاتمی است. و بالاخره مردم دیده اند چگونه یک دلقک تمام عیار اسلامی به نام کارگر و مستضعف و پول نفت بر سفره کارگران بر سرکار آمد و با شمشیر زنگ زده اسلام به جان زنان و جوانان افتاد و اوباش اسلامی را به محل کار و زندگی کارگران فرستاد تا آیت الله های میلیاردی دسترنج کارگران را بالا بکشند. و البته امروز وقتی همان مردم جان به لب رسیده عکس این جنایتکار را در دانشگاه پیش چشمش به آتش کشیدند و با شعار "دیکتاتور بر گمشو" استقبالش کردند، همان کارچاق کنهای حرفه ای در "اپوزیسیون" و رسانه های غرب، عبور از احمدی نژاد را زمزمه میکنند!

نه خیر، حضرات محترم سرمایه داری اسلامی، بانیان و سازماندهندگان حکومت اسلامی، شما میتوانید همچنان تئاتر اسلامی انتخابات راه بیاندازید و در باره حرمت زن و رفاه کارگر و آزادی بیان و "تغییر" وراجی کنید و باهم مناظره بگذارید! اما از نظر مردم، از نگاه هفتاد میلیون انسانی که برای رها شدن از شر حکومت اسلامی شمارش معکوس را آغاز کرده اند، کلاه حرمت و کرامت انسان بر سر شما بانیان و سازماندهنگان یک حاکمیت ارتجاعی و خونین زیادی گشاد است! شما ابلهانه تصور میکنید با این نمایش خواهید توانست خود را از لحظه محاکمه در دادگاههای مردم نجات دهید. شما و حامیان سفیهتان در "اپوزیسیون" میتوانید خود را با عبور از همدیگر، یک روز عبور از رفسنجانی، روز دیگر عبور از خاتمی، روز دیگر عبور از احمدی نژاد مشغول کنید اما مردم در حال سازماندهی عبور از همه شما، عبور از نکبت اسلامی، عبور از کل حکومت اسلامی هستند. و آنگاه لحظه "مناظره" مردم از یک طرف و همه شما از طرف دیگر در پیشگاه مردم جهان شروع خواهد شد. بدانید که این "مناظره" دیگر جای شعبده بازی در باره کرامت انسان توسط شما که ٣٠ سال حرمت انسانها را پایمال کرده اید نیست. برعکس اینجا محل محاکمه است که شما باید در کنار هم به مردم بگویید در کشتار عام ٦٠ و ٦٧ چه نقشی داشته اید؛ در این سی سال، احکام چه تعداد حکم اعدام را صادر کرده اید؛ شاهد قتل چه تعداد انسان بوده اید؛ طناب دار بر گردن چند زندانی انداخته اید؛ و این لحظه ای است که مردم از روی همه شما و حکومت ننگیتان عبور کرده اند. و این لحظه ای است که تغییر واقعی رخ داده است.*