سید محمد خاتمی در دیدار با فرزندان میر حسین موسوی:

«رئیس‌جمهور سابق کشورمان همچنین تاکید کرد که همگان باید نسبت به خطرات و توطئه های موجود هوشیار باشیم و اولویت خودمان را دفاع از اصل و سرنوشت کشور و حقوق اساسی مردم قرار دهیم و اجازه‌ی جسارت به هیچ قدرت و نیرویی، به‌خصوص از خارج، علیه ملت و کشور و دخالت در امور داخلی خود را ندهیم.»

جناب آقای خاتمی ! امروز مردم ایران هزینه کوتاهی شمارا در دوران ریاست جمهوریتان میدهند. ضرب المثلی است که میگوید: سرچشمه شاید گرفتن به بیل ــ چو آن چشمه پر شد نشاید گرفتن به پیل. شما رئیس جمهوری بودید که 22 میلیون آرای واقعی مردم را در پشت سرخود داشتنید در حالیکه اگر سید علی خامنه ایی در شرایط مساوی با شما در همان انتخابات خود را به رأی میگذاشت، 2 میلیون رأی را هم بعید بودبدست آورد. دوره دوم ریاست جمهوری شما دوره تقلب بزرگ انتخاباتی، هم در انتخابات مجلس و هم ریاست جمهوری بود. اگر لایی لایی های خواب آور شما نبود، نه آیت الله هاشمی رفسنجانی باید از دست ظلم بارگاه تقلب شکایت به خدا میبرد و نه شیخ مهدی کروبی آن دو ساعت خواب راحت صبگاهی را میکرد که پس از آن ببیند که زیرِ مرغ کُرچ انتخاباتِ مدیریت شده از سوی دولت شما، بجای جوجه مرغ ، کرکس انتصابی از تخم سر برآورده است. بزبان ساده شما جناب خاتمی! سزاوارآن اطمینان و آن آرای مردم نبودید! شما به وسیله ای برای تثبیت استبداد ولایی و سلطه مافیای نظامی اقتصادی کنونی مبدل شدید و هنوز هم دست بردار نیستید.

شما جناب خاتمی! مردم را به هشیاری دربرابر کدام خطر و توطعه فرا میخوانی؟ آیا واقعاً معتقدید اولویت مردم ایران مبارزه با«لولویی» است که فقط ساخته و پرداخته همین رژیم ولایی و اسلامی است که بقصد فریب و انحراف توجهشان از دشمن اصلی، ساخته وبه ذهنشان تنقیه کرده است؟ «لولویی» که امثال شما ها، با اتکاء به وجاهتِ ناسزاوار تان در بین بخشی از مردم ـ که البته فکر نمیکنم دیگر چیزی از آنهم مانده باشد ـ به آن اعتبار داده و به ذهن مردم القاء کرده ائید؟

جناب خاتمی! مگر همه دولتهای مستقل دنیا با آمریکا و غرب، بخاطرحفظ استقلالشان سر جنگ دارند ؟ مگر همه ملل و دول مستقل دنیا دائم در کابوس توطعه دشمن غربی و امریکای جهانخوار! زندگی کرده و از ترس آن «لولوی هراس انگیز» واهی و حکومتی ساخته به آغوش اژدهایی پناه میبرند که همه چیز آنها را ازجمله ثروت، غرور، شرافت ملی، اخلاق انسانی، عاطفه ملی و شخصی آنها را از آنها گرفته با تحقیر هم به آنها مینگرد؟

جناب خاتمی! در این تردیدی نیست که غرب بشمول آمریکا بر اساس منافع خود عمل میکند ولی این، بهیچ وجه من الوجود، به معنای این نیست که منافع غرب در «متن توسعه سیاسی و اقتصادی دنیا» با منافع مردم ایران در همه جا در تضاد و تقابل است. اگر تضاد و تقابلی هست، که هست با رژیم ماجرا جویِ ولایی ماست. رژیمی که میخواهد با بهره برداریِ ابزاری از دین و مذهب و با اتکاء به موقعیت ژئو پولیتیکی میهن ما و دلارهای نفتی آن، نه تنها غرب بعنوان غرب را بلکه تمدن بشری و دمکراسی در دنیا را به چالش بکشد. رژیمی که در صدد است بحساب ملت ما، بحساب اعتقادات دینی مردم به بلند پروازیها و جاه طلبی های بیمار گونه و تحقق ناپذیر خود جامعه عمل بپوشاند.

جناب خاتمی! ملت ایران اولویتی بالاتر از سرنگونی این رژیم تبه کار و ضد مردمی ندارد! این اولویت ملی مردم ایران، در بسیاری زمینه ها و از بسیاری جهات با منافع غرب و حتی برخی همسایگان ما در همپوشی کامل قرار دارد.

بزرگترین خطری که ملت ایران را تهدید میکند، بزرگترین توطعه ای که در کمین موجودیت ملی است همین رژیمی است که به سر دستگی سید علی خامنه ایی چون بختک مرگ و فقر و نکبت و فساد بر سر مردم میهنمان سایه افکنده است.

مردم سوریه طی7 دهه مبارزه با اسرائیل و غرب، نه کمتر از ما «ملی» هستند و نه کمتر از ما نگران استقلال خویش. مردم لیبی نیز، قهرمانی ملی چون «عمر مختار » را داشته اند که تحت رهبریش بیش بیست سال تا پای چوبه اعدامش بدست استعمارگران ایتالیائی برای استقلال میهنش همراه مردمش جنگید. ولی همین ملت برای اجتناب از قتل عام شدن، برای اجتناب از تصرف شدنِ به عنف ِ زنان و دخترانش بدست ارتش خصوصی شدهِ کسی که خود را قائد و یا رهبر معظم مردم لیبی میدانست، از غرب، ناتو و ازجمله از همان ایتالیا طلب کمک کرد تا به آزادی برسد و امروز در پرتو نتیجه موفقیت آمیز کمک غرب، هیچکس حتی رژیم هوچی و هیاهو آفرین ما و متحدین منطقه ای اش نه تنها جرئت محکوم کردن آن کمک گیری را ندارند بلکه برای برقراری ارتباط با دولتی که در نتیجه آن کمک بر سر کار آمده است با هم مسابقه میدهند.

جمعه ی دیروز را مردم سوریه «جمعه درخواست برقراری منطقه حفاظت شده و غیر قابل پرواز»، درست بهمان صورت که در لیبی رخ داد، اعلام کردند. این یعنی درخواست کمک از غرب برای آزادی و از طرف همان «شورایی» که همه نیروهای آزادیخواه و استقلال دوست دنیا بشمول شورای هماهنگی راه سبز ما، آنرا بعنوان نماینده واقعی مردم برسمیت شناخته اند. تا بحال کسی یافت نشده تا به این درخواست «شورای ملی سوریه» انگ استقلال شکنی زند زیرا اگر استقلالی هم بوده است رژیم بشار اسد قبلاً آنرا شکسته است.

جناب خاتمی! آنها که در خیابانهای دمشق آماج توپ و تانک ارتش بشار اسد قرار میگیرند حق دارند بگویند از کجا تهدید میشوند و از چه سویی در معرض خطر قرار دارند نه مفتی دمشق. آنها که زنان، دختران و حتی پسرانشان مورد تجاوز جنسی گزمه های بشار اسد قرار میگیرند میتوانند بگویند چه خطری و از کجا آنها را تهدید میکند!

متأسفانه آقای مهندس امیر ارجمند نیز در مصاحبه ایی با رادیو بی بی سی در واکنش به اظهارات هیلاری کلینتون راجع به عدم تمایل جنبش سبز به حمایت غرب در مقطع اعتراضات مردمی، همین تقابل آفرینی مصنوعی را با دنیا بنام مفهوم مقدس شده

« استقلال»، بمیان میکشد.

«کلمه» به نقل از مصاحبه مهندس امیر ارجمند با بی بی سی:

« امیر ارجمند با اشاره به تجربه‌ی تمام نهضت‌های جهان که نشان داده هر جنبش و نهضتی که به خود و اراده و نیروی مردم اتکا کند، حتما پیروز شده است، خاطرنشان کرد: مداخله‌ی قدرت‌های خارجی نمی‌تواند راه حل برای مسایل داخلی کشور باشد.

مشاور میرحسین موسوی همچنین در پاسخ به این سوال خبرنگار بی‌بی‌سی که “از سخنان خانم کلینتون این طور برمی‌آید که اگر در اعتراضات بعد از انتخابات ۸۸ از سوی معترضان کمک خواسته می‌شد، نتیجه‌ی آن متفاوت بود” گفت: کمک برای چه؟ برای مداخله در امور داخلی ایران؟ قطعا چنین کمکی از هیچ قدرتی درخواست نمی‌شود. ملت ما ملت سرافرازی بوده که همیشه سعی کرده خودش مشکلاتش را حل کند.

وی با اشاره به وضعیت حاکم بر کشور گفت: یک روند گذار دموکراسی در کشور اتفاق افتاده و متاسفانه نیروهای اقتدارگرا با سرکوب مردم جلوی رشد طبیعی این روند را گرفتند. اما این خود مردم هستند که باید با بسیج نیروهایشان و با اتکا به خود، این قدرت اقتدارگرا را به عقب برانند تا آنها را مجبور به قبول اراده و رای مردم کنند و در این راستا نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که دولت‌های دیگر بیایند برای ما مساله‌ی دموکراسی در کشور را حل کنند. هیچ وقت در هیچ جای دنیا نبوده که دولت‌های خارجی در جایی مداخله کنند و تنها و تنها و تنها برای رعایت دموکراسی و حقوق بشر باشد.

او با تصریح به اینکه “معمولا وقتی مداخله صورت می‌گیرد، انگیزه‌های دیگری پشت آن است”، بر این مساله تاکید کرد که “ملت ما ملتی نیست که به دولتهای دیگر نیاز داشته باشد.”»

باید پرسید جناب امیر ارجمند ! مگر نمیشود که در مسئله ایی، منافع غرب با منافع ملتی در برانداختن رژیمی که برای دنیا و ملت خود، درسر آفرین است همپوش شود و در انطباق باهم قرار گیرد؟ مگر نمیشود که با غرب از زاویه منافع مشترک و نه تقابل و تضاد منافع دائمی روبرو شد؟ مگر ما و غرب در این جهان دهکده شده، که خانه ی مشترک مردم سراسر کره ارض ماست در بسیاری مخاطرات و تهدیدها شانسها و فرصتها در اشتراک منافع نمیتوانیم باشیم؟ مگر سیل اخیر تایلند، سونامی سال پیش ژاپن، زلزله ترکیه، کشتار مردم سوریه توسط اسد، تهدید اتمی کره شمالی و نا جمهور اسلامی ما ، کشتار مردم جنوب سودان توسط عمر البشیر، قتل عام مردم کوسوو و… ، اینها همه فقط مسئله داخلی این ممالک بوده و هست؟

جناب امیر ارجمند! چرا؟ چرا شما فقط از موضع تقابل مواضع و منافع با غرب، قضیه را مطرح میفرمائید؟ آیا فکر نمیکنید که، جهانی که با خطر تروریسم القاعده و طالبان و بنیاد گرایی دینی روبروست و دولت ما نیز مستقیم و غیر مستقیم به کوره این تروریسم، سوخت رسانی میکند حق دارد تا نیروهای زندگی و آزادی دوست دنیا را برای مقابله با این خطر عمومی بسیج کرده در یک جبهه واحد قرار داده و خود در کنار آنها قرار گیرد؟

آری جناب امیر ارجمند، ملت لیبی هم بدون کمک غرب و ناتو میتوانست «روزی » و فقط روزی! به آزادی دست یابد ولی، آیا هزینه این «فاصله تا آنروز» را، ملت و نسلهای متوالی در لیبی باید پرداخت میکردند یا سلسله خونریز قذافی؟ آیا هزینه چنیین انتظار تاریخی ای به حفظ بکارت مصنوعی «استتقلال» می ارزید؟ جناب امیر ارجمند شما استاد در رشته حقوق و سیاست هستید و یقیناً بهتر از من میدانید فلسفه ی تقریباً مورد اجماعِ دنیای امروز «یوتیلیتاریسم یا فایده مندی» چه میگوید. اگر این استدلال شما را در غالب این فلسفه که فایده مندی مردم گرایانه را در تحلیل نهایی و از همه جهات مبنای درستی از نادرستی رفتارها میداند قرار دهیم نتیجه چه خواهد شد؟ آیا شما حاضرید برای رعایت مفهوم «قُدسی» شده «استقلالِ» مورد نظرتان، ده ها نسل دیگر از مردم میهن ما قربانی شوند تا خود، سرانجام بدست خود غل و زنجیر را از دست و پای خود بردارند؟ اگر اینطور است چرا ما خود از نو بدست خود، تلفن، اتوموبیل، ماشین رختشوئی و شامپوی سر و مایع تن شوئی را اختراع نکنیم تا بیشتر بتوانیم مستقل باشیم و به این استقلال افتخار کنیم؟ آیا شما در این رابطه به عامل زمان و هزینه ایی که این «قُدسی» نگری به مسائل دنیوی به انسانها تحمیل میکند نیز اندیشیده ائید؟ آری، منهم تردید ندارم که روزی این ملت با اتکا به نیروی خود زنخیر بردگی را از هم خواهد گیسخت، حتی به این دلیل ساده که فرزندان همین مافیای حاکم هم در آینده، تسلیم نظمی که پدرانشان بدانها تحمیل کرده اند نخواهند شد.

جناب امیر ارجمند! استقلال و آزادی ملت ما، قبل آنکه از سوی غرب تهدید شود از سوی همین رژیم، از سوی همین سید علی خامنه ایی بعنوان سردسته مافیای حاکم، از سوی سپاه پاسداران، بسیجیان و خیل میلیونی رانتخواران و ششلول بندان حکومت ولایی تهدید میشود و لاغیر! پس اگر شما نگران پایمال شدن استقلال کشور و مردم و خطر مداخله خارج هستید، تقابل این ملت و مردم را با رژیم ولایی مورد تأکید قرار دهید نه تقابل با «دشمنی» موهوم را که این حکومت آفریده است را برجسته کنید و ناخواسته و معصوم نمایانه در پناه چنین مفهوم سازیهایی های تابو شده ایی، چون خطر « مداخله خارجی» و تقابل آفرینی با غرب، ملت مارا غیر مستقیم با این حکومت در یک سنگر و جبهه در برابر آن «غرب»، یعنی دشمنِ وهمی قرار دهید! و غیر مستقیم به رژیم اطمینان دهید که برای فشار بر مردم، چراغ، سبزِسبز است! و خطر مداخله خارجی نظیر لیبی و سوریه در میان نیست!

جناب امیر ارجمند! لازم نیست در شرایط کنونی شما فریاد کمک خواهی از دنیا بردارید ولی لازم هم نیست به رژیم اطمینان دهید که تحت هیچ شرایطی ملت ایران از خارج، آمریکا و ناتو کمک نخواهد خواست!

متأسفانه شورای هماهنگی هم در اطلاعیه ایی تقریباً همین موضع آقای امیر ارجمند را اتخاذ و تحت عنوان اینکه ما در دفاع از ایران و علیه توطعه حاضریم و نه برای دفاع از گروه حاکم (نقل به مضمون)، تکرار شده است. که فکر کنم طی سطور فوق آنرا نیز نقد کرده ام.