حتما پخش فیلم «الماس فریب» از شبکه جمهوری اسلامی را شنیده اید . فیلمي باصطلاح مستند که به جزئیات نفوذ «سردار محمد رضا مدحی» پرداخته شده بود . « سردار مدحی» که با نفوذ به درون رده های شناخته شده اپوزیسیون جمهوری اسلامی و نیز به درون سازمانهای دولتی غربي و... مي تواند درس آموز باشد هر چند برخی ها در پي بايکوت خبري اين فيلم بر آمده اند ؛براستي چرا داستان نفوذ آنهم بدين شکل در یک طیف معین اپوزيسيون رخ می دهد . اولين سئوالي اين است که چرا داستان نفوذی سردار مدحی به این سادگی انجام مي گیرد مردي از دل دستگاه اطلاعاتي با صحنه سازي هاي مضحک و با خالي بندي موفق مي شود رده هاي بالاي اپوزيسيون و محافل غربي را فريب دهد .داستان نفوذ دستگاههای اطلاعاتي سالهاست که تکرار شده است ولي سئوال اساسی اينجاست که چرا اينگونه سردار هاي شناخته شده رژيم به اين راحتي در بين محافل معيني از اپوزيسیون نفوذ مي کنند. بنظر می رسد که دليل اصلی موفقيت دستگاه اطلاعاتي رزیم قبل از هر چیز « سیاسی» است _ بعبارتی دیگر مشکل «سناریو » و خطی است ک که در پی کمک از نئو کانها ست .آري چند سالی مد شده است که جمع 50 تا صد نفره از افراد پراکنده اپوزيسيون در یک گوشه ای از اين جهان ، جمع می شوند و ابتدا تحلیل های از این دست که مردم از اصلاح طلبی گذر کرده اند و باید در پی سرنگونی تام و تمام رزیم بود و در ادامه آنان به سر زنش احزاب و سازمانهای سیاسی کار اپوزیسيون مي پردازند ......و اميد هايي مي آفرينند که نا امیدی های بعدی را می آفریند.

به نوشته امیر فرشاد ابراهیمی محمدرضا مدحی به هیچ عنوان به غیر از بانکوک ودوبی، لندن و پاریس و چه بسا پراگ که همگی به واسطه تلاشهای افراد مذکور بوده است هیچ دیدار رسمی با مقامات خارجی نداشته است، به روایتی دیگر نامبرده فقط موفق به فریفتن چهره های مشهور اپوزیسیون ایرانی شده بود، و سفر وی به عربستان سعودی و از آنجا به آمریکا و دیدارش با خانم کلینتون و دیگر مقامات وزارت امور خارجه آمریکا دروغی بیش نیست و ساخته و پرداخته ذهن نیروهای امنیتی برای جالب کردن ماموریت این جاسوس خودشان است .

در زیر مطلبی از یک نویسنده ناشناس که این فریب را همان زمان متوجه شد و طی مطلبی در بالاترین تحت عنوان

مراقب باشيم سادگي دوستان‌مان كار دست‌مان ندهد (در باب نوريزاده و دوست جديدشان «سردار»)

نوشت ولی نه تنها گوش شنوایی نبود بلکه متاسفانه در بالاترین بلوک هم شد . حالا ایشان از سر دلسوزی مطلبی دیروز نوشت که در زیر می اید. هر چند خود او هم به جنبه های سیاسی توجه ای نکرده است:

دیروز نبه ۱۸ خرداد، شبکه اول سیمای جمهوری اسلامی فیلم مستندی پخش کرد با عنوان «الماس فریب» که در آن به جزئیات داستان یک اسب تروای رژیم جمهوری اسلامی مشهور به «سردار محمد رضا مدحی» پرداخته شده است که با نفوذ امنیتی به درون رده های شناخته شده اپوزیسیون جمهوری اسلامی و نیز به درون سازمانهای دولتی غربی که طبعا در پی استفاده از نیروی اپوزیسیون به نفع سیاستهای خود میباشند، مدتی را به عنوان یک «از رژیم برگشته» در میان نیروهای مخالف جمهوری اسلامی به سر برد و سپس به ایران بازگشت. این فیلم را میتوانید در پائین همین صفحه مشاهده کنید.

البته در همان سال قبل که سال اوج نفوذ و قدرت جناب مدحی بود افرادی از جمله خود من احساس خطر کردیم و زیاد سعی کردیم دوستان را هم هشدار بدهیم (این لینک بالاترین را ببینید مثلا، یا اینجا را)، اما خوب به جائی نرسید حرف ما و در موج احساسات و هیجانات دوستان گم شد. حالا هم به قصد سرزنش کسی نیست که مینویسم، اما فکر میکنم مروری بر آن قضیه در کنار این فیلم برای جنبش مردمی لازم باشد، چون فکر میکنم میتوانیم درسهای مفید و باارزشی از آن جریان بگیریم.

از آنجا که این حکایت به اندازه کافی شناخته شده است نیازی به شرح مفصل اینجا نمیبینم، اما اجازه بدهید یکی دو نکته را سریع عرض کنم: اول اینکه نیازی نیست که اجازه بدهیم این حکایت ضربه و لطمه ای بیشتر از آنچه سال گذشته انجام داد به ما وارد کند. به عبارت دیگر، در حال حاضر این تنها یک داستان است از ضربه ای که رژیم موفق شد سال گذشته با استفاده از این عنصر نفوذی به ما وارد آورد. اما اگر اجازه بدهیم این مستند نیز ضربه مجددی وارد آورد، آنوقت به رژیم اجازه داده ایم دو گنجشک را با یک سنگ بکشد. پس میخواهم عاجزانه از همه دوستانی که این چند خط را میخوانند تقاضا کنم که بیائید این داستان را به جای اینکه به حربه ای برای رژیم تبدیل کنیم، به کلاس درس و حکایت پند آموزی برای خودمان تبدیل کنیم.

مثلا دیدم چند نفر همین امروز با شنیدن این خبر شروع کرده اند به توهین به برخی افراد دانشمند و خوب مردمی، از جمله آقای نوریزاده (مثلا اینجا یا اینجا). دوستان! نیازی به کوبیدن و یا سلب اعتماد کردن و یا خدای نکرده توهین و اعتراض به دوست خوب ما آقای نوریزاده نیست. اگر ایشان فریب خوردند، مثل تمام ما دلیلش صداقت و سادگی ایشان است، و آن چیزی نیست که ایشان را فرد بدی کند. بیائید اینبار هوشمند باشیم و اجازه ندهیم رژیم با استفاده از این داستان سعی کند در میان صفوف مان شکاف ایجاد کند و ما را به جان همدیگر بیاندازد. امثال آقای نوریزاده ممکن است سیاستمداران یا پارانوئید های خوبی نباشند، اما ایشان بسیار دانا، پر مطالعه و پر آگاهی و دلسوز و خیر خواه جامعه هستند، و ما این روزها به این نوع آگاهی ها و تجارب و دلسوزی ها نیاز داریم. به هر حال هرکسی نقاط ضعفی دارد و نقاط قوتی، نه دوستانمان را سیاه و سفید ببینیم و نه دشمنانمان را. هرکس اشتباهی کرد را نبایستی به همین سادگی از خودمان برانیم، چون در آنصورت به زودی هیچکس دور و برمان نخواهد ماند.

و نکته دیگری که میخواستم اشاره کنم این بود که دیدم برخی دوستان فریاد زده اند که ما میخواهیم اتحادمان را در پیش از تظاهرات ۲۲ خرداد حفظ کنیم، پس بیائید این داستان را «بایکوت خبری» کنیم (مثلا اینجا، یا اینجا) . خدمت این دسته از دوستان و کسانی که ممکن است این منطق را قابل پذیرش بدانند عرض میکنم که این منطق خوبی نیست بلکه منطقی است که برپایه فرار، انکار و هراس از واقعیت بنا شده است، و این گونه منطق ها همیشه در آخر کار به ضرر مردم تمام میشوند (نمونه هایش در تاریخ سی ساله خودمان بسیارند!). پس دوستان، سریع میگویم، بیائید منطقمان را بر انکار و بستن چشم یا گوشمان بر حقیقت بنا نکنیم، بلکه بر عکس آن را بر بنای دیدن و شنیدن و باز کردن گوشها و چشمهای خودمان و دیگران بنا کنیم. به خاطر داشته باشید که وقتی میر حسین و دیگران میگویند «آگاهی» این معنایش بایکوت خبری وقایعی مثل این نیست، بلکه برعکس معنایش باز کردن، تحلیل کردن، کاویدن و شناخت پیدا کردن بر اساس این نوع وقایع و اشتباهات خودمان است.