آن چه در ذیل آمده است، تزهایی است به قلم یوهان گالتونگ. گالتونگ در بیست و چهارم اکتبر 1930 در شهر اسلو به دنیا آمده است. وی ریاضیدان، جامعه شناس، سیاست شناس و یکی از بنیانگزاران تحقیقات صلح و منازعات است. مرکزثقل اندیشه گالتونگ نظریه «توسعه» یا رشد است. «توسعه» یا رشد مفهومی مادی و فرهنگی است. و آماج این نظریه، مبحث توسعه و رشد از طریق غلبه بر ساختارهای خشونت و فرهنگ خشونت است. از مشخصات عمده تفکر او روش چند ضلعی او دربرخورد با مسائل است. روشی که از حوزه های علوم انسانی و اقتصادی، ریاضیات و غیره کمک می گیرد و میان رشته ای است. گالتونگ در سال 1987 برنده جایزه آلترنایتو صلح نوبل شد و در سال 1993 به جایزه «گاندی» دست یافت.

---------------------------------------

1- حقوق بشر امر ریشه ای است. به همین جهت حقوق بشر باید برگرفته از نیازهای اساسی انسان ها باشد که به طور مشخص توسط خود انسان ها بیان شده باشند؛ و نه باید از منطق نظام دینی یا فلسفی مشتق شوند.

2- نیازهای اساسی انسان را می شود در مفاهیمی از قبیل حق زندگی، حق برخورداری از رفاه و خوشبختی، آزادی و هویت جمعبندی کرد. همه یِ این نیازها غیرقابل تفویض هستند و از ارزش همسان برخوردارند. از همین روی باید از این نیازها بی قید و شرط دفاع کرد و در کلیه یِ معاهدات صلح برشمرده و مورد توجه قرار بگیرند.

3- آن چه اکنون در عمل دیده می شود پراتیکی است که حق آزادی های شخصی را در صدر ارزش ها می نشاند. حفظ و حمایت از حق رفاه و خوشبختی مادی، حق هویت و حق زندگی انسان ها در جهانی، که جهان استثمار، جهانی سازی و رشد فزاینده ی خشونت است، نادیده گرفته می شود.

4- ازهمین روی تحققِ محضِ فهرست موجود حقوق بشر تعیین کننده نیست: حقوق بشر باید هم تکمیل شوند و هم مفاد آن افزایش یابند، تا همه یِ نیازهای اساسی حفاظت و تامین شوند و سمتگیری بین المللی که در آن بتوان به صلح، پیشرفت و محیط زیست پاک جامه عمل پوشانید تضمین شود.

5- تاکنون مجادله حقوق بشر قویا تحت شعاع تفکر غرب و تاکید بر روی حق آزادی های فردی بوده است. به همین جهت در آینده باید حقوق گروه ها و جماعت هایی که در فرهنگ های دیگر اهمیت بسزائی دارند بیشتر رعایت شوند.

6- به این منظور نباید ارزش های غربی و غیرغربی (برای نمونه ارزش های آسیایی) در مقابل هم قرار داده شده، و از هم مرزبندی شوند. جست و جو باید به دنبال روش هم این ارزش ها هم آن ارزش ها به مثابه روش غنای متقابل باشد و نه به مثابه روش تقابلی یا این ارزش ها یا آن ارزش ها.

7- دمکراسی فقط به معنای کاربست اصل اکثریت نیست، بلکه حفظ و دفاع از حقوق اقلیت در مقابل «دیکتاتور اصل پنجاه و یک درصد» از اقتضای دمکراسی است. باید از تصمیم گرفتن بر مبنای رویارویی و تقابل احتراز کرد و بذر روح دیالوگ خلاق را پرورش داد و به بار آورد.

8- دمکراسی نباید محدود به آئین انتخابات و تغییر حکومت شود، بلکه همین طور حق برخورداری از یک زندگی درخور انسان، حق برخورداری از فرهنگ مستقل و حق برخورداری از حمایت و دفاع در مقابل خشونت داخلی و بیرونی تضمین شوند.

9- جهانی سازی جهان تاکنون قبل از هر چیز آمریکائی سازی فرهنگ، اقتصاد، تصمیمات سیاسی و فعالیت های نظامی بوده است. درمقابل، جهانی سازی واقعی، مطالبه مشارکت برابر و همبستگی همه است، و سمت و سوی آن ارضای نیازهای اساسی همگان است.

10- شهروند جهان بودن بایستی متشکل از ترکیب سنجیده حقوق و وظایف باشد: مرکب از هم حق و هم وظیفه شرکت کردن در انتخاب مجلس جهانی؛ هم حق برخورداری از حیات مادی در شان انسان و هم وظیفه پرداخت مالیات های جهانی؛ هم حق برخورداری از هویت معنوی هم وظیفه حرمت نهادن به هویت های دیگر و شرکت کردن در دیالوگ با این هویت های دیگر؛ هم حق مصون ماندن از زور و خشونت و هم وظیفه خدمت به صلح جهانی.

11- برای تضمین و تحقق این حقوق و وظایف توسط حقوق بشر جهانشمول باید مبنا را سطح حکومت مرکزی جهانی («حکومت جهانی») قرار داد و نه فقط باید حکومت ها در آن شرکت داشته باشند، بلکه انواع و اقسام سازمان های بین المللی دولتی، غیردولتی و اقتصادی مشارکت داده شوند.

12- مبنای دمکراسی جهانی می تواند مجمع عمومی سازمان ملل باشد. در این مجمع که دولت های کنونی به عنوان حوزه های انتخابی حضور دارند، یک نماینده در مقابل هر یک میلیون نفر به شیوه انتخابات آزاد، برابر و با رای مخفی برگزیده می شوند و به آن مجمع اعزام می گردند.

منبع:

ویزیون هایی برای قرن بیست و یکم

انتشارات کامپوس، فرانکفورت، 2000، به زبان آلمانی