استیضاح وزرائی مانند بهبهانی که فاقد توان و اختیار لازم هستند چاره کار نیست

دکتر احمدی نژاد با اقتداری که ناشی از عوامفریبی و استفاده ابزاری از مذهب، تکیه زدن بر پست ریاست جمهوری، اتکاء به درآمدهای هنگفت نفتی و امکانات و منابع گسترده دیگر و خصوصا حمایت بی سابقه شخصیت هائی چون مقام رهبری، و آقایان جنّتی، مصباح یزدی و اطرافیان آنها و همچنین بخشی از سپاه و مداحان است، مصصم است که با بسیج همه امکانات موجود و کمک گرفتن از افرادی مانند مشائی که با استفاده از امکانات گسترده در حال سازماندهی نیروهای دلخواهش در شهرها و روستاهاست و نیز با توسل جستن به رفتارهای پوپولیستی و توده گرایانه، ضمن به نمایش گذاردن اقتدار عاریتی خود و باوراندن آن به سایرین، جریان سومی را در برابر جریانات سیاسی دیگر راه اندازی نماید تا به هر طریق ممکن همچنان نقش خود را بر مقدّرات کشور حفظ نماید، به این امید که پس از پایان دوران ریاست جمهوری وی، مشائی بتواند نقش مددوف را برایش ایفا کند!

به عبارت دیگر می توان گفت که احمدی نژاد به تقلید از مدل پوتین در مقام حفظ قدرت خود در جمهوری اسلامی ایران است!

اشخاصی نظیر آقای هاشمی رفسنجانی و نزدیکان او با همه ید و بیضائی که داشته اند و دارند، بدلیل نقاط ضعف و آسیب پذیر خود که اسنادش پس از به قدرت رسیدن احمدی نژاد بدست وی افتاده است، قادر به ایجاد مزاحمت موثر و آشکاری نیستند و با کوچکترین تهدید احمدی نژاد به افشاگری، براحتی عقب نشینی می کنند.

شورای نگهبان هم که اجازه ورود افراد تازه نفس و بالقوه توانمندی که فاقد هرگونه نقطه ضعفی باشند را به قلمرو قدرت نمی دهد تا با حضور خود در قدرت در برابر اقتدارگرائی ها و تمامت خواهی های احمدی نژاد ایستاده و مزاحم و تهدیدی برای او باشند.

در این میان تنها مجلس است که می تواند خودخواهی و خودکامگی های احمدی نژاد را مهار کند، که شوربختانه مجلس هشتم از نمایندگان واقعی ملت که جسارت و توانمندی لازم برای وکیل اللمله بودن را دارا باشند باندازه کافی برخوردار نیست.

محمود احمدی نژاد هم از این واقعیت غاقل نیست و پاشنه آشیل مجلس هشتم و چشم اسفندیار اکثریت نمایندگان را خوب شناخته است و نیک می داند که چنین مجلسی هرگز بخود اجازه نخواهد داد که از یک سلسله خط قرمزهای تعیین شده از سوی رهبری و شورای نگهبان عبور کرده و در برابر زیاده خواهی ها و قانون شکنی های او صف آرائی کند.

او بخوبی می داند که حتی اگر تعداد اندکی از نمایندگان این مجلس هم بی احتیاطی کرده و تصمیم بگیرند که به سوگند شرعی و قانونی خود پایبند مانده و از حداکثر توان و اختیارات خود برای دفاع از قانون اساسی و حقوق ملت و وادار ساختن احمدی نژاد به تمکین از قانون استفاده کنند، اکثریت مجلس توان و انگیزه همراهی با آنان را ندارد و با کوچک ترین تشر و یا حتی ایما و اشاره امثال آیت الله جنتی بر سر جای خود خواهند نشست.

حتی اگر هم جمعی از نمایندگان تا مرحله ای ناشی گری کرده و بخواهند خودی نشان بدهند و از کیان مجلس دفاع کنند، با کوچکترین تلنگر و یا رسیدن پیامی بدون فوت وقت از حقوق و مواضع قانونی خود عقب نشینی خواهند کرد، زیرا بخوبی می دانند که دیر یا زود گذر پوست به دباغ خانه هم خواهد افتاد!

همین مساله است که به احمدی نژاد قوت قلب و اعتماد به نفس زیادی می دهد تا خود را یکه تاز میدان و تهی از هم آوردی قدر ببیند!

به همین دلیل مادامیکه شخص خودش در حریم امنی قرار دارد، بدون دغدغه و با خیالی آسوده همچنان به یکه تازی هایش ادامه می دهد و برایش مهم نیست که در این کارزار نابرابر وزرائی مانند "حمید بهبهانی" که سمت استادی بر او دارد هم قربانی شوند، زیرا آنچه که برای وی در درجه اول اهمیت قرار دارد این است که همه در برابر خودخواهی های او سر تسلیم فرود آورده و از زیاده خواهی هایش بی چون و چرا تمکین نمایند!

بر این اساس اگر احمدی؛ نژاد اژه ای، پورمحمدی، صفارهرندی و این اواخر متکی وزیر پیشین امورخارجه را به بدترین شکل آن از قدرت برکنار می سازد و یا اگر با تمام قوا از اشخاص مساله داری مانند؛ کردان، محصولی، رحیمی و مشائی که تمام قد مراتب سرسپردگی خود در برابر احمدی نژاد را ثابت کرده اند، دفاع می کند، بیش از هر چیز برای ارضای خودکامگی و خودخواهی های خود و ضرب شصت نشان دادن به مجلس و کسانی است که اقتدار مطلق و بی چون وچرای او بر قدرت را بر نمی تابند!

با این وجود صبر و تحمل مجلس برای نادیده گرفتنش در عرصه قدرت و استمرار خودخواهی های احمدی نژاد که با برکناری مفتضحانه متکی وزیر امورخارجه پیشین و نامه سرگشاده اخیرش به نمایندگان به اوج خود رسیده است، هم حدی دارد و کاسه صبر بعضی از نمایندگان نسبتا مستقل مجلس را لبریز کرده است.

موضعگیری های تند علیه مجلس و فروکشیدن این نهاد از راس امور به پائین تر از خود، کم توجهی به مصوبات مجلس، عزل وزرا و مدیران موردعنایت اکثریت مجلس نظیر: وزیر امورخارجه سابق و اقداماتی از این دست، مجلس را هم مصمم ساخت تا برای بازیابی بخشی از پرستیژ، اعتبار و اقتدار از دست رفته خود و با برخ کشیدن اینکه هنوز رکنی از سه رکن قوای موجود در نظام جمهوری اسلامی محسوب می شود، خودی نشان بدهد.

اما از آنجا که کوپن استفاده از قدرت و حقوق نمایندگان مورد تائید شورای نگهبان و هیات حاکمه از پیش تعریف شده است و نمی توانند از حد و مرز دلخواه شورای نگهبان و سایر نهادهای حامی احمدی نژاد عبور کنند، لاجرم در این رویاروئی ها ناچارند که از به چالش کشیدن مستقیم رقیب اصلی خود صرفنظر کرده و با روی آوردن به سیاست ضعیف کشی، نفرات احمدی نژاد را به چالش فرا بخوانند!

اولین گام این دسته از نمایندگان منتقد احمدی نژاد برای واکنش نشان دادن به عزل متکی که مجلس و دیگران را شوکه کرد، معطوف به عدم رای اعتماد به "علی اکبر صالحی" وزیر پیشنهادی احمدی نژاد بود که بدلایلی ناکام ماند و آقای صالحی با رای نسبتا شکننده 147 راي موافق از مجموع 234 راي مأخوذه (تنها 23 رای بیشتر از حدنصاب لازم) که پائین ترین رای مجلس به وزرای دولت دهم می باشد، توانست بر صندلی متکی تکیه بزند.

گفتنی است که منوچهر متکی در دولت های نهم و دهم به ترتیب با کسب 220 و 173 رای موافق، سکان وزارت خارجه را در دست گرفته بود.

در واقع می توان گفت که علت ناکامی مجلس در اولین اقدام جدی اش برای مقابله با احمدی نژاد در این دوره از ریاست جمهوری وی و رای آوردن وزیر پیشنهادی اش بیش از هرچیز مرهون شایستگی ها و ویژگی های شخصیتی وزیر پیشنهادی و نحوه تعاملش با نمایندگان بوده است.

پس از این ناکامی نمایندگان مذکور سرنگون شدن هواپیمای مسافربری در ارومیه را که عامل اصلی آنرا باید در جاهای دیگری جستجود کرد، بهانه قرار دادند و برای استیضاح بهبهانی وزیر راه دولت احمدی نژاد خیز برداشتند تا شاید از این طریق پیامی به احمدی نژاد داده باشند.

گرچه راقم بر این باور است که در صورت حضور بهبهانی در مجلس هنگام استیضاح، او هم می توانست از این استیضاح جان سالم به در برد، اما جلوگیری غیرقانونی احمدی نژاد از حضور وی در مجلس که خود نوعی دهن کجی به نمایندگان و بی حرمتی به مجلس است، حتی آندسته از نمایندگان مرعوب و بی تفاوت را هم مجاب ساخت تا این بار از حیثیت مجلس در برابر دولت دفاع کنند.

به هر روی با توجه به شناخت راقم نسبت به رفتارهای احمدی نژاد پیش بینی من از حرکت و واکنش بعدی احمدی نژاد در برابر مجلس این است که او حمید بهبهانی را به سمت یکی از معاونین و یا روسای سازمان های بزرگ تحت امر خود منصوب خواهد کرد تا از این طریق از وزن این اقدام مجلس کاسته و آنرا کم ارزش جلوه دهد و باز مواصع و رفتارهای خودخواهانه و در عین حال کودکانه اش را ادامه خواهد داد تا بلکه به زعم خود به اهدافی که در صدر این یادداشت به آن اشاره شد دست یابد.

طرف آنکه من معتقدم مادامی که مجلس با استفاده از حق سوال و استیضاح خود به شرح مذکور در اصول قانون اساسی استفاده نکرده و با اقتدار هر چه تمام شخص احمدی نژاد را به مجلس فرانخوانده است، رفتارهای وی همچنان خودخواهانه و غیرقابل کنترل خواهد بود و در مسیر چالش میان احمدی نژاد و مجلس این مجلس و ملت ایران است که بازنده نهائی خواهند بود.

بنابراین تنها راه باقیمانده برای مهار خودکامگی های وی این است که مجلس عزم خود را جزم و احمدی نژاد را مورد سوال مستقیم قرار داده و در صورت لزوم از استیضاح او دریغ نورزد.