قرار است فردا حبیب‏الله لطیفی دانشجوی رشته صنایع دانشگاه ایلام به اتهام محاربه و افساد فی الارض اعدام شود. دو وکیل وی طی مصاحبه هایی به صراحت تمام گفته اند که در فرایند بازداشت و محاکمه و صدور حکم وی، تمامی اصول آئین دادرسی نقض شده است. جوانی که کمتر از سه دهه عمر کرده و باید زندگی کند و در ساختن کشورش و نجات مردم منطقه اش از فقر و فلاکت سهیم باشد، قرار است اعدام شود

کردستان یکی از مناطق محروم و تحت ستم سیستماتیک ایران است.نابرابری دینی(به خاطر اهل تسنن بودن)، نابرابری قومی(به دلیل کرد بودن)،نابرابری اقتصادی(به علت در حاشیه بودن) و نابرابری سیاسی ناشی از این همه،مردم ساکن این منطقه را از تمامی فرصت های سیاسی حذف کرده است.

در ساختاری چنین ظالمانه چه چیز جز کینه و نفرت می روید؟ فقر با بسیاری از امور همبستگی بالا دارد. هر جا اولی موجود باشد، شاهد مسایل اجتماعی عدیده خواهیم بود.اما کردستان گرفتار فقر نیست.کردستان زیر زیر خط فقر است.مردم مهربان این منطقه در سیاه چاله ای افتاده اند که راه رهایی از آن متصور نیست.ترور و اعدام یکی از اجزای مهم این سیاه چاله است.

عدالت،داروی درمان بیماری کردستان است.عدالت اقتصادی، عدالت حقوقی، عدالت مذهبی، عدالت قومی،عدالت سیاسی.عدالتی که از یک اقلیت دریغ شده است.مردمی که از حق استاندار کرد محرومند، در ساختار سیاسی کشور چه جایگاهی دارند؟ چه تعداد از پست های سیاسی کشور در اختیار کردها قرار دارد؟ چه تعداد از دانشجویان کشور کرد هستند؟ چند عنوان کتاب از کتاب های منتشره متعلق به اهل تسنن و تبیین مذهب آنان است؟ آیا آن مجازند مذهب خود را تبیین و تبلیغ کنند؟

سیاه چاله ی کردستان،هیچ گاه کمترین بهره ای از عدالت قضایی نبرده است.متهمان کرد،با سنگین ترین اتهامها،پس از ماه ها حبس در سلول انفرادی و شکنجه، در دادگاه غیر علنی محاکمه و به اعدام محکوم می شوند.آئین دادرسی کیفری، آری آئین دادرسی همین نظام جمهوری اسلامی، به مردم کردستان که می رسد، توسط نیروهای امنیتی و قضات به زباله دانی انداخته می شود.

قرار است فردا حبیب‏الله لطیفی دانشجوی رشته صنایع دانشگاه ایلام به اتهام محاربه و افساد فی الارض اعدام شود. دو وکیل وی طی مصاحبه هایی به صراحت تمام گفته اند که در فرایند بازداشت و محاکمه و صدور حکم وی، تمامی اصول آئین دادرسی نقض شده است. جوانی که کمتر از سه دهه عمر کرده و باید زندگی کند و در ساختن کشورش و نجات مردم منطقه اش از فقر و فلاکت سهیم باشد، قرار است اعدام شود.

این تراژدی اگر به وقوع بپیوندد، نفرت و کینه های مردم این منطقه را افزایش خواهد داد.آنان مطلقا به دستگاه قضایی جمهوری اسلامی باور ندارند. وقتی مرکز نشینان و آنان که طی سه دهه ی گذشته از زمامداران این رژیم بوده اند، دستگاه قضایی را به داشتن دادگاه های فرمایشی و صدور حکم مطابق میل رهبر متهم می کنند، تکلیف مردم کردستان روشن است که چه قضاوتی می توانند در این باره داشته باشند.اخیراً صادق لاریجانی در پاسخ منتقدان راست افراطی که خواستار مجازات موسوی و کروبی اند، گفت: دستگاه قضایی تابع فرامین و مصلحت اندیشی های رهبر است.این یعنی اعتراف علنی رئیس قوه ی قضائیه به فرمایشی بودن این دستگاه و مستقل نبودن آن.

هدف اصلی یک دستگاه قضایی عادلانه، پیش گیری از وقوع جرم است.تحقیقات جامعه شناختی نشان می دهد که مجازات اعدام تأثیری در کاهش وقوع جرم ندارد.اگر هدف دستگاه قضایی، در واقع دستگاه های نظامی/انتظامی/امنیتی، انتقام گیری و تشدید جو وحشت و ارعاب نیست، کدام دلایل خردپسند این اعدام را توجیه می کند؟ اعدامی که محصول نقض آئین دادرسی است. اعدامی که موجب افزایش "بی اعتمادی" مردم این منطقه خواهد شد. آیا قرار نیست روزی مسأله ی کردستان حل شود؟ نصیحت مجانی مولوی را با دل و جان بشنوید که گفت:"خون به خون شستن محال آمد محال". به جای آن که جان جوانی را بستانید،به کردستان جان ببخشید.کردستان، محتاج عدالت است، نه گرفتن جان آن.