باغ را به سر، گذشت

سرگذشتِ نانبشتۀ پریشِ خویش

چه شد، چه بود

کِه ناگهان گُل ام رُبود؟

چرا زِ من گذشت

رفت وُ پشتِ سر نگه نکرد

کجا نبشته این سخن

که دوست را رها کنند وُ بگذرند

نه پاسخی به نامه داد

نه قاصدی به سویِ من روانه شد

ندیده جایِ خالی اش

چه آتشی به پا نمود وُ خانه بی ترانه شد

به این رواقِ تیره هر غروب

غمِ جهان دلِ مرا نشانه شد

نمانده در کنارِ من

مگر درختِ خامُشی وُ قُمریِ غریب

که ناله می کند: کجاست او، کجاست کُو...

باد، ابر را کشید وُ بُرد

برکه دیده اش براه ماند وُ مُرد

سلام بر تو ای ستارۀ سفر

بُرو به او بگو:

ندانی ای گُلِ یگانه ام

که بر منِ شکسته پَر

ز دوری ات چه ها گذشت

2015 / 5 / 6

http://rezabishetab.blogfa.com‍