با اشغال کشتی حاملان آذوقه به نوار غزه توسط اسراییل و وجود درگیری بین عده ای از سرنشینان کشتی مذبور و نظامیان به گزارش خبرگزاریهای بین المللی 9 نفر که اهل ترکیه بودند، کشته شده و عده ای دیگر هم زخمی شدند. در هر صورت خشونت را می توان رد کرد ودو طرف را که درگیر این مسئله بوده اند به یکسان تقبیح کرد. به هر صورت برخی از جریانات سیاسی ایرانی فورا کلیشه های محکومیت اسراییل را بیرون کشیده و اسراییل را محکوم کردند. در این میان جریانات حزب توده و سازمان اکثریت عدهء کشته شدگان را چندین برابر اعلام کردند. بسیار جای سئوال است که این جریانات از کجا به این سرعت این آمار را بدست آوردند؟

به هر صورت می توان موضع گیری سریع این جریانات را در طبیعت این جریانات بررسی کرد. حزب توده هنوز در هوای جنگ سرد دوران شوروی گیر کرده است و این سنت را نمی توان رها کند. این حزب همراه احزاب کمونیست سابقا پرو سویت هنوز هم درش بر آن پاشنه می چرخد و نمی توان متعجب شد، از این همه عجله برای محکوم کردن.

سازمان اکثریت هم همیشه یک سوی شعارهایش به نابودی امپریالیسم و صهیونیسم سوق می کند، نمی تواند از گذشته درس بگیرد. همین سیاست این سازمان را در کنار رژیم و خط امام قرار داد. البته تاریخچه این سازمان نشان می دهد که عنوان فدایی خلق، نامی است که از فلسطینیان گرفته است. مسئله این است که این گونه جریانات در عمل همان هستند که در آغاز بوجود آمده اند. تغییر در اینگونه جریانات نمی تواند معنایی داشته باشد، مگر این که به اجبار، نظیر فروپاشی شوروی اینها را به تغییراتی در سطح و پوسته مجبور کند.

از اینها که بگذریم باید دید در غزه چه کسانی مردم را به گروگان گرفته اند؟ چه کسانی دیگر نیروهای فلسطینی را در آنجا سرکوب کرده اند؟ در غزه حماس حاکم مطلق است که نشانه های زیادی دربنیادگراییشان در دست است. بی شک جمهوری اسلامی ایران یکی از مدافعین حماس و یار دیگر حماس یعنی حزب الله لبنان می باشد. جمهوری اسلامی سرمایه های مردم ایران را خرج این نیروها می کند و مردم ایران هم به حق علیه این حاتم بخشیهای جمهوری اسلامی اعتراض کرده اند. نیروهای مانند حماس به همراه دیگر نیروهای تند رو منطقه و جمهوری اسلامی مانع صلح در خاورمیانه هستند. آنها زمانی که بتوانند با ترور وخشونت عمل می کنند و زمانی هم برسد دست به مظلوم نمایی زده و مردم فقیر را گوشت دم توپ و قربانی می کنند.

خیلی از حاملان کشتی آذوقه از ترکیه مسلمانانی بودند که می خواستند به برادران مسلمان خود کمک برسانند و دایرهء محاصرهء اسراییل را بشکنند. اسراییل هم به گفتهء خودش اعلام کرده است که می خواسته مطمئن شود که این کشتی حامل سلاح برای حماس نیست. اسراییل اعلام کرده است که عده ای از سرنشینان کشتی با سلاحهای سرد به سربازان حمله کرده اند. سربازان هم از خود دفاع کرده اند.

در اینجا جای سئوال است که این سازمانهای ایرانی که اسراییل را محکوم می کنند، آیا موشک پرانی حماس را هم محکوم می کنند؟ حاکمیت یک جانبه حماس و طرد دیگر نیروهای فلسطینی از این منطقه توسط حماس را محکوم می کنند؟ آیا می دانند که سازمانهایی نظیر حماس اگر کسانی مثل آنها –سازمانهای ایرانی - که ادعای غیر مذهبی بودن دارند، را گیر بیآورند، چه به روزشان می آورند؟

در اینجا هم یک مسئله مطرح است که آیا این صلح طلبان ترکیه، همانطور هم به کردها می نگرند و کمک می کنند، که به غزه نگاه دارند؟ وجود طائب اردوان بعنوان یک نیروی مذهبی مسلمان در راس حکومت ترکیه خلاف این را می نماید و الی الآن مسئله کرد در ترکیه مشکل نمی بود و همانطور در سوریه هم به همین میزان. به هر صورت گروگان گرفتن مردم غزه و سواستفاده از آنها از هر طرف عملی است ضد انسانی و همانطور که نیروها وانسانهای صلح دوست می خواهند، مشکل اسراییل و فلسطین، مسئلهء خود آنهاست و باید از راه مسالمت و گفتگو حل شود و ربطی به نیروهای تندرو جهانی و منطقه ای نظیر جمهوری اسلامی ندارد. اگر نمی توان باری از دوش مردم فلسطین برداشت، لااقل کارشان را بیش از این خرابتر نکنیم و کار را به کاردانان باید سپرد تا مسئله از راه مذاکره و مسالمت حل شود.

2.6.2010

azadal@hotmail.com