یکی از وظایف روزانه ام ، بررسی کامنت ها در ایران گلوبال و همچنین کامنت هایی که زیر لینک های ایران گلوبال در

بالاترین قرار می گیرد ، می باشد (و اغلب چنین لینک هایی بعنوان لینک های داغ از جانب کاربران بالاترین پذیرفته میشود و هزاران کلیک هم می خورد ) و از آنجا که روزانه4 سهمیه در اختیار دارم سعی می کنم مطالب آکتئول و داغ را انتخاب کرده و تا بیشترین امتیاز و رای را بیاورد .(دو سهمیه از هر دوسایت ایران گلوبال و فرهنگ و گفتگو )

تفاوت مضمونی کامنت واقعا زیاد و عجیب است .در حالی که کامنت هایی که در بالاترین عموما فاقد فحاشی و به لحاظ نظری عقل گرا است و بسرعت متوجه مشکلات مضمون نظری و یا خبری آن می شوی و کامنت ها عموما متاثر از مسایل سیاسی روز است و کمتر به گذشته می پردازد و در واقع نبض جنبش سیاسی _ خبری د ر اینترنت را نشان می دهد و با آنچه در داخل کشور می گذرد ، دارای پیوند های ارگانیک می باشد.

بخش اظهار نظر

در حالی که بر طبق ائینامه داخلی مدیریت سایت ایران گلوبال ، اعضای مدیریت حق ندارند که هیج گونه بیانیه ، اعلامیه ای از احزاب اپوزیسیون را در سایت ایران گلوبال درج نمایند ولی تا دل تان بخواهد در بخش اظهار نظر؛ مخالفین این احزاب نظر ات تند و تیزی علیه احزاب می نویسند؛ بیشترین مطالب کاربران، علیه مجاهدین و حزب توده است .

مضامین کامنت کاربران به روشنی نشان می دهد که نوشته آنان بجای نقد سر شار از کینه و نفرت است تا دو کلمه حساب .... در مقابل هم افرادی هستند که به سبک متین و یا غیر متین از احزاب مورد نقد حمایت گلیشه ای می نمایند در واقع آن چیزی که در اغلب نوشته ها گم است نقد علمی است...این دور باطل است .اینگونه جانب داری طرف مقابل را به واکنش عصبی و تند وا می دارد . مخالیفن چینین احزابی مضامین فکری و نظری احزاب را مورد نقد قرار دهند و عموما اقدامات «توطئه گرانه » این ازحزاب را مورد بازبینی قرار می دهند که عموما غلو انگیز و غیر واقعی بنظر می رسد و نشان از افراط گرایی منتقدین دارد و آزادی قلم کامنت نویس در گوشه اتاقش در خارج از کشور نشانه یاس و سر خوردگی و روحیه پرخاشگر و همه ما از ایجاد «صفحه شما» در واقع تقویت فکر انتقاد برای نوشته هایی که در سایت منتشر می شود و دلیل انتخاب روش اون لاین هم این بود که منتقدین احساس خود سانسوری نکنند ولی چینین روش دمکراتیکی همواره مورد سوء استفاده اغلب کامنت نویسان قرار گرفته است بگونه ای عمدتا عقده گشایی می شود و عموما کمتر فکر و نظری جدی عنوان می شود . شاید این اظهار نظر برای یک جامعه شناسی که قصد بررسی پروزه ای بنام «چرا احزاب در ایران شکست خوردند؟» جالب باشد که طرفداران و یا مخالفین این احزاب چقدر چگونه می اندیشییدند.....

شاید مجبور شویم روش سخت را انتخاب کنیم ... تا نظر شما خواننده گرامی چه باشد