اعتراضات ملت قرقیز به سرکوب، گرانی، بیکاری و فساد مالی با سرکوب و کشتار دولت باقی اف پاسخ داده شد.

سرکوب مخالفین موجب خشم مردم گردید و با اشغال رادیو و تلویزبون ، ساختمانهای دولتی و محاصره و تصرف کاخ ریاست جمهوری به حکومت قربان بیک باقی یف پایان داده شد. بنا به گزارشات خبرگزاری ها "ناآرامی ها روز چهارشنبه از ساعات اولیه بامداد و با تجمع چند صد تن تظاهرکننده در برابر دفاتر یکی از احزاب مخالف دولت آغاز شد، اما با انتشار خبر بازداشت گسترده رهبران مخالفان معترضان در صدد راهپیمایی به سوی کاخ ریاست جمهوری بر آمدند.

اقدام پلیس برای متفرق کردن این تظاهرات با استفاده از گاز اشک آور و نارنجک بی حس کننده به بروز درگیری بین دو طرف منجر شد و این تظاهرات را به خشونت کشید"

گرچه در درگیری های قرقیزستان دهها نفر کشته و 140 نفر زخمی شده اند ولی شجاعت و بی پروائی ملت قرقیز و رهبران تظاهرات، کاخ استبداد را نشانه گرفته و به فتح آن و فرار رئیس جمهور منجر شد.

مبارزه خیابانی ملت قرقیز شباهت های زیادی به مبارزات ملت ایران دارد، با این تفاوت که در ایران ملتی که در 30 خرداد بخیابان آمده بودند فاقد رهبری شجاع، سلحشور و آزادیخواه بودند تا بتوانند کاخ استبداد اسلامی را بر سرشان ویران کنند.