تکلیف چیست؟ تکلیف گرسنگان و استثمارشوندگان در برابر مرگ تدریجی خود و فرزندانش چیست؛ جز اینکه متحد و یکپارچه عازم خیابان شوند.  شعار نه غزه نه لبنان، کارگر و زحمتکش ایران را سر دهند و با اعتراضات خیابانی واعتصابات عمومی دستگاه حکومتی را فلج کرده و تدارک خیزش ملی بمنظور برچیدن جباریت دینی را فراهم کنند. سخنان کارگران اخراجی شهاب خودرو، حرف دل اکثریت جامعه ایران است که توسط مافیاهای روحانیت شیعه، هستی شان به یغما برده شده و از کشور ویرانه ای بجا گذاشته اند.

کارگران و حقوق بگیران از بیدادگری های حکومت اسلامی جان شان به لب رسیده است و قشر انگل صفت حاکم، سرنوشت جامعه و کشور را قربانی منافع قشر روحانی و دین، فرهنگ و سنت های عربی کرده است.

لشکر کارگران شاغل و اخراجی، دانشجویان و زنان برای رهائی از نابودی جامعه و کشور بایستی امروز چاره ای جویند؛ زیرا فردا دیر است! کارگران تا زمانیکه مطالبات خود را شفافیت نبخشند و تشکل واحد سراسری برای تحقق اهدافشان ایجاد نکنند، از چنبره فقر و گرسنگی و استثمار وحشیانه رها نخواهند شد. گوشه ای از سخنان کارگران که در گزارش ایلنای حکومتی  منتشر شده است:

*****

برای تامین مخارج زندگیمان درمانده شده‌ام، امسال بابت اجاره یک آپارتمان ۴۰ متری در جنوب شهر ۱۱ میلیون پول پیش و ماهی ۲۵۰ هزار تومان اجاره می‌دهم.

اگر مسئولین به مشکلات ما رسیدگی نکنند و بیکاری ما ادامه پیدا کند نمی‌دانیم جواب زن و بچه‌هاي‌مان را چه بدهیم.

کارگری دیگري در جواب اين سئوال كه بعد از اخراج از كارخانه چه برنامه‌اي براي آينده دارد، گفت: فقط مي‌توانم به خدا توکل ‌کنم.

من هیچ آینده‌ای نداریم، چه كسي با ۳۸ سال سن به من شغل مي‌دهد؟

این چند روز استرس و ناراحتی امانم را بریده و هنوز چند روز از بيكاري نگذشته، مشکلات خانوادگی‌مان شروع شده، از بس به خانواده‌ام وعده‌های امید الکی داده‌ام، خودم خسته شدم، نمی‌دانم تکلیف چیست.

حاشيه‌هاي تجمع كارگران اخراجي شهاب خودرو در مقابل وزارت كار؛

وقتي كار مي‌كرديم چرخ زندگي نمي‌چرخيد، حالا كه هيچ

راننده لیفتراک بودم. با حقوق و مزایا نمی‌توانستم کاری برای زن و بچه‌ام انجام بدهم، حالا که اخراج شده‌ام، هیچ/ در حال حاضر با 15 سال سابقه كار و در سن 41 سالگي، به غیر از تخصص‌ام در كارخانه کار دیگری از من بر نمی‌آید.

ایلنای حکومتی نوشته است:
پس از تجمع بی‌نتیجه کارگران اخراجی شهاب‌خودرو در مقابل ساختمان ریاست جمهوری در روز چهارشنبه هفته گذشته، این کارگران صبح امروز - شنبه - در اعتراض به اخراجشان در مقابل وزارت کار، رفاه و تامین اجتماعی تجمع کردند.

کارگران اخراجی پیش از عزیمت به تهران، بامداد امروز در مقابل درب کارخانه تجمع کرده بودند اما در پی بی‌توجهی به اعتراض آنان، عازم خیابان آزادی شدند و با تجمع در مقابل وزارت کار تعاون و رفاه اجتماعی از وزیر کار و سایر مسئولین درخواست پی گیری دلیل اخراج و بازگشت به کار کردند.

خبرنگار ایلنا كه در میان کارگران معترض حضور یافته بود گزارش داد: تجمع این کارگران در ساعت ۱۳ و چهل دقیقه بدون نتیجه‌ای مشخص خاتمه یافت.

بنا بر اين گزارش، از مجموع ۶۵۰ کارگر شهاب‌خودرو که پس از پایان تعطیلات، با عدم تمدید قرارداد کاریشان اخراج شده بودند در حدود ۵۰۰ نفر در این تجمع حضور یافته بودند. آن‌ها با در دست داشتن پلاکادرهایی که درخواست بازگشت به کار و اعتراض به اخراج را یادآور می‌شد، تجمعی آرام و بدون سردادن شعار را برگزار کردند.

یکی از کارگران حاضر به خبرنگار ما گفت: پانزده سال در کارخانه شهاب خودرو کار کرده‌ام، دارای مدرک کار‌شناسی هستم و به صورت قراردادی با پايه دستمزد استخدام شده بودم و بعلاوه اضافه کاری در مجموع حدود ۵۰۰ هزار تومان نیز حقوق می‌گرفتم.

متاهل و دارای دو فرزند بوده و در یکی از خیابانهای جنوب شهر با ماهی ۳۵۰ هزار تومان اجاره و۱۰ میلیون وديعه مستاجر هستم.

در حال حاضر با 15 سال سابقه كار و در سن 41 سالگي، به غیر از تخصص‌ام در كارخانه کار دیگری از من بر نمی‌آید که امیدوار به تغيير شغل باشم.

کارگر دیگری كه در زیر پل عابر پیاده خيابان آزادي در كنار ساير همكارانش در سكوت به ساختمان وزارت كار نگاه مي‌كرد، با اميدواري به خبرنگار ما گفت: به ما گفته‌اند کمسیون تامین استان و وزارت کار در حال برسی مشکلاتمان هستند. حتما تا چند روز دیگر مشکلمان حل می‌شود.

با ۸ سال سابقه کار که به صورت روز مزدی در کارخانه شهاب خودرو کار می‌کنم، فوق دیپلم ماشین ابزار هستم و با اضافه كاري ماهیانه ۵۰۰ هزار تومان حقوق می‌گیرم.

برای تامین مخارج زندگیمان درمانده شده‌ام، امسال بابت اجاره یک آپارتمان ۴۰ متری در جنوب شهر ۱۱ میلیون پول پیش و ماهی ۲۵۰ هزار تومان اجاره می‌دهم.

اگر مسئولین به مشکلات ما رسیدگی نکنند و بیکاری ما ادامه پیدا کند نمی‌دانیم جواب زن و بچه‌هاي‌مان را چه بدهیم.

کارگری دیگري در جواب اين سئوال كه بعد از اخراج از كارخانه چه برنامه‌اي براي آينده دارد، گفت: فقط مي‌توانم به خدا توکل ‌کنم.

من هیچ آینده‌ای نداریم، چه كسي با ۳۸ سال سن به من شغل مي‌دهد؟

این چند روز استرس و ناراحتی امانم را بریده و هنوز چند روز از بيكاري نگذشته، مشکلات خانوادگی‌مان شروع شده، از بس به خانواده‌ام وعده‌های امید الکی داده‌ام، خودم خسته شدم، نمی‌دانم تکلیف چیست.

او ادامه داد: من ۱۵ سال راننده لیفتراک بودم. با حقوق و مزایا نمی‌توانستم کاری برای زن و بچه‌ام انجام بدهم، حالا که اخراج شده‌ام هیچ.