تنش فزاينده جارى ميان ايران و آمريكا به خصوص در آب هاى خليج فارس، يادآور بحرانى است كه طى ماه هاى اكتبر و نوامبر سال ۲۰۰۶ به اوج رسيد و خطر برخورد نظامى تمام عيار عليه ايران (و سوريه) را به شدت افزايش داد.

اگر چه رييس دولت ايران طى يك گفت و گوى تلويزيونى پس از حضور در كنفرانس بازبينى پيمان منع گسترش سلاح هاى هسته اى در نيويورك، با اشاره به وضعيت جارى، موضوع برخورد نظامى عليه ايران را مردود شمرد و تاكيد كرد كه «جنگى در كار نيست»، در عين حال تهديد اتمى ايران از سوى آمريكا را ضمن سخنرانى در مقر سازمان ملل مورد حمله قرار داد.

همزمان با سخنرانى محمود احمدى نژاد در نيويورك، رابرت گيتس، وزير دفاع آمريكا كه در سال ۲۰۰۶ و در اوج بحران مناسبات دو كشور، همين سمت را در دولت جورج بوش نيز عهده دار بود، طى جلسه اى در حومه واشنگتن، مرتبط با اصلاح بودجه نيروى دريايى آن كشور و توليد كشتى هاى جنگى، از ايران به عنوان تهديدى عليه آمريكا در خاورميانه نام برد.

گيتس مدعى شد كه ايران با استفاده از موشك هاى بالستيك و موشك هاى كروز، موشك هاى ضد كشتى، مين هاى دريايى و خيل قايق هاى تندرو، قدرت دريايى ما را در منطقه به چالش خوانده است.»

گرچه ميزان آمادگى كنونى و همچنين تجهيزات نيروهاى آمريكايى مستقر در خليج فارس و آب هاى نزديك به درياى عمان و اقيانوس هند تا حدودى كمتر از اندازه هاى سال ۲۰۰۶ به نظر مى رسد، با وجود اين، امكان آغاز درگيرى غافلگيرانه نظامى در منطقه به هيچ وجه منتفى نيست.

ادامه تمرين هاى مستمر نظامى توسط نيروى دريايى ايران و همچنين واحدهاى موشكى از يك سو و از سوى ديگر انتشار گزارش هايى داير بر حصول پيشرفت در توليد و امكان به كار گرفتن سلاح هاى تازه از سوى فرماندهان نيروهاى مسلح ايران، حاكى از اين است كه جمهورى اسلامى امكان بروز درگيرى نظامى و جنگ را كاملا جدى تلقى مى كند.

ايران پس از برگزارى يك تمرين نظامى پنج روزه در هفته گذشته كه مانور پيامبر اكرم- ۵ ناميده شد، اينك در تدارك برگزارى مانور و تمرين نظامى تازه اى است كه به نظر مى رسد هدف آن به جز تهديد كشورهاى همسايه، افزايش آمادگى عملياتى نيروهاى نظامى جمهورى اسلامى است.

به اين ترتيب حتى چنانچه جنگى عليه ايران صورت نگيرد، ادامه تداركات و افزايش آمادگى هاى تهاجمى و دفاعى به خصوص در آب هاى خليج فارس حاكى از عادى نبودن اوضاع در منطقه است.

در صورت بحرانى تر شدن شرايط جارى و نهايتا بروز درگيرى، هدف قطعى آمريكا در مرحله اول جنگ، باز نگاه داشتن تنگه هرمز و تضمين ادامه كشتيرانى و حفظ امنيت نفتكش ها، هنگام عبور از اين گذرگاه باريك است.

هدف ديگر جنگ، انهدام سريع مراكز تصميم گيرى نظامى ايران و فلج ساختن ارتباطات و همچنين ظرفيت هاى هجوم متقابل خواهد بود. هدف نهايى جنگ از ميان بردن تاسيسات اتمى ايران و خنثى ساختن ظرفيتى است كه پاره اى از كشور هاى جهان از آن به عنوان خطر اتمى ايران ياد مى كنند.

در اجراى اين هدف ممكن است نيروهاى مخصوص و واكنش سريع آمريكا و متحدان آن كشور در سواحل و بنادر جنوب ايران به صورت محدود و موقت پياده شده و به اجراى عملياتى بپردازند.

متقابلا تلاش هاى اوليه دفاعى و يا بازدارنده ايران متوجه مسدود ساختن تنگه هرمز در مرحله اول، و در مرحله بعد مورد اصابت قرار دادن كشتى هاى آمريكايى مستقر در آب هاى خليج فارس با استفاده از موشك هاى ساحل به دريا، موشك هاى قرار داده شده در قايق هاى تندرو و همچنين مين گذارى دريايى است.

نبردی ویرانگر از هر جنگ دیگر

در صورت بروز درگيرى نظامى در منطقه، جنگ عليه ايران گسترده تر و مخرب تر از جنگ هاى گذشته عليه لبنان، يوگوسلاوى ، عراق و افغانستان بوده و طى آن نيروى هوايى، نيروى دريايى و توان موشكى به كار گرفته خواهند شد.

نكته اى كه هنگام فرارسيدن زمان درگيرى واقعى و بروز جنگ كمتر مورد توجه قرار مى گيرد، ضرورت تدارك آن نه در طول هفته ها، كه در طول ماه ها و حتى چند سال پيش از آغاز درگيرى است. به اين ترتيب تصميم توسل به جنگ مى تواند اتخاذ شده و تداركات آن ادامه يابد بدون آنكه تغيير مهمى در صحنه ديده شود.

آمريكا جنگ نرماندى و حمله به نيروهاى آلمانى در سواحل فرانسه را مخفيانه نزديك به دو سال تدارك مى ديد. تصميم به انجام عمليات جنگى طى ديدارى در بندر كازابلانكا- مراكش، ميان تئودور روزولت، رييس جمهور آمريكا، و وينستون چرچيل، نخست وزير وقت بريتانيا، در ژانويه سال ۱۹۴۴ اتخاذ شد.

انتشار بخشى از سند محرمانه اى كه مقر نخست وزيرى بريتانيا در رابطه با جنگ سال ۲۰۰۳ عليه رژيم صدام تهيه كرده بود، نشان مى دهد كه آمريكا و بريتانيا جنگ را از ابتداى سال ۲۰۰۲ تدارك مى ديدند.

بى ترديد در صورت بروز جنگ در منطقه خليج فارس، ارزيابى ميزان تلفات و گستره دامنه تخريب هايى كه به دنبال خواهد داشت از پيش ناممكن است.

با توجه به افزايش آمادگى هاى ايران براى داخل شدن در يك جنگ نا متقارن در آب هاى خليج فارس، و استفاده از قايق هاى تند رو و كاربرد گسترده موشكى، و تا حدودى دفاع هوايى بهبود يافته، نيروهاى آمريكايى، با وجود تمامى تداركات و تمهيدات و تمرينات، مى توانند در جريان درگيرى، متحمل خسارات و تلفات سنگينى شوند.

ايران با درس گرفتن از تجربه سال ۱۹۸۷ كه طى آن ناو جنگى آمريكايى «يو اس اس استارك» مورد اصابت دو موشك اكسوست شليك شده توسط يك فروند هواپيمايى عراقى قرار گرفت، توان موشكى خود را در منطقه خليج فارس افزايش داده است.

طى رويداد ديگرى در ۱۲ اكتبر سال ۲۰۰۰ ناوشكن آمريكايى «يو اس اس كول» هنگام پهلو گرفتن در سواحل يمن به منظور سوختگيرى، مورد حمله انتحارى سرنشينان يك قايق كوچك حامل بمب قرار گرفت و به شدت صدمه ديد. گروه القاعده مسئوليت اين حمله انتحارى را به عهده گرفت.

اين تجربه نيز ايران را كه فاقد نيروى دريايى قابل مقايسه با آمريكا است، به تجهيز صد ها فروند قايق كوچك و ايجاد آمادگى براى مبادرت به جنگ چريكى و نامتقارن در دريا عليه ناوهاى آمريكايى تشويق كرده است.

اگرچه از جنگ دوم جهانى تاكنون تنها بريتانيا و پاكستان از ظرفيت زير دريايى براى حمله به كشتى ها استفاده كرده اند و در يك مورد مشكوك كره شمالى نيز چنين امكانى را عليه يك كشتى كره جنوبى آزموده است، زير دريايى هاى سبك ساخت ايران هم مى توانند نيروى دريايى آمريكا را در خليج فارس با خطرهايى مواجه سازند.

رابرت گيتس هنگام اشاره به تهديد هايى كه ايران مى تواند متوجه نيروهايى آمريكايى سازد خاطر نشان كرد كه «استفاده از موشك هاى هدايت شونده تنها در انحصار آمريكا نيست.»

ايران با كمك چين دو ماه قبل كارخانه اى را براى توليد موشك هاى نصر يك (از نوع كروز و هدايت شونده) راه اندازى كرد.

در صورت آغاز درگيرى نظامى عليه ايران اگرچه آب هاى خليج فارس خط مقدم رويارويى احتمالى خواهند بود، و لى دامنه آن به سرعت به ساير نقاط كشور گسترده خواهد شد.

هدف نهايى بروز جنگى اين چنين خنثى ساختن ظرفيت اتمى ايران و از ميان بردن امكان دست يافتن جمهورى اسلامى به بمب اتمى است.

آقاى احمدى نژاد ضمن انكار داشتن نيت توليد بمب اتمى، مدعى است كه آمريكا و اسرائيل از ظرفيت و قدرت حمله به ايران برخوردار نيستند.