به تحولات پس از روز عاشورا نگاه کنید، بسیاری خبرسازی‌ها و بحران‌ آفرینی‌های کنترل‌ شده،‌ از سوی اتاق‌های فکر وابسته به دولت یا حاکمیت ساخته و پرداخته می‌شود.

جنبش سبزی که هر روز با ایده‌‌هایی نو به حیات خود ادامه می‌داد، حالا مجبور است در برابر آنچه که حکومت می‌کند، واکنشی پراکنده و تدافعی داشته باشد.

نظام مقدس در این چند ماه اخیر توانسته که در دل بحران بزرگی که ابتکار آن خارج از اراده اوست، بحران‌های کنترل شده‌ای را سازماندهی کند تا انسجام و یکپارچگی حرکت اعتراضی مردم را مضمحل کند.

دستگیری‌ها، آزادسازی‌ها، توقیف‌ها، جعل‌ کردن‌ها و دروغ بافی‌ها از ابزار مهم استراتژی جدید نظام مقدس به شمار می‌رود که در قالب خبر، اظهارنظر، بیانیه و دستور‌العمل به خورد افکار عمومی داده می‌شود.

این ابزار پیش از روز عاشورا به طور معمول در واکنش به یک حرکت و ابتکار جدید از سوی سبز‌ها به کار برده می‌شد، یعنی ماهیتی واکنشی، منفعلانه و تدافعی داشت، اما حالا ماهیتی هجومی، مبتکرانه و پیشرونده دارد.

نظام مقدس با پذیرش این واقعیت که درگیر «جنگ نرم» است، به همراه ابزار خشونت‌بار سرکوب، از این ابزار‌ها نیز برای سرکوب «نرم» بهره می‌برد.

در این روش، نیازی به سرکوب‌ عریان نیست، همین‌که جریانی ساخته و پرداخته شود و جنبش سبز‌ را روز‌ها و هفته‌ها درگیر حواشی آن کند، یک گام به جلو است.

به همین خاطر هم هست که اکبر هاشمی رفسنجانی، فردای روز بیانیه پایانی اجلاس خبرگان در آرامگاه خمینی، تلویحن گفت که سبز‌ها نباید نا امید شوند، میرحسین موسوی باردیگر بر گسترش آگاهی تاکید کرد و محمد خاتمی توصیه می‌کند که نباید تحت فشار‌ها کوتاه آمد.

سرکوب‌ خشونت‌بار هرچند آسیب‌های جسمی و روانی دردناکی به همراه دارد، اما امید را در دل معترضان زنده نگه می‌دارد، ولی «جنگ نرم و فرسایشی» بر بستر جعلیات، دروغ‌زنی‌ها و بحران‌سازی‌ها می‌تواند دست‌کم بذر شک و تردید در دل‌ها بکارد.