فضای مطبوعات در ایران پس از انتخابات دور دهم و اعتراض های مردمی به نتیجه آن، بسته تر شده است. تعداد زیادی از رسانه های اصلاح طلب اخطارهای مختلفی از سوی وزرات ارشاد دریافت کرده اند و تعدادی از آنها نیز از انتشار منع شدند. کارشناسان و فعالان حوزه رسانه ها دولت ایران را ناقض حقوق مطبوعات و رسانه دانسته اند، اما این اتهامات از سوی دولت ایران رد شده است. در آخرین موضع گیری دولت ایران، محمد حسینی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام کرده هیچ سانسوری در مطبوعات وجود ندارد و قبل از چاپ هیچ نظارتی بر مطبوعات و نشریات نمی شود. اما بسیاری از فعالان عرصه مطبوعات این سخنان را غیر واقعی می دانند.

رضا ولی زاده روزنامه نگار در فرانسه می گوید که اگر در مطبوعات سانسور نبود، بازار رسانه های فارسی زبان خارج از کشور به طور طبیعی کساد می شد. او می گوید "امروزه یک رسانه آزاد که اخبار ایران را منتشر کند، از یک پادگان نیروی نظامی برای دولت ایران خطرناک تر است".

آقای ولی زاده ادامه می دهد: "باید از وزیر ارشاد پرسید اگر سانسور وجود ندارد، چه لزومی به استقرار کارکنان وزارت ارشاد و وزارت اطلاعات در چهار چاپخانه اصلی تهران است؟ اگر مطبوعات آزاد هستند پس نامه های متعددی که از طرف شورای تامین استان به تحریریه های مطبوعات ارسال می شود و مدام در حال اعلام ممنوعیت خبری به صورت موردی هستند، چیست؟"

این روزنامه نگار با تاکید بر اینکه این قضیه خاص فضای سرکوب پس از انتخابات نیست، می گوید: "شورای تامین استان، حتی برای موضوع آلودگی هوا هم برای ما نامه می فرستاد و اعلام می کرد اجازه نداریم از یک حدی بیشتر در مورد آلودگی هوای تهران و تعطیلی مدارس مطلب بنویسیم."

علی خردپیر یکی دیگر از روزنامه نگاران ایرانی که به تازگی به فرانسه رفته است، توقیف روزنامه اعتماد ملی و بسیاری دیگر از روزنامه ها را دلیلی بر غیر واقعی بودن سخنان وزیر ارشاد ایران می داند.

آقای خردپیر با توصیف فضای تحریریه ها پس از انتخابات می گوید: "برخی اوقات که مطالبی در روزنامه ها در مورد مسائل جاری و اعتراض ها نوشته می شد، پس از چاپ بخشی از گزارش یا تمامی آن از روزنامه حذف شده بود و یا عکس از صفحه خارج می شد. به هر حال ناظران چاپ از طرف روزنامه شاهد هستند و خبر می دهند که ماموران و مسئولان از سمت دولت و گاه از سمت دادستانی در چاپخانه ها حضور پیدا می کنند و اجازه انتشار بدون نظارت نمی دهند این یک مسئله غیر معمول است."

برخی از صاحبنظران معتقدند ارسال تذکر به روزنامه ها در حجم گسترده پس از انتخابات سال گذشته، و اعمال برخی محدودیت ها برای انتشار برخی مطالب مانند برگزاری مراسم درگذشت آیت الله منتظری نیز از مواردی است که در مقابل سخنان وزیر ارشاد قرار می گیرد.

آقای خردپیر با اشاره به اینکه خودسانسوری در مطبوعات ایران برای حفظ حیات و بودن تریبون وجود دارد، اعمال سانسور از طریق نهادهای مختلف را "بیش از حد تصور" عنوان می کند.

این روزنامه نگار می گوید "در اقدام دیگری پس از اعتراض ها شورای امنیت ملی با ارسال نامه ای به روزنامه ها آنها را از چاپ عکس های میر حسین موسوی و مهدی کروبی دو نامزد معترض به نتایج انتخابات منع کرد. در همین نامه آمده بود که بیانیه های این افراد نیز نباید چاپ شود."

آقای خردپیر به حضور محمد علی رامین معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد در روزنامه ها اشاره می کند و هدف این سرکشی ها را "تهدید روزنامه نگاران و روزنامه های منتقد" می داند.

وزیر ارشاد دلیل عدم نظارت بر مطبوعات را اعتماد به روزنامه ها و نشریات عنوان کرده است، اما به گفته یکی از روزنامه نگاران این نوع برخوردها "ناشی از بی اعتمادی" است. این روزنامه نگار می گوید که این فضا تنها محدود به رسانه های نوشتاری نیست و در خبرگزاری ها نیز روزنامه نگاران با محدودیت هایی روبرو هستند.

این روزنامه نگار که نخواست نامش فاش شود، می گوید "در خبرگزاری دو مدل سانسور می کنند. یا نامه ارسال می کنند که به این موضوع نپردازید و یا تماس می گیرند و اعلام می کنند که خبر چاپ شده از روی سایت برداشته شود. این تماس یا از سوی نهادی امنیتی و یا از سوی روابط عمومی حوزه های خبری صورت می گیرد . برخی مواقع هم نامه ای از سوی شورای امنیت و یا وزارت ارشاد فرستاده می شود که خبری پر رنگ نشود یا کار نشود. مثلا در مورد اخبار دانشجویی، نامه زده شد که به هیچ وجه کار نشود. این فشارها در خبرگزاری های اصلاح طلب بیش از دیگر خبرگزاری ها است."

این روزنامه نگار همچنان افزود "در مورد اعتراض های مردمی در مرداد ماه، شورای امنیت ملی نامه زد که هیچ خبری نباید از اغتشاشات منتشر شود. در شهریور ماه هم وزارت ارشاد نامه زد که خبر در مورد دانشجویان ستاره دار کار نشود و تنها خبر صحبت های رئیس کمیسیون آموزش در این مورد بود."

رضا ولی زاده نیز که مدتی مجری رادیو در ایران بوده، معتقد است که این محدودیت ها در رادیو و تلویزیون نیز وجود دارد. او می گوید: "در رادیو از ما خواسته می شد اخبار را از سرویس های مشخص خبری فارس ، ایرنا و خط و خطوط مشابه روزنامه کیهان دنبال کنیم. همچنین گفته شد که به هیچ عنوان خبری در مورد وضعیت عملکرد دولت نهم اطلاع رسانی نشود، زیرا ممکن است نقطه منفی در آن عملکرد باشد."

براساس آخرین گزارش ها بیش از ۶۰ روزنامه نگار در ایران در زندان به سر می برند. روزنامه نگارانی هم که قلم می زنند با مشکلات مختلفی روبرو هستند و به گفته کارشناسان دیگر مشخص نیست خط قرمز در مطبوعات و رسانه ها در ایران کدام است و برخوردها سلیقه ای توام با فشارهای روز افزون است.