آخ اورمو!...
ساعت به دوی صبح
ده دقیقه ی یخ مانده
سردم است
بیخوابم
امروز دامنت را در نوردیدم
پاهایم خسته و
قلبم در رنج است
آخ اورمو!...
بر بستر آرزوهای جوانیم
شعور در شعرم
تاول زده است
نگاه کن!
درک
چون خون میدود
آخ اورمو!...
لبخندت خشک شده !
قلمم جان گرفته است...
میدانی؟
مردمک من
از درد تو میمیرم...
گامهای غریبه؟!
سایه های سیاه ؟!
لباس و
قیافه های بیگانه؟!
اورمو!
چیست این گفتار ها؟!
آرزوهای ناپاک!؟
بهرحال
مردمک من
نامت امانتی ست پیشم
به پایان این سرما
شب
یک بامداد بیدار مانده است.
...!Aaax Urmu
Saat gecənin 2sinə
...10soyuq dəqiqə qalır
Üşüyürəm
yuxum qaçıbdır
gəzmişəm ətəyində bu gün
ayaqlarım yorğun
ürəyim ağrıyır
...!Aaax Urmu
şeirimdə şuur qabar çalır
gənc arzularımda
!Bax
Qan kimi bir inam qaçır
...!Aaax Urmu
Quruyubdur artıq gülüşüm
bilirsənmi damarlanıbdır qələmim
...dərdindən ölürəm mən bəbəyim
!?Özgə özgə addımlar
!?Qara qara kölgələr
!?Yad yabancı giysilər
!?Nədir Urmu bu dillər
!?Çirkin çirkin diləklər
Nə isə göz bəbəyim
adın məndə əmanət
Bu soyuğun
gecənin bitməsinə
...bircə oyaq səhər qalır
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!