من خیلی زود رسیدم جماران. هنوز مونده بود تا شش بشه و مراسم قرار بود شش شروع بشه. برگزارکنندگان مراسم را دم در دیدم و خوش و بش کردم. نگران بودند. درون حسینیه تعداد زیادی نشسته و ایستاده بودند. می گفتند لباس شخصی اند. برگزارکنندگان قصد برگزاری تجمع و مراسم سیاسی نداشتند. حضور لباس شخصی ها نگرانشان کرده بود که نکنه مراسم به تشنج کشیده بشه و مردم آسیب ببینند. گوش خوابوندم داشتند با هم حرف می زدند که مراسم را لغو کنند و با آقای خاتمی تماس بگیرند که برگردد. در همین حین کسی آمد و گفت که آقای مسجد جامعی گفته روضه امام حسین داریم و باید هم مراسم را برگزار کنیم. این آقایان هم بمونند و استفاده کنند.

با این مقدمه مراسم شروع شد. رفته رفته مردم هم می آمدند. حسینیه پر نشده بود هنوز که درها را بستند. خاتمی که آمد مردم به نفعش شعار دادند که بارزترین شعار درود بر خاتمی و یاحسین میرحسین بود. مجری مراسم سهیل محمودی بود که بعد از سبز شدنش دیگه قید صدا و سیما رو زده. از مسجد جامعی برا ی سخنرانی دعوت کرد. مسجد جامعی هم شرحی از زیات عاشورا داد و اشاره کرد که این شرح از جد همسر امام ثقفی بزرگه.

بعد نوبت به خاتمی که رسید من آمدم بیرون ببینم بیرون چه خبره. دلم همه اش بیرون بود. بیرون غوغایی بود. مردم را راه نداده بودند تو حسینیه و مردم جمع شده بودند جلو حسینیه. یکی گفت که تو خیابون نیاوران هم مردم هستند.

اومدم خیابون نیاوران شلوغ شلوغ بود. مردم از توی ماشین ها نشانه های سبز را بیرون آورده بودند و بوق می زدند و دست ها را وی کرده بودند. مردم سر کوچه ها ایستاده بودند و پراکنده شعار می دادند. شعارها همون شعارهای قبلی بود فقط یکی دو تا شعار تازه شنیدم: دیکتاتور حیا کن/ کشورمو رها کن

از اول نیاوران ترافیک شدید بود، ترافیکی که کسی از آن ناراحت نبود و همه با خوشحالی بوق می زدند و الله اکبر می گفتند و یا حسین میرحسین. هنوز خبری از گاردی ها و لباس شخصی ها نبود. فکر می کنم که اونا سرگرم حسینیه بودند و داشتند سناریوی به هم زدن سخنرانی خاتمی را اجرا می کردند غافل از این که سناریوشان با راه ندادن مردم به حسینیه به ضد خودش تبدیل شده و مردم تو خیابون دارند شعار می دن.

جالب این که نیروهای انتظامی حاضر در صحنه که فکر می کنم بیش تر مال راهنمایی و رانندگی بودند با مردم خوش برخورد بودند و مردم بی خیال جلو اونا شعار می دادند و اونا هم می خندیدند.

سر و صدا از تقاطع خیابون جماران و نیاوران بلند شد. خودم رو رسوندم اونجا. دیدم جمعیت خیلی زیادی از سبزها شعارگویان دارند می آیند به طرف نیاوران: این ماه ماه خونه/ یزید سرنگونه

مردمی که توی خیابون نیاوران بودند جان دوباره ای گرفتند و شعار تمام نیاوران را گرفت. این جمعیت رد شدند و افتادند توی نیاوران. خواستم بروم جماران ببینم چه خبره که یک جمعیت 15 نفره (دقیقا شمردم اگه اشتباه کرده باشم یکی دو تاست) که اغلب هم میان سال بودند، دیدم شعارگویان از بالای جماران به طرف نیاوران می آیند: منافق حیا کن/ جماران رو رها کن

تا رسیدند سر خیابان مردم شروع کردند به هو کردنشان و بوق زدن و جواب دادن:

مزدور برو گمشو

ما اهل کوفه نیستیم پشت یزید بیاستیم

ما اهل کوفه نیستیم پول بگیریم بیاستیم

یکی گفت که سخنرانی خاتمی به هم خورده است. به هر زحمتی بود خودم را رساندم حسینیه جماران. نمی گذاشتند بروم. پرس و جو کردم. ظاهرا لباس شخصی ها تلاش کرده بودند به خاتمی و مسجد جامعی حمله کنند که مردم دورشان جمع شده بودند و نگذاشته بودند و اعضای بیت امام آن ها را به داخل بیت برده بودند.

یکی از کسانی که اونجا بود و آشنا در آمد می گفت که شیشه های حسینیه را شکسته اند و در جواب این که احترام بیت امام را نگه دارین به بیت امام فحش می دادند.

برگشتم خیابان نیاوران. هنوز مردم تو خیابون بودند و گاردی ها و لباس شخصی ها هم رسیده بودند و گاز اشک آور تو فضا بود و با باتوم حمله می کردند. به نظرم رسید که قصد گاردی های نیروی انتظامی حداقل پراکندن جمعیت بود، چون خودم دیدم که یک گاردی به سه تا دختر حمله کرد و باتومش را بالا برد و اونا را تهدید کرد و اونا هم جوابش رو می دادند اما نزد و اشاره کرد که بروند. شاید هم آدم به آدم فرق داشتند، اما موضوع جالب تر این بود که دیدم چند نفری یکی از سطل های زباله را آوردند که آتش بزنند، اما دو نفر

از مردم گفتند این کار رو نکنین بهتره و اونا را قانع کردند.