سال گذشته که جریان موسوم به جنبش سکولار دموکراسی ایران، دومین کنگرهی سالیانهی خود را در شهر بوخوم آلمان برگزار نمود، انتقادات بیشماری را متوجه خود کرد. از محل برگزاری آن که در کلیسا و سخنرانی در زیر صلیب گرفته تا محتوای بحث و گفتگو که تنها اندکی از طیفهای سیاسی اپوزیسیون را شامل میشد.
امسال نیز سومین کنگرهی سالیانهی سکولاردموکراتها در فرانکفورت آلمان برگزار شد، با این امید که بتواند تمام جریانات و گروههای سیاسی مخالف جمهوری اسلامی را در جبههای واحد و آلترناتیو گرد هم آورد؛ با این حال اگرچه کنگرهی امسال توانست تا حدودی موفقتر از سال گذشته عمل نماید، اما بازهم بسیاری از طیفهای سیاسی را از گردونهی گزینشی خود خارج نمود.
بسیاری از جریاناتی که گردهمایی اخیر را مورد کنکاش قرار میدهند، معتقدند کنگرهای که ارتباطی با جامعه نداشته باشد، مختوم به شکست است! درواقع یک کنگرهی "جامع و مانع" بایستی از چند ماه قبل زمینههای بحث و موضوعات را مطرح و علنی کند، تا صاحبنظران دربارهی آن به بحث و انتشار نظرات خود اقدام نمایند و پس از چند ماه بحثهای سازنده و مربوط به موضوع کنگره، بایستی یک دعوت همگانی از اندیشهپردازان به عمل آید. البته گرچه در نشست امسال سعی بر آن بوده است که نقایص مذکور را رفع نماید، اما "اتحاد" که گوهر و غایت نهایی موردنظر است، همچنان نایافتنی ست.
نقد دیگری که به این نشست وارد است اینکه: گفتمان بحث از موضوع اصلی یعنی "عدم شکلگیری اتحاد حول محور دموکراسی خواهی" منحرف شده و بازهم فردگرایی و خودکامگی شرکتکنندگان را میتوان نمود و نمای بارز این میزگرد برشمرد. در واقع تکرار همین رویه بوده است که اپوزیسیون تاکنون نتوانسته است راهکار برون رفت از بحران ازهم گسیختگی، بنبست و فلج سیاسی درون خود را بگشاید.
برخی از شرکتکنندگان نیز در فضاهای مجازی اظهار داشتهاند "گنگره اخیر نیز مانند احزاب و سازمانهای سیاسی چپ و کمونیستی با رفیق بازی، عدهای را دور هم جمع کرد و پشت درهای بسته به گفتگو و بحث نشست. اینک اکثر مخاطبان این پرسش را مطرح میکنند که این کنگره چه بحثهایی را به پایان برد؟ به نظر من نشستهای بیفایده و بیاثر در خارج کشور مانند سی و پنج سال گذشته سرخوردگی مردم و جدائی مردم با نیروهای سیاسی را افزایش داده و هیچ حاصلی نداشته است".
برآیند واکنشها نشان میدهد، این گونه نشستها فقط منیت و خودمحوری برخی طیفها را آشکار کرده است. در واقع کنگرهای که آزاد و دموکراتیک باشد، ابتدا بایستی هیئت برگزارکنندهی مشخص تا روز افتتاح داشته باشد و محور بحثها با صاحبنظران بیطرف تعیین گردد؛ همچنین در رسانههای عمومی چه سمعی و بصری بدان پرداخته شود تا در جامعه سیاسی ریشه بگیرد و موضوع آنها پیگیری و نهادینه گردد وگرنه این گونه کنگرهها بیشتر به مهمانی و پیکنیک رفتن دوستانه شباهت خواهند داشت.
در همین راستا اسماعیل نوریعلاء که از برگزارکنندگان کنگرهی سوم سکولاردموکراتها میباشد، از غیبت نواندیشان دینی در گردهمایی اخیر انتقاد کرده و از سویی دیگر به تلافی آن "دینباوری" این طیف سیاسی را به چالش کشیده است، البته نوریعلاء اذعان میدارد که طیف مذهبیون سیاسی به گمان "دینستیزی" اینگونه نشستها، از شرکت در آن امتناع دارند.
ابراهیم حسینبر
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید