در روز دوشنبه 6 مهر 1394، هفته ی 12 ام همایش اعتراض به نقض حقوق شهروندی ایرانیان در برابر ساختمان شرکت لاستیک دنا در تهران برپا شد.
در این همایش، که هر دوشنبه از ساعت 10 بامداد در همین مکان برگزار می شود، فساد حکومتی و ستم به زندانیان سیاسی و عقیدتی مورد اعتراض قرار گرفت و توماری در پشتیبانی از خواسته های فرهنگیان کشور و کنشگران صنفی فرهنگی زندانی به امضای شماری از همایشگران رسید.
گزارش سیمین عیوض زاده، کنشگر مدنی، از همایش دیروز در برابر ساختمان "دنا" چنین است:
امروز هم آزادیخواهان و معترضین به دزدی های کلان در مقابل لاستیک دنا حضور داشتند مادرانی که برای حمایت از زندانیان سیاسی به جمع ما پیوستند مادرانی که نه فرزندی در زندان داشتند نه فردی از خانواده شان اعدام شده بودند فقط به خاطر عاطفه انسانی شان با ما مادران همدردی داشتند. مردانی که عکس فرزندان مارا به دست گرفته بودند بدون اینکه حتی آن ها دیده باشند .به خاطر انسانیت شان . چیزی که کسانی که فرزندان بیگناه ما را به زندان انداخته اند از آن محرومند . براستی اینها چرا چیزی به نام عاطفه و وجدان در وجودشان نیست ؟ . آنهایی که حکم های سنگینی به فرزندان ما دادند و خوشحالند از اینکه این پاک ترین انسان ها جوانی شان را در زندان بگذرانند درون شان از چه ساخته شده .اگر اسم خود راانسان می گذرارند چرا چیزی به اسم وجدان و عاطفه در وجودشان نیست و چرا این قدر از جوان ها نفرت دارند؟ کاش یکی از اینها به این سوالهای من جواب می داد.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
افزودن دیدگاه جدید