محمدرضا روحانی:  توجه کوتاهی به خبر مختصر و مفید زیر ما را متوجه چند مطلب عینی و مستند می‌کند.

 

 

در این جلسه ۴ بار رأی گیری شد برای پیشنهادات و جزئیات به شرح زیر است

موضوع بند یک  با ۲۱۶ رأی موافق، ۵ رأی مخالف و ۸ رأی ممتنع تصویب شد. کل آرا ۲۲۹ ، غایب ۶۱ نفر

موضوع بند دو با ۲۰۹ رأی موافق،۷ رأی مخالف و ۱۲ممتنع تصویب شد. کل آرا ۲۲۸، غایب ۶۲ نفر

موضوع بند سه با ۲۰۴، رأی موافق، ۱۰ رأی مخالف و ۱۴ رأی ممتنع تصویب شد. کل آرا ۲۳۰ ، غایب ۷۰ نفر

موضوع جزئیات با ۱۶۱  رأی موافق، ۵۹ رأی مخالف و 13 رأی ممتنع تصویب شد. کل آرا ۲۳۲، غایب ۵۷ نفر.

 

من فکر نمی‌کنم فعلا درگیری هیأت حاکمه در چشم‌انداز باشد. بحران عمیق است و مدیریتی وجود ندارد. باندهای درگیر در یک چنین موضوع مهمی نمی‌توانند به راحتی یارگیری کنند. غیبت حدود یک چهارم نمایندگان هنگام رأی گیری چه معنایی دارد؟ اگر پنج‌شنبه بود یا شنبه می‌گفتم رفته بودند به ویلاهای خودشان، سرکشی املاک، دید و بازدید خویشان در شهرستان، اما روز رأی ‌گیری سه شنبه بود. بعد‌هم آن‌هایی که در موضوع بند یک ۲۲۹ نفر رأی می‌دهند که کل مسئولیت را به دوش سید مظلوم رهبر معظم می‌اندازد و تعداد موافق ۲۱۶ نفر است چرا وقتی به جزئیات می‌رسند رم می‌کنند و رقم به ۱۶۱ نفر می‌رسد. این اختلاف رقم کمی نیست. پنجاه و پنج نفر از نمایندگان مجلس رژیم مسئولیت را از دوش خود بر‌می‌دارند و دربست در بند یک آنرا خدمت رهبر می‌فرستند. مال بد بیخ ریش صاحبش بعد هم در همین جلسه ۵۷ نفر غایب هستند. ۱۳ نفر ممتنع و ۵۹ نفر مخالف می‌شود ۱۲۹ نفر. من توجیه دیگری ندارم. باز‌هم آخرین پاسخ گفتگوی قبلی را فعلا تکرار میکنم که «ولی فقیه چوپانی است مریض و خسته و گوسفندانش متفرق‌اند.»

 

 

محمدرضا روحانی:  ما در این گفتگو به یک مثال ساده و شکلی در موضوع برجام و مجلس شورای اسلامی پرداخته‌ایم. البته همیشه مجلس شورای اسلامی به طور شفافی و کتبی «در رأس امور است» اما در این نوع جوامع سخن آخر را در عمل، صاحبان اسلحه می‌زنند. تا زمانی که ماشین سرکوبی حرکت می‌کند رژیم می‌تواند مخاطرات را رفع و رجوع کند. مخالفین درونی دستگاه خود را افسار بزند، بترساند، تهدید یا تطمیع کند، به زندان بیاندازد، در خانه‌های «امن» محصور کند، به «تیر غیب» حواله دهد، ممنوع‌الخروج، ممنوع‌التصویر، تبعید رسمی یا عملی کند. بنابر‌این اگر مجلس جفتک بیاندازد، عنان بدهد و یا افسار بدرد، خیلی اهمیت ندارد.

 

علائم سرماخوردگی است. سرطان در رأس رژیم است ولی سرماخوردگی مزمن که شد خطرناک است و نفس‌گیر. یادمان هست وقتی مجلس قانون مطبوعات را در دستور قرارداد با یک پیام تلفنی از بیت رهبری ، کروبی رئیس مجلس آن را از دستور خارج کرد و گفت حکم حکومتی آمد. به هر حال در این مورد خاص باید گفت که به خودی خود اهمیتی ندارد که کمیسیون ویژه برجام دچار تلاشی و انشعاب علنی ، آشکار و رسوایی شد. این‌ها کاره‌ای نیستند. موضوع مهم این است که این دکان ساخته و پرداخته شخص شخیص رهبر است. نمی‌تواند آن را جمع و جور کند و می‌پاشد. سردار پاسدار رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت را فرستاد به کمیسیون برجام تا امر و نهی کند و راه درست را نشان بدهد. کاری از پیش نبرد. سردار پاسدار دریابان شمخانی دبیر شورای امنیت ملی را فرستاد به آن‌جا تا بگوید برجام میوه تلاش همه بخش‌های رژیم ، از جمله دولت فعلی و قبلی است و کارها در بالا بالاها تمام شده باز هم افاقه نکرد. بالاخره مجبور شد در شب آخر علی اصغر حجازی از بیت معظم رهبری را بفرستد تا ماستمالی کند آن هم لو رفت و بی آبرویی جدیدی افزود و بیت مجبور شد اطلاعیه رسمی دهد.

صدها مثال روشن وجود دراد که نشان می‌دهد مسئول درجه یک این تسلیم نامه ذلیلانه خامنه‌ای است. «تمام مصوبات و برگ برگ آن زیر نظر رهبری است» ۱۸ مهر مجلس شورای اسلامی نادر قاضی پور نماینده ارومیه.

بذرپاش همدست سابقه دار او که عضو کمیسیون ویژه بررسی برجام و عضو هیأت رئیسه مجلس شورای اسلامی است همانجا و البته روز قبل خیال همه را راحت کرده بود «کسی منتظر تصویب برجام در مجلس نیست» کارگردان نمایش غایب است. یکی بر سرش می‌زند و دیگری می‌خندد و بازیگران هر دو علی اصغرند. علی اصغر حجازی خندان و علی اصغر زارعی نماینده مجلس گریان و هر دو از فداییان رهبر.

 

 

محمدرضا روحانی:‌ اگر منظور شما از کلمه «بدنه» اقشار فرودستی است که نادان و گرسنه ‌اند باید بگویم که این توده‌های جاهل و نیازمند تا نانی و آبی در کار باشد خدمتگزار هر سلطان، شاه، خلیفه و شیخی هستند. همان‌هایی که «سردار شهید» همدانی به همه معرفی کرد. مثل ۵ هزار چاقوکش و لاتی که پیشقراولان کشتار در سال ۸۸ بودند. این حاشیه نشینان رقت‌برانگیز قدرت آخرین نفراتی هستند که از کشتی طوفانزده ولی امر مسلمین در‌می‌روند. اما اگر منظورتان مدیران دستگاه سرکوبی، سرداران میلیاردر و حافظان تجار محترم هستند باید مثال بزنم که وقتی دزدان دریایی در کشتی بر سر غنائم می‌جنگند، سر از تن هم جدا می‌کنند اما کشتی را سوراخ نمی‌کنند. از پارو زدن خسته و دردمند تا ناخدای ستمگر زورمند برای ادامه حیات نیازمند کشتی‌اند. دل بستن به اختلافات درونی رژیم و نامه‌نگاری حقیرانه به خامنه‌ای و رفسنجانی برای حفظ مصالح نظام است نه تغییر ماهیت آن. این فدوی‌های حقیر قدرت‌اند که پشت پا به اصول می‌زنند و چشم به شکاف‌های درونی نظام می‌بندند والا از حیث حفظ اصول و آرمان‌های آزادیخواهانه «در جبین این کشتی روی رستگاری نیست». در هر حال خط غالب و مغلوب از یک جنس هستند و برجام را شرایط اقتصادی و داخلی و راه برون رفت را تسلیم برای امکان فروش نفت فراهم آورد. هر دو بر اساس اصل غریزی و طبیعی صیانت ذات ناگزیر به پذیرش آن بوده‌اند با همه تنش‌های بی سابقه.

 

 

محمدرضا روحانی:  خمینی تنها به چوبه های دار، جوخه‌های اعدام، اطاق‌های شکنجه و زورگویی‌های سپاه متکی نبود. او پیروان متعصب و نادانی داشت در بین فرودستان ، تجار محترم و پاسداران. به این ترتیب اعتماد به نفس همراه مشروعیت او با کله شقی و قاطعیت فتاوی جنایتکارانه‌اش را عملی می‌کرد. خامنه‌ای فقط پاسداران رادارد و پول و بس. بنابر‌این خودش را کنار کشید و ذلیلانه از صحنه برجام فرار کرد. زاکانی ريیس کمیسیون ویژه رسیدگی به برجام صاف و پوست کنده می‌گوید:‌ »برجام امنیت کشور را به خطر می‌اندازد» و طرح مجلس را «بیشتر شبیه یک بیانیه سیاسی می‌داند...» ۱۸ مهر

ولی سیروس ناصری که نماینده جمهوری اسلامی در ژنو مقر اروپایی ملل متحد بود و مجاهدین او را به همکاری در قتل دکتر کاظم رجوی متهم می‌کنند و این روزها بازرگان نفت «یعنی دلال نفتی» معرفی می‌شود و ريیس شرکت نفتی کیش اورینتال است و مقیم وین به اتهام رشوه خواری تحت تعقیب بود و در زمان خاتمی عضو ارشد مذاکره هسته‌ای بود سروکله‌اش پیدا می‌شود تا عصای زیر بغل روحانی شود و همه بدانند که «برجام نمی‌تواند تصویب نشود». ۱۸ مهر

پزشکیان که عضو برجسته و فعالی در کمیسیون ویژه بررسی برجام بود و از نیروهای «ارزشی» است ارزش خودش و مجلس شورای اسلامی و کمسیون ویژه را با صراحت به نمایش می‌گذارد «کلیت قضیه را در بالای نظامحل کرده‌اند... ما در اینجا به اصطلاح کارهایی می‌کردیم....» این آدم ارزشمند از زاکانی و باند او در کمیسیون ویژه انشعاب کرد. کار به جایی رسید که برخی از مراجع عظام آشکار و پنهان به نیابت خامنه‌ای وارد شدند تا به مجلس بگویند «بیشتر از این معطل نکنید... با اختلافات این جزیره امن را نا‌امن نکنیم....» از پیام ۱۱ مهر آیت‌الله‌العظمی ناصر مکارم شیرازی...» با این همه دلواپسان جلوی مجلس اجتماع می‌کردند و جالب‌ترین صحنه آن بود که یک بسیجی ناب عروس جوانش را که در لباس سفید عروسی خوب محجبه و اسلامی بود از سر سفره عقد برداشت برد جلوی مجلس و جمع دلواپسان.

 

با این آیت‌الله هسته‌ای و آن عروس هسته‌ای بالاخره کار را به جایی رساندند که داد علاءالدین بروجردی رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی به هوا رفت و «کمیسیون برجام ضربه بدی به کشور زد....» قبلاً‌ حجاریان اعلام خطر کرده بود که «درصورت شکست برجام روحانی از ریاست جمهوری استعفا می‌کند....» این شرایط در مجموع خامنه‌ای را مجبور کرد که حجازی بازوی شناخته‌شده‌اش را شب قبل از تصویب طرح مجلس بفرستد تا همراه پاسدار سردار شمخانی ضرور تسریع تصویب آن را به لاریجانی و باهنر تفهیم کند. باهنر، برای این که اهمیت خود را به رخ همدستانش بکشد موضوع را لو داد که «ما دیشب جلسه داشتیم...» به همین دلیل بود که وقتی طرح تصویب شد، صدای کوچک‌زاده درآمد. این کوچک‌زاده حرف‌های بزرگی هم می‌زند. او اصولگرایی است که با اشتشهادیون مربوط است و لشکر کفن‌پوش عملیات انتحاری. زور زبان‌اش از عقلش بیشتر است. او به زنگنه وزیر نفت عنوان وزیر «بخور و بخور» که حق‌اوست، عنایت فرمود. او حقیقت دیگری را هم عیان کرد و بر کاغذی نوشت و بالای سرش به نمایش گذاشت «مجلس از تصمیم شمخانی، لاریجانی و حجازی تبعیت کرد» سخن از مقام معظم که منشاء و ملهم فرجام است نمی‌‌تواند برود ناچار سراغ «کنیزکان مطبخی» می‌رود تا از شوری آش گله کند. دفتر خامنه‌ای مثل کبک سرش را در برف می‌کند تا حرف‌های کوچک‌زاده را بی اعتبار کند تا از «اطلاع رسانی غلط و مغشوش مبتنی بر نقش مستقل برخی از مسئولین دفتر معظم‌له در اجرای برجام....» سخن بگوید. روز قبل کمال خرازی رئیس شورای راهبردی روابط خارجی هم تأکید کرد که خامنه‌ای «درباره رد یا تصویب تواق موضعی نگرفته است».

 

 

محمدرضا روحانی:  ابتکار تشکیل کمیسیون ویژه برجام یک افتضاح علنی بی سابقه شد. در پرسش سابق به آن اشاره داشتید. پانزده نماینده مأمور این کمیسیون را مجلس انتخاب کرد. اکثریت آن‌ها از اصولگرایان و رهروان راه ولایت بودند. نتوانستند حد‌اقل تفاهم لازم را ایجاد کنند. برعکس این جمع تبدیل شدند به یک کرسی و تریبون افشاگری. دو باند رقیب روزهای متمادی، حدود یک ماه پنبه یکدیگر را زدند. تلویزیون اول پخش کرد. بعد دست‌چین و خلاصه کرد و بالاخره با یک گزارش خبری خواست رسوایی را بپوشاند. در پایان بدون هیچ تصمیم قانونی کمیسیون را انداختند دور. به قول لاریجانی می‌گوید «طرح با نظر فراکسیون اصولگرایان و رهروان ولایت مجلس آماده شد...» و توکلی پسرخاله لاریجانی حقیقت را گفت «ما بین بد و بدتر انتخاب می‌کنیم...»

 

جالب تر آن که بروجردی رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس که طرح را فراهم آورد می‌گوید: طبق رهنمود‌های مقام معظم رهبری در مرحله نرمش قرار گرفته‌ایم که بتوانیم از این مرحله عبور کنیم.... البته نقاط ضعف در برجام وجود دارد اما برجام عملاً محصول یک تصمیم ملی است و شورای عالی امنیت به عنوان بالاترین مرکز جمهوری اسلامی ایران در تصمیم‌گیری‌های سیاسی آن را تأیید کرده و سران قوا آنرا بررسی کرده‌اند...» در عین حال لابد بروجردی از به کار بردن اصل مرحله که «نرمش قهرمانانه» بود و خامنه ای آن را عنوان کرد خجالت می‌کشید. همه تلاش داشتند که با یک نشست وبرخاست دوستانه نظر مقام معظم رهبری تأمین شود و «آقا فرمودند با اجماع باشد اختلاف نشود... مسأله ملی با اجماع به نتیجه برسد...» لاریجانی در جلسه طرح دوفوریتی که البته رأی نیاورد و یک فوریتی شد. در نتیجه آرا هم دیدیم که اگر غایب، ممتنع و مخالف را جمع کنیم می‌شود ۱۲۹ رأی. یعنی ۴۵ درصد آرای نمایندگان صاحب حق رأی. این هم نوع جدیدی است از اجماع ملی مقام معظم رهبری برای شریک جرم تراشیدن. آقا هم چوب را خورد هم پیاز را و هم جریمه داد. در علی حال باز هم روز ۱۹ مهر رئیس مجلس شورای اسلامی وقتی جلسات شبانه‌اش با حجازی علنی شد تأکید کرد که مقام معظم رهبری فرمودند »من درباره برجام نظری ندارم و در رأی نمایندگان دخالت نمی‌کنم». هفته بعد لاریجانی معلوم نیست به چه دلیلی از موضع قبلی درباره برجام فاصله می‌گیرد که «من در این پرونده دخالتی ندارم. این پرونده، پرونده‌ی من نیست بلکه پرونده رهبری است».

 

زاکانی نورچشم‌های رهبری هم برای اداره جلسات کمیسیون ویژه بررسی برجام با قاطعیت برخورد می‌کرد. مثلاً این که «پیراهنم را از تنم در می‌آوردم...» یا حجت‌الاسلام والمسلمین روح‌الله حسینیان ريیس مرکز اسناد انقلاب اسلامی، مؤسس جمعیت دفاع از ارزش‌های اسلامی و جبهه پایداری، مشاور سیاسی و امنیتی رئیس جمهور در دولت نهم، نویسنده ۲۰  کتاب از جمله کتاب رهبری در تشیع، رئیس کمیسیون شوراها و امور داخلی مجلس ، دادستان ویژه دادگاه روحانیت ... نوع جدیدی از مجازات‌های اسلامی را ضمن مذاکرات مجلس پیشنهاد کردند که «اگر کاره‌ای بودم صالحی را در داخل رآکتور اراک دفن می‌کردم... رویش بتون می‌ریختم...» این آقای صالحی معتمد مقام معظم رهبری و مورد تأیید اوست. این است مدرنیته اسلامی. بتون در رآکتور اتمی جای لای جرز گذاشتن را گرفته است. این قاضی عادل اسلامی وقتی با وزارت اطلاعات کار می‌کرد و در ارتباط حرفه‌ای با سعید امامی بود نام مستعار شایسته‌ای داشت «خسرو خوبان». البته نباید نگران بود آقای پیرمؤذن همکار «خسرو خوبان» هم نماینده در مجلس است و خبر می‌دهد که «صالحی در شروع ماه محرم عباسی رفتار کرد و شجاعانه هرآنچه حسینیان سیاه‌نمایی کرد و تهدیدات او را با صراحت پاسخ داد...» خسرو خوبان، حجت‌‌الاسلام روح‌الله حسینیان که بخشی از مقامات او را دیدیم. او ۱۶ سال پیش، تابستان ۷۸ خود را با دقت و صراحت در صحن مقدس مدرسه حقانی قم معرفی کرده بود «آخه بابا جون، آخه ما خودمان یک زمان قاتل بودیم...» و این فقط یک نمونه کوچک است از انبوه قاتلانی که بر میهن ما حکم می‌رانند. در جریان همین برجام دیدیم که حمیدرضا عسگری عضو هیأت مذاکره کننده اتمی و سرپرست تیم مذاکره کننده اتمی رژیم در استانبول که بیش از یک دهه سابقه در گفتگوهای بین‌المللی دارد.

 

در عین حال بازجوی وزارت اطلاعات است و مسئولیت بازجویی بسیاری از متهمان از شاهین دادخواه و سیدحسین موسویان گرفته تا مهدی هاشمی و هنگامه شهیدی را به عهده داشته است و پرونده اختلاس دو میلیون دلاری‌اش با اعمال نفوذ حامیان امنیتی و قضایی اش متوقف مانده است....

 

محمدرضا روحانی : در باره تنظیم روابط آتی بسیار پیچیده ۵ به اضافه یک با رژیم آخوندها سخن گفتن مشکل است و دور از احتیاط.

ما بخشی از وقایع را روزمره تعقیب می‌کنیم، می‌خوانیم ، می‌شنویم و یا در تلویزیون می‌بینیم که مستقیماً‌ مربوط به این موضوع است اما کل این روابط در فضایی گسترده تر روزمره در جریان است. در دید ما نیست. مثلاً‌ آن‌چه مربوط به روابط با همسایگان است. وضع ترکیه، مصر، عربستان، بحرین، کویت و و و و به ویژه تنش‌های قدیمی و مستمر فلسطین، لبنان، عراق، افغانستان، یمن و سوریه. از طرف دیگر روس‌ها و چینی‌ها هم در درون خاک خود و هم در مرزهایشان تحت تهدید دائمی و رو به افزایش اسلامیست‌ها هستند. ایغورهای چین، مسلمانان روسیه به ویژه در چچنی، قزاقستان، جنبش اسلامی ازبکستان، امارات قفقاز ... قیمت نفت و گرفتاری اقتصادی شدید روسیه. هجوم بی‌سابقه پناهندگان از بلای جنگ به اروپا و و و مسائل انتخاباتی آمریکا و ... عواملی هستند که هرکدام می‌توانند به شکلی در تحول اوضاع سیاسی بین آخوندها و ۵ به اضافه یک مؤثر باشد. در هر حال روزنامه انتخاب هم مقاله‌ای دارد که در حسرت روابط عاشقانه با غرب تیتر می‌زند «غرب به ما یک بوسه هم نمی دهد چه برسد به لغو تحریم».

 

در تهران روز جمعه جنتی در نماز جمعه یک مار جدید از جیب گشاد عبایش بیرون کشید که «برجام هنوز به امضای رهبر نرسیده» و مقاومت کنید والا «می‌خواهند اسرائیل را به رسمیت بشناسید، حقوق زن و مرد را مساوی کنید، حکم قصاص را بردارید، ازدواج هم‌جنسان‌ را تأیید کنید، ارتباط خود را با حزب‌الله لبنان و سوریه و عراق قطع کنید.» همان روز علم‌الهدی در نماز جمعه مشهد اصل قانونی بودن تصمیم مجلس را زیر سؤال می‌برد. « ۱۷۰ سؤال مطرح بود اجازه ندادند سؤال‌ها مطرح شود...» و همان روز آقای اوباما در واکنش به پرتاب موشک عماد، خامنه‌ای را به تهدیدهای جدیدی تهدید می‌کند.

فردای آن روز آقای کری در دانشگاه ایندیانا خبر از اجرایی شدن برجام در روز دوشنبه می‌دهد اما این قصه سر دراز دارد زیرا تأکید کرد که «بنیادی‌ترین مفاد برجام از جمله پروتکل‌های آژانس تاریخ اقتضا ندارد...»

در عین حال که قبلاً در روز تصویب کلیات برجام حمید ابوطالبی معاون سیاسی دفتر رئیس جمهور تأکید کرده بود که «دولت مظلوم است و ... و از مظلومیت مهم‌تر حفظ وحدت و انسجام و همدلی مجلس و دولت است...»

اما این عجز و ناله‌ها در دل سنگ رقبا اثری ندارد. علم‌الهدی معروف نماینده مجلس خبرگان که مجتهد است و اجازه صدور فتوا دارد در مجمع عمومی حزب‌ مؤتلفه اسلامی که باندی قدیمی از تجار ولایی است امر فرمودند « برجام در اینجا از مجلس گذشت... دیگر این مردم هستند که باید در مقابل اجرای برجام بایستند...» حال باید دید این فدائیان اسلام سابق ، مسلمان، شیعه اثنی عشری، نوچه نواب صفوی وقتی این امر را می‌شنود غیرتی نمی‌شود؟

امروز یک شنبه در آمریکا آقای اوباما همراه اتحادیه اروپا در اقدامی مشترک ولی در متن جداگانه، شروع اقدامات اجرایی را از فردا دوشنبه ۲۷ مهر اعلام می‌کنند البته این موکول است به «اجرای تعهدات ایران در چهارچوب توافق هسته‌ای. اما آقای اوباما خست به خرج داد حتی از به کار بردن لغت تعلیق هم پرهیز کرد و لغت چشم‌پوشی کردن و اغماض از حق را به کار برد یعنی نوعی توقف موقت.

 

در این گفتگوها فرصتی نشد تا به نقش واکنش‌های مردم که بسیار مهم است بپردازیم. من در حد قدرت خود ادای دین خواهم کرد.

یک شنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۴