سوگند  

وطن، به خاك تو سوگند عشق ما پاك است

اگر چه سینه‌ی ما در غم تو صد چاك است

بگو به دیو منش دشمنت، كه‌ای ناپاك

هنوز كاوه و آرش بسی در این خاك است

هنوز تركش میهن ذخیره دارد تیر

هنوز خطه‌ی ایران، به بیشه دارد شیر

هنوز هست فرانك، كه آرد افریدون

هنوز هست نژادی كه بر كشد شمشیر

دریده پهلوی ما، دشنه‌ی پدر، آری

به خون خویش بغلطیده بس پسر، آری

هزار خرمن آتش ز حیله بر پا شد

سیاوش دل ما می‌كند گذر، آری

ندای قلب غم آلود ما، سرود وطن

زبور زنده‌ی داود ما، سرود وطن

نوشته بر لب ما واژه‌ی مقدس عشق

درود و بوسه و بدرود ما، سرود وطن

سرود میهن ما، شعر ناب آزادی است

كتاب بر سر ایران كتاب آزادی است

نبوده نشئه‌ی دل از عصاره‌ی انگور

شراب كشور عرفان، شراب آزادی است

ز دشت پاك تو خون حماسه می‌جوشد

شقایق از لب تو افتخار می‌نوشد

«امید» شادی تو، یاس چون به دل دارد

سپید جامه‌ی پاك مغانه می‌پوشد

 مصطفی بادکوبه ای (امید)