به كجا برم؟؟امروز به زنم گفتم: دلم ميخواهد از اين كار وزندگي فرار كنم اما كجا برم؟ اين سخن كارگري است كه مجبور است هر روز تعداد زيادي كيسه ي 50 كيلويي سيمان بارماشين ها كند.

و من هم ميگويم:دلم ميخواهد از اين كشور فرار كنم اما كجا برم؟؟كشوري كه ظلم در ان حد ومرزي ندارد. فساد بيداد ميكند. غارت گري بيداد ميكند.ياران زيادي زندان هستند.

آقاي اسماعيل عبدي ميخواهد در جلسه ي ei در كانادا شركت كند پاسپورتش را ميگيرند و با مراجعه به دادگاه خودش را نيز گرفته و زندان ميكنند و حاضر نميشوند ازادش كنند. اقاي علي اكبر باغاني را جهت مذاكره صدا ميزنند كه دستگير و جهت اجراي حكم زندان ميكنند.به خانه ي اقاي بهشتي لنگرودي ريخته وضمن بردن وسائل مثل كامپيوتر و موبايل و...خودش را برده و با باز كردن پرونده ي جديد ، حكم 5 سال حبس سال 89 كه شامل مرور زمان شده وغير قابل اجرا است را به اجرا در مي اورند.اقايان مهدي بهلولي و محمدرضا نيك نژاد را نيز به همين صورت زندان كه فعلا با وثيقه ي سنگين ازاد هستند و شمشير را بالاي سرشاان نگه داشته اند كه اگر تكان بخورند فرود بياورند.اقاي عليرضا هاشمي را هم كه قبلا به 5 سال حبس محكوم و دارند حبس را ميكشند.

رسول بداقي بعد از اتمام 6 سال حبس بدون يك روز مرخصي ، دو باره يك حكم داخلي برايش درست ميكنند و ضمن اين كه او را ازاد نميكنند مجددا به 3 سال حبس محكوم ميكنند وحتي ميتوانند بعد از دادگاه بدوي او را با وثيقه ازاد كنند ، اما ازاد نميكنند ونزديك 6 ماه است كه در انفرادي نگهداري ميكنند.

مگر ماندلاها و طالقاني ها و صفر قهرماني ها و ...چطور قهرمان شدندو جزئي از تاريخ بشريت ويا تاريخ كشورشان براي رسيدن به ازادي و عدالت شدند؟ به غير از مقاومتشان در زندان ها كه نه بزرگ به استبداد و اختناق حاكم گفتند و به ملتشان درس دادند كه با دست خالي هم ميشود در مقابل استبداد ايستاد و مبارزه كرد؟؟

اقاي عبد الفتاح سلطاني وكيل افتخاري معلمان سراسر كشور از انجمله خودم كه بيش از 4سال است كه بدون يك روز مرخصي زندان هستند و شديدا مريض و ملاحظه ي سن وسالشان را هم نميكنند.هر دم از اين باغ بري ميرسد...و به تازه گي زوج فرهنگي اقاي رامين زند نيا و همسر گراميشان خانم پروين محمدي از معلمان كردستان ، دستگير و زنداني و معلوم نيست در كجا نگهداري ميشوند. بهترين دوران عمرم زماني بود كه با همسرم در كنار همديگر به عنوان متهم در مقابل قاضي دادگاه انقلاب نشسته بوديم و دادگاهي ميشديم و از خودمان به اصطلاح دفاع ميكرديم.لازم است درودم را از همين جا به اين زوج فرهنگي فرستاده و بگويم خوشا به سعادتان.البته معلمان ديگر مثل اقايان عبد الرضا قنبري و محمد امين اگوشي و ارژنگ داوودي و مهدي فراحي شانديز كه مدت هاست در زندان هستند و بايد بگويم فراموششان نميكنيم.و اين معلمان را ميشناسم و بسيار معلماني هستند كه زندان هستند و بنده نميشناسم.و از ميان تمام معلمان تنها اقاي سيد محمود باقري بعد از 4 سال حبس ازاد شده.

واقعا دلم ميخواهد از اين كشور كه انواع فسادها سرتاسرش را گرفته فرار كنم،اما كجا برم؟ ضرب المثلي داريم كه ميگويد:در داخل بلا باشي بهتر از ان است كه دربيرون بلا باشي.البته ما در كنار بلا هستيم. زندانيان عزيز در داخل بلا هستند و در بيرون از بلا دوستان خارج از كشور هستند.در زندان كه هستي شكل مبارزه تغيير ميكند ولي دوستان از زنداني ديگر توقع انجام كاري ندارند.

اما خارج از زندان كه هستي به حق دوستان توقع دارند كه كاري بكنيد.و چون نمي توانيم كاري كه شايسته است انجام دهيم،پيش وجدانمان ناراحت كه كاش ما هم زندان بوديم. اينجا است كه ميگويم: زنده باد زندان تا بر قراري دموكراسي.

سيد هاشم خواستار نماينده ي معلمان در كانون صنفي فرهنگيان خراسان