چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است.

هرگاه به صحنه های دربدری و پریشانی مردم سوریه می نگرم ، یا بمب هایی که بر سر مردمان یمن ریخته می شود یا موشک هایی که از لبنان به طرف اسراییل پرتاب می شود و ... دلم می لرزد ، غم سراپایم را می گیرد.

.اینجا در ایران مردم میهنم گرفتار انواع آسیب ها و شداید اقتصادی هستند ، روزی نیست که خبر ورشکستگی کارخانه ای را دریافت نکنیم و در پی آن بیکار شدن گروه بسیاری از کارگران زحمتکش را نشنویم و هروز سخن از گرانی و تورم و رکود که شیره جان همه ما را کشیده است ، و آنگاه گزارش ها و خبرهای بسیاری از جنگ نیابتی در منطقه خاورمیانه ! که اسباب رنج و دریغ همه می شود .

ثروت های بیکران مردم ایران از قبیل گاز ، نفت ، معادن فراوان و ... که باید هزینه روشن شدن چراغ آبادانی و پیشرفت در خانه میهن باشد سال های بسیاریست که خرج جنگ افروزی بیهوده در منطقه گردیده است .

حاکمیت و نهادهای تحت فرمانش بدون اینکه کوچکترین اهمیتی به کشور و مردم خود بدهند میلیاردها دلار از این سرمایه های ملی ایران را به تاراج داده اند و به هیچ جایگاه و نهاد مردمی نیز پاسخگو نیستند !

براستی اگر حاکمیت در کنار بشار اسد جانی قرار نمی گرفت در همان روزهای آغاز خیزش مردم سوریه بر علیه او کار تمام می شد و حکومتی برپایه خواست مردم شکل می گرفت و دیگر این همه تباهی و ویرانی و آواره گی مردم آن دیار پیش نمی آمد و سوریه جولانگاه تروریست های جنایتکار نمی شد .

خوب ، هزینه جنگ و حمایت را از بشار را از چه منبعی تامین می کنند ؟ دریمن ، عراق ، حزب ..لبنان چقدر هزینه شده است ؟ به نظر شما هم میهن جان ، سکوت ما چه میزان در این فجایع اثرگذار بوده است ؟بسیار ، بسیار .

داستان پرآب چشم انرژی هسته ای که یادمان نرفته ؟ در آن هنگام چقدر فریاد زدیم که انرژی هسته ای نمی خواهیم ، منابع انرژی پاک در این سرزمین بسیار است ، اما دریغا که میلیاردها دلار درآمد نفت ، حاکمان را مست و مدهوش کرده بود .

دلارهایی که می توانست زیرساخت های اقتصادی و عمران و کشاورزی و صنعت در این کشور را احیا ، بازسازی و توانمند نماید . اما کو؟ کجاست آن دلارها ؟

حکومتی که پاسخگو نباشد و هرگونه اعتراض دلسوختگان و عاشقان ایران را با سرکوب و زندان و بیکار کردن معترض بدهد نتیجه ای جز این همه تبهکاری نخواهد داشت آری دوستان آزادیخواه من ، همه ما نیز مقصریم که فریاد اعتراضمان را یگانه نکردیم و هر کس ساز خود را نواخت !

حکومت را باید پاسخگو کرد ، چگونه ؟ با سکوت ؟ نه ، با همدلی و همبستگی ، با شجاعت ، با راستی و درستی .

آیا حرف دل شما را زدم ؟ منتظر تایید شما با درود و بدرود و ... نیستم ، گام برداریم دست بر دست هم بگذاریم ، آغوش مهر بروی هم بگشاییم ، از انزوا و بیهودگی بیرون آییم .

نیکترین فعالان دلسوز سیاسی و مدنی در زندانها اسیرند ، آنها نیز خواسته ای جز آبادی و آزادی ایران را ندارند ، پروژه سرکوب و پرونده سازی همچنان برای آزادیخواهان کشور ادامه دارد .

من اگر ما نشوم تنهایم ، تو اگر ما نشوی خویشتنی ، من اگر بنشینم ، تو اگر بنشینی چه کسی برخیزد ؟ چه کسی پنجه در پنجه با دشمن درآویزد ، من اگر برخیزم ، تو اگر برخیزی ، همه بر می خیزند . چه کسی می خواهد من و تو ما نشویم ، خانه اش ویران باد ، خانه اش ویران باد ، ویران باد ، باد . چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است ............