پرندگان شکاری در معرض خطر با پلک‌های دوخته‌شده، پیچیده در پارچه‌ای که بال‌ها و پاهایشان را بسته، فقط نفس می‌کشند تا ساعت‌ها در جعبه یا قفس‌هایی حمل شوند و در جنوب ایران به دست مشتری برسند.

سالانه ده‌ها شاهین، بالابان و باز شکاری در این وضعیت به دست کسانی می‌رسد که آن سویی خلیج فارس حاضرند برای تک‌تک آنها هزاران دلار خرج کنند. پرندگان شکاری که قرن‌ها پیش وسیله تهیه شکار انسان‌ها برای تأمین غذا بودند و حالا وسیله تفریح برای شکار تفریحی.

این برنامه را به شکل کامل بشنوید:

چندی پیش یگان حفاظت سازمان حفاظت محیط زیست اعلام کرد تعدادی از این پرنده‌های شکاری را که گاهی از گونه‌های در معرض خطر در ایران هم هستند، به شکل محموله قاچاق کشف کرده‌اند.

پلک‌های پرندگان را دوخته بودند که در زمان حمل به خودشان آسیبی نرسانند. در بسیاری مواقع چشم پرنده‌ها عفونت می‌کند و بینایی‌شان را از دست می‌دهند. این محموله قاچاق به کلینیک حیات وحش پارک طبیعت پردیسان تحویل داده شده است. 

بر اساس کنوانسیون‌ تجارت‌ بین‌المللی‌ گونه‌های‌ جانوران‌ و گیاهان‌ وحشی‌ در معرض‌ خطر انقراض‌ و نابودی به نام سایتیس، حمایت از گونه‌های جانوران وگیاهان وحشی در معرض خطر انقراض از طریق برقراری واعمال کنترل با صدور مجوزهای صادرات و واردات انجام می‌شود.

روندی که به نظر می‌رسد دست‌کم درباره فروش پرندگان کمیاب شکاری ایرانی به کشورهای حاشیه خلیج فارس اعمال نمی‌شود. 

از بالابان که از بزرگ‌ترین انواع شاهین است و محبوب‌ترین پرنده شکاری و باقرقره شکم سفید که روزگاری در آسمان‌ جنوب و شرق ایران با شکوه و آرامش پرواز می‌کردند، تعداد زیادی باقی نمانده.

تعداد زیادی از این پرندگان زیبای وحشی حالا در دست کسانی آموزش می‌بینند که با نصب چند سیستم ردیابی ماهواره‌ای، در ازای آوردن یک شکار کوچک، یک کبوتر زنده جایزه می‌گیرند.

مجتمع‌های تجاری و رستوران‌ها ساحل دریای خزر را می‌بلعند

بخش زیادی از دریا در شمال کشور تبدیل به بازار، پالایشگاه، رستوران، شهرک ساحلی، پارک ساحلی و جاده می‌شوند. دریا بلعیده می‌شود تا نوار ساحلی تبدیل به مراکز تجاری و تفریحی شوند.

این را شهرام فداکار، معاون دفتر سواحل و تالاب‌های ساحلی گفته است. او چندی پیش اعلام کرده بود، قسمت زیادی از این دریاخواری و زمین‌خواری را بخش دولتی انجام می‌دهد.

دریاخواری، خشکاندن دریا و فروش و بهره برداری از زمین‌های حاصل از این خشکی است که به گفته برخی مسئولان بیشتر در نواحی جزر و مدی و کم‌عمق ساحلی انجام می‌شود. بخشی که از دید انجام‌دهندگانش، بی‌ارزش دانسته می‌شود و شرایط زیست‌محیطی‌اش نادیده گرفته می‌شود. 

اما ظاهراً همه مسئولان درباره موضوع دریاخواری هم‌عقیده نیستند. قباد افشار٬ رئیس سازمان امور اراضی ایران، دلیل عمده زمین‌خواری و دریاخواری در شمال کشور را «کمبود هتل و نبود خدمات عمومی در مناطق گردشگری» اعلام کرده بود.

او از روند ساخت ویلا در مناطق شمالی ایران و نبود امکانات گردشگری انتقاد کرده بود؛ ویلاهایی که به گفته او باید جایشان را به هتل‌ها بدهند تا شرایط زمین‌خواری و دریاخواری فراهم نشود.