بیانیه مشترک "انتقاد هنرمندان از افزایش خشونت در جامعه"

 چه‌ها که نگفتند!

همه ما نگرانیم. نگران کودکانی که روز به روز بیشتر شاهد گسترش خشونت هستند. خشونت و لذت از اعمال خشونت. حرکت‌های مردمی طی این سال‌ها توانست حقوق کودکان را به آن‌ها بازگرداند و قوانین آمدند تا حامی آن‌ها باشند اما این موج خشونت تغییر مسیر  داد و این بار این بی‌زبان‌ترین مخلوقات خداوند محکوم به تحمل بد‌ترین عذاب‌ها از سوی ما آدمیان بوده‌اند.

 سکوت دیگر جایز نیست. ما شاهدان در سکوت نخواهیم بود. هر بار که خشونت ضربه سهمگین‌اش را برپیکر بی‌تفاوت جامعه زد؛ از ترس بر خود لرزیدیم: چرا؟! مگر گوش‌هایمان نمی‌شنوند؟ مگر چشم‌هایمان نمی‌بیننـد؟ مگر قلب‌هایمان پاره پاره نمی‌شوند؟ مگر خدای ما به شکوایه از ما گله نخواهد کرد؟

 سوم اسفند اولین حرکت اعتراضی نبود بار‌ها و بار‌ها، حامیان حیوانات در برابر اینگونه خشونت‌ها خواستار رسیدگی شدند و سال‌هاست که هریک به تنهایی چون صد تن تلاش کرده‌اند و راهروهای ساختمان‌های شهرداری‌ها و ادارات محیط زیست و منابع طبیعی و جنگلداری و مراتع و... را سابیده‌اند تا بلکه کسی صدای آن‌ها را بشنود و تنها یک پیام دریافت کرده‌اند: بی‌تفاوتی.

سوم اسفند سرریز این حس انزجار در برابراین همه بی‌عدالتی، خشونت و مظلوم آزاری بود نه تنها برای یک سگ بلکه برای تمام موجوداتی که قادر به دفاع نیستند؛ برای میش‌هایی که جنین‌شان را از شکم‌شان بیرون می‌کشند، برای توله خرس‌هایی که با شکم دریده شده بر سر جنازه مادرشان زوزه می‌کشند، برای روباهی که حلق آویزش می‌کنند برای اینکه گرسنه است، برای طبیعت رنجورِ درد کشیده ایران که وسیله تفریح و ثروت اندوزی شده و بی‌دفاع نظاره‌گر نفس‌های آخرینش است. این‌ها نه شعاره و نه دروغ، حقـایق تلخی ست که چشم‌های کل مردم را باید به دیدنشان گشود. این بار در کنار هم بودیم تا صدایمان را بشنوند تا به ما گوش دهند تا دیگر بی‌تفاوت، ما را از اتاق یک مدیر نزد مدیر دیگر نفرستند.

حاصل این گردهمایی برای ما و تمام حامیان حیوانات، قول صریح خانم دکتر ابتکار بود که وعده داد تا لایحه مربوط به قوانین حمایت از حیوانات را که با درنظر گرفتن تمام موازین شرعی و نیز حقوق بین‌الملل و نظر گروه حاضر در جلسه تنظیم خواهد شد،؛ برای تصویب به دولت تقدیم کنند و نیز مسئـولان دولتی که قرار است این لایحه را به تصویب رسانند. متن توافق در چهار بند در‌‌ همان روز به سمع همگان رسید و مطمئنا تمام حاضـران دلسوز و آگاه لحظه به لحظه پیگیر خواهند بود و البته از هر گونه حرکتی که بخواهد مانع این روند شود؛ حمایت نخواهند کرد.

 حامیان حیوانات نه تنها به دنبال تصویب این قوانین هستند بلکه به دنبال فرهنگ‌سازی در جامعه ایران. متاسفانه خلا این قوانین سبب گشته تا تنها در عرض ۳۵ سال، ۹۵% از حیات وحش کشورمان را رسما از دست بدهیم. ما از تمام آنهایی که در مقابل این تلاش خداپسنـدانه که هدیه ما به نسل‌های آینده است، ایستاده و لب به اعتـراض و تخطئه گشوده‌اند یک پاسخ داریم: ما خواهیم ایستاد تا این قوانین به تصویب برسند.

 این بیانیه به امضای افرادی همچون میترا حجار، کتی جهانگیری، شهره سلطانی، شهره لرستانی، پریوش نظریه، پریناز ایزدیار، تینا پاکروان، پوریا‌پور سرخ، شقایق فراهانی، پولاد کیمیایی، ساناز سماواتی، آناهیتا همیت، شقایق فراهانی شبنم فرشاد جو، نفیسه روشن، بهار ارجمند، سامان ارسطو و مریم صانعی رسیده است.

منبع نشر بیانیه: ایلنا