هیچ‌کس را نمی‌توان و نباید بابت رای به این و آن، مجازات کرد. از حق رای هر انسانی باید دفاع کرد. اما حق اعتراض به حمایت از جنایت‌کاران را هم باید پاس داشت.

هیچ انسانی کامل و منزه نیست. همه انتخاب‌ها و اشتباه‌های خودشان را کرده‌اند و در عمل، انسان ایده‌آل وجود ندارد. با این همه، انسان‌ها ایده‌آل‌هایی دارند و به راحتی نمی‌توانند پست‌ترین جنایت‌کاران را منزه و شایسته احترام بخواهند. این‌که گروهی که خود را «روشن‌فکر» می‌خوانند، به جای جستجوی حقیقت و عیان کردن واقعیت، به ماست‌مالی جنایت‌پیشه‌گان همت می‌گمارند، جز شراکت در جنایت چه نامی دارد؟

کشاندن بازی به جایی که بخش بزرگی از ایرانیان از ترس بدتر به بد رای دهند، هنر کثیفی است. هنر تسلیم کردن مردمان به جای مقاومت کردن، هنر از بین بردن تلاش برای بهتر زیستن و بهتر کردن مملکت برای نسل‌های بعد. هنر ناپایداری اجتماعی به نفع منفعت یک گروه.

به نظرم باید از کسانی که در آزادی کامل زندگی می‌کنند اما از هم‌وطنان خود می‌خواهند به جنایت‌کاران رای بدهند، سوال کرد که توجیه جنایت و تشویق مردمان داخل به تسلیم شدن در برابر جابر را چگونه انجام داده‌اند؟ 

کسانی که دانسته به جنایت‌کاران رای می‌دهند، و رای به این جانیان را تبلیغ می‌کنند، ممکن است به‌به و چه‌چه بشنوند و قدر ببینند، اما گردش روزگار با آنها مهربان نخواهد بود.