جنبش زنان ایران، همگام با جنبش های زنان دیگر جهان، در راه کسب آزادی، برابری و عدالت اجتماعی، در سده گذشته، نقش برجسته ای را به عهده داشته است. این جنبش برای دستیابی به برابری حقوقی ـ اجتماعی و همچنین آزادی های لازم جهت فعالیت های فکری و عملی تلاش‌های فراوانی کرده و بهای گزافی پرداخته است. در به چالش کشیدن باورهای زن ستیز که یکی از خصلت‌های جوامع عقب‌مانده به ویژه  جامعه های اسلامی است و در جهت دموکراتیزه کردن ساختارهای سرسخت فرهنگ سنتی، همواره نقش موثر و توانایی را در پیشاپیش جنبش های اجتماعی و سیاسی داشته است. با استقرار حاکمیت جمهوری اسلامی، تمامی دستاوردهای یک قرن تلاش زنان، هدف تجاوز و تهاجم عقب مانده ترین گروه ها و نهادهای امنیتی – نظامی و مذهبی قرار گرفت. تا به امروز، زنان ایران با تکیه بر ارزش های بشر دوستانه، در برابر  آداب و رسوم تحقیر‌آمیز  زنان بپاخاسته اند و با افشای نابرابری های آشکار و پنهان جنسیتی، به بالا بردن آگاهی عمومی کمک شایانی کرده و دستاوردهای چشم گیری را برای مبارزات دموکراتیک در ایران به ارمغان آورده اند.

زنان مبارز پس از کوشش های خستگی ناپذیر و مداوم در جهت پیشبرد گفتمان برابری حقوقی ـ اجتماعی، اکنون از دست آوردهای برجسته ای برخوردارند و توانسنه اند در فرایند مبارزات خود به تحول فکری و بلوغ سیاسی بی نظیری دست یابند. آنها از یک سو موفق شدند که با طرح خواست ها ی مبرم جامعه زنان با حرکت از شرایط موجود و ایجاد همکاری های مقطعی بدون وابستگی سیاسی – تشکیلاتی به جریان های حاکم، آنان را وادار به طرح برخی از مطالبات کنند؛ از سوی دیگر با حضور فعال خود در صحنه مبارزه توانستند حمایت افکار عمومی را حول خواست های به حق خود جلب کنند و پایگاه اجتماعی گسترده ای را به وجود آورند.

تجربه های غنی جنبش زنان، آن را در موقعیتی قرارداده که امروزه می تواند با اتکا به آگاهی و خود باوری و استقلال خویش و با حفظ تفاوت های بینشی، تحمل انتقاد و بازنگری، حضور فعالانه ای را در میدان مبارزاتی داشته باشد. به یقین می توان ادعاکرد که دست آورد های جنبش های زنان می تواند آموزه ارزنده ای برای دیگر جنبش های اجتماعی مردم ایران، به سوی دموکراسی باشد.

زنان در جمهوری اسلامی همواره تحت دو سلطه مرد سالارانه و بنیادگرایانه مذهبی قرار دارند. رفع هرگونه تبعیض و دستیابی به مشارکت اجتماعی و سیاسی برابر، در گرو وجود آزادی های سیاسی و تحقق مناسبات دموکراتیک در ایران است. در چنین نظامی با ساختار خودکامه مذهبی و غیردموکراتیک نمی توان امیدی به تغییر سیاست های رژیم نسبت به زنان  داشت. تنها حضور گسترده و فعال زنان با طرح خواست های آزادی و برابری است که می تواند همبستگی مشترک را در شبکه های سازمان یافته، برای تغییر بیافریند. باشد که پژواک صدای برابری طلبانه جنبش زنان، نوید بخش برچیده شدن مناسبات مردسالار جمهوری اسلامی در ایران گردد و با اسقرار دموکراسی، آزادی و جدایی دولت از دین، فرایند رهائی از سلطه و اقتدار طلبی میسر شود.

جنبش جمهوری خواهان دموکرات ولائیک ایران، این روز فرخنده را به تمامی زنان جهان، به ویژه به زنان ایران شادباش می گوید و پیوسته خود را با جنبش زنان ایران در روند برآورده شدن خواست برابری حقوقی و اجتماعی همبسته و همراه می داند.

جنبش جمهوری خواهان دموکرات ولائیک ایران

۸ مارس ۲۰۱۶

۱۸ اسفند ۱۳۹۴