پيوند ارتدوكس روسى با شيعه ى ايرانى ( فارسى ) نتيجه ى اورسياگرايى امثال الكساندر دوگين و شعوبيه گرى پنهان تشيع فارسى است. آنچه را كه بايد در پايان مى گفتم در همين آغاز گفتم تا موضوع بحث دستتان آمده باشد. تئورى چهارم سياست قصد دارد از اوراسياگرى روسى دفاع كند و به تعبيرى الكساندر دوگين اشغالگرى را در قالب نظريه ى اوراسياگرايى پنهان مى كند. پيوند او با شعوبيه گرى نيز در راستاى همين اشغالگرى است. دوگين در كتابش سعى دارد ناسيوناليسم اشغالگر روسى را به تكاپو وادارد. سواى نظريات اين فيلسوف دربارى، شاهد نظريات شعوبيه گرى پنهان و وحشى در ساختار مكتب تشيع قم هستيم. مكتب تبريز و مكتب نجف از اصل جدايى دين از سياست پيروى مى كنند. البته نجف در اين اواخر به سمت مكتب قم گرويده و دارد بنيان هاى فكرى اش را نابود مى سازد كه جاى بحثش اينجا نيست. دوگين در ديدار با رئيس فرهنگستان علوم اسلامى قم سيد محمد مهدى مير باقرى گفت: " من خوشحالم كه به قم محور اصلى مبارزه با مدرنيته آمده ام. مدرنيته يعنى شيطان. تشيع شما توانسته بر غرب و مدرنيته پيروز شود. "
دوگين شخصيتى است كه به سنت و ارتدوكس روسى گرايش شديدى دارد و سنت را رهايى بخش مى داند. او معنويت ارتدوكس را مى خواهد جايگزين ليبراليسم سازد و در مبارزه ى خويش دنبال شركايى است كه در حذف ليبراليسم او را كمك كنند. ميرباقرى به عنوان رئيس فعلى و دست نشانده ى رهبر از زبان مكتب قم در تاييد دوگين چندين سفسطه بازى ارائه داده است: " همانطور كه ما در اسلام منتظر يك تجزيه ى واقعى هستيم در دنياى مسيحيت هم انتظار چنين اتفاقى را مى كشيديم. "
تجزيه ى واقعى؟ شيعه گرى فارسى به دنبال تجزيه ى اسلام و علاوه كردن پسوند ناب به آن بود. آنها عربستان و تركيه و كشورهاى عربى را كسانى مى دانند كه از اسلام آمريكايى حمايت مى كنند. به اين تجزيه ى دينى، اسلام آمريكايى را هم بيفزاييد. يعنى رد مركزيت فكرى اسلام و جغرافياى معنوى آن و رجوع به اسلام شيعه ى فارسى اساس كار مكتب قم است. روسيه ى مقدس مسيحى با ايران مقدس شيعه گرى فارس ها به اصطلاح دارند مقدمات يك اتحاد الهياتى را پى مى ريزند. اگر چه شعارشان يك اتحادى فراتر از اتحادهاى سياسى است اما عملشان برعكس آن دارد به كشور گشايى و اشغالگرى و اتحاد سياسى مى پردازد. شناخت دوگين از تشيع بيشتر تشيع خمينى و انقلاب اسلامى است. بعد از انقلاب ما شاهد ظهور تشيع خمينى با ريخت و شمايل جديد بوديم. تشيع علوى، تشيع صفوى و تشيع خمينى در اساس مشتركات محكمى دارند اما تفاوت هايى اساسى نيز دارند كه كمتر مورد بحث گذاشته شده است. براى مثال شيعه گرى امروز فارس ها كه همان شيعه گرى خمينى است به خطر كردن و كشتن در راه خدا بيشتر رغبت دارد. شعار " و قاتلوهم حتى لا تكون فتنة " موجود همين تفكر است. يعنى بدون خطر كردن و به تشويش انداختن جهان ايمانى در كار نخواهد بود. هم خداى ارتدوكس روسى و هم خداى شعوبيه ى مدغم در شيعه گرى فارسى خداى قهار و جبار و ستمگرى است. اوراسياگرايى روسى و شيعه گرى فارسى محصول حس حقارت تاريخى است كه هر دوى اينها متحملش شده اند. يعنى شكست و فروپاشى فارسها در برابر جهان عرب و اسلام، و فروپاشى شوروى در برابر غرب زمينه اى براى پروراندن حس انتقام در ذهن و روح هر دو متحد شد. ناسيوناليسم امروزين فارس ها و روس ها بر گرفته از تحقير شدگى است. براى همين شيعه گرى فارسى تفكرات شعوبيه و عرب ستيزى و ديگرى ستيزى را ادامه مى دهد. شعويه گرى اساس شيعه گرى فارسى است و اينجاست كه راه آزربايجان از آنها جدا مى شود. در علويت تركيه و شيعه گرى آزربايجان ديگرى دوستى اساس مبانى و اصول است. شيعه گرى و ناسيوناليسم فارسها و همچنين ناسيوناليسم روسى و امثال دوگين ها حقوق بشر را تضعيف كننده ى حاكميت و مركزيت گرايى خويش مى داند، اما ناسيوناليسم آزربايجانى در پى احقاق حقوق بشر و پايان دوران سلطه گرى است. يعنى شيعه گرى و ناسيوناليسم آزربايجانى قبل از هر چيز به تقابل با تمركزگرايى و اشكال راديكال ناسيوناليسم اشغالگر روسى و فارسى مى انديشد. آنچه امروز در قاراباغ شاهدش هستيم تداوم اشغالگرى روسى و فارسى با نام ارمنستان و در زير تئورى سازى هاى دوگين ها مى باشد.
درست مثل الكساندر دوگين كه غرب را نه فقط در ابعاد سياسى و ايدئولوژيك، بلكه در بعد متافيزيكى نه يك رقيب بلكه خود دجال مى داند، شيعه گرى فارسى نيز علاوه بر غرب ديگر مسلمانان و در درون خويش شيعه گرى آزربايجانى را به دليل گرايشاتش به حقوق بشر و زبان و فرهنگ تركى دجال و دشمن مى داند. يعنى ملت هاى تحت ستم خويش را خود در قالب تجزيه ى دينى و فرهنگى تعريف مى كند. مكتب قم سعى دارد با پر رنگ كردن شيعه گرى فارسى و كم اهميت جلوه دادن مكتب تبريز و شيعه گرى آزربايجانى در مركزيت گرايى انديشه هايش اصرار ورزد. اشتباه روشنفكران دينى فارس در اين است كه خود را نتوانسته اند از سيطره ى مكتب قم رها سازند. شيعه گرايانى همچون سروش و نژادپرستانى همچون جواد طباطبايى ها عملاً ادامه دهندگان شعوبيه گرى پنهان در تشيع فارسى هستند و چنان كور گشته اند كه خود نيز غافل از اين موضوع اند.
اگر اوراسياگرايى روسى همزمان با ستيز با غرب و ليبراليسم در سطح فراملى ، به اشغالگرى و الحاق دوباره ى كشورهاى رها شده از اسارتش در منطقه مى انديشد شيعه گرى فارسى نيز علاوه بر جدال با ديگران ( غرب و عرب و ترك ) به سركوب در درون نيز مى انديشد. ديگرى در انديشه ى شيعه گرى فارسى فتنه هست و فتنه بايد از بين برود. اما درست برعكس آن، ديگرى در شيعه گرى آزربايجانى يك موهبت است و انسان را به فراخوان صلح و دوستى فرا مى خواند. اين تفاوت اساسى در بين دو نوع شيعه گرى دارد شكافى بزرگ مابين تئوري هاى سلطه گر ايجاد مى كند.
اصرار شيعه گرى فارسى بر آريايى گرى و ستايش خود تا ثريا به جايى رسيده كه فرهنگ هاى همزيست آن را با فاشيسم يكى مى دانند و اين ضعف بزرگ شيعه گرى فارسى است. در مقابل، شعوبيه گرى پنهان در درون شيعه گرى فارسى در شيعه گرى آزربايجانى جايى ندارد و اين نقطه قوت شيعه گرى آزربايجانى است.
به هر حال به نظر مى رسد مكتب نوين ژئوپولتيك دوگين كه اساس كارش تقابل با قدرت هاى ديگر بر سر اشغال سرزمين ها از جمله اكراين و گرجستان و آزربايجان و ... مى باشد دارد با مكتب شيعه گرى فارسى ازدواج مى كند. اين به اين منزله است كه شيعه گرى فارسى نيز دارد با اشغالگرى مورد نظر دوگين حال مى كند. هدف روسيه ى امروز همان سياست و سنت پطر كبير و دست يابى به محور اصلى جهان از استانبول تا هندوستان مى باشد. تسخير مركز دنيا با سياست اوراسياگرايى. در اين پروژه اما آنچه شيعه گرى فارسى بايد بداند اين است كه مثل هميشه دارد رودست تاريخى از ارتدوكس مركزيت گرا مى خورد. و آنچه بايد دوگين و ناسيوناليزم مقدس روسى بداند اين است كه تركيه به دليل سازگاريش با مبانى ليبراليسم و پيوند دادن شرق به غرب اورسياگرايى بهترى را پيشنهاد مى دهد. دليل تركيه ستيزى پوتين و دوگين و شيعه گرى فارسى نيز در اين نكته نهان است.
در خصوص شيعه گرى فارسى و ادغام شعوبيه گرى در آن مفصل تر بحث خواهيم كرد.