جعفر عظیم زاده رئیس هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران و اسماعیل عبدی دبیر کانون صنفی معلمان و از رهبران زندانی جنبش کارگری ایران طی بیانیه ای از درون زندان اوین در اعتراض به آنچه که خود اینگونه به شرح آن پرداخته اند:

 "تحمیل دستمزدهای زیر خط فقر،عدم پرداخت به موقع دستمزدها در ابعادی گسترده، نابودی کامل امنیت شغلی اکثریت قریب به اتفاق کارگران با قراردادهای موقت و سفید امضا و بخش چشمگیری از معلمان تحت عناوین مختلفی همچون معلمان آزاد،حق التدریس،شرکتی،پیمانی و پیش دبستانی،بکارگیری معلمان آزاد بامدارک تحصیلی لیسانس و بالاتر با حقوق سیصدهزارتومانی و بدون بیمه،نهادینه کردن گسترده شرکتهای پیمانکاری در صنایع بزرگ و متوسط دولتی و غیردولتی و غارت مضاعف دسترنج کارگران ،گسترش کار کودکان، عدم اجرای کامل قانون نظام هماهنگ پرداخت و مصوبات هیات وزیران در مورد فرهنگیان شاغل و بازنشسته، رشد فزاینده مدارس غیرانتفاعی و هیات امنایی و نابودی تدریجی آموزش و تحصیل رایگان، غارت و چپاول صندوق تامین اجتماعی و برخی دیگر از صندوقهای بازنشستگی، ممنوعیت ایجاد تشکلهای مستقل کارگران و معلمان و امنیتی کردن اعتراضات آنان، قطع سوبسید کالاهای اساسی مانند نان،آب،برق، گاز، لبنیات وغیره" و همچنین برخورد دولتهای مختلف در مدت 37 سال گذشته به اعتراضات و نحوه پاسخگوییشان به مطالبات کلیه مزد بگیران جامعه که چیزی غیر از سرکوب، تعقیب، بازداشت، اخراج و زندانی نمودن فعالین و رهبران اعتراضات، یورش به تشکلهای مستقل و بازداشت و زندانی کردن اعضاء آنها به اتهامات واهی امنیتی از قبیل اقدام علیه امنیت ملی نبوده"

اعلام کرده اند از روز دهم اردیبهشت به مدت نا محدود دست به اعتصاب غذا خواهند زد.

خواست مشخص جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی، رفع کلیه مشقات معیشتی و بر قراری امنیت شغلی و حذف نابرابریهای آموزشی و در دسترس قرار گرفتن امکانات تحصیلی رایگان و یکسان مطابق با استانداردهای پیشرفته برای همه است که ضمانت رسیدن و برخورداری از این مطالبات، حذف کلیه اتهامات امنیتی موجود در پرونده های فعالین زندانی و آزادی آنها، مختومه شدن پرونده های قضائی علیه  معترضان به وضعیت موجود، آزادی اعتراض و اعتصاب، حق ایجاد تشکلهای مستقل و آزادی عضویت در آنها می باشد.

خواست این دو رهبر زندانی همانطور که در بخشی از بیانیه آنها تأکید شده و به روشنی واضح و گویا است، خواست و آرزوی اکثریت انسانهای جامعه است. هر انسانی نیازمند برخورداری از امکانات زندگی مدرن و مرفه است که در بیانیه جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی موکدا بر آنها انگشت گذاشته شده است. نباید جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی را که در زندان صدای اعتراضشان به فقر و فلاکت بلند کرده اند، تنها گذاشت. باید برای تحقق این خواستها خواهان آزادی فوری آنان و بقیه فعالین زندانی و مختومه شدن هر گونه پرونده قضائی علیه کسانی که خواهان پایان یافتن مشقاتی هستند که بر زندگیشان سایه انداخته است، شد.

کارگران، معلمان و پرستاران، تشکلها و سازمانهای کارگری، معلمی و پرستاری در ایران و هر نقطه دیگر از جهان. به هر طریق ممکن از این دو رهبر زندانی دفاع کنید.

اتحادیه آزاد کارگران ایران

22 فروردین 95