خجسته باد اول ماه مه – سالروز همبستگی کارگران جهان

27.04.2012 - 21:02

اول ماه مه، روز همبستگی بین المللی کارگران در اعتراض به ستم و نابرابری های نظام سرمایه داری در سرتاسر جهان است. در ایران نیز علیرغم تمام محدودیتهای اعمال شده توسط رژیم ضد مردمی جمهوری اسلامی, کارگران به اشکال مختلف این روز خجسته را گرامی می دارند و برای دستیابی به حقوق انسانی خود علیه مناسبات سرمایه داری فریاد اعتراض سر می دهند.

امسال نیز در آستانه اول ماه مه همچنان شاهد شرایط اسفبار زندگی کارگران و زحمتکشان کشورمان هستیم. افزایش تورم و تداوم گرانی, کاهش مداوم قدرت خرید خانوارها و تنزل سطح زندگی آنان, تعطیلی مستمر واحدهای تولیدی, اخراج هر روزه کارگران تحت عنوان “تعدیل نیرو”, افزایش نرخ بیکاری, تشدید روند فقر و بدبختی عمومی و عمیق‌تر شدن شکاف طبقاتی, بیش ار پیش عرصه زندگی را بر کارگران و زحمتکشان شهری و روستایی تنگ کرده است.

برنامه آزاد‌سازی اقتصادی رژیم نیز که مدعی ریشه کن ساختن پدیده فقر در کشور بود, رشد پیوسته و توقف‌ناپذیر قیمت کالاها و خدمات عمومِی را سبب شده و اکثریت مردم و بویژه طبقه کارگر و دیگر زحمتکشان شهری و روستایی را در دسترسی به امکانات معیشتی و حداقل های یک زندگی شایسته انسانی با دشواری‌های جدی‌ مواجه ساخته است.

هر روز که می گذرد تعداد بیشتری از زحمتکشان به زیر خط فقر ریزش می کنند و هر روز که می گذرد طشت رسوایی تعداد بیشتری از سردمداران غارتگر و تبهکاران اقتصادی از بام رژیم اسلامی می افتد؛ با این حال غارتگران اسلامی همچنان به زد و بندهای سودجویانه خود برای غارت منابع مملکت ادامه می دهند.

تمامی این مظالم و ستم در حالی اتفاق می افتد که کارگران از ابتدایی ترین حق خود در تشکیل آزادانه تشکل‌های مستقل کارگری محروم هستند؛ حق تجمع، تحصن و اعتصاب علیه سیاستهای استثمارگرانه حاکم بر واحدهای تولیدی و کارخانه ها را ندارند؛ با کوچکترین اعتراضی به وحشیانه ترین شکل سرکوب می شوند؛ فاقد امنیت شغلی پایدار هستند و هزاران تن از آنان از حق برخورداری از بیمه تامین اجتماعی و دریافت بیمه بیکاری نیز محروم می باشند.

این وضعیت خبر از آن می دهد که در سال جدید نیز روند تنزل سطح زندگی کارگران و زحمتکشان نه تنها ادامه خواهد داشت, بلکه باید منتظر وضعیتی بدتر از شرایط فعلی نیز در زندگی آنان و دیگر اقشار فرودست جامعه باشیم.

به موازات این بیدادگریها, پاسداران نظام سرمایه داری حاکم همچنان به سرکوب و زندانی کردن کارگران پیشرو, فعالین کارگری و هر آن کس که به وضع موجود اعتراض کند, ادامه می‌دهند. هنوز هم صدها کارگر و فعال کارگری در سیاهچالهای رژیم روزگار می‌گذرانند و هنوز هم چشم نگران صدها خانواده در سرتاسر کشور، به درب زندانهای قرون وسطایی رژیم دوخته شده است.

هم اینک گروهی از کارگران مبارز و فعالان کارگری آذربایجان – همچون شاهرخ زمانی و دوستانش- که به جرم تلاش برای اتحاد هم طبقه های خویش، به ده ها سال زندان محکوم شده اند، نزدیک به یک سال است که در زندان مرکزی تبریز, تحت شرایط غیرانسانی دوران محکومیت ناعادلانه خود را می گذرانند و علیرغم تاکیدات نهادهای بین المللی و تشکل های کارگری جهانی و ملی مبنی بر آزادی آنان, همچنان اسیر پاسداران نظام سرمایه داری هستند.

این ستمگری های نظام سرمایه داری و دولت دینی در آذربایجان با ستم ملی، تبعیض و تمرکز گرایی افراطی در هم آمیخته و فشارها و سختی های مضاعفی را بر طبقه کارگر و توده زحمتکش آذربایجان تحمیل کرده است. قرار داشتن آذربایجان در راس استانهای مهاجر فرست کشور، نشانه ای از حال و روز توده کار و زحمت در این منطقه است. و در نتیجه اینهمه بیدادگری است که پیشروان طبقه کارگر در آذربایجان علیرغم همه فشارهای رژیم، پای پس نمی نهند و رژیم با حساسیتی بیشتر درگیر سرکوب این تلاشها و نگران همدلی فعالان کارگری و مبارزان برابر حقوقی ملی است.

ما بعنوان بخشی از نیروهای ملی, دمکرات, برابری طلب و عدالتخواه آذربایجانی ضمن تبریک روز جهانی کارگر به تمام کارگران, تاکید می‌کنیم که:

کارگران کشورمان صرف نظر از منسوبیت های ملی, قومی, جنسیتی و مذهبی, بخشی از پیکره ی واحد طبقه کارگر ایران هستند که همچون سایر برادران و خواهران کارگر خود تحت استثمار نظام سرمایه داری در اشکال مختلف آن قرار دارند. بنا بر این بر ضرورت همبستگی جنبش ملی- دمکراتیک و جنبش کارگری ایران چند ملیتی تاکید می کنیم و همصدا با کارگران کشورمان خواهان تحقق بی قید شرط موارد زیر در شرایط فعلی هستیم:

۱- متوقف شدن اخراج و بیکارسازی کارگران به هر بهانه ای؛

۲- بهره مندی تمام کارگران بیکار شده و آماده ورود به بازار کار از بیمه بیکاری متناسب با یک زندگی شایسته تا زمان اشتغال به کار؛

۳- لغو قراردادهای موقت و سفید امضاء و تامین امنیت شغلی کارگران؛

۴- تعیین حداقل دستمزد متناسب با نرخ واقعی تورم با نظر نمایندگان واقعی کارگران؛

۵- ممنوع شدن کار کودکان و بهره مندی تمامی آنان از امکانات آموزشی، رفاهی و بهداشتی یکسان و رایگان، صرف نظر از موقعیت اقتصادی و اجتماعی والدین، نوع جنسیت و وابستگی های ملی, قومی و مذهبی آنان؛

۶- رفع تبعیض و نابرابری‌های اعمال شده جنسیتی بر زنان در محیط‌های کار و در قوانین کار؛

۷- بر چیده شدن تمامی نهادهای فرمایشی دولت ساخته از محیط های کار؛

۸- برپایی تشکل‌های کارگری مستقل از دولت و کارفرماها؛

۹- تامین حق اعتراض, نحصن, اعتصاب, تشکل و آزادی فعالیت‌های صنفی و سیاسی کارگران؛

۱۰- آزادی فوری و بی قید و شرط کلیه فعالین کارگری زندانی و دیگر زندانیان سیاسی و توقف پیگردهای قضایی علیه آنان؛

۱۱- لغو هرگونه ممنوعیت برگزاری مراسم روز جهانی کارگر؛

۱۲- تعطیلی رسمی اول ماه مه و گنجاندن آن در تقویم رسمی کشور.

زندە باد اول ماە مە، روز همبستگی بین المللی کارگران

زنده باد همبستگی جنبش ملی- دمکراتیک و جنبش کارگری ایران چند ملیتی

پیش به سوی ایجاد تشکل های مستقل کارگری!

۱۳۹۱/۰۲/۰۵

دموکراتهای چپ تبریز