یا رو همبندی عزیز و مقاومم اسماعیل عبدی با قرار وثیقه سیصد میلیونی آزاد شد. وی بدون حکم قطعی قضایی و به صرف خواست و اراده نهاد های امنیتی مدت یازده ما در زندان بود.

آزادی اسماعیل در عین حال که بسیار شعف انگیز و مسرت بخش است اما به معنای برداشته شدن حتی قدمی کوچک در راستای تحقق خواسته های ما و میلیونها معلم و کارگر نیست.

ما در بیانیه مشترک خود که مورد حمایت قاطعانه و شورانگیز تشکلها و جمعهای کارگران و معلمان کشور و سازمانهای کارگری و معلمان در سطح جهان قرار گرفته است،خواهان پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات صنفی و مدنی و برداشته شدن اتهام"اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور" از پرونده های مفتوح کارگران و معلمان معترض و فعالین صنفی زندانی، منجمله خودمان شده ایم.

ما به دستمزد زیر خط فقر ، ممنوعیت برگزاری مستقل و آزادانه مراسم روز جهانی کارگر و معلم،ممنوعیت ایجاد تشکلهای مستقل صنفی  و به عدم شفافیت و عمل موثر سازمان جهانی کار ILO در قبال نقض گسترده و فاحش حقوق بنیادین کارگران و معلمان ایران اعتراض کرده و دست به اعتصاب غذا زدیم.

بر این اساس ،تا آنجا که به موضوع آزادی اسماعیل عبدی از طریق اخذ وثیقه سنگین و باز بودن پرونده وی بااتهامات سنگین امنیتی برمی گردد چنین اقدامی از سوی مرجع رسیدگی کننده به پرونده ایشان حتی در چهار چوب قانون شکنیهای موجود امری معمول و در مورد اسماعیل نیز محتمل و قابل پیش بینی بود.به همین دلیل آزادی او نه تنها نمیتواند مدعایی بر رسیدگی به خواستهای ما و میلیونها کارگر و معلم باشد بلکه به نظر می آید با هدف تحت الشعاع قرار دادن و محدود کردن دامنه ی (کارگر و معلم)جنبش رو به گسترش صورت گرفته باشد که حول خواست پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات کارگران و معلمان و اعتراض به وارد کردن اتهامات سنگین امنیتی به فعالین صنفی در اقصی نقاط کشور و در گستره ای جهانی آغاز شده است.

لذا من به نوبه ی خود با قدردانی وافر از حمایتهای تاکنونی کارگران و معلمان ایران و سازمانها و نهادهای کارگری و معلمان در سراسر جهان از خواسته هایمان در بیانیه مشترک با اسماعیل عبدی ،و با تاکید بر تحقق آنها،به اعتصاب غذای نامحدود خود که از دهم اردیبهشت آغاز کرده ام،ادامه خواهم داد.

رونوشت به : کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری  ITUC

جعفر عظیم زاده – بند 8 زندان اوین

اردیبهشت ماه 95