«صفحه شما»

با عرض تبریک و شادباش به تک تک دوستان پرتلاش و کوشای تارنمای "فرهنگ گفتگو" که با پشتکار و جدّیت ممتد و ارزشمند خود سایت "ایران گلوبال" را به یکی از سایت های پـُر بیننده و با ارزش تبدیل کرده اند. مایلم تشکر علنی و عمومی خود را از زحمات بیدریغ و بسیار حرفه ای این تیم قابل تحسین ابراز نمایم. این سایت پر محتوا همواره همانند خاری پــــُر ســــوز بر چشم امثال شریعتمداری های کیهانی، و همانند نسیمی امید بخش بر روان آرزومندان آزادی و رهایی ایران خواهد بود. هشت سالگی ایران گلوبال (فرهنگ گفتگو) را به مسئولین و دست اندرکاران این سایت و به نویسندگان و مراجعین و بینندگان فرهیخته آن تبریک، و به دشمنان آزادی بیان و اندیشه و فرهنگ ایرانی نظیر شریعتمداری ها تسلیت عرض می کنم. بـــــــــچـــــه هـــــا مــــــتــــشـــکـــریــم!

تولد هشت سالگی ایران گلوبال خجسته و پیروز باد
خسته نباشید همکاران عزیز و امیدوارم که همچنان کوشا به کارتون ادامه بدید
ایران گلوبال در این سالیان یکی از رسانه هایی بود که تلاش کرده در جهت روشنگری تلاش کند و اعتقاد به آزادی بیان را با کارنامه خود یعنی تنوع مطالب و حضور دگر اندیشان بدون در نظر گرفتن عقیده و ایدئولوژی افراد نشان داده
آرزوی موفقیت های بیشتر و پایداری برای ایران گلوبال

تولد هشت سالگی ایران گلوبال خجسته و پیروز باد
خسته نباشید همکاران عزیز و امیدوارم که همچنان کوشا به کارتون ادامه بدید
ایران گلوبال در این سالیان یکی از رسانه هایی بود که تلاش کرده در جهت روشنگری تلاش کند و اعتقاد به آزادی بیان را با کارنامه خود یعنی تنوع مطالب و حضور دگر اندیشان بدون در نظر گرفتن عقیده و ایدئولوژی افراد نشان داده
آرزوی موفقیت های بیشتر و پایداری برای ایران گلوبال

جناب توکلی ضمن تبریک به ایجاد " نسخهٔ جدید سایت ایران گلوبال " امیدوارم " شیفتگان سانسور " نیز با برپائی نسخهٔ جدید کمی‌ بردباری نشان داده به حذف کامنت‌های کاربران اقدام نکنند. سایت شما تنها حسنش وجود " صفحهٔ اظهار نظر " است. من چند روز پیش مطلبی را پیرامون بحران اقتصادی اروپا و اینکه این اتحادیه نهایتاً مجبور خواهد شد با " چاپ پول " توسط بانک مرکزی که با مقداری تورم نیز توام خواهد بود راه خروجش را از بحران هموار کند ولی‌ بدان معنی‌ خواهد بود که دموکراسی، انتخابات، وعدهای انتخابی باید به خاک سپرده شوند چونکه با این وضعیت همه باید از فرامین بانک مرکزی اطاعت کنند و این کامنت من زود که خالی‌ از مزخرفات، لاطائلات یک عده بود زود سانسور شد.

دوستان محترم ایران گلوبال کامنت من ناپدید شد. سازمان مجاهد اکنون معضلی برای جامعه ایرانی است.من نظر خود را در باره خطاها و هشدار ها به این سازمان نوشتم که حق قانونی هر شهروند ایرانی است. تصور نفرمائید که سازمان مجاهد با رفقای چپ پس از سرنگونی نظام برای قدرت تعارف خواهند کرد که نه شما بفرمائید روی صندلی بنشینید. اینده ما بمراتب سیاه تر از ان خواهد شد که فکر میکنیم.امروز فکر ی باید برای اینده کرد و فردا بسیار دیر است.

هادي عامري تروريست و سركرده گروه بدر نيروي قدس از همراهان مالكي در سفر به آمريكا

مالكي در سفر به آمريكا و براي ملاقات با پرزيدنت اوباما شماري از تروريستها و مزدوران فاشيسم ديني حاكم بر ايران را به همراه خود برده است. يكي از اين افراد هادي عامري، سركرده گروه بدر سپاه پاسداران است كه هم اكنون وزير ترابري مالكي است.

هادي عامري كه اسم كامل او هادي فرحان عبدالله العامري (ابوحسن عامري) است در طول چند دهه در صدها رشته عمليات تروريستي شركت داشته است. همسر وي ايراني است و فرزندانش در ايران زندگي مي‌كنند. يك خانه در شهرك مفتح تهران دارد كه محل اقامت سازماني فرماندهان نيروي قدس و قرارگاه رمضان سپاه است.

عامري در زمان جنگ ايران و عراق در گردانهاي نيروي زميني سپاه بود. وي پس از آن كه گروه 9بدر به دستور خميني تشكيل شد مسئول عمليات 9بدر شد. از سال1991 و پس از جنگ كويت، رژيم آخوندي مسئوليت عمليات تروريستي در داخل عراق به ويژه عليه سازمان مجاهدين خلق ايران و مراكز آن را را بر عهده هادي عامري گذاشت.

عامري در طراحي و اجراي 150رشته عمليات تروريستي عليه سازمان مجاهدين در فاصله سالهاي 1992 تا 2003 كه شمار زيادي كشته و مجروح برجاي گذاشت، نقش اصلي را بر عهده داشت.

در سال1381 (2002) رژيم آخوندي او را به فرماندهي نيروي تروريستي بدر منصوب كرد. او در در دانشگاه موسوم به امام حسين سپاه دوره دافوس (دانشكده فرماندهي و ستاد) را گذرانده است.

پس از سقوط حكومت سابق عراق, هادي عامري همچنان تحت امر نيروي قدس كار مي‌كند و به طور مستمر براي ارائه گزارش و گرفتن توجيهات و دستورالعملهاي جديد به ايران سفر مي‌كند. او به طور مستمر با قاسم سليماني، فرمانده نيروي قدس؛ و پاسدار ايرج مسجدي و پاسدار احمد فروزنده فرماندهان قرارگاه رمضان؛ ارتباط دارد. او نقش بسيار مهمي در تسلط سپاه پاسداران و نيروي قدس بر دستگاههاي امنيتي و نظامي و اداري عراق داشته است.

طبق اسنادي كه از درون سپاه به دست مقاومت ايران رسيده است، حقوق ماهيانه هادي عامري در سپاه پاسداران معادل حقوق يك سرتيپ پاسدار حدود 260هزار تومان بوده و كد حقوقي او 3829597 و شماره حساب بانكي او 3014 بوده است.

هادي عامري در سالهاي 2005 و 2006 دستگاهي را به نام جهاز مركزي در وزارت كشور عراق راه اندازي كرد كه به كشتار و حذف فيزيكي مخالفان تسلط رژيم ايران بر عراق پرداخت.

در سال 2006 به دستور نيروي قدس، با به خدمت گرفتن فرماندهان باسابقه بدر، شبكه هاي ترور را عليه نيروهاي آمريكايي سازماندهي كرد. اين شبكه با استفاده از بمبهاي جهت دار ،تك تير قناسه و موشكهاي مختلف عليه نيروهاي آمريكايي دست به عمل مي‌زنند.

اسناد محرمانه نيروي قدس «جديترين مأموريت ابوحسن عامري» را «نابودي مجاهدين» عنوان كرده است. در فروردين85 (آوريل2006) نيروي قدس و كاظمي قمي سفير رژيم در بغداد به هادي العامري مأموريت دادند تا از طريق پارلمان عراق روي طرح اخراج مجاهدين از عراق كار كند.

در اسفند1385 (مارس2007) از طرف نمايندگان وابسته به رژيم به رهبري عامري طرحي مورد بحث قرار گرفت كه نيروهاي عراقي بايد در اطراف قرارگاه اشرف مستقر شده و عناصر عراقي را كه مي‌خواهند به اشرف بروند، كنترل كنند. هادي عامري به همراه يك كميته هفت نفره نزد جواد بولاني وزيركشور رفتند و خواستار سركوب اشرف توسط وزارات كشور شدند. همان زمان هادي العامري در يكي از جلسات داخلي بدر درباره مراحل اجراي هدف «نابودي مجاهدين اشرف» گفت: «در قدم اول بايد كنترل پادگان اشرف را از ارتش از امريكاييها بگيريم سپس مانع هر ترددي به اشرف بشويم، پرونده قضايي براي محاكمه تعدادي از آنها درست كنيم و بقيه را مجبور به بازگشت به ايران و يا ترك اشرف بكنيم».

دبيرخانه شوراي ملي مقاومت ايران

21آذر1390 (12دسامبر2011

لینک تصاویر متغیر سمت راست بالا اگر به نوشته یا توضیحی راه نبرد کاملا جنبه‌ی تزئینی خواهد داشت. مثلا بارها سعی کردم مطلب مربوط به غاری را که درش را بسته‌اند بیابم و هرچه گشتم چیزی نبافتم. باید توجه کرد که آن قسمت صفحه‌ی نخست مهمترین بخش سایت است و حیف است فقط جنبه‌ی تزئینی داشته باشد. غیر از این که دریغ بزرگی خواهد بود که آرشیو نویسندگان سایت قربانی طرح جدید شود. می‌دانم توان محدود است و کار سنگین. امیدوارم به تدریج این اشکالات رفع شوند.

گرامی باز کردم. اول باید روی تصویر کوچک پائین کلیک کرد و بعد روی نوشته‌ تصویر بزرگ بالا و اما کلیپ «دزدی آشکار پلیس در ایران» حاوی موزیکی‌ست که در آلمان قابل دسترسی نیست. می‌آید موزیک از ‌ UMGاست که در آلمان قابل دسترس نیست و بنابراین اصلا کلیپ باز نمی‌شود. آیا راهی هست که این مشکل حل شود؟ در مورد آرشیو هم که ظاهرا فعلا ترجیح می‌دهی توضیحی ندهی. هرچند بخش عمده‌ای از نوشته‌های من اصلا آرشیو نشدند. با این همه آرشیو یک سایت اینترنتی یک ذخیره‌ی فرهنگی و سیاسی‌ست. دریغ است به باد رود.

گرامی باز کردم. اول باید روی تصویر کوچک پائین کلیک کرد و بعد روی نوشته‌ تصویر بزرگ بالا و اما کلیپ «دزدی آشکار پلیس در ایران» حاوی موزیکی‌ست که در آلمان قابل دسترسی نیست. می‌آید موزیک از ‌ UMGاست که در آلمان قابل دسترس نیست و بنابراین اصلا کلیپ باز نمی‌شود. آیا راهی هست که این مشکل حل شود؟ در مورد آرشیو هم که ظاهرا فعلا ترجیح می‌دهی توضیحی ندهی. هرچند بخش عمده‌ای از نوشته‌های من اصلا آرشیو نشدند. با این همه آرشیو یک سایت اینترنتی یک ذخیره‌ی فرهنگی و سیاسی‌ست. دریغ است به باد رود.

دقیقا پرواز هواپیماهای آمریکا بر فراز پاکستان و افغانستان را رصد می‌کنند؛ کاری که جوانان این کشور با کار و تمرین بی پایان و خستگی‌ناپذیر، توانایی انجام آن را یافته‌اند.

این نشریه پاکستانی ادامه می‌دهد: هنگامی که ایرانیان می‌توانند وارد سیستم‌های اطلاعاتی آمریکایی شوند و به راحتی این سیستم‌ها را هک کنند، نفوذ در سیستم نرم‌افزاری اسرائیل، برای ایرانیان راحت‌تر است؛ سیستمی که پیشتر هم چندین بار توسط حزب‌الله لبانان هک و از آن بهره‌برداری شد.

این گزارش می‌افزاید، در واقع هک کردن چنان سیستم پیچیده‌ای همچون سیستم هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی، حاکی از این است که ایران می‌تواند وارد همه سیستم‌های کامپیوتری اروپا و آمریکا شود.

همچنین باید گفت، از آنجا که الگوریتم به کار رفته در سیستم ماهواره‌ها، رادارها و موشک‌ها، بسیار راحت‌تر از سیستم هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی است، ایران به راحتی می‌تواند این تجهیزات را نیز در اختیار خود بگیرد.

اکنون باید پاکستان از ایران بیاموزد که چگونه می‌توان با یک دشمن رفتار و مقابله کرد. ایران در بهترین هنگام، هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی را شکار کرد. اکنون اگر ناتو و آمریکا، ایران و پاکستان را دشمن خود معرفی کرده و آن دو را آماج قرار می‌دهند، زمان آن است که ایران و پاکستان نیز وارد یک اتحاد استراتژیک با ارزش‌های مشترک شوند. البته روشنفکران هم در این نوبت اجازه دهند که مردم پاکستان خود درباره سرنوشتشان تصمیم بگیرند.

هشدارهای دروغین ، راه حل واقعی برای معضل جان افراد مجاهد در عراق در دست رهبران مجاهدین و کشورهای اروپایی
در حالیکه این روزها محافل مختلف اروپایی و بین المللی وهمچنین بعضی از جامعه "اپوزیسیون " ایرانی به مساله "نجات " و"خطر"ی که جان افراد مستقر در "اشرف"در عراق را تهدید میکند به خود جلب کرده است همه راه حل ها از رژیم مالکی خواسته میشود که مجاهدین و بعضا ایرانیان و یا محافل لابی حامی مجاهدین در کشورهای غربی این رژیم را "دست نشانده " رژیم ایران میداند. در چنین شرایطی ضرب العجل باید خروج این ها از عراق باشد نه ماندن آنها در عراق و به نظر میرسد که این افراد و محافل در واقع بدروغ "نگرانی "ابراز میدارند وگرنه طی هشت ساله گذشته هم رهبری مجاهدین و هم این افراد اینگونه فعالانه تلاش مینمودند که این افراد را از عراق خارج نمایند ولی سالها این حضرات یا در جهت ماندن این افراد در عراق "تحت نفوذ رژیم "اصرار داشته اند وهیچ تلاشی نداشته اند که این افراد را اخارج کنند . به نظر این بار هم نمیرسد که علی رغم هشدارهای جدی که باصطلاح میدهند به این امر واقعا جدی نگاه کنند چرا که اگر میخواستند جدی عمل کنند بر سر راه سازمان ملل و مامور وِیژه او سنگ انداز ی های متفاوت نمیانداختند وبه به فراخوانهای او که هم به طرف عراقی و هم به سران مجاهدین خلق و هم به سران کشورهای اروپایی برای پذیرش این افراد بوده است واکنشی سریع نشان میدادند و آنها را میتوانستند در یک محلی در یک کشور سوم بطور موقت -مثلا اردن - اسکان داده وکشورهای اروپایی نیز سد نکرده وبه خواسته آنها رسیدگی کنند.





ولی برعکس هم رهبری مجاهدین و هم لابی های ایرانی و خارجی آنها و هم "دلسوزان حقوق بشری " ایرانی آنها بجای اینکه از سازمان ملل و همچنین امریکا و متحدینش بخواهند که هرچه سریعتر این افراد را به یک مکان امن برده و سپس به پناهندگی آنها رسیدگی کنند برعکس انها باز از "رژیم مالکی تحت نفوذ و وابسته "عراق خواسته دارند چرا که این بهترین وجه برای سیاستهای رهبری مجاهدین و در جهت خطوط سیاسی آنها یعنی سیاست تاقاری وهمچنین استراتزی جنگی است که در ذهن خود یک درگیری نزدیک نظامی را در زمان نزدیک جدی میبینند و بدین شکل خواستار تمدید ضرب العجل برای خریدن زمان میباشند و هم در جهت سیاست کشورهای اروپایی است که باز این مشگل را بتوانند بر حسب همان سیاست مجاهدین به عقب بیاندازند و از مسئولیت خود فرار کرده و خواستار پرداخت هزینه قیافه گرفتن های حقوق بشری برای پذیرش این افراد نباشند . مثلا روزنامه تاگس اشپیگل آلمان در همین رابطه یعنی فراخوان نماینده سازمان ملل مارتین کوبلر مینویسد :
دولتها بایستی که به چنین ساکینن اشرف امکان سفر به کشورشان را پیشنهاد بدهند ، که میخواهند به یک کشور دیگر مهاجرت کنند. اتحادیه اروپا در سال دوهزار ونه مجاهدین خلق را از لیست تروریستی خود خارج نمود. فراخوانهای نمایده سازمان ملل که سالها دفتر وزیر امورخارجه آلمان فیشر را هدایت میکرده است در حال حاضر به سوی کشورش آلمان میباشد . اما این دیپلمات بخوبی از زمان ریاستش در طبقه روسا بخوبی میداند که وزیر کشور آلمان خود را در مقابل چنین پیشنهاداتی با تمامی انرژی میایستد..
http://naderhedaiat.blogspot.com/2011/12/blog-post_13.html

آری این ایستادگی برای فرار از مسئولیت ادعایی حقوق بشری در واقع برای دیگر کشورهای اروپایی نیز صدق میکند . نویسنده این نوشتار بارها در گذشته نیز به این مساله اشاره داشته است که سران مجاهدین وهمچنین حامی لابی انها در ا روپا و آمریکا و کشورهای اروپایی به همان اندازه دروغگو هستند که خا منه ای و مالکی میباشند چرا که آنها نیز به این انسانها به چشم ابزار سیاسی نگاه کرده و میکنند. سران کشورهای اروپایی در حالیکه سران این گروه را در پاریس محافظت میکنند از پذیرش افراد عادی واعضای عادی آنها سرباز میزنند واین باز یک دروغگویی بیش نیست . بهرروی کلید این معما در دست رهبری مجاهدین و کشورهای اروپایی میباشد چرا که بقول خودشان رژیم عراق "مامور است "ومعذور پس خود مدعیان حقوق بشر باید دست بکار شده وهرچه سریعتر به فراخوان نماینده سازمان ملل آقای مارتین کوبلر پاسخگو باشند و این افراد را یا هرچه سریعتر به یک مکان امن برده و سپس به پناهندگی آنها رسیدگی کنند ویا هرچه سریعتر به انها پذیرش پناهندگی بدهند هرچند برای این کار این کشورها وهمچنین سران مجاهدین ولابی های آنها وقت داشته اند ولی سیاست آنها بر اساس استراتزِی "جرقه جنگ "کوک شده بوده است و هست وبر همین اساس نیز خواستار ماندن درعراق تحت "نفوذ رژیم "بوده اند وبرای این کار نیز میلیونها دلار هزینه کرده اند و این که زمان کم است هم بیشتر به یک بهانه میماند وگرنه همانطور که گفته شد هشت سال زمان وجود داشته است و همچنین چگونه است که برای چنگ های امپریالیستی و تجاوزکارانه سریعا میتوانند کمپ های نظامی خود را در کشورهای مورد تجاوز از جمله همین عراق سریعا برپا کنند وصدها هزار نفر را سریعا وارد یک کشور اشغال شده نمایند ولی چنین قدرتی ندارند که برای سه هزار وپانصد نفر یک کمپ موقت در یک کشوری ما نند اردن بر پا کنند این با توجه به مساله نزدیکی اردن از نظر لجیستیکی ممکن است ویا در نقطه دیگر دنیا یا در مثلا همان گوانتاما ! چگونه امکان برپا کردن سریع یک گوانتاما هست ولی امکان برپایی سریع یک کمپ برای سه هزار و پا نصد انسان "غیر نظامی " که دیگر "خشونت را کنار "گذاشته اند و "صلح دوست "و "دمکراسی دوست "میباشند وجود ندارد؟ این یک دروغگویی محض است که درواقع سیاست دیگری را دنبال میکند

http://naderhedaiat.blogspot.com/2011/12/blog-post_9622.html?spref=fb

«آمریکا مقابل ایران، روسیه و چین وارد نبرد سایبری شده»


ایران می‌گوید پهپاد آمریکایی را به زمین نشانده. آمریکا اما اصرار دارد که این هواپیما نقص فنی داشته، شاهد آنکه روز گذشته یک پهپاد دیگر در کنیا سقوط کرد. فرزانه روستایی از ابعاد جنگ سایبری میان ایران و آمریکا می‌گوید.




حملات ویروسی استاکس‌نت، استارس و دوکو، انفجار در پادگان سپاه، به زمین نشستن یک هواپیمای جاسوسی بدون سرنشین آمریکا در خاک ایران در کنار دهها اتفاق کوچک و بزرگ دیگر که در یک سال اخیر افتاده بسیاری از کارشناسان را به این باور رسانده که جنگ میان غرب و ایران آغاز شده است. فرزانه روستایی یکی از آنهاست.

این کارشناس مسائل بین‌الملل می‌گوید جنگ سایبری میان آمریکا از یک سو و ایران و متحدانش از جمله چین و روسیه آغاز شده و در این نبرد، جایگاه ایران قابل مقایسه با آمریکا نیست.

بشنوید: گفت و گو با فرزانه روستایی

دویچه‌وله: خانم روستایی، شما در مقاله‌ی مفصلی که راجع به هواپیمای بدون سرنشین آمریکا نوشته‌اید، ابتدای مطلب گفته‌اید: «انفجاری که چندی پیش در ملارد روی داد به احتمال زیاد می‌تواند در اثر شلیک موشک یک هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی یا حتی اسراییلی رخ داده باشد». براساس چه داده‌هایی شما این فرضیه را مطرح کرده‌اید؟

فرزانه روستایی: من براساس تجربه‌‌های شخصی‌ام که در اثر پوشش خبری تحولات این چنینی و بحران‌هایی که فعلاً در منطقه‌ی خاورمیانه در جریان است به دست آمده و تجربه‌ای که از گزارش کردن و ریپورت جنگ‌های مخفی و آرام و ساکت دارم، این را می‌دانم که وقتی در یک مقطع بسیار حساس و در شرایطی که ایران مورد تهدید خیلی جدی قرار گرفته، یک چنین انفجاری صورت می‌گیرد، این انفجار اصلاً نمی‌تواند تصادفی باشد.

من به یک چیز اعتقاد دارم و آن این است که به هرحال سیستم حفاظت در ایران کم‌کار نیست، خیلی دقیق و منظم است و خیلی چیزها را رعایت و چک می‌کنند. اما معتقدم که تفاوت سطح حفاظت و تکنولوژی‌ای که ما داریم، به‌خصوص بخش تکنولوژی نظامی، با آنچه مثلاً آمریکایی‌ها دارند، هنوز که هنوز است بسیار متفاوت هست و تفاوت بسیار قابل توجه است. با توجه به تجربه‌ای که من از کارکرد این هواپیماها و موشک‌ها و زدن اهداف و اماکن حساس در زمانهای حساس داشتم، به خصوص در پاکستان و افغانستان که این اتفاق زیاد افتاده بود، وقتی اطلاعات را کنار همدیگر می‌گذارم، به این نتیجه می‌رسم که این انفجار نمی‌تواند تصادفی بوده باشد.

هنوز هم که هنوز است، خبرگزاری‌های دولتی ایران هیچ کدام در مورد این موضوع اظهارنظر مستقیم نکرده‌ و نگفته‌اند که این انفجار تصادفی بوده یا خودبه‌خود انفجاری صورت گرفته است. ولی کارشناسی که اخبار و تحولات منطقه از جلوی چشمش می‌گذرند و با آنها آشناست، می‌تواند این احتمال قابل توجه را بدهد که با این انفجار ما عملاً وارد یک درگیری نظامی شده‌ایم یا به‌عبارتی ما به یک درگیری نظامی کشیده شده‌ایم.

با توجه به این که گفتید توان حفاظتی ایران را در حد خوبی می‌دانید، آیا این توان می‌تواند در حدی باشد که ادعای ایران را در مورد هواپیمای بدون سرنشین آمریکا تایید کند، ادعایی مبنی براین که این هواپیمای بدون سرنشین را ایران به زمین نشانده و این هواپیما نقض فنی نداشته و در حقیقت ایران آن را شکار کرده است. آیا توان حفاظتی ایران در حدی هست که بشود این خبر را باورکرد؟

من تقریباً می‌توانم بگویم که با توجه به این که مطالعات زیادی داشتم تا بتوانم این یادداشت را بنویسم، همان که شما خوانده‌اید و به آن اشاره می‌کنید، تقریباً می‌توانم بگویم نسبت به آنچه باعث می‌شود که یکی از این هواپیماها بپرد و روی آسمان بماند، مدیریت شود، کارش را انجام دهد و بنشیند، یک دانش اجمالی دارم.

براساس آن دانش من اطمینان دارم که مدیریت پرواز، نگهداری‌اش در هوا و بعد عملیاتی که آن بالا انجام می‌دهد، بسیار پیشرفته و قوی است و تمام این‌ها مبتنی بر یک تکنولوژی ماهواره‌ای بسیار پیشرفته‌‌ای است که هر لحظه عملیات این هواپیما را چک می‌کند. اصلاً بعید نیست که یکی از این هواپیماها سقوط کند، اصلاً بعید نیست یکی از این هواپیماها دچار نقص فنی شود، ولی این که بتوان سیستم این هواپیما را کنترل کرد و آن را نشاند، این خیلی به ذهن نمی‌آید و به نظر من بسیار عجیب است.

توضیحی برای این وجود ندارد که چرا این اتفاق افتاده. خیلی از کارشناسان سیا و پنتاگون هم که عکس‌هایی را که از طریق رادیو و تلویزیون ایران نشان داده شده دیده‌اند، دقیقا چیزی که گفته‌اند این بوده: «به نظر می‌رسد که این هواپیما فرود نرمی داشته». یعنی سقوط نکرده. اگر سقوط کرده بود که قطعاً چیزی از آن نمی‌ماند. حداقل بدنه‌اش سالم نمی‌ماند. ولی این شکل و شمایل نشان می‌دهد که این هواپیما به نحوی آرام روی زمین نشسته و نشانده شده.

اما این که ایران توانسته باشد این کار را انجام دهد، هرچند که احتمال آن خیلی بعید نیست، ولی من فکر می‌کنم که نمی‌تواند این طور باشد. شاید کارشناسانی از کشورهای دیگر در این مسئله دخیل بوده‌اند. شاید کارشناسان روس یا چینی بودند. به‌هرحال آنچه در آن تردیدی نداریم، این است که یک نبرد سایبری بسیار قدرتمند و براساس آخرین دانشی که کارشناسان سایبری دنیا دارند، در حوزه‌ی ایران در جریان است.

یک سر این نبرد قطعاً ایالات متحده آمریکاست و سر دیگرش جمهوری اسلامی ایران، روسیه و احتمالاً چینی‌ها هستند که در این زمینه به نظر می‌رسد تجربه‌ی قابل توجهی به دست آورده‌اند و به عبارتی به دنبال گرفتن منافع بسیار مهم و گرانقیمتی هم هستند. من به نظرم نمی‌آید که این هواپیما را کنترل کرده و نشانده باشند. اما توضیحی ندارم برای این که پس چرا این هواپیما سالم نشسته است.

دیروز خبر سقوط یکی دیگر از هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا در کنیا منتشر شد و رسانه‌های داخلی ایران، رسانه‌های دولتی عمدتاً، موضع‌گیری‌شان به این صورت بوده که اصلاً در اصل این خبر باید شک کرد و این خبر را آمریکا منتشر کرده برای این که بگوید این اتفاق می‌افتد، و سقوط این گونه هواپیماها عادی است در حالی که این اتفاق خیلی نادر بوده و در حقیقت خواسته‌اند بازهم تأکید کنند براین که ایران بوده که این هواپیما را نشانده و این هواپیما آن طور که گفته می‌شود نقص فنی نداشته. خبر سقوط هواپیمای بدون سرنشین در کنیا را شما چه گونه ارزیابی می‌کنید؟

در هرحال الان فضای جنگ روانی است. قطعاً فقط هواپیما نیست که زده می‌شود. فقط هواپیما نیست که نشانده می‌شود و به عبارتی تنها هواپپماها نیستند که هک می‌شوند. این جنگ در صحنه‌ی رسانه‌ای و جنگ روانی هم کاملاً داغ است و مسئله ایجاد می‌کند و خبر تولید می‌کند. این خیلی اهمیت ندارد که واقعاً در کنیا هواپیمایی بدون سرنشین سقوط کرده یا نکرده.

من در آن یادداشتم هم نوشتم که در حال حاضر آمریکایی‌ها از این گونه هواپیماها در مناطق مختلف دنیا برای موضوعات مختلف استفاده می‌کنند و تعدادشان هم بسیار زیاد است. برای مقاصد هواشناسی، زمین‌شناسی، تحقیقات و برای موارد بسیار زیادی از این هواپیماها استفاده می‌شود. اما این نوع هواپیمای خاص، منظورم همان آرکیو ۱۷۰هواپیمای بدون سرنشینی که در ایران سقوط کرده، این جزو برترین‌های تشکیلات امنیتی پنتاگون است. این هواپیما با تمام مدلهای دیگری که اکنون در آسمان‌ نقاط مختلف دنیا در حال پرواز هستند، کاملاً متفاوت است. این هواپیما هواپیمایی فوق سری، بسیار قدرتمند و بسیار دقیق است.

شما ممکن است هرچند روز یکبار سقوط یکی از این هواپیماها را داشته باشید که کارهای هواشناسی انجام می‌دهند یا کارهای نقشه‌برداری. این‌ها مهم نیست. مهم این نوع هواپیماست که در واقع آخرین نسخه تکنولوژی‌های نظامی را همراه خود داشته و در واقع این هواپیما میکروفیلم آخرین دستاوردهای فنی و تکنولوژی آمریکاست. من فکر می‌کنم این را اصلاً با هیچ چیز دیگری نباید مقایسه کنیم.

اشاره کردید به این که جنگ سایبری بین ایران و آمریکا و اسراییل و کشورهای دیگر تقریباً شروع شده. در حقیقت این تحلیلی است که بسیاری از ناظران و کارشناسان دارند. اخبار تأیید نشده حاکی از این است که ویروس‌هایی که طی این مدت یکسال گذشته از استاکس‌نت تا آخرینش که دوکو بوده علیه تجهیزات ایران ساخته شده، برخی از پایگاه‌های اتمی ایران را به کلی از کار انداخته است، ازجمله مرکز غنی‌سازی نطنز. این خبر البته هیچ جا هنوز تأیید نشده ولی امروز ما این خبر را داشتیم که رئیس پدافند عامل ایران اعلام کرده که اگر لازم شود، ما می‌توانیم مراکز غنی‌سازی‌مان را تغییر دهیم و به مکان‌های امن منتقل کنیم. آیا شما ارتباطی بین این دو خبر می‌بینید؟

بی‌تردید به دلیل نوع جنگ روانی و درگیری‌های سایبری که اتفاق میافتد و متأسفانه نه تنها علیه تأسیسات اتمی ایران، بلکه علیه کلیه زیرساختارهای ایران هم می‌تواند باشد، به دلیل اهمیت موضوع و به دلیل عواقب بسیار سنگینی که این جنگ ممکن است ایجاد کند، قطعاً شما نمی‌توانید هیچ موقع در جریان خبرهای دقیق‌اش قرار گیرید. اما بی‌تردید اگر ایران در معرض حملات سایبری قرار می‌گیرد، ویروسی که مشخصاً برای بوشهر ساخته شد و ظاهراً مراکز غنی‌سازی ایران را هم مورد تهاجم قرار داده، اگر بازی در چنین سطح بالایی‌ست، ایران هم می‌تواند مانوری داشته باشد و ممکن است بتواند مراکز غنی‌سازی را جابه‌جا کند. اشاره‌ای هم که امروز شده می‌تواند به همین منظور باشد.

اما مراکز غنی‌سازی که کارخانه‌ی موادغذایی نیست که شما از اینجا بردارید و بگذارید جای دیگری. برای ساخت یک مرکز غنی‌سازی و یک مرکز اتمی، شما سه چهارسال باید مطالعه کنید، زیرساختار و زیربنایش را باید آماده کنید، و مقدمات را با دردسر بسیار زیاد تهیه و تنظیم کنید. چون در حال اینها مواد بسیار خطرناکی هستند. باید با حفاظت بسیار قابل توجهی این‌ها را از جایی به جای دیگری منتقل کنید. در یک سایتی که مثلاً غنی‌سازی انجام می‌دهد، مهم‌تر از هر چیزی مسئله‌ی حفاظتی‌اش است.

برای کشوری مثل ایران یا مثلاً اسراییل قطعاً بیشترین مسئله‌ی حفاظتی هم این است که در مقابل هر حمله‌ای این‌ها مصونیت و ایمنی داشته باشند. من فکر می‌کنم که مراکز غنی‌سازی چیزی نیست که به راحتی از اینجا بار کامیون کنید و به جای دیگری ببرید. البته ممکن است بتوان این کار را کرد. اما به این توجه داشته باشید که مراکز غنی‌سازی در هرجای دنیا، آلودگی محیط زیست تولید می‌کنند و موادی را تولید می‌کنند که بعدها برای محیط زیست دردسرساز است و نگهداری‌یا دفن‌شان هم خطرناک است.

شما محموله‌ی بسیار خطرناکی دارید که هیچ کاریش نمی‌توانید بکنید. اگر چنین اتفاقی هم افتاده باشد، یا حداقل زمینه‌اش آماده باشد یا زمینه‌اش را دارند فراهم می‌کنند، هزینه‌ی بسیار کلان و بسیار قابل توجهی باید برای این قضیه پرداخت شده باشد و هم این که کار خیلی شاقی است.

بسیاری از کارشناسان ازجمله خود شما در همین مقاله‌تان براین باور هستید که ایران در مورد توان نظامی‌اش تا حد زیادی بولوف می‌زند و آن قدر که مدعی‌ست، توان نظامی‌اش حداقل به روز نیست. ولی در مقابل گروهی هستند، به‌خصوص در داخل خود آمریکا که نظر عکس این را دارند. شب گذشته مأمور سابق سیا در خاورمیانه در مصاحبه با بی بی سی فارسی گفت که ما توان نظامی ایران را دست‌کم گرفته‌ایم. شما نظرتان دقیقاً در مورد توان نظامی ایران چیست؟

من در همان ابتدای یادداشتم اشاره کرده‌ام. در این که درهرحال ایران به پیشرفت‌های قابل توجهی دست پیدا کرده، اصلاً تردیدی نیست. ما می‌توانیم ماهواره پرتاب کنیم، مسیرش را محاسبه کنیم، بنشانیمش، می‌توانیم موشک دوربرد شلیک کنیم، حتی آثاری از ساختن کلاهک‌های حساس در ایران پیدا شده، همه این‌ها درجاتی از پیشرفت تکنولوژی در یک کشور است.

اما مجموعه‌ی این‌ها به اعتقاد من به‌هیچ عنوان قابل مقایسه با آن سطح از تکنولوژی که آمریکایی‌ها دارا هستند، نیست. اینها دو دنیای کاملاً متفاوت است. آنها سالهای سال است که در این عرصه کار می‌کنند، آزمایش می‌کنند، تجربه می‌کنند و میلیاردها دلار سرمایه را خرج می‌کنند تا هر سطح از این تکنولوژی حساس را یک پله یا دو پله ارتقاء دهند.

این تکنولوژی‌ها در ایران هنوز آنچنان که گفته می‌شود، به آن سطح از پیشرفت نرسیده و من معتقدم اگر یک نبرد واقعی اتفاق بیفتد، متأسفانه خیلی زود مشخص می‌شود که سطح تکنولوژی ما در مقایسه با آنچه آمریکایی‌ها دارند، بسیار متفاوت است.

یک مشت روضه خوان بیشتر نیستند! و همین عدم واقع بینی‌ مخالفین باعث شد که همین روضه خوانها ۳۲ سال است که حکومت کنند و هنوز هم معلوم نیست که تا چه زمانی در قدرت خواهند ماند!!! دوست گرامی‌ بهتر است بیشتر واقع بین باشیم. این روش کودکانه ای‌ برای مخالفت است بهتر است روش بهتری را برای مخالفت به رژیم اسلامی پیدا کنیم.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=AQcVBSWrpyA

که از سوی مدیرعامل یک غول سایبری در جهان مطرح می‌شود تاییدی دیگر بر شکست آمریکا از ایران در جریان پهپاد RQ170 است.

باراک اوباما رئیس‌جمهور آمریکا نیز اخیرا ضمن پذیرش شکست سایبری از ایران از کشورمان خواست تا پهپاد را به آمریکا بازپس دهد. بسیاری این تقاضا را بسیار وقیحانه می‌دانند چرا که هیچ کشوری حق جاسوسی در خاک دیگر کشورها را ندارد چه رسد به اینکه تقاضا کند که ابزار جاسوسی لو رفته را به آن کشور پس دهند.

مقامات جمهوری اسلامی ایران تاکید کرده‌اند پهپاد متعلق به ایران است و به آمریکایی‌ها بازگردانده نخواهد شد.

خود این غرور و حس ملی‌ را به دست می‌آورد.

دفاع از حقوق ساکنین کمپ اشرف چگونه و با چه بهائی؟

Fri, Dec 16, 2011

مقالات

هادی شمس حائری

هلند 16-12-2011

اینکه ساکنین کمپ اشرف باید هر چه زودتر تکلیفشان روشن و به کشور پناهنده پذیر ثالث اعزام شوند بر کسی پوشیده نیست و این همان درخواستی است که ما رها شدگان از این فرقه همه هم و غم خود را در این مدت صرف رهائی و آزادی این عزیزان از کشور خطر خیز عراق نموده ایم و از همان زمان سرنگونی صدام و اولین درخواست ترک کمپ توسط دولت عراق خواهان رعایت حقوق انسانی و حق تعیین محل زندگی ساکنین کمپ شده ایم و معتقدیم و هنوز هم معتقد هستیم که زمان کافی برای تصمیم رهبران سازمان برای خروج مسالمت آمیز و بدون خون ریزی وجود داشته اما این مهم بیش از 8 سال است که بتعویق افتاده و تعویق مجدد یعنی ادامه وضع موجود.

قبل از شروع مطلب اضافه کنم که هم اکنون دوفرزند دختر و پسر من بمدت بیش از 15 سال است که در کمپ اشرف گرفتارند ونوشته من از زاویه نگرانی یک پدر برای نجات جان فرزندانم و بقیه دوستانی است که در آنجا اسیر مناسبات مجاهدین هستند می باشد.

بتازگی ۲۰۰ فعال مدنی بیانیه ای صادر نموده و خواهان «حل و فصل» مشکل اردوگاه اشرف به صورت انسانی و مسالمت‌آميز شده اند و نسبت به «عواقب سوء و فاجعه‌بار کاربرد زور» و هر اقدامی که سلامتی و زندگی ساکنان اردوگاه را به خطر اندازد، هشدار داده اند.” که لازم دیدم توضیحاتی حول این بیانیه ارائه دهم تا نکات مبهم آن برای خوانندگان روشن گردد.

بیانیه با قصد دفاع از حقوق انسانی و حق پناهندگی ساکنتن ادوگاه اشرف صادر گردیده که در جای خود قابل تقدیر و ستایش است اما در عین حال حاوی ابهامات و نقاط تاریکی نیز هست که بدان پرداخته نشده است.

اینکه ساکنین کمپ اشرف باید هر چه زودتر تکلیفشان روشن و به کشور پناهنده پذیر ثالث اعزام شوند بر کسی پوشیده نیست و این همان درخواستی است که ما رها شدگان از این فرقه همه هم و غم خود را در این مدت صرف رهائی و آزادی این عزیزان از کشور خطر خیز عراق نموده ایم و از همان زمان سرنگونی صدام و اولین درخواست ترک کمپ توسط دولت عراق خواهان رعایت حقوق انسانی و حق تعیین محل زندگی ساکنین کمپ شده ایم و معتقدیم و هنوز هم معتقد هستیم که زمان کافی برای تصمیم رهبران سازمان برای خروج مسالمت آمیز و بدون خون ریزی وجود داشته اما این مهم بیش از 8 سال است که بتعویق افتاده و تعویق مجدد یعنی ادامه وضع موجود.

در بیانیه اشاره نشده است که این تعویق باید چه مدت زمانی را شامل شود؟ یکماه – دو ماه – یکسال- یا دهسال؟

اگر مدت زمان سقوط صدام تا بحال را در نظر بگیریم بیش از 8 سال گذشته و در مدت این 8 سال و اندی مدام دولت عراق اخطار کرده که باید مجاهدین خاک عراق را ترک کنند اما گوش شنوائی نبوده که این اخطار را بشنود. ایا تخلیه کمپ باید دوباره بتعویق بیفتد؟

چرا رهبری مجاهدین این فرصت زمانی طولانی را از دست داد و حالا مسئله تعویق ضرب الاجل را بمیان کشیده و روی آن تبلیغ و جنجال راه انداخته است.

مگر دولت عراق می خواهد این عده را به دریا بیندازد و یا آنطور که مجاهدین تبلیغ و مظلوم نمائی می کنند می خواهد تحویل جمهوری اسلامی بدهد؟

در بیانیه هیچ اشاره ای به ریشه مشکل و اینکه چرا تا بحال حل آن بتعویق افتاده نشده است و “هشدار” تنها به سازمانهای بین المللی است و نه هشدار به رهبری مجاهدین و این نشان می دهد که صادر کننتدگان بیانیه هیچ گونه شناختی از مجاهدین و رهبری آن ندارند و نکته مهم تر اینکه بیانیه بر اساس چوی که رهبری مجاهدین بوجود آورده اند صادر گردیده و نه بر اساس نظر و خواست ساکنین کمپ اشرف که هیچ امکان و تریبونی برای بیان نظرات خود در اختیار ندارند.

این اقایان ابتداء باید از کمپ بازدید و با ساکنین آن صحبت می کردند تا نظر و خواست آنها را بطور وافعی بدانند و سپس اطلاعیه صادر می نمودند.

محتوای بیانیه تماما انعکاس نظر رهبری مجاهدین است و نه انعکاس خواست ساکنین اشرف.

رهبری سازمان مجاهدین هیچ حقی مبنی بر انعکاس خواست ساکنین اشرف و برگزاری تظاهرات و فشار بر نهادی های بین المللی را ندارند زیرا رهبری مجاهدین نماینده ساکنین کمپ اشرف و حافظ منافع آنان نیست و نمی تواند از حقوق آنها دفاع کند چون رهبری مجاهدین در قضیه ادامه حضور در خاک عراق و حفظ کمپ اشرف با همین ترکیب منفعت و مصلحت خود را می جوید و نه مصلحت ساکنین کمپ را و اتفاقا همیشه رهبری مجاهدین بوده است که “جان ساکنین کمپ اشرف را به خطر انداخته” است.

نکته دوم که باز در این بیانیه مغفول مانده آنست که هیچ اشاره ای به ترکیب و سازماندهی مجاهدین در کمپ اشرف نشده و همه این سه هزار و اندی نفر یکدست و یک سرنوشت تلقی شده اند و حال انکه حساب رهبران و فرماندهان از بدنه تشکیلات که با انواع و اقسام ترفند ها مانع خروج و یا فرار بدنه سازمان می شوند جدا نشده است.

تا زمانی که این ترکیب حفظ شود و ده بار هم ضرب الاجل تمدید گردد اوضاع بهمین منوال است و ممکن است باز 8 دیگر حل این مهم به تعویق بیفتد.

نکته دیگری که در بیانیه مغفول مانده هیچ عتاب و خطابی در دفاع و حفظ حقوق انسانی ساکنین کمپ به رهبری مجاهدین نشده و گویا رهبری مجاهدین هیچ دخالتی در حل مسالمت آمیزمسئله و رعایت حقوق انسانی کمپ بعهده ندارد وتمام مسئولیت متوجه دولت عراق است.

اعتقاد من بر این است که راه حل مسالمت آمیز همیشه وجود داشته و اکنون نیز وجود دارد و اتفاقا این رهبری مجاهدین است که هر گونه راه حل مسالمت آمیز را بسته و هر اقدامی از جانب دولت عراق را به خشونت و خون ریزی می کشاند. در بیانیه باید تعلل در خروج از عراق و مقاومت خشونت بار و تحریک و ایحاد ترس و تلقین و مغز شوئی ساکنین کمپ اشاره می شد.

در خواست از سازمان های بین المللی برای حل و فصل بدون خونریزی و مسالمت آمیز قضیه بدون در نظر گرفتن نقش رهبری مجاهدین راه بجائی نمی برد.

بهترین راه حل انسانی و حقوق بشری بجای صدور اطلاعیه و نشستن پشت میزی که رهبری فرقه مجاهدین ترتیب داده اند این است که هیئت های متعددی از همین اقایان امضاء کننده بیانیه قبول زحمت فرمایند و به عراق سفر کنند و با ساکنین کمپ اشرف بدون حضور فرماندهان نظامی مجاهدین به گفتگو بنشینند و خواست قلبی انها را جویا شوند و خانواده هائی که مدت دو سال است پشت درب کمپ در انتظار ملاقات با عزیزانشان نشسته اند صحبت کنند تا همه ابعاد قضیه برایشان روشن شود و بعد می توان واقعیت را انطور که هست دید.

برای روشن شدن ذهن اقایان یک نمونه از دورغگوئی و مغز شوئی رهبران سازمان از قول 3 نفر ازتازه رها شدگان به نام های علی قزل قارشی از شهرستان گرگان و صادق خاوری (صمد) از شهرستان فومن و محمد کریم گل شیر میری (حامد) نقل می کنم تا نقش رهبری مجاهدین در حفظ موقعیت فعلی کمپ روشن شود.

“در درگیری هایی که اخیرا با دولت عراق بوجود آوردند ما را وادار نمودند تا با نیرو های عراقی در گیر شویم. آنان گفته بودند که عراقی ها آمده اند تا ما را دستگیر کرده و تحویل ایران بدهند که بعد شکنجه و اعدام شویم. لذا فکر میکردیم حتی به قیمت کشته شدن باید به نیروهای عراقی با هر وسیله ای که شده تهاجم نمائیم.
با حضورخانواده ها دراطراف پادگان اشرف امید زندگی در ما بوجود آمد و ترس از بیرون از اشرف و عراقی ها که هر روز در گوشمان می خواندند کمتر شد و اطمینان نسبی حاصل کردیم که در بیرون از زندان اشرف زندگی دیگری وجود دارد. بلند گوهای خانواده ها تنها امید ما در این زندان بود. ما امیدواریم که تا رها شدن تک تک اسرای اشرف، حضور خانواده ها و صدای بلندگوهایشان پایان نیابد.”

در ضمن یکی از راه حل های مشکل ساکنین کمپ اشرف و جلو گیری از اتلاف وقت و حل بدون خون ریزی و بدون خشونت که در دفعات قبل به عمد و توسط رهبری مجاهدین صورت گرفت این است که کمپ اشرف با ترکیب فعلی منحل و ساکنین آن در دسته های چند صد نفره به مکانهای مختلف تقسیم شوند تا اتوریته و قدرت مغز شوئی و تحریک اعضای سازمان توسط فرماندهان به حد اقل ممکن برسد. در این صورت بطور حتم راه حل مسالمت آمیز و اعزام ساکنین کمپ به کشور های امن پناهنده پذیر زود تر فراهم خواهد شد.

در خیابانهای بغداد گاهی پلیس عراق شبیه سربازان آمریکایی لباس می پوشند. با عینک آفتابی ، زانوبند و چراغ بر کلاه هایشان. اینجا در بغداد به نظر می رسد همه چیز تحت کنترل است. اما هنوز خشونت ادامه دارد و در ماه گذشته ۷۹ بمب در بغداد منفجر شد. البته این با سال ۲۰۰۷ قابل مقایسه نیست. در آن زمان روزانه حدود ۳۰ بمب در بغداد منفجر می شد.
اختلافات بین کردها و دولت مرکزی عراق نیز یکی از نگرانی‌های مردم برای شروع درگیری‌های قومی است. مشکل شهر نفت خیز کرکوک و سایر مناطق مورد اختلاف کردها و اعراب هنوز حل نشده است. نوری مالکی نخست وزیر عراق در سفر اخیر خود به واشنگتن با مدیران شرکت نفتی آمریکایی اکسان موبایل دیدار کرد و از آنان خواست قرار داد نفتی این شرکت با منطقه خودگردان اقلیم کردستان را لغو کند. و حکومت اقلیم کردستان، گروهی ائتلافی با دولت را به شدت نگران کرده است.

، مردم عراق دیدگاهها و نظرات مختلفی نسبت به این خروج دارند. در پارک روبروی کمربند سبز بغداد، کودکان مشغول بازی هستند اما نسلی از بغدادی‌ها هستند که غیر از جنگ چیز دیگری نمی شناسند، نسلی که تنها می تواند به آینده امید ببندد و امیدوار باشند که پس از چهل سال، طلسم تلخ جنگ در این کشور شکسته شود.

در گفتگو با پایگاه خبری دبكا فايل بر اين موضوع تاكيد كردند كه ايراني‌ها توانسته اند مسيري را براي نفوذ در مراكز فرماندهي هواپيماهاي بدون سرنشين سازمان سيا در خارج از واشنگتن در منطقه لانگلي ويرجينيا در اختيار بگيرند.

براساس اين گزارش لئون پانه‌تا وزیر دفاع آمریکا در گفتگويي با خبرنگار شبكه فاكس نيوز بر اين موضوع تاكيد كرده است كه خبر ادامه ماموريت‌هاي پهپادهاي آمريكا عليه ايران كذب است. اين اظهارنظر پانه‌تا در حالی مطرح شده است که وزارت دفاع آمریکا به نظرمی رسد حداقل برای مدتی ماموریتهای این هواپیماهای بدون سرنشین را به حالت تعلیق در آورده است چون نگران است دومین هواپیمای بدون سرنشین دست ایران بیفتد.

به دنبال سرنگونی این پهپاد توسط ایران، آمریکا تلاش کرد به مردم این کشور نشان دهد که امنیت آمریکا مورد تهدید نيست. واشنگتن ابتدا روند انکار را در پیش گرفت اما در نهایت کار به درخواست از ایران برای پس دادن این هواپیما کشید. مهندسان ایرانی علاوه بر هک کردن سیستم جی.پی.اس این هواپیما توانسته‌اند در مرکز فرماندهی این هواپیما در خاک آمریکا نفود کنند و با توجه به سالم بودن این هواپیما ایرانی ها حتما در مرکر فرماندهی این هواپیما نفوذ داشته اند.

بر ان داشته تا دوباره " نسل کشی کزائیی ارامنه " در پارلمان فرانسه مطرح شود . بدون شک شمال آفریقا، سوریه، خروج نیروهای امریکائئی از عراق و تصمیم فرانسه برای جا پر کنی امریکا و مخالفت ترکیه با ان... در این مناقشه نیز داخل بوده اند.

Taghi Soleimanjah
این نوشته نه به قصد توهین به زبان فارسی است، بلکه فقط برای پی بردن به تاریخ ظهور و تکامل آن میباشد.
زیرا اخیرا در یکی از کامنت ها خواندم که،
"زبان فارسی در چند هزار سال گذشته زبان ملی و مشترک همه اقوام ایرانی بوده و داشته های فرهنگی و تاریخی مان را مدیون این زبان هستیم"!

حال ببینیم این زبان ملی و مشترک، چند هزار سال دارد؟
تقدیم به آنان که به همه ی فرهنگ ها و زبان ها به دیده ی احترام می نگرند و به آنها حقوق برابر قائل هستند.

" غنای ادبیات پارسی و پیشینه ۲۵۰۰ ساله آن یکی از عامل های مهم ارج و بزرگی مقام زبان ما در میان دیگر زبان های جهان است "!!!
( کریم کشاورز، هزار سال نثر پارسی، کتاب اول ).
نگاهی دقیق به این مدعای چند سطری بی محل و موضوع، نزد یکی از نام آورترین روشنفکران معاصر، ما را به رگه های غیر علمی چنین تفکراتی، که آغشته به تصورات شوونیستی شعوبیه است، آشنا می کند. آقای کشاورز نخست زبان پارسی را از ۲۵۰۰ سال پیش دارای غنا میشناسد و این غنا را عامل ارج و بزرگی زبان ما بین ملل جهان می داند!! ایشان نیز به همان علتی گرفتار مانده اند، بخش عمده ای از روشنفکری و ملی گرایان افسانه پرست ایران کنونی دچارند و بنا به توصیه و توجیه مورخین غیر ایرانی و ازبرکنندگان ایرانی آن، در سده اخیر، هرچیز ایران و از جمله زبان آن را، از ۲۵۰۰ سال پیش، یعنی از مبدا هخامنشیان آغاز می کنند!!! چندان که گویی بومیان و اقوام و ملت های این جغرافیا، از ۴۰۰۰ سال پیش از هخامنشیان، با ایما و اشاره سخن گفته اند و در ایران، چیزی بنام خط و زبان مثلا ایلامی و اورارتویی نبوده است! بدین قرار خواننده در حیرت میماند که چرا آقای کشاورز نام تألیف بسیار مهم خود را «هزار سال نثر پارسی» و نه «۲۵۰۰ سال نثر پارسی» گذارده اند؟! زیرا ذهن آموخته ایشان، علیرغم سخن پراکنی ها و شیرین زبانی های تاریخی - فرهنگی از قماش بالا، نیک می داند که خط و زبان کنونی فارسی، از یک هزاره پیش دورتر نمیرود و اگر غنایی در زبان فارسی به طور اعم، و البته تنها در بخش ادبیات مألوف آن می یابیم، فقط و فقط نتیجه ترک خط و زبان الکن و ابتر کهن ایران، به نام خط و زبان پهلوی، و گزینش خط و زبان عربی است.

"از کتیبه ها می توانیم بدانیم که نثر در دوره هخامنشی بسیار ساده و طبیعی و خالی از جمله های موازنه و تعبیر های مکرر و ادات تاکید و اغراقات و صنایع لفظی بوده است، زیرا هرگاه بنا بود نثر فنی مانند ادوار بعد استعمال شود مورد و محلی مناسب تر از کتیبه داریوش - که کارنامه فتوحات و دیباچه تاریخ یک دولت عظیم دنیایی است - نداشته و جایش آن جا بوده است"
( محمد تقی بهار، سبک شناسی، جلد اول، صفحه ۱۴۱ )
متن بالا خلاف گفته آقای کشاورز، که زبان فارسی را، در ۲۵۰۰ سال پیش شیرین و بسیار غنی یافته، اشاره می کند که نثر زبان هخامنشیان ساده و حتی زننده بوده است.

"فارسی باستان که نیای فارسی امروز ما به شمار می رود، زبانی است که در دوره هخامنشیان در پارس بدان تکلم می شده و تنها اثار مکتوب آن کتیبه های شاهان هخامنشی است که به خط میخی نوشته است. اما زبان دیوانی و مکاتبه شاهنشاهی ایران آرامی بوده است. شاهدی در دست نیست که بر اساس آن بتوانیم استناد کنیم که فارسی باستان به صورت مکتوب جز در کتیبه شاهان هخامنشی، که به خط میخی است، در جای دیگر نیز به کار رفته باشد."
( احمد تفضلی، تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام، صفحه ۲۳ ).
آقای تفضلی نیز، اصولا زبان فارسی باستان را غیر کاربردی معرفی می کند، یاد آور میشود که این زبان تنها به کار کتیبه نویسی می آماده و میگوید زبان کاربردی آن زمان آرامی بوده است. مسلم این که خط وزبان فارسی باستان را، که فقط و فقط با کتیبه های موجود هخامنشی هستی و هویت میگیرد، جز الگو برداری شتاب زاده ای از خط میخی بین النهرین نمی توان شناخت. خطی است از جمله ابزار های اقتدار و تقلیدی از ابتکارات آشور و بابل، که جز در سده اول تسلط دربار هخامنشی بر ایران حیات ندارد و چندان غیر بومی و ناشیانه و غیر کاربردی است که حتی در همان دربار هخامنشی نیز به کار روابط روزمره نمی آید و میدانیم که اسناد داد و ستد و گفت و گو و امر و نهی حکومتی آن دوران به زبان آرامی و ایلامی است.
و حال از فارسی باستان به فارسی میانه!

"هیچ نوشته ادبی به زبان پارتی ( = پهلوی اشکانی )، چه دینی و چه غیر دینی، از دوران اشکانیان بر جای نمانده است. در این عهد اسناد و نامه ها در آغاز به زبان آرامی، که زبان دیوانی دوران هخامنشیان بود، نوشته میشد. سپس از حدود نیمه نیمه دوم قرن اول پیش از میلاد زبان پارتی و خط آن، که از خط آرامی اقتباس شده بود، جای آن را گرفت. علاوه بر آرامی، زبان یونانی نیز یکی از زبان های رسمی امپراطوری اشکانی بود. اردوان سوم نامه خویش را خطاب به مردم شوش به رسم سلوکیان به زبان یونانی نوشته است و دو سند چرم نوشته اورامان و یک چرم نوشته مکشوف در دورا اروپوس نیز به زبان یونانی است."
( احمد تفضلی، تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام، صفحه ۷۵ ).
اینک وارد دوران تازه ای از خط و زبان فارسی شده ایم که گویی فرهنگ نوشتاری پر عظمت هخامنشی به دور افکنده میشود، دیگر هیچ نشانی از خط میخی فارسی باستان در آن نیست و ظاهرا باید با هویت تازه ای از خط و زبان و فرهنگ ایرانی روبه رو باشیم، اما نقل فوق می گوید که دوران ۵۰۰ ساله تسلط اشکانیان، از بار فرهنگی تهی بوده، هیچ خط و متنی از آن دوران به دست نداریم، حتی سلاطین و درباریان خط و زبان ملی برای خویش نمی شناسند و امورات دیوانی، با وام گرفتن وسیع از زبان یونانی و آرامی اداره می شده است!

"از پهلوی اشکانی اثاری قابل ذکر در دست نیست، جز بعضی کتیبه که همراه کتیبه های شاهنشاهان ساسانی نقر شده و اوراق پوست آهو که از اورامان به دست آمده و قباله باغ و ملکی است و نیز قطعاتی از اثار مانویان که گفتیم در طورفان و بلاد مشرق به دست آمده است."
( محمد تقی بهار، سبک شناسی، صفحه ۱۴۵ ).
اینک پایان دوران اشکانیان است، قریب ۸۰۰ سال از ظهور کورش در بابل می گذارد، ایرانیان هنوز خط ملی و سراسری ندارند، تفضلی و بهار، این فقر عمیق و سیاه چاله فرهنگی را تایید می کنند، حتی آن اهورا مزدای عاریتی را دیگر نمی بینیم، نشانه ای نداریم که لااقل آن کاسه آتش مقدس را بر آن آورده باشند، سببی نمیشناسم که از دین این دوران سخن گوییم و هنوز نتوانسته ایم کسی را معرفی کنیم که حکمت و سخن و علم و هنری را، به نام مردم این جغرافیا، به جهان عرضه کرده باشد! اروپا در این فاصله، آن تاریخ و افسانه های پر شکوه هلنیستی را رها کرده، از مسیحیت می گذرد و حکمت و فلسفه و اخلاق و ادبیات لاتین را در بغل دارد؛ چین به مرکزی از هنر، دین، فلسفه و صنعت بدل شده کنفوسیوس و تعالیم او را می شناسد؛ در هند، نخستین پایه های پردازش علوم و ریاضی و نیز اخلاق و خرد بالا رفته و بودا آن ها را راه می برد، که هنوز هم نگاه آرامش خیره سران طالبان را میترساند! درواقع می توان گفت که جز مردم شرق میانه، که از پس تسلط کورش، در سکوت بهت آور تاریخی خویش فرو رفته اند دیگر مردم شناخته شده جهان باستان در تلاش و تکاپوی گریز از دوران ناتوانی اند.

"«ایرانی میانه» به زبان هایی اطلق می شود که از پایان شاهنشاهی هخامنشی تا آغاز اسلام در سرزمین پهناور ایران به کار میرفته است. اما این حدود زمانی به کلی تقریبی است و برای تعریف این اصطلاح کفایت نمیکند. زیرا که از یک طرف قدیم ترین اثاری که از این دوره باقی است متعلق به اواخر قرن اول پیش از میلاد مسیح است و بنابر این سه قرن با انقراض خاندان هخامنشی فاصله دارد؛ از طرف دیگر اسناد و نوشته هایی که مربوط به این دوره از زبان های ایرانی است تا اواخر قرن سوم هجری نیز وجود داشته و به دست آمده است. در حقیقت اصطلاح «ایرانی میانه» اگر چه شامل زبان هایی است که در این دوره تاریخی متداول بوده، بیش تر ناظر به ساختمان این زبان هاست."
( پرویز نائل خانلری، تاریخ زبان فارسی، صفحه ۲۰۱ ).
آقای خانلری از یک سو می گوید که تا ۳ قرن پس از هخامنشیان، چیزی به نشانه خط و زبان فارسی نیافته ایم و از سوی دیگر یادآوری می کند که تا سه قرن پس از اسلام نوشته هایی از این دوران، که احتمالا همان متن خیالی «کلیله و دمنه» و کتاب کبیر «اوستا» به پهلوی باشد، به دست داریم! دورانی که آقای خانلری بر می شمرد، ۱۳ قرن تمام است، ولی آن چه تا پیش از حضور اسلام، عینا و املا در دست داریم، چند کتیبه بر سنگ و چرم و کلماتی بر سکه ها از آغاز ساسانیان است، که به زحمت دو صد واژه در آن ها می یابیم که حتی فعل ندارد و تنها به کار اثبات بی باری کامل آن زبان و فرهنگ می آیاد!
می بینیم که از این زبان غنی، از آن پیامبران و کتاب ها از این خط ها و خیال ها، که فقط در اندیشه ی بعضی از این محققین تاریخ و فرهنگ ایران رژه می روند، هنوز سطری نوشته واقعی، که بتوان با چشم دید یافت نشده است، اسامی کتاب های شان هم جعلی و حاصل تلاش های جدید است و نمیدانیم چگونه زبان ها و خط ها به این سرعت پدید و به همان سرعت نیز نابود می شوند و چرا مجموعه خطوط و زبان هایی که این عالی مقامان می شناسند، چنین رو پوشیده است که هرگاه این بزرگ منصبان اراده کنند، فقط و فقط در کتاب های آن ها پدیدار می شود و آن گاه که این سخن گویان سترگ زبان و تاریخ و فرهنگ ایران خاموش اند، این همه خط او زبان نیز در چشم بر هم زدنی ناپدید می شود؟

"قدیمی ترین آثاری که از فارسی دری مانده است، گذشته از کلمات و عبارت های کوتاه و بعضی مصراع ها و بیت ها که در تواریخ عربی و آثار فارسی ادوار بعد ثبت شده، از میانه قرن چهارم هجری است. نهضتی که در زمان فرمانروایی شاهان سامانی برای ترویج و به کار بردن زبان فارسی به جای تازی آغاز شد با سرعت تمام وسعت یافت تا آنجا که اندکی بعد، در روزگار غزنویان، فارسی دری زبان ادبی کشور شد و صد ها شاعر و نویسنده ایرانی به زبان ملی خود شعر سرودند و کتاب ها در رشته های گوناگون علمی و ادبی و تاریخی تألیف کردند، سپس در زمان شاهان سلجوقی این زبان در امور اداری و مکاتبات دیوانی هم جای زبان عربی را گرفت."
( پرویز نائل خانلری، تاریخ زبان فارسی، صفحه ۳۵۶ ).
آقای خانلری اعتراف دارند که پس از پیدایش فارسی دری و از میانه قرن چهارم بود که «زبان ادبی کشور» معلوم شد و «صد ها شاعر و نویسنده ایرانی» امکان یافتند تا «به زبان ملی خود» شعر بسرایند، در نظر داشته باشیم که الفبای این فارسی دری، الفبای عرب است، در آغوش زبان عرب پرورش یافته، نیم بیشتر الفاظ آن عربی است، از دستور زبان عرب بهره می برد و هزار سال پس از پیدایش خط و بیان کنونی، هنوز هم بدون کلام و لغت عرب، قادر به نوشتن یک متن ساده و معمولی نیستیم!
باری، تمام متون موجود بالاتفاق تاکید دارند که: فارسی نویسی کنونی از قرن چهارم و ظاهرا با مقدمه شاهنامه ابو منصوری و یا کتاب «الا بنیه عن حقایق الا دویه» تألیف ابومنصور موفق بن علی الهروی و به خط اسدی طوسی، همان که قدیم ترین فرهنگ فارسی را نیز برآورد، آغاز شده است. پیش از آن کتابی به فارسی یافت نشده و همین کتاب با نام عربی نیز در حقیقت، آن فارسی است که اینک به کمک ترکیب ها، نحو و لغت عرب قابل بیان شده است.
در پایان باز هم خاطر نشان می کنم که در نظر بنده همه ی اقوام، ملیت ها، فرهنگ و زبان قابل احترام بوده و از حقوق برابر برخوردار میباشند.

یا ثالث یاد میکنند که منافع کشور مادر را از طریق " قدرت نرم " تامین می‌کند. ولی‌ این واقعیت در مورد کشور ارمنستان کاملا بر عکس از آب در آمده، ۲۰ سال بعد از فروپاشی شوروی، همه فکر میکردند ارمنستان با وجود میلیونها مهاجر در آمریکا ، فرانسه، روسیه، کشور‌های خاورمیانه...و با خیل عظیم حقوقدانان، اقتصاددانان، کارشناسان، متخسین...ستارهٔ پیشرفت قفقاز خواهد شد، ولی‌ بعد از ۲۰ سال، همین دیاسپرا ارمنستان را چنان منزوی کرد که امروز ارمنستان ۱۴۱ یکمین کشور فقری دنیاست، ۴ ماه پیش در رتبه بندی اقتصاد‌های جهان فقط با یک پله ارتقا از ماداگاسگار پیشی‌ گرفت، همه از کشور فرار میکنند، و انزوای این کشور هر روز عمیقتر میشود، هفتهٔ گذشته گرجستان لولهٔ گاز را که گاز روسیه را به ارمنستان میاورد، به بهانهٔ تعمیر بست و این کشور دستش از همه جائ بریده بود. دیاسپرای ارمنستان چنان سیاست عقب مانده‌ای را در پیش گرفت که امروز ارمنستان از همهٔ طرح‌های اقتصادی به کنار گذاشته شده.