شعری از دکتر اسماعیل خوئی خطاب به سردمداران رژیم:

کام همگان باد روا، کام شما نه!
ايام همه خرم و ايام شما نه!
*
زان گونه عبوس ايد که گويي مي ي نوروز
در جام همه ريزد و در جام شما نه!
*
وآنگونه شب اندوده، که، با صبح بهاري
شام همگان مي گذرد، شام شما نه!
*
و انگار که خورشيد بهارانه ي ايران
بر بام همه تابد و بر بام شما نه!
*
اي مرگ پرستان! بپژوهيدم و ديدم
هر دين به خدا ره برد، اسلام شما نه!
*
قهقاه بهاران به سوي خلق، به شا باش
پيغام خدا آرد و پيغام شما نه!
*
اي جز دگر آزاري ي انعام شمايان
مايان همه را عيدي و انعام شما نه!
*
از عشق و جمال ايد چنان دور که گويي
مام همگان زن بود و مام شما نه!
*
و آن سان چغر آمد دل تان کز تف دانش
خام همگان پخته شود، خام شما نه!
*
وين زلزله کز علم در ارکان خرافه ست
خواب همه آشوبد و آرام شما نه!
*
وين صاعقه در پرده ي اوهام جهاني
زد آتش و در پرده ي اوهام شما نه!
*
و آنگه، ز دواي خرد و عاطفه، درمان
سرسام جهان دارد و سرسام شما نه!
*
سنجيدم و ديدم که نشاني ز تکامل
احکام نرون دارد و احکام شما نه!
*
وندر حق فرهنگ هنرپرور ايران
اکرام عمر ديدم و اکرام شما نه!
*
وين قافله ي پيشرو دانش و فرهنگ
از گام همه برخورد، از گام شما نه!
*
اي معني ي "آمال"، شما را، نه جز "آلام"
کام همگان باد روا، کام شما نه!
*
وي دين شما دين "الم": زان که، به تصريح
جز "ميم" پسايند "الف لام" شما نه!
*
وي جز الم، البته الم تا دگران راست
سر چشمه ي انگيزش و الهام شما نه!
*
شادي گهر ماست، که ما جان بهاريم
اي "ملت گريه" به جز انعام شما نه!
*
ما، همچو گل، از خنده ي خود سر به در آريم
بر کام خدا، نز قبل کام شما، نه!
*
وين گونه، در اين عيد، رمان آهوي اميد
رام همه ي ماست، ولي رام شما نه!
*
اي عام شما، در بدي و دد صفتي، خاص
وي خاص شما نيک تر از عام شما نه!
*
پوشيد عبا، زيرا پوشاک بشر را
اندام همه زيبد و اندام شما نه!
*
اي مردم ما را به جز انديشه و دانش
بيرون شدي از مهلکه ي دام شما نه!
*
بس مدرسه، هر سوي، به سرتاسر ايران
وا باد، ولي مکتب اوهام شما نه!
*
بادا که، به بازار جهان، دکه ي هر دين
واماند و دکانک اصنام شما نه!
*
اي تا، به سياست، کسي اعدام نگردد
تدبير سياسي به جز اعدام شما نه!
*
گر بخشش خصمان خدا خواهم از خلق
نام همه شان مي برم و نام شما نه!
*
يعني که سرانجام همه خلقان نيکو
خواهم، به سرانجام، و سرانجام شما نه!
*
اي، از پس خون دل ما، نوشي جز مرگ
از بهر دل خون دل آشام شما نه!
*
بادا که- به ناميزد- فرداي رهايي
فرجام همه باشد و فرجام شما نه