نوجوانان شاهنامه خوان، ایران فردا را می سازند

هدف من از به میان آوردن این ابیات از زبان شخصی به نام فضولی به این خاطر نیست که برای این یادداشت از زبان او نیز تاییده بگیرم و نشان دهم که تورکی زبان شعر نیز نمی توانست باشد،. این عجیب نیست که لشکری از متفکرین در فضای مجازی نیز نمی خواهند اشعار تورکی خود را با چنین بیتی به همگان معرفی نمایند؟!. در این ابیات نیز می توان لغاتی چون نازیک، هموار، دشوار، آسان، نو بهار، برگ را فارسی شناسایی کرد!. حضراتی که پهلوی را محکوم به نادیده گرفتن زبان تورکی و نفوذ زبان فارسی در آن می کنند آیا از خود نمی پرسند که بر اساس ادعای خودشان مبنی بر حکومت هزار ساله تورکان بعد از اسلام در منطقه، چرا تورکی نتوانست زبان قدرتمندی شود و حتی به زبان دربار تبدیل شود؟ دلیل این بی مهری پادشاهان و سلاطین تورک را باید در بی خردی آنها جستجو کرد یا در عدم وجود این پادشاهان در تاریخ یا در عدم قدرت زبان تورکی یا در همه مسائل مطرح شده و حقه بازی های جاعلانه مامورین کنیسه و کلیسا؟!. آیا بر اساس ادعاهای گفته شده حضرات می توان بر چنین پادشاهانی افتخار کرد که همگی در یک مسئله واحدی در طول چند قرن واحد عمل کرده اند؟. آیا می توان از متون قدیمی و پا بر جای تورکی اصیل و با قدمت در جهان سراغی گرفت؟. آیا بدون لغات دست ساخت فرهنگستان زبان تورکی و هیاهوهای رایج می توان متنی را یافت که به گفته حضرات نزدیک باشد
اگر زبانی در فرهنگ لغات خود برای این واژگان معادلی بومی ندارد چگونه از دیرینگی و دیرپایی آن می توان سخن گفت وقتی آن لغات هایلایت نشده عاریت گرفته از لاتین است؟. حال به آن نود هزار لغت دست ساخت فرهنگستان زبان ترکی رجوع کنید که اگر بی ریشه و باسمه ای و بدون پیشینه وارد دایره نگارشی نمی شد، شاید اکنون عده ای خوراکی برای پرورش نژاد پرستی از نوع تورکی نداشتند. آنهایی که برتری های قومی و ملی را در داشتن و نداشتن لغات و قدرت زبان و اقلیم مساعد زندگی و ... خود می دانند نه در مسائل واقعا انسانی و مدنی و ... یقینا با مطالعه و بررسی این قبیل مسائل باید بنده را جزو دشمنان تورک ها معرفی کنند و در هر محفلی غنای ادبی خود را نشان دهند!. حضرات سالها راهبرد سکوت را اختیار خواهند کرد ولی این سکوت چاره ساز نخواهد بود و در نهایت با لحظه مرگشان پیوند خواهد خورد

ابتدا سند همزمان دیوان لغات تورک را بیابید بعد بگوید که اصلا می دانید لغت انتزاعی یعنی چه؟ اگر قرار بر این باشد که با ترکیب های لغوی برای آن واژه ای که معادلی در زبان خود ندارید چیزی بسازید در آن صورت مثلا به جای ممنوع عربی می توان از معادل نمی توان کرد استفاده نمود. و هزاران مزخرف دیگر. در ضمن نمونه های باستانی و اسلامی و قبل از اسلام شعر هجایی تورکی را کجا بیابیم؟ اصلا مگر بیابانگرد دام پرور کوچرو که فرصتی کافی برای استراحت ندارد و همیشه در ستیز با طبیعت می باشد، می تواند به شعر و شاعری نیز مشغول باشد؟ پیشینه ادبی این معارف را در چه چیز تورک های باستانی جستجو کنیم؟ اصلا معنی واژه تورک چیست و از چه زمان این واژه و اسم خاص در جهان استفاده شده است؟؟؟ ... و هزاران آیای بی جواب دیگر...!!!

به گمان خود فکر می کنید که جواب این نقایص معرفی شده زبان تورکی را داده اید؟؟؟.

در ضمن اگر بر فرض نا درست، گفته های شما صحیح باشد، در این صورت آنهایی که در کرسی های دانشگاهی تورکیه داعیه فضل و کمال می کنند، بی سواد مطلق هستند زیرا دانش امثال بی اطلاعی چون شما را نیز ندارند! که نوشته اند
زبان ترکی شامل ( 7000) هفت هزار واژه ی فارسی
زبان ترکی شامل: (9000 ) نه هزار واژه ی عربی
(12000) دوازده هزار واژه ی فرانسوی

Prof. Dr. Muharrem Ergin

همانگونه که می بینید از میانه شهر تبریز رودخانه ای جریان دارد که امروزه مردم شهر به آن میدان چایی می گویند که از منطقه اسپاراخون در دامنه های سهند سرچشمه می گیرد و در حوالی فرودگاه تبریز به آجی چای ملحق می شود و به دریاچه در حال نابودی ارومیه می ریزد. اگر توجه کنید ربع رشیدی و شنب غازان فرظی هر دو در یک سمت میدان چایی قرار دارند! حال این واقعیت را با نقشه های امروزی از این دو محوطه مقایسه کنید.

http://s3.picofile.com/file/7538040535/tabriz_city_map_.jpg

همانطور که می بینید این دو محوطه بر خلاف رسامی قدیمی در طرفین رودخانه قرار گرفته اند. و این اولین تناقض می باشد!
فاصله تقریبی محوطه موسوم به شنب غازان تا میدان چایی همانگونه که در تصویر زیر مشخص شده حدودا km3.5 می باشد! اگر این فاصله را درست در نظر بگیریم در نتیجه طول حصار تبریز در حدود km9 و عرض آن km5 می شود. یعنی تبریز زمان مغول مساحتی در حدود 45 کیلومتر مربع را در برداشته است! تبریزی که به زمان قاجار مساحتی در حدود بازار بزرگ سرپوشیده کنونی و حاشیه باریک اطراف آن را شامل و مساحت تقریبی آن در حد 6.5 کیلومتر مربع بود و در نقشه بالایی به صورت کادر قرمز شش ضلعی مشخص شده است

http://s3.picofile.com/file/7538043117/tabriz_city_map_jpg_.jpg

از نکات جالب دیگر در این رسامی ظاهرا قدیمی گذر رودخانه ای کوچک از روی میدان چایی و ادامه حرکت آن می باشد !

http://s1.picofile.com/file/7538044187/rabe3.jpg

عکس بالا مربوط به خرابه های محوطه ای می باشد که نام آن را ربع رشیدی گذاشته اند و مانند ابنیه دیگر در حال اضافه کردن جعلیات جدیدی به آن می باشند که نیازی به توضیح نیست و عکس پایینی کاملا گویای مطلب است. همین بیغوله اکنون لقب بزرگترین اولین دانشگاه جهان اسلام را یدک می کشد

http://s3.picofile.com/file/7538047204/IMG_6445.jpg

و این تصویری جدید در این جا با توسل به جعل و با نام بازسازی، در حال ساخت یک برج سنگی برای آن هایی هستند که پنبه جهالت را از گوش خود خارج نمی کنند.

آثار مادی قابل دیدار از شنب غازان حتی در حد یک آجر هم وجود ندارد. در مورد بقایای بهتر است متن زیر را بخوانید:
شنب‌غازان شکوه داشت، با عظمت بود، کاخ‌های بلند داشت، ساختمان‌های مجللی را در بر گرفته بود، هرروز پذیرای جهانگردان و مسافران بود، شنب‌غازان مرکز اعمال خیریه بود، انبوه از درخت بود، چشمه بسیار داشت و پرندگان زیبایی که چه‌چه کنان بر درختان می‌نشستند و ابهتش را می‌نگریستند، شنب‌غازان شاهی را در خود جا داده بود که عدالت‌محور بود، بر همه مهربان بود؛ هنوز هم قوانین و دستوراتش را مردم می‌ستایند، شنب‌غازان مرکز کشور پهناوری بود، لقب قبة‌الاسلام گرفت، زیباترین بناها داشت، بزگترین و بلند‌ترین گنبد را بر سر برج بزرگی در خود جای داده بود و آن شد آرامگاه آن خان عادل و ملکه‌هایش. آری این بود شنب‌غازان من اما چه شد؟ دیری نپایید اوضاع عوض شد زلزله‌ها رخ داد و جنگ‌ها در گرفت و این شنب‌غازان بود که سال‌های دراز می‌دید و می‌سوخت ، دریغ از فریادی که بر آورد و زمانی نگذشت که همه چیز تمام شد دیگر نه خانی بد و نه شکوهی . مردمان نیز ریختند و آثارش را دست به دست غارت کردند. این است درد محله‌ی من، این است بغضی که گلوی محله‌ام را هنوز هم گرفته. خدا را شکر محله‌ام رو به آبادانی نهاد و خانه‌ها ساختند ولی هنوز هم خاک‌های آن عمارات در میان خاک‌هایش می‌نالند و خبر از قبر مخفی خانی می‌دهند که با شوق محله را به عظمت رساند. اما هنوز هم مشهود است عالمان و مجاهدین و شیر زنان و شجاع مردان

اگر از تبریز به طرف نوار مرزی "آرازچایی" (رودخانه ارس) حرکت کنیم تنها در روستای "سرند" مسیر تبریز ورزقان می تواینم شاهد یک حمام باشیم که قدمت آن حمام بیشتر از 60 سال نیست.
در ابتدای یک نوار کوهستانی "گویجه بل"، واقع در مسیر تبریز اهر، فقط یک کاروانسرا می توان یافت که قدمتی فراتر از قاجاریه ندارد، گرچه آن را جزو کاروانسراهای عباسی معرفی می کنند!.
در محدوده وسیعی از مناطق یاد شده نمی توان آثار فراوان و با شکوهی را یافت که دارای ارتباطات منطقی با هم باشند ولی بعد از این طی مسافت و تا حاشیه رودخانه ارس، با قلعه هایی روبرو می شوید که کمترین امکانات رفاهی در آنجا وجود ندارد.
در محدوده وسیعی از مناطق یاد شده نمی توان آثار فراوان و با شکوهی را یافت که دارای ارتباطات منطقی با هم باشند ولی بعد از این طی مسافت و تا حاشیه رودخانه ارس، با قلعه هایی روبرو می شوید که کمترین امکانات رفاهی در آنجا وجود ندارد.
این قلعه ها نیز به دلیل صعب العبور بودن مسیرهای ورودی و فضای داخلی بسیار کوچک برای زندگی، نمی توانستند جمعیت فراوانی را به عنوان سکنه در زمان ها مورد استفاده، در خود جای دهند. از مهمترین آن‏ ها می توان قلعه های موسوم به جوشون در نزدیکی ورزقان، آوارسین و بز در نزدیکی کلیبر، پشتو در نزدیکی هوراند و قهقهه در نزدیکی مشگین را نام برد. در مرکز شهر های یاد شده به غیر از چند یادمان معلوم، آثار دیگری نمی توان یافت.
در بهار و تابستان عشایر قبیله ها و طایفه های مختلف به این نواحی کوچ می کنند که در ییلاق های سر سبز منطقه آلاچیق ها و کومه ها و چادر های خود را برپا می داند. آنها به گله داری مشغول هستند.
وجود این عشایر نشان دهنده بسیاری از مسائل می باشد. در بیشتر روستا های این منطقه تا همین 20 سال پیش چیزی به نام توالت وجود نداشتو آن ها برای رفع حاجت به بیرون از خانه و یا داخل طویله ها می رفتند. نمی دانم روشن تر از این توضیحات، برای طالبان حقیقت چه چیز دیگری می توان بیان کرد تا جماعت به اصطلاح روشنفکر تورک بدانند که مهاجرینی نو رسیده هستند

درباب شهر همدان ...
«...شهر به شش محله تقسیم می شود با اسامی زیرین: محله بنه بازار، محله جولان، محله درد آباد، محله مهتران، محله ورمزیاد و محله میدآباد یا مجد آباد. ۹ هزار و 500 خانه در شهر وجود دارد. از آن ها 300 خانه متعلق به یهودیان و 23 خانه متعلق به ارمنی ها است. تعداد سکنه شهر به 40 هزار می رسد که عبارتند از ایرانی ها، کردها، ارمنی ها، یهودیان و تعدادی از اروپاییان که به کارهای سیاسی و بازرگانی اشتغال دارند. (هیئت مولفان، اسناد تصویری شهرهای ایران در دوران قاجار، ص 153)
حالا پیدا کنید تورکان را؟؟؟؟؟؟؟؟

داستان دیگری نیز در ارتباط با هخامنشیان وجود دارد. این رویداد به ظاهر تاریخی را به استناد کتاب تاریخ هرودوت چنین نقل می کنند:

در این داستان شخصی به نام کوروش با مکر و نیرنگ، پسر ملکه تومروس را فریب داده و او را می کشد. ملکه از این امر خشنود نمی شود و از کوروش انتقام می گیرد.
جاعلان دروغگو و حقه باز برای اثبات تاریخی این دو حادثه به تدارک اسنادی دست زده اند. در تابلوهای طراحی شده برای این دو واقعه، زنی با مردی کهن سال در کنار هم ایستاده و یا نشسته اند. در برخی از این تابلو ها که منتسب به تومروس می باشد، مردی سر بریده ای را از موهایش گرفته است و در ظرفی پر از خون وارد می کند! این تنها تفاوت عمده نقاشی های موجود می ‏باشد.

اگر تصور کنیم آن سر بریده مربوط به هامان، آن زن جوان و خوش هیکل استر و آن مرد کهنسال ایستاده و یا نشسته در کنار زن همان مردخای می باشد در نتیجه توانسته ایم یک معمای مهم را کشف رمز نماییم.

بنده تصاویری را برای اثبات گفته هایم ارائه می دهم. دوستان می توانند نمونه های مشابه آنرا در اینترنت جستجو کنند:
http://s3.picofile.com/file/7924410214/1khashayarshah_ester.jpg
http://s2.picofile.com/file/7924411826/10972_8_15_esther_faints_coypel.jpg
http://s3.picofile.com/file/7924412896/gelder_esther.jpg
http://s4.picofile.com/file/7924413759/azadnegar_news_1348293129_565273_Ex.jpg
http://s2.picofile.com/file/7924414622/1288971312_5388_FT0_21265508.jpg
http://s3.picofile.com/file/7924415157/1297466120_7037_FT32346_picture.jpg

شکی در آن نیست که تصاویر دارای منشا یکسانی هستند. به طوری که می بینید، سبک تمامی نقاشی ها در صحنه پردازی، قیافه ها، لباس ها و دکوراسیونبا کمال اطمینان اروپایی بودن رسامان را فریاد می زند. این تابلو ها که هیچ کدام نمی توانند عمری دور و دراز داشته باشند، م
مدعیان تاریخی و بخصوص قوم پرستان تورک ، برای اثبات حضور تومروس در تاریخ، نمی توان به غیر از این تابلو ها چیز دیگری ارائه دهند

http://s2.picofile.com/file/7945285478/DSCN1504_.jpg

حضرات تورکان ادعا دارند این دو قبر خالی مربوط به جهانشاه قره قویونلو و همسر ایشان می باشد. این مقابر دقیقا در حفره پایین محراب مسجد قرار گرفته اند. باید تصور کنیم که:
یا قره قویونلوها مسلمان نبوده اند یا جاعلین نمی دانستند که مسلمین مقابر خود را در زیر محراب و در مقابل سجده نماز گزاران قرار نمی دهند. البته این بنای نیمه تمام اصولا با آن طرح های پر نقش ستاره داوودی و صلیب ارامنه، نمی دانم از چه روی می تواند مسجد نامیده شود.

دور تا دور دیوارهای این بزک تازه، به دلیل خالی بودن بندهای بین آجرها از آثار ملات حاصل از نصب کاشی، تا چندی پیش فاقد کاشی بوده اند. ولی اکنون با معجزه ای عجیب صاحب بزک هایی مسخره شده است
http://s2.picofile.com/file/7945269244/DSCN0703_.jpg

http://s2.picofile.com/file/7945269244/DSCN0703_.jpg

همانگونه که فلش ها مشخص می کنند حتی سفیدی گچ ها در برخی قسمت ها نشان می دهد که عمر زیادی از این کاشی چسبانی بر دیوار های لخت و آجری نمی گذرد. البته دلیل دیگری نیز بر سفیدی این گچ ها وجود دارد. به دلیل عدم اتصال اولیه کاشی ها به دیوار آجری، اتصال بعدی استحکام لازم را نداشته است بنابر این مجبور هستند که گاهگاهی با ملات، این وصله بد ریخت را محکم کاری نمایند. و این در حقیقت نه تعمیرات بلکه تولید جعل و کلاه بردای به تمام معنا است.

چون اگر از آقایان بپریسم این مرمت و کاشی چسبانی را بر اساس کدام طرح و کاشی های مانده از قسمت بیرونی بنا، شروع و در حال ادامه دادن هستید؟ جوابی جز سکوت و فحاشی و دادن القاب مختلف به مطرح کننده سوال نصیب نمی شود!

ب

دروازه شاری آلان. دروازه سیچان. دروازه بالا سیچان. دروازه لنجان. دروازه تخت فولاد. دروازه شیرازیان. بناها و ساختمان های گوناگون مانند کلیساها، صومعه ها، مسجدها، زیارتگاه ها، حمام ها، کاخ ها، باغ ها، برج ها، کانال ها و جوی مارنون. آسیاب. خرابه مارنون. باغچه. خرابه مسجد. خرابه کلیسای ارامنه. حمام ارامنه. مقبره شاهزاده محمد. برج کبوتدخان. خرابه کلیسای بغوس. خرابه کلیسای ونکی. کلیسای گئورکی مقدس. قصر خرابه. خرابه کلیسای ارامنه. خرابه کلیسای زنگی. باغ. کهریز. کلیسای مریم مقدس. کلیسای میدان. خرابه کاروانسرا. (کلیسای وانک) دارای آموزشگاه. کلیسای گریکوری کلیسای ارمنی به نام گریکوری مقدس . مدرسه ارمنی. کلیسای ارمنی استفانوس. کلیسای ارمنی جرزی. کلیسای اوگاینف وان. مسجد خرابه کاینون. کلیسای آرمانا. حمام قلعه میرزا صادق. قلعه میرزا صادق (با 15 خانوار ایرانی). امامزاده عزت. مسجد حسین آباد. حمام. حمام چهار باغ. مسجد چهارباغ. حمام. خانه سهام الدوله (از دولتمردان) خانه سابق کمیسار روس. خانه میرزا داودخان. حمام. کلیسای ارمنی اشنورخالی. کلیسای وانک دیر ارمنی کاتولیکی زنانه. کلیسای ناکانس. حمام چهارسو. کلیسای وانک کاترین دیر زنانه. کلیسای آوانس. ضمنا تعداد کلیساها 20 باب است که 5 باب از آن ها خرابه است، 13 باب کلیسای ارمنی گریگوریانی و 2 باب کلیسای ارمنی کاتولیکی است. از جمله آن ها دیر مردانی گریگوریانی دو باب و یک باب زنانه و دیگر کاتولیکی مردانه یک باب و زنانه نیز یک باب است.» (هیئت مولفین، اسنادتصویری شهرهای ایران دوره قاجار، ص183)
زمانی که تعداد کلیساهای ارامنه را بیشتر از مساجد آن می بینیم بی درنگ به این نتیجه می رسیم که جمعیت غالبی از ایران را مسیحیان ارمنی مهاجر تشکیل داده اند چون اگر قبل از ورود ارامنه به نواحی مختلف ایران مسلمانان جمعیت غالبی را داشتند باید به جای تعدد کلیساهای ارامنه شاهد مساجد فراوان و از لحاظ فنی در حد بالایی بودیم ولی در هیچ اقلیمی از ایران و عراق و تورکیه چنین ابنیه اسلامی به چشم نمی خورد و یا بسیار قلیل است و اکثرا با قدمت بسیار کم و قابل چشم پوشی!
http://s5.picofile.com/file/8102376950/IMG_20131201_175013_.jpg

این تصویر مربوط به صفحه 275 کتاب تاریخ مرند می باشد و به طوری که می بینید مناطق مختلف حضور ارامنه و گستردگی نفوذ کلیساهای ارامنه را نمایش می دهد. برای کنترل این گستردگی، خلیفه گری ارامنه به سه بخش آذربایجان، تهران و اصفهان تقسیم می شود. البته این تقسیم بندی حتی در گستره جغرافیای کنونی ایران نیز قابل قبول نمی باشد و می توان آثار حظور ارامنه را در جای جای ایران بررسی کرد حتی در کشور های همجوار چون ترکیه ، عراق و کل قفقاز.
«مرند یعنی تدفین: در روایات باستانی ارامنه آماده است که حضرت نوح در مرند مدفون شده و اسم این شهر یک فعل لغت ارمنی، به معنای تدفین اشتقاق یافته است. هنگامی که هوا صاف و روشن باشد، از مرند کوهی که سفینه این شیخ در آن توقف کرد و وی را از توفان نجات داد، مشاهده می گردد. مطابق نوشته های تورات ، مادر حضرت نوح در این مکان مدفون است. آرارات ، نام توده کوه‏های آتشفشان خاموش در جنوب فلات ارمنستان، در انتهای شرقی کشور تورکیه و در مرز ایران و آذربایجان است. آرارات از دو قله تشکیل یافته است: یکی آرارات بزرگ به ارتفاع 5156 متر و دیگری به ارتفاع 3952 متر. آرارات را به زبان تورکی آغری داغ و به زبان ارمنی ماسیس یا مازیک می گویند. در منابع عربی اسلامی (حارث) و (جودی) ذکر شده است و در منابع فارسی (کوه نوح) مشهور است. آرارات بزرگ به زبان ترکی "بویوک آغری" و آرارات کوچک " کیچیک آغری" و در زبان عربی به "الحارث" و "الحویرث" و در زبان فارسی نوح بزرگ و نوح کوچک نامیده می شوند. نام آرارات ماخوذ از نام سرزمین آیرارات در.....

کیلیسای ناخیرچی، کلیسای سورپ گئورک، کلیسای گریگوروس یا جرجیس، کلیسای ننه مریم، ». اکنون در حوزه کوچک شمار کلیساهای تاریخی را تا رقم هشت دیدیم ولی مساجد تاریخی در همان تعداد قلیل است!. چنانچه در ادامه بیاورم قدمت آن مساجد هم بیشتر از 150 سال نمی باشد.
حالا بشنوید:
«جلفا، یعنی بافنده:جلفا در لغت به معنای بافنده است. این منطقه یکی از مراکز مهم تربیت کرم ابریشم بوده و پارچه های حریرتخصص داشت.جلفا در گذشته جولاه (بافنده) نام داشت و از مراکز مهم پرورش کرم ابریشم و بافت پارچه های حریر بوده است. بیشتر ارمنی های مهاجر از شهر جولاه آمده اند. جولاه از شهرهای ارمنی نشین کنار رود ارس و جزو استان نخجوان بود ... جولاه و محرف آن جلفا یا جوغا می باشد. واژه جلفا کلمه ارمنی است ، با توجه به این که این منطقه از دوران اشکانیان ارمنی نشین محسوب می گردد و تا حدود 200 سال پیش از توابع نخجوان بوده، امکان هم ریشه بودن آن با جولاه که در فرمان تاریخی شاه عباس صفوی در سال 1208 ه.ق آمده است؛ بسیار است:حکم مطاع شد آن در این وقت بنابر عنایت بی غایت شاهانه و شفقت بلانهایت پادشاه دربار ارامنه جولاه و ترفیه حال ایشان اراضی و زمین واقع در کنار رودخانه ... .جولاه که در زبان هندی Jhola خوانده می شود، هم به معنی (بافنده) است و هم اسم دیگر عنکبوت. با واژه جوله و جولاه نیز معنی مشترک دارد.» (صفحه19)
ولی درباره واژه جلفا می توان به اشتراکات بسیار قابل توجهی در ارمنستان و جمهوری آذربایجان و آذربایجان ایران واصفهان کنونی و همین صده های اخیر پیدا کرد، به طوری که ارامنه بعد از مهاجرت به مناطق مختلف ایران و مخصوصا نوحی نام برده شده، مراکز تجمعی خود را با نام هایی که در آن جلفا زیاد به چشم می خورد نامگذاری کرده اند. به توضیحی از شهر اصفهان و محله جلفا توجه کنید:
« بخش جنوبی که جلفا قسمت اصلی آن را تشکیل می دهد. این بخش دارای چندین کلیسا است که تعدادی از آن ها اکنون ویران گشته و نیز دارای تعدادی دیر، (صومعه) با آموزشگاه است. در این بخش همچنین تعدادی کاخ بیرون شهری با باغ و استخر و بناهایی ویران به نام شاه عباس کبیر و برج های زیبا برای کبوتران موجود است. در این بخش کانال ها، نهرها، لوله های آب برای فواره ها و آبیاری گندم زارها وجود دارند. سیاح مشهور، شاردن موقعیت جغرافیایی اصفهان را 32 درجه و 40 دقیقه عرض شمالی و 69 درجه و 18 دقیقه طول شرقی از پاریس و بلندترین روز آن را 14 ساعت و 9 دقیقه و 26 ثانیه تعیین کرده است. اما به نظر می رسد این ارقام تقریبی باشد. زیرا طبق محاسبات دیگری، اصفهان در 32 درجه و 24 دقیقه و 34 ثانیه عرض شمالی و 49 درجه و 39 ثانیه طول شرقی از پاریس قرار دارد. بر پایه نوشته های حاجی میرزا محمد علی در سال 1825 م.، تعداد خانه های اصفهان در هر دو بخش شهر به 17 هزار و 880 باب می رسیده و تعداد سکنه شهر به استثنای افراد قشون 89 هزار و 400 نفر بوده است. در بخش شمالی 14 هزار باب خانه و 75 هزار نفر سکنه وجود داشته است که 125 باب خانه متعلق به یک هزار نفر یهودی بوده است. در بخش جنوبی نیز 3 هزار و 880 باب خانه متعلق به ارمنیان با جمعیت 10 هزار و 400 نفر بوده و یک هزار و هشتاد باب خانه متعلق به ایرانیان با جمعیت 4 هزار نفر بوده است. اما به نظر می رسد که در این نوشته مبالغه شده باشد. اروپاییان که در سال های اخیر از اصفهان دیدن کرده اند جمعیت آن را 70 هزار نفر تخمین زده اند. در حالی که در سده ی هفدهم بیش از 70 هزار نفر بوده است. مذهب حاکم در شهر شیعه اثنی عشری است و ادیان دیگر مسیحی (ارمنی ها) و یهودیان هستند. اسامی محله های جلفا از این قرار است: محله نظر. محله کاینون. محله کوچه چاری زاری. محله پورت وانیس و یا شیرخانه. محله میدان یاجوزی. محله جوبره. محله چهارسو. محله قراگل. ........

می‌دانیم که عمر شهرنشینی در میان ترکان طولانی نیست و در همه جا هنوز هم کاملاً یکج انشین نشده‌اند. زبانشان کلمات قدیم پایه و متناسب با شهرنشینی مانند شهر، بنا، خیابان، مغازه، بازار و غیره ندارد و در جهان معماری خاص ترکان شناخته نیست
از میراث مکتوب چند کتیبه مانند کول‌تیگین که نمی‌توانند اثری از پدیدآورندگان آن حتی در حد یک دیوار نشان دهند و هیچکس توضیح مناسبی برای رمزگشایی آنها ندارد و چند کتاب قدیمی از جمله دیوان اللغات الترک، دیوان خواجه احمد یسوی، کتاب ده‌ده قورقود و قوتادغو بیلیغ، از آنجا که در تاریخ مورد ادعا ماتریال کتابت و ابزار نوشتن مناسب وجود نداشته و نمی‌توانند نمونه‌ای از نسخه قدیمی آنها ارائه کنند و بگویند این کتب چگونه حفظ شده، همگی از اعتبار ساقط اند.
تقریباً هیچ لغت انتزاعی در هیچ یک از شاخه‌های زبان ترکی وجود ندارد:
اندک لغاتی که ارتفاع تمدنی دارند در میان اقوام ترک‌زبان مشترک نیستند. از آنجایی که این لغات مکتوب قدیمی ندارند و در بین اقوام نیز مشترک نیستند لذا اعتبار آنها به عنوان لغت قدیم و اصیل ساقط است و تنها صورت اسلنگ‌های محلی را به خود می‌گیرد:فارسی
ترکی ترکیه
ترکی آذربایجانی
ازبکی
اویغوری
سبب
سبب
سبب
سبب
سبب
عقل
عاکیل(عقل)
عاغیل(عقل)
عاکل(عقل)
عِکل(عقل)
هرکس
هرکس
هر کس
هر کیم
هر کیم
عدالت
عادالت
عدالت
عدالت
عادالت
منطق
مانطیک
منطیق
منطیک
منطیک
انصاف
اینصاف
اینصاف
اینصاف
اینصاپ
شهر
کنت
شّهّر
شّهّر
شّهِر
بازار
چارشی
بازار
بازار
بازار
بنا
یاپی
بینا
بینا
صنعی
آزاد
سربست
سربست
ارکین
حرّ
نمی‌توان مردمانی را با قومیت‌های رنگارنگ که سبقه شهرنشینی طولانی ندارند و جهان با معماری اختصاصی آنها آشنا نیست و زبانشان خالی از لغات انتزاعی است، لغات قدیم یا مشترک‌شان ارتفاع تمدنی ندارد، قومی واحد و کهن و صاحب چنان مراتب اجتماعی دانست که قادر به ساماندهی حملات گسترده به جهان و فرمانروایی بر یک امپراطوری پهناور دانست.
کلید ورود به این تابلو، توجه به تنوع قومی ترک‌زبانان، مطالعه لغات مشترک و توجه به این نکته است که تفاوت مثلاً ترکی آذربایجانی و قشقایی که می‌گویند در گذشته‌ای نزدیک از هم جدا شده‌اند در همان حد اختلاف ترکی آذربایجانی با ترکمنی یا ازبکی است که می‌گویند در گذشته بسیار دورتری از هم جدا شده‌اند. این تابلو بیش از یک توضیح منطقی ندارد و آن اینکه در گذشته‌ای نه چندان دور حاملان زبان آن را در میان اقوامی گوناگون و کم جمعیت پراکنده‌اند و سپس آنها را به مناطق خالی از سکنه کوچانده‌اند لذا دوردست‌ترین ساکنان این مناطق نیز به همان زبان سخن می‌گویند.
همینجا به نکته‌ای دیگر در باب زبان ترکی اشاره کنیم که می‌تواند موضوع یک تک‌نگاری مستقل باشد. یکسانی زبان میان دهات بسیار دور از هم و بی‌ارتباط با یکدیگر و حتی بی‌ارتباط با مراکز شهری ترکان در ایران و در مقابل افول کاربری زبان فارسی با دور شدن از مراکز شهرهای بزرگ چون تهران و اصفهان، بوضوح بیان می‌کند که رواج زبان ترکی در ایران از طریق کوچاندن قومی با زبان مشترک به منطقه گوناگون بوده
دانشگاه احمد یسوی لغت‌نامه‌ای به نام "لغت‌نامه لهجه‌های ترکی" تدوین کرده است که معادل لغات را به 9 لهجه ترکی، ترکیه، آذربایجانی، باشقورد، قزاق، قرقیز، اوزبک، تاتار، ترکمن و اویغور آورده است.

در گورستان پینه شالوار ما شاهد سه دوره ساخت سنگ قبرها هستیم:

1- قبرهایی با آلات تناسلی مردانه (و زنانه. در دیدارمان از آن گورستان، سنگ قبرهایی با طرح آلات تناسلی زنانه مشاهده نشد، ظاهرا توسط غارتگران نابود شده اند!احتمالا!)

http://s5.picofile.com/file/8126228192/DSCN4557.jpg

2- سنگ قبرهایی که مشابه آنها را در تبریز و شهر های دیگری چون اهر ، مراغه ، خوی و اردبیل ... نیز، می توان مشاهده کرد و هیچ گونه شناسنامه ای واقعی ندارند ، به غیر از برخی سنگ قبر مورد دستکاری قرار گرفته، بقیه الفبایی به خود ندارند و از روی برخی مشخصات می توان نشان داد که مربوط به ارامنه می باشند

http://s5.picofile.com/file/8140320876/DSCN4533_.jpg

3- سنگ قبرهای اسلامی که دارای متن ها و تاریخ های جدید هستند

http://s5.picofile.com/file/8140321142/DSCN4606.jpg

بررسی این سه نوع سنگ قبرها ما را با شرایطی بسیار جالب و قابل بررسی آشنا می کند، به طوری که شاهد سه نوع جمعیت ساکن در آن منطقه هستیم که از لحاظ فرهنگی هیچ ارتباطی با همدیگر ندارند و اجزای فرهنگی آنها هیچ نوع ارتباطی را برایمان نمایش نمی دهد!. باید گفت چرا؟


در سنگ قبر هایی که از آنه یاد شد می توان شاهد چنین سوراخ هایی به شکل مربع و مستطیل در بالای سنگ قبرها بود. راهنمای ما در گورستان پینه شالوار گفت:
«روستائیان در این سوراخ ها آب و دانه می ریختند تا پرندگان از آن تغذیه کنند و ثواب آن نصیب صاحب قبر باشد.»!!!
http://s5.picofile.com/file/8140322534/DSCN4533.jpg
http://s5.picofile.com/file/8140322568/DSCN4542.jpg
http://s5.picofile.com/file/8140322626/DSCN4565.jpg
http://s5.picofile.com/file/8140322692/DSCN4570.jpg
http://s5.picofile.com/file/8140322734/DSCN4597.jpg
http://s5.picofile.com/file/8140322792/DSCN4598.jpg

در همان چند قدمی شاهد چنین سنگ هایی بودیم :
این سنگ ها را به صورت سوراخ(مادگی) و به صورت برآمدگی(نرینگی) می ساختند تا سنگ ها را به هم اتصال دهند(اکنون نیز از این تکنیک در سنگ تراشی و نجاری استفاده می کنند).
در کل گورستان هیچ یک از این طرح های برافراشته را سالم نیافتیم چون همه آنها را به صورت عامدانه شکسته بودند. در سنگ قبر سوراخ دار اول شاهد سوراخ کوچک مستطیلی کوچکی هستیم ولی در تصاویر بعدی شاهد سنگ هایی هستید که سوراخ موجود در بالای سنگ قبر به صورت مربعی عمیق می باشند. در آن چهار سنگ قبر هیچ تزیینات سنگ تراشی و طرح روی سنگ دیده نمی شود و سنگ قبر به صورت پازل از چند قسمت تشکیل شده است و از لحاظ کیفیت سنگ تراشی و جنس سنگ، زیاد فاخر نیستند ولی در سنگ قبر اول شاهد تراش و تزیینات بسیار زیبا و منحصر به فردی هستیم مخصوصا انتخاب نوع سنگ بسیار قابل توجه است به طوری که می توان گفت که این سنگ قبرها مربوط به گروه واحدی نبوده اند. سنگ قبر های پازل مانند دارای مناره های شکسته ای هستند که شما دو نمونه از آنها را می بینید ولی برای سنگ قبر هایی از نوع اول هیچ نرینگی تراش خورده ای از سنگ را نیافتیم!؟ می توانید بگویید چرا؟! چه چیزی به صورت نرینگی و با چه طرحی،در آن قسمت قرار می گرفت؟!؟!

«ویلیامجکسن، آگوست بن تان، ژان تاورنیه، میسیو شاردن، لیدی شل، هنریش بروگشن، ژوبر، فرد ریچاردز، خلیل عراقی، حاج سیاح، جیمز کارری، مادام دیالافووا، اولیا چلبی، آمبروسیوکنتارینی، موریس دوکوتز بوئه، دررویل، ناصر خسرو قبادیانی، بلمغچ بارون فیودورکورف، خانلر میرزا اعتصام الملک، یک بازرگان ونیزی، دیسم ابن ابراهیم، مظفرالدین شاه، دکتر فووریه، ناصر الدین شاه قاجار، میرزا صالح شیرازی».
حال شما با این آثار مادی موجود از مرند، به این مسئله فکر کنید که در صفحات 99-176 از کدام تاریخ باستان، روادیان، رنسانس اسلامی، مغولان و تیموریان و صفویه تا مشروطه می توان سخن گفت؟!. وقتی حتی یک مسجد با قدمت نیز در این ناحیه پیدا نمی‏شود و هر جایی را که می نگریم صلیب های ارامنه به چشم می خورند که در 150 سال اخیر برافراشته گشته‏اند. بنده پشیزی نمی توانم به این گنده گویی‏ها ارزش قائل باشم، چون وقتی در سرزمینی چیزی برای نمایش وجود نداشته است باید پرسید، این حضرات جهانگرد از کجای مرند دیدن کرده اند؟. چنانچه در نقشه ترسیمی توسط روسها در زیر می بینید:

http://s5.picofile.com/file/8102561800/1457671_325256794279843_729641951_n.jpg

آیا کسی می تواند در این رسامی،مانده ازسال 1827 میلادی،اثری از شهر مرندبیابد؟
با این توضیحات و با نمایش تصویری از نقشه رسم شده توسط روس ها که در آن شهری به نام مرند هنوز در روی خاک وجود خارجی نداشته و تنها محل تاسیس این شهر مشخص گردیده است، کل اطلاعات تاریخی مربوط به کتاب تاریخ مرند جناب جلیلی را که از پیشینه ای فراتر از 150 سال سخن به میان آورده‏اند . در این کتاب از شهرهای آذربایجان تنها تبریز، خوی، آستارا و اردبیل قابل شناسایی است و هیچ شهر دیگری قابل پیگیری نمی باشد و خود این شهرها نیز جدیدا سرهمبندی شده‏اند.
پل ضیاءالملک جلفا:«تاریخ از پل های زیادی یاد می کند که امروز یا نشانی از آنها باقی نمانده و یا بقایایی از خرابه های آنها در مسیر ارس به چشم می خورد که بی درنگ روزی واسطه بوده اند. میرزا بالا سابقه پل های تاریخی جلفا را که تنها بقایایی از آنها باقی مانده، تا دوره امپراتور روم عقب می برد... تیمور[به احتمال قریب به یقین در پاییز سال 788ه.ق.] از تبریز و از طریق مرند ودره دز به سوی نخجوان روان شد و به پل ضیاالملک رسید و در آنجا فرود آمد.»(صفحه366)

مانده‏ام که در توضیح متن بالا چه چیزی بنویسم، چگونه می توان قبول کرد ابنیه حیاتی یک منطقه به مرور نابود شوند و کسی برای تعمیر و بازسازی چنین سازه‏های مشترک المنافعی هیچ اقدامی نکند. دوحالت ممکن است:
1- ابنیه جدید و با کیفیتی ساخته شوند و آنهایی که قدیمی هستند متروک شوند.
2- این ابنیه به دلیل عدم استفاده در اثر خلا جمعیتی و در نتیجه عدم بازسازی و تعمیرات مکرر نابود گردند. در آن منطقه هنوز هم پل‏هایی فراتر از دوران ساخت و ساز های رضا خان دیده نمی‏شود. پس ابنیه‏ای که اکثرا با سرمایه گذاریهای روس ها ایجاد شده بود به دلیل خلا جمعیتی و عدم استفاده ، به مرور نابود گشته‏اند. البته استفاده از کلمه پل‏ها در جملات بنده شاید عده‏ای را با شک بیندازد، چود در اصل پل‏هایی در کار نبوده اند و خارج از توصیفات تاریخ نگاری جعلی تورکان دیگر نمی توان آثار مادی از این سازه‏ها در روی زمین پیدا کرد که درباره آنها ادعا کرده‏اند. نکته جالب دیگر اینکه در حد فاصل رومیان تا تیموریان کسی در این سرزمین نیازی به ساخت چنین سازه‏هایی را نداشته است، چون انسانی در منطقه ساکن نبود. در قسمت زیارتگاه‏ها و بقاع متبرکه مرند آنقدر حرف مفت بدون مالیات زده شده است که ورود به آن را نیاز نمی بینم فقط کافی است متذکر شوم با وجود مقبره هایی چون: «پیر اسمعیل، پیر اسحق، پیر خموش، پیر موسی و پیر ولی»

کولی‌های ایران با کولی‌های انگلستان تفاوت زیادی دارند و کارشان تهیه چرخ چوبی نخ‌ریسی و چوب وافور و فروش آنهاست. گاهی هم اسب و شتر و الاغ معامله می‌کنند
و کلاً اخلاق پسندیده‌ای ندارند. مردهای آنها با سایر مردان ایران فرقی ندارند، ولی طرز لباس پوشیدن زن‌ها بکلی با زنان دیگر فرق می‌کند و به همین دلیل به آنها غربتی می‌گویند. فعلاً در ایران بیست هزار خانوار یا صد هزار کولی در آذربایجان و در تبریز پنج هزار خانوار زندگی می‌کنند.»
در آذربایجان کولی‌ها را «قره‌چی» و «قراچی» یا «قاراچی» می‌نامیدند و در شهرها و روستاها پراکنده بودند. آنها برخلاف عادت همیشگی‌شان از آوارگی دست برداشته و ساکن شده بودند، بطوری که در تبریز کوچه‌ای به نام «قره‌چیلر کوچه‌سی» (کوچه قره‌چی‌ها) وجود داشت که ساکنان آن، همه کولی بودند. این محل خوشنام نبود و اشخاص محترم به آن حدود نزدیک نمی‌شدند. «قره‌چی» ها غالباً به رقاصی و مطربی و کف‌بینی و بخت‌گشایی و غربیل‌سازی و سبدبافی مشغول بودند. مطربهای تبریز غالباً به این محله تعلق داشتند و در جشن‌ها و عروسی‌ها، زنها یا پسران جوان کولی با لباس مردانه، به رقص و آواز و اجرای نمایش می‌پرداختند. فحشا در میان زنان این محله بشدت رواج داشت.

زن‌ها برای گدایی و کف‌بینی، دسته‌دسته به محله‌های دیگر شهر می‌رفتند و ضمن دزدیدن اشیای کوچک و فریب دادن زنهای ساده‌لوح، کودکان آنها را نیز می‌دزدیدند، به همین دلیل در میان مردم تبریز در مورد دزدی «قره‌چی» ها داستانهای زیادی بر سر زبانها بود و مادرها برای ترساندن کودکان خردسال به جای «لولو» و چیزهای ترسناک دیگر، بچه‌ها را از «قره‌چی» می‌ترساندند.

قره‌چی‌ها به ترکی حرف می‌زدند، اما در میان خود گویش عجیب و مخصوصی داشتند. این گویش شباهت عجیبی با سانسکریت و زبانهای هند و پاکستان داشت. سر ویلیام اوزلی که در سالهای ۱۸۱۰ و ۱۸۱۲، هنگامی که عباس میرزا ولیعهد تبریز بود، در راه سفر خود به هند و ایران، سری هم به آذربایجان زد، بسیاری از لغاتی را که «قره‌چی» ها استفاده می‌کردند، ثبت کرد. او دربارهٔ «قره‌چی» ها می‌نویسد:
روزی در منزل کمپبل در آذربایجان بودم که چند نفر به نام «قره‌چی» که شباهت عجیبی به جیپسی‌های خودمان داشتند به آنجا آمدند که با زبان خاصی حرف می‌زد. می‌گویند که این طایفه مذهبی ندارند و همه عمر خود را به لهو و لعب و خوشگذرانی می‌گذرانند، به همین دلیل هم به جای خانه، زیر چادر زندگی می‌کنند و معاش خود را از دزدی‌هایی که از تخم‌مرغ و مرغ و لباس و وسایل مردم می‌کنند، می‌گذرانند و با مهارت عجیبی، کف‌بینی و پیشگویی می‌کنند. مردی که من با او ملاقات کردم صراحتاً گفت که بسیاری از افراد قبیله‌اش دین و ایمان ندارند و هیچ عبادتی نمی‌کنند، ولی خودش از این که مسلمان بود، خدا را شکر می‌کرد. در آن هنگام چند پیک از استانبول رسیدند و بلافاصله متوجه شدند که او جزو قبیله‌ای است که در کشور عثمانی به آنها «چنیگانی» یا «چنگانه» می‌گویند. آنها هم معتقد بودند که مردان چنین قبایلی غالباً خائن و زنهایشان بی‌عفّت هستند. آشپز کمپبل که مدتی را در انگلستان سپری کرده بود، گفت که اینها مثل جیپسی‌های ما هستند. من بسیار مشتاق بودم که چند لغت آنها را بنویسم و ثبت کنم. در میان آنها پسرک جوانی بود که با آن که سواد نداشت، اما کمک زیادی به من کرد.»
منبع نوشته:
عماد توحیدی، پرسهٔ کولی‌ها در سرزمین ایران. مقام موسیقایی. شماره ۱۳

https://www.dropbox.com/s/6ddgbfcmcczracu/kkk.JPG?dl=0

می دهد جان آن مادر و پدر پیر دومرول را که به خاطر فرزندشان حاضر به جان فشانی نبودند ، بگیرد.»
حال توجه شما را به این افسانه هلنی جلب می کنم تا ببینید مامورین واتیکان این داستان را از روی داستان و افسانه ای یونانی کپی برداری کرده اند:
«آدمت (ADMETE) پادشاه فرس در تاسلی ، در شکار گراز کالیدون و لشکر کشی آرگونتها شرکت کرد. آپولون را ، که به علت کشتن سیکلوپها از اولمپ رانده شده بود نزد خود پذیرفت و نگهداری گله هایش را به او سپرد. آدمت عاشق آلسست بود و برای زناشویی با او می بایست یک شیر و یک گراز را به ارابه خود می بست. او در این مورد با آپولون رایزنی کرد ، آپولون او را در رام کردن این دو جانور وحشی یاری کرد و بدین سان از او قدردانی نمود. بدین ترتیب آدمت توانست با آلسست زناشویی کند. ولی از فرط خوشحالی فراموش کرد در روز زناشویی برای آرتمیس قربانی کند و ایزد بانو تصمیم گرفت او را مجازات کند. از این رو هنگامی که آدمت وارد حجله شد ، با انبوهی از افعیهای مهاجم روبرو شد. ولی آپولون خشم خواهر را فرونشاند و ایزدان پذیرفتند که اگر کسی از خویشان آدمت به جای او مرگ را پذیرا شود ، آدمت از مرگ رهایی یابد. آدمت موئارها را مست کرد تا نخ عمرش را قطع نکنند. او از پدر و مادر پیر خود خواست پیش مرگش شوند ، ولی آنها خواهش او را نپذیرفتند. تنها آلسست بود که تصمیم گرفت خود را فدای همسر کند. ولی به روایتی ، و به روایت دیگر به یاری پرسفون ، آلسست بار دیگر با شاه دیدار کرد و مدتی دراز با خوشی و سعادت در کنار همسرش زیست.»(فرهنگ اساطیر یونان و رم- ژوئل اسمیت- صفحه 11)
فهمیدید موضوع از چه قراری است؟؟؟!!!.

ترکان که از ماجرا خبردار شدند، در حسرت باغ‌های سیب و همچنین سیب سرخ طلایی بودند. آنان در وصف قیزیل آلما شعرها و ترانه‌ها سرودند. سرانجام آنان هر دو را به دست آوردند و این افسانه در تفکر اسطوره‌ای ترکان وارد شد. قیزیل آلما در تفکر آنان هدف نهایی است. در زمان عثمانیان، سربازان ینی چری در سرودهای خود از آن یاد می‌کردند. در آن زمان شهرهایی چون وین، بوداپست و واتیکان به عنوان قیزیل آلما مطرح بود. در ایران نیز در زمان نادرشاه در میان ترکان از شهر دربند و داغستان به عنوان قیزیل آلما یاد می‌شد. پس از رواج تشیع در میان ترکان، ولایت علی بن ابیطالب (ع) در میان آنان ارزش یافت. آنان معتقد بودند که جبرئیل قیزیل آلما را از طرف حضرت دوست برای حضرت علی (ع) آورده است. ترکان شیعه‌ی زازا در ترکیه اکنون نیز هنگامی که قصد دارند سوگندی ناگسستنی یاد کنند، به قیزیل آلما (ولایت علی(ع)) سوگند می‌خورند. مردم ترک هنوز نیز نام فرزندان خود را قیزیل آلما یا آلتین توپ می‌گذرانند. در حال حاضر در آذربایجان از قره‌باغ به عنوان قیزیل آلما یاد می‌شود.» (فیض اللهی وحید، حسین. افسانه‌ی قیزیل آلما و نقش آن در تاریخ و فرهنگ ترک‌ها. مجله‌ وارلیق. شماره 136)
«ضیا گوک آلپ " قیزیل آلما " آدلی منظوم حیکایه سینی 1943 – ده اسکی مثنوی فورمادا و ایدئولوژیک یؤنو آغیر اولان بیر شکیلده قلمه آلمیشدیر , گوک آلپ تورکلرین قیزیل آلما ایده آلی آلتیندا بیرله شیب اورتاق دیل , اورتاق دویقو و قیساجا اورتاق یاشاما صاحیب اولمالارینی ایستر . باشقا یازارلاردان اولان عمر سیف الدین ده " قیزیل آلما هاردادیر " حیکایه سینده بو ایده آلین تورک عسگرلری اوچون داشیدیغی آنلامی آراشدیریر.» (وبلاگ ولی توران(

اکنون به افسانه های یونانی رجوع کنیم:
«آفرودیت همچنین به آدونیس عشق می ورزید، که هر سال از نو به عشق و زندگی باز می گردد. آفرودیت درکارهای مردم نقش فعالی داشت. او بود که "سیب طلایی" از پاریس گرفت و به نشانه قدر شناسی، بین پاریس و هلن عشقی پدید آورد که برای تروا بسیار شوم بود.»(فرهنگ اساطیر یونان و رم- ژوئل اسمیت-صفحه28)

«هنگامی که پله و تتیس زندگی مشترک خود را جشن گرفتند، تمامی ایزدان و ایزدبانوان به جز اریس به آن دعوت شدند. اریس که از این غفلت آگاهانه به خشم آمده بود، یک سیب زرین را به میهمانان انداخت. بر روی این سیب نوشته شده بود "تقدیم به زیباترین ایزد بانو"...»(همانجا-صفحه127)
آیا فهمیدید موضوع از چه قراری است؟!. حتی انیمیشن سازان Walt Diseney نیز طرحی از این سیب را در داستان‏های خود گنجانده اند. حال وجدان های به خواب رفته را به دیدن ادامه خوابشان دعوت می کنم.

«هراکلس که میهمان آدمت بود به جهان مردگان رفت و با تاناتوس یعنی مرگ دست و پنجه نرم کرد و آلست را از او ربود»فرهنگ اساطیر یونان و روم،صفحه 3
دقیقا همین اتفاق در داستان دلی دومرول دده قورقود اتفاق می افتد و به طوری که دومرول سخنی به گزاف می گوید و خداوند عزرائیل را برای ستاندن جان او می فرستد. به دلیل اینکه داستان ساخته شده رنگ اسلامی به خود بگیرد دومرول که نقش یعقوب را بازی می کند شکست می خورد و تسلیم مرگ می شود ولی خداوند از جان و می گذرد و طی داستانی به او و زنش عمر فراوان عطا می کند!. می توان گفت سازندگان توراتهای جدید برای پر کردن چاله های تورات مجبور به تاثیر گرفتن از اساطیر یونان شده اند به طوری که توراتهای کنونی را بیشتر به اساطیر یونان می توان نسبت داد تا واقعیات تاریخی و یا مسائل مطرح شده بین خداوند و موسی.
دده قورقود: ظاهرا بر اساس موهومات نوشته شده دده قورقود اولین شخصی بود که از طرف تورک ها به حجاز رفت و محمد را دید و اسلام آورد. دقیقا همان داستانی که برای سلمان دست و پا کرده اند، احتمالا با آن قوپوز به دست گرفته خود آیه های قرآن را تلاوت می کرد!.

در نتیجه سازندگان داستان های دده قورقود برای ساختن داستانهایی برای منتسب کردن به تورک ها به توراتهای دست ساخت خود رجوع کردهاند. نکته جالب دیگر در نام صاحب این داستان، کلمه دده می باشد. در تورکی دده معنی پدر (پدران سالخورده) را دارد. گرچه حضرات مدعی هستند که یک مرتبه عرفانی بوده است، ولی هم اکنون نیز در آذربایجان و تورکیه و کشورهای آسیای میانه برای معادل کلمه پدر از دده استفاده می کنند. حال در فارسی پیر بابا یا پیر می گویند و یا بعضا از کلمه پیر به تنهایی استفاده می کنند که مربوط به روحانیون یهودی می باشد و در همه جای ایران و حتی در ترکیه نیز می توان مقابر آنها را دید.
در تورکیه می توان پیرسلطان آبدال را نامبرد که سر سلسله یک فرقه عرفانی و انحرافی برای اسلام می باشد گرچه می گویند او طرفدار رعایا و بر علیه ظلم فودال ها بود ولی عجیب اینکه فرقه اهل حق او را یکی از بزرگان خود می دانند!. مشخصه مشترک پیرسلطان و دده قورقود در اوزان بودن، دوره گرد بودن،ویژگی های عرفانی و انحرافی مشترک می ‏باشد. حتی در آسیای میانه نیز می توان مقابر زیادی از دده ها را دید که خود نشان از نفوذ یهود در آن منطقه می باشد و موضوع زمانی بیشتر جالب است که مسیحیان نیز از لفظ پدر روحانی برای بزرگان کیش خود استفاده می کنند. در نتیجه رگه هایی از توطئه کنیسه و کلیسا را در اینجا نیز می توان یافت.

و چنانچه در نقشه ترسیمی و توضیحات مربوط به آن توسط روس ها توضیح داده خواهد شد شده، از دو بخش بازار کفش دوزها و راسته بازار تشکیل شده است! اما اکنون چنین گسترش یافته

http://s8.picofile.com/file/8267979950/DSCN0088.JPG

نقشه بالا مربوط به رسامی روس ها از شهر تبریز به سال 1827 میلادی است. چندی است که قومگرایان تورک گاه و بیگاه به نوشته قبلی بنده به ظن خود ایراد می گیرند و به تمسخر آن می پردازند. در این سند مهم و ارزشمند نیز می توان به گفته های قبلی تاکید کرد و هویت واقعی شهر تبریز را کمتر از 200 سال معرفی نمود. ده شامقاذی که اکنون آن را شام غازان معرفی می کنند بی ارتباط با شهر تبریز به تصویر کشیده شده است و به دلیل فقدان آثار تاریخی در خود، از طرف رسامان مورد بی اعتنایی واقع شده است.
در این چهار دیواری کوچک که قرار بود شهر تبریز را در آن علم کنند و پای پادشاهان سلسله های پوشالی و غیر مستندی را به آن بکشانند و به استراحت در کاخ ها و کوشک های آن وادار نمایند

https://www.dropbox.com/s/qx0iq0r6pwxq3bg/Tauriz.JPG?dl=0

د و از دیگر نظریات وهمی خواهیم گذشت ؛ اما اکثریت نویسندگان و شرقشناسان، افغان ها را بازمانده مردمی میدانند که روزگاری در اذربایجان میزیستند ولی به جهت شورش و طغیان علیه حکومت مرکزی ایران به نواحی شرق ایران کوچ داده شده اند و نظر خود افغانها نیزچنین است.

نظریه شرقشناس مشهور پروفسور (ای ام روفین)
پروفسور روفین شرقشناس مشهوردراثرخویش بنام "افغان ها" میگوید که "منشای افغانها ازالبانیهای(قفقاز)در آسیا است که متعاقب اغتشاشات متعدد ایشان، ازیک محدودۀ ایران بمحدودۀ دیگرآن یعنی خراسان تبعید داده شدند؛ اینها مردمی بسیارجنگجوبنام اغوان یا اوغان بوده و خود را درتاریخ ایران مشهورساختند. منشای البانی آنها ازنام آنها آشکاراست، چون برای نخستین بار ان ها را در نوشته های یونانی به صورت البان میبینیم که تلفظ یونانی واژه ارمنی اگوان یا اغوان است(کسانی که با زبان ارمنی اشنایی داشته باشند با سبک تلفظ ع و الف در این زبان و سبک تلفظ ان اشنایی داشته و این نوشته را بهتر درک میکنند)
این نظریه توسط نویسندگان و دانشمندان زیادی تایید شده شده،و از توجه ویژه ای برخورداراست، چون این نظریه با کردارو رفتار شاهان ایران تطابق دارد که مردمی را که کمترین نا آرامی ایجاد میکردند و یا شورش و بلوا به پا میکردند، از سواحل مدیترانه یا دریای سیاه انتقال داده اند، همان گونه که یونانی ها را از غرب ایران به شرق ان منتقل کرده بودند ، تعداد قابل توجهی اینها درتمام دوران درارتش وجود داشته اند وبآنها اجازه داده میشد که دربدل خدمات ایشان، خود را درقسمت های معینی ازآن قلمرو مستقرسازند،یکی از این جنگ ها جنگ خشیارشاه با یونانیان بود. مورخین یونانی ، ما را درجریان یکی ازاین جنگ ها گذاشته وازآنها میآموزیم که وقتی اسکندر به تعقیب بیسوس بداخل باکتریا(پکتیا در افغانستان) پیشروی میکند، شهر برانسیز را تخریب نموده و باشندگان یونانی آنرا که فرزندان یونانیهای میلیزیان بودند محکوم بمرگ میکند، مجازات بخاطر جرمی که نیاکان آنها انجام داده بودند – یک عمل بسیاربیرحمانه وغیر عادلانه
نظریه پروفسور (ای ام یوگین بوری)

اغوانها یک مردم قدیمی و متمایزاند که باراول توسط پومپی درزمان تهاجم برقفقازبرملا گردیدند. یونانیها ولاتین ها با رونوشت یا استنساخ نادرست ازنام ایشان، آنها را البانیها نامیدند؛ آنها باشندگان کوههای بلند ووادیهای هم مرزدریای کاسپین در اذربایجان بودند که حالا تشکیل کنندۀ ولایات داغستان و شیروان و اذربایجان میباشند. ارمنیها هرگزتوانائی آنرا نداشتند تا این مردم شجاع را تحت انقیاد آورند، مردمی که بواسطۀ قوانین فئودالی اداره میشدند، مانند اروپا درجریان قرون وسطی؛ اینها قبل ازمسلمان گردیدن مسیحی بوده و قرارمعلوم آنها آزادی خود را تا زمان رسیدن بوزان، سرلشکر سلطان سلجوقی ملک شاه، حفظ نموده بودند. زبان این قوم بطور کامل ازارمنی ها متفاوت است. ... خلاصه، میتوانیم بگوئیم که مردم متذکره توسط نویسندگان یونانی وتحت قیمومیت البانیها با درنظرداشت زبان خاص آنها نمیتواند دارای منشای غیر اذربایجانی درنظرگرفته شوند – نظریه ایکه در تناقض مستقیم با نظریۀ مورخین آنهاست (موسیز گالگاندیراستی که درحدود سدۀ نهم عصرمیلادی زندگی میکرد و موسیز کورینوس که میگوید اینها اولادۀ سیسَگ ازنژاد ارمنی اند). ما امیدواریم این نکته را پس از جمع آوری مستنداتی ازنواحی کوهستانی که بازمانداگان این قوم که امروز با نام خلج ها نامیده میشوند و بازمانه اغووانها هستند وبا بقایای زبانی که آنها به ان سخن می گویند آشکار سازیم. بایددرنظرداشت مشابهت واژه ها و دستور زبان بسیار زیادی میان زبان خلجی اولیه دارای یک ریشه اند
همانگونه که اثبات کردیم افغانها مردمانی برخاسته از اذربایجان و اران بوده اند

بر پیکر رنجور ایران از جانب شاهان ستمگر و روحانیون فاسد و مکار زده شده است ، درمان کند. مبلغین شاهنامه و کوروش و ایران " آریائی"، باید بدانند که سی و هشت سال پیش، دوران سلطنت در ایران با سرنگونی رژیم خودکامه شاه به دست توده های به پا خاسته، برای همیشه پایان یافت. مبارزه عادلانه ای که هم اکنون در ایران اسیر و دربند علیه رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی پیش می رود، بلا تردید به عمر ننگین سلطه آخوند های جنایتکار نیز خاتمه خواهد داد. توده های محروم و زحمتکش ایران در حال حاضر با تحمل رنج و آزار جانکاه، برای آینده ای می رزمند که در آن، نه از شاه و نه از شیخ خبری نخواهد بود. آزادی و دموکراسی جای استبداد و زورگوئی شاهان و شیخان را خواهد گرفت و جامعه مملو از اختلاف طبقاتی بی حد و حصر امروز، جای خود را به جامعه ای خواهد داد که در آن با نیروی عظیم کارگران و زحمتکشان، آزادی و عدالت اجتماعی، حاکم خواهد بود. دردناک است در جامعه ای چند ملیتی که ملت های مختلف در آن زندگی میکنند، روشنفکران متعلق به ملت غالب در ایران که همان ملت فارس باشد، با برجسته کردن نام کوروش و داریوش و دیگر شاهان نیمه افسانه ای باستانی و اشاره دائم به شاهنامه فردوسی که اصل آن در دوران ساسانیان تنظیم گردیده، اینهمه بر زخم های ملت های غیر فارس این کشور که طی ده ها سال در معرض ستم ملی قرار داشته اند، نمک می پاشند. درست است که فردوسی اثر معروف خود را هزار سال پیش در اوضاع سیاسی و اجتماعی خاصی ساخته است که با شرایط امروز جوامعی نظیر ایران ، تفاوت فاحش دارد، با وجود این، برخورد خصمانه وی به عربها و ترک ها ، برای میلیون ها ترک و عرب ساکن ایران، بسیار آزار دهنده است!

. آیا چوب کبریت های کشیده شده در این کتیبه را می توان الفبای اورخون به حساب آورد؟ آن خرسی که به نشانه عدم حل جدول معمای مقابلش شانه بالا می اندازد نشانه چیست؟ آیا می توان این مسخره بازی شیادانه را یک کتیبه باستانی در نظر گرفت که ذهتابی مدعی است الفبای اورخون می باشد و در نزدیکی شهر اهر پیدا شده است؟ یا آن شتر ها و شتر سوار و ساربان را کودکان خرد سال بهتر از جاعل رسام این کتیبه رسم نمی کنند؟ آیا جواب خواستن نسبت به چنین جعلیاتی را مسخره کردن می نامید یا نشانه گرفتن پاشنه آشیل شیادان دست بسته؟

بررسی الفبای اورخون یئنی سئی و حروف کشف رمز شده آن:
http://s5.picofile.com/file/8118272892/kokturk_alfabesi.png

شما در این الفبا تقریبا فقط شاهد تغییر زاویه حروف یونانی و لاتین هستید. برای درک بهتر روش جعل این الفبا به مقایسه برخی از حروف الفبای یونانی و لاتین با الفبای موسوم به گوک تورک ها می پردازم.
http://s5.picofile.com/file/8118275584/Orxon.jpg
همانگونه که می بینید جاعلین حروف به کار رفته در الفبای اورخون را با تغییراتی در زاویه نگارش و یا تغییر شکل جزوی در نگارش، به عنوان الفبای اورخون معرفی کرده اند. البته این کار فقط مختص به الفبای باستانی تورک ها نیست. در اینجا تنها تغییراتی که داده اند تغییر کاربری حروف می باشد. مثلا حرف (X) در الفبای اورخون معادل (د) می باشد ولی در لاتین صدای ایکس و یا مثلا در یو نانی و تورکی لاتین صدای (خ) می دهد. حال شاید عده ای از تورک پرستان از خود سوال کنند که چرا الفبای به کار رفته توسط گوک تورک ها با الفباهای به کار رفته در اروپا شباهت دارد.که در آن متون جعلی رد پایی از زبان و فرهنگ روسی را می توان یافت.
«کتیبه اورخون قدیمی‌ترین نمونه‌های موجود از زبان ترکی باستان است. این کتیبه‌ها با آنچه امروزه الفبای اورخون نامیده می‌شود در دو بنای تاریخی واقع در دشت اورخون درمغولستان امروزی میان سال‌های 732 تا 735 میلادی به احترام دو شاهزاده گوک تورک یعنی گول تیگین و برادرش بیلگه خاقان یک سیاستمدار و یک فرمانده نظامی نگاشته شده‌اند. سه یادبود کوچکتر نیز در اطراف این سنگ نبشته‌ها نیز کشف شده است. از میان سنگ نوشته‏های دشت اورخون مهمترین آن کتیبه کول تگین است. این کتیبه‌ها توسط نیکولای یادرینتسف در سال 1889 میلادی کشف شد و توسط واژه شناس دانمارکی ویلهلم توماسن در سال 1893 رمز گشایی شد. این سنگ نبشته‌ها بسیار به بناهای تاریخی که از دوران گوک‌ ترکان در طی دوره دودمان تانگ در چین بجای مانده است شباهت دارد.»(ویکی پدیا)
اکنون می خواهم به شما نشان دهم که چرا یک دانمارکی می تواند الفبای بدون پیشینه و پسینه اورخون را رمز گشایی نماید!. در زیر شما الفبای به کار رفته توسط مردم شمال و شمال شرقی اروپا (اسکاندیناوی) را شاهد هستید

http://s5.picofile.com/file/8118274076/08919109161200113966.jpg

این الفبا را در اروپا با نام الفبای رونیک می شناسند و باز می توان دریافت که مردم اسکاندیناوی نیز این الفبا را از حروف لاتین و یونانی برداشته اند. آری آنها کتیبه هایی را شبیه الفبای خود جعل کردند و نام آن را اورخون گذاشتند، سپس بر اساس واژگان تورکی کتیبه ای را سر هم بندی کردند و چون از گوک تورک های موهومی چیزی در روی زمین برای شناسایی وجود نداشت و هنوز هم مردم آنجا کوچرو هستند و در چادر زندگی می کنند، از آثار به جای مانده از سلسله تانگ، برای سر هم بندی این کتیبه ها استفاده نمودند. به طوری که قبلا نیز اشاره شد مثلا به جای یافتن سنبلی از حیوان مورد علاقه گوک تورک ها بر روی کتیبه، از اژدها که اسطوره ای چینی می باشد استفاده شده و ما نشان گرگ خاکستری را بر روی این کتیبه نمی یابیم.

«تاکنون‌ دو نسخة‌ اصیل‌ و کهن‌ از کتابِ «دده‌ قورقود» و تاریخچة‌ آداب‌ و رسوم‌ «اوغوزها» به‌ دست‌ آمده‌ است‌. نخستین‌ نسخه‌ که‌ در کتابخانة‌ «درسدن‌» یافت‌ شده‌، از یک‌ دیباچه‌ و دوازده‌ داستان‌ تشکیل‌ شده‌ است‌. دومین‌ نسخة‌ ناقص،‌ که‌ در کتابخانة‌ «واتیکان‌» موجود بوده‌، مُتضمّن‌ شش‌ داستان‌ است‌. شایان‌ ذکر است‌ که‌، قصّه‌های‌ این‌ نسخه‌، تنها در برخی‌ از کلمه‌ها و جمله‌ها، تفاوتهایی‌ جزئی‌ با نسخة‌ دیگر دارد؛ و از نظر انشا،هماهنگی‌ متن‌ و استواری‌ کلام‌، همانند نسخة‌ پیشین‌ است‌.
تقریباً تمامی‌ پژوهشهایی‌ که‌ دربارة‌ این‌ کتاب‌ به‌ عمل‌ آمده‌، از روی‌ نسخة‌ درسدن‌ بوده‌ است‌. برخی‌ از محققان‌، از جمله‌ «دیتس‌»، مستشرق‌ آلمانی‌، و «بارتولد»، شرق‌شناس‌ روس‌، تحقیقات‌ ارزنده‌ای‌ دربارة‌ کتاب‌ «دده‌ قورقود» انجام‌ داده‌اند. در سال‌ 1913 و برای‌ نخستین‌بار، ادیب‌ معاصر ترک‌، «کیلیسلی‌ رفعت‌» در راه‌ چاپ‌ این‌ اثر پیشقدم‌ شد، و با استفاده‌ از کپی‌ای‌ از روی‌ نسخة‌ کتابخانة‌ درسدن‌، آن‌ را با الفبای‌ عربی‌ منتشر کرد.
پس‌ از وی‌، دده‌‌قورقودشناس‌ صاحبنام‌ ترک‌، «اورهان‌ شایق‌ گوگیای‌»، به‌ تحقیق‌ و تتّبع‌ دربارة‌ این‌ کتاب‌ پرداخت‌، و آن‌ را با حروف‌ لاتین‌ چاپ‌ کرد. بعد در سال‌ 1958، «محر‌ّم‌ ارگین‌» توانست‌ با تطبیق‌ نسخه‌های‌ موجود، متنی‌ انتقادی‌ و علمی‌ از آن‌ پدید آورد.»

اگر بپرسیم که چرا نسخه ای از این شاهنامه تورکی چرا در مناطق ترک نشین پیدا نمی شود، چه خواهند گفت؟!. آیا واتیکان شما را به یاد چیز خاصی نمی اندازد؟!. آیا این شش داستان اختلاف بین نسخه واتیکان و درسدن را با چه چیزی پر خواهند کرد؟!
در داستان هشتم دده قورقود یعنی «تپه گوز» ، در اثر وسوسه شیطان، فردی از ایل اغوز به یکی از پریانی که برای آبتنی به کنار برکه ای آمده بودند، تجاوز می کند و از آن پری نوزادی یک چشم به دنیا می آید. که اسم آن تپه گوز می‏باشد. آن موجود یک چشم بزرگ می شود و عرصه را بر مردم اوغوز تنگ می کند. تا این که پهلوانی از اوغوز چشم او را در می آورد و موجب نابودیش می شود
آیا این همان تکراری از واریانت یک افسانه روسی به نام بیوولف نیست؟! آیا می توان این داستان را با دجال داستان های یهود یکی دانست و هم ریشه؟!. به راستی چرا به این مسائل هیچ گونه پرداختی نمی شود؟!.

گورستانی در روستای پینه شالوار (شاد آباد مشایخ) تبریز و سنگ قبر هایی با نمایی از آلات جنسی مردانه و زنانه ،که شبیه همان را در گورستان خالد نبی گلستان است . این سنگ قبر های نیز روایتی ازمردمی صاحب فرهنگ هندی و آفریقایی است.
http://s5.picofile.com/file/8126228192/DSCN4557.jpg
بعد استل هایی در نواحی مشکین و اهر آذربایجان را یافتیم که باورهای شمنیستی مهاجرین اسلاو را نمایش می دهد.
http://s5.picofile.com/file/8126230068/649863_orig.jpg
حال باید بپرسیم:
مقابر این تورک های کهن در این سرزمین را کجا باید جستجو کنیم؟

بقیه عکس ها
این اجرها هم مال همان وقت هست و نو هم نیست؟ یک موقع فکر نکنید شهرداری از کوره پز خانه های اطراف تبریز سفارش داده شده :

http://s9.picofile.com/file/8268008234/20160812_121445.jpg

http://s9.picofile.com/file/8268008268/20160812_121648.jpg

http://s9.picofile.com/file/8268008284/20160812_121730.jpg

http://s9.picofile.com/file/8268008326/20160812_122039.jpg

http://s9.picofile.com/file/8268008368/20160812_122141.jpg

http://s9.picofile.com/file/8268008384/20160812_122247.jpg

http://s8.picofile.com/file/8268008426/20160812_122319.jp

نقشه بالا مربوط به رسامی روس ها از شهر تبریز به سال 1827 میلادی است. . در این سند مهم و ارزشمند نیز می توان به گفته های قبلی تاکید کرد و هویت واقعی شهر تبریز را کمتر از 200 سال معرفی نمود. ده شامقاذی که اکنون آن را شام غازان معرفی می کنند بی ارتباط با شهر تبریز به تصویر کشیده شده است و به دلیل فقدان آثار تاریخی در خود، از طرف رسامان مورد بی اعتنایی واقع شده است
در این چهار دیواری کوچک که قرار بود شهر تبریز را در آن علم کنند و پای پادشاهان سلسله های پوشالی و غیر مستندی را به آن بکشانند و به استراحت در کاخ ها و کوشک های آن وادار نمایند اوضاع به قدری آشفته نشان می دهد که کسی را مقاومت و ایستادگی در برابر این اسناد ارزشمند و مفید نیست.
حالا این نقشه را ببینید :
http://s9.picofile.com/file/8267981626/Tabriz.jpg

این نقشه متاخر که توسط چاپخانه ارتش منتشر شده و سال انتشار آن 1327 می باشد به روشنی نشان می دهد که تبریز بیرون آمده از آن چهار دیواری مرکزی و کوچک، باز هم چیزی فراتر از باغات و کرت های کشاورزی چیزی نبوده است زیرا دور تا دور این شهر و در فاصله های نسبتا نزدیک، روستاهایی بوده اند و مردم این روستاها حتی امروز نیز در برخی مناطق هنوز در درون فضای شهری به کشاورزی می پردازند. آنهایی که ساکن منطقه حکم آباد (ححم آوار) و جمشیدآباد (جامیش آوان) هستندبه درستی این مطلب را تایید می کنند.

http://s9.picofile.com/file/8267984542/Bazar_Tabriz01.jpg

در درون حصار شهر بزرگترین سازه ای که به مرور ساخته شده و به شکل امروزی رسیده است، بازار تبریز می باشد. بازاری که نه بنای سنتی و قدیم، بلکه سازه حجیم و طویلی است که عمر آن فراتر از حدود 100 نیست. و چنانچه در نقشه ترسیمی و توضیحات مربوط به آن توسط روس ها توضیح داده شده، از دو بخش بازار کفش دوزها و راسته بازار تشکیل شده است! اما اکنون چنین گسترش یافته

در موزه های ایران سرم را میچسبانم به شیشه تا از فاصله بیست سانتیمتری سکه های قدیمی را دقیق ببینم . دوربین را می چسبانم به شیشه تا از نزدیک ترین فاصله ممکن از آنها عکس بگیرم . . با دو چشم باز و زنده دارم می بینم این سکه ها یونانی و رومی هستند . به چشم های خودم هم شک کنم ؟ تصاویر زیر را از موزه هگمتانه همدان پریروز گرفتم . خطوط یونانی و رومی ، تصاویر یونانی و رومی و . . . اما به زووووووووووررررر به من می گویند پدر سوخته تو نباید به غیر از تاریخی که ما منحرفش کردیم به چیز دیگری فکر کنی . اگر درست فکر کنی متهم هستی . اصلا اگر فکر کنی متهم هستی . به چه دلیل فکر می کنی ؟ باید آنطور که ما تفسیر کردیم فکر کنی .می گویند اینها را ایرانی ها به خاطر علاقه ای که به تمدن روم و یونان داشتند به سبک آنها ضرب کردند . چقدر خنده دار و مسخره . ایرانی ها به تمدن دشمنان خود که 10 قرن با آنها در جنگ های خونین بودند علاقه داشتند و به نام شاهان و خدایان آنها و خطوط و تاریخ گذاری آنها سکه میزدند ؟؟!!!!!! دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را ؟؟ جالب است خودشان اینها را سکه های یونانی و رومی معرفی کرده اند و نوشته اند ، اما در ادامه به صورت کاملا مرموزی مسکوت گذاشته اند که سکه های رومی و یونانی در خاک ایران چرا ضرب شده اند ؟ یک سکوت در سیاه چاله زمان . تصاویر را ببینید که خودشان نوشته اند سکه های رومی و یونانی . حقیقت این است که این سکه ها متعلق به مهاجرین یونانی و رومی بودند که بعد از فروپاشی هخامنشیان به ایران مهاجرت کردند و کلنی های دولت شهری پراکنده متمدن تشکیل دادند . آنها ضرب سکه بلد بودند و احتمالا خرده شاهان یا اربابانی بودند که سرباز و کشاورز و . . . هم داشتند . تمدن هلنی از بعد از فروپاشی هخامنشیان به دست اسکندر تا غرب هند گسترده بوده و مورخین جعال ما این تمدن ها را بنام های دو سلسله جعلی ساسانی و اشکانی به ما معرفی کرده اند .