. فكر و ذكر حكومت و پانفارسيسم قلع و قمع فرزندان آزربايجان است. عزيزان ما با مدنيتِ گفتار و كردار خويش خواهان آزادى بيان و زبان خود هستند و اين خواسته ى آنها در كشورهاى داراى دموكراسى كارى است لايق تقدير و ستايش.
ما آنها را مى ستاييم و در برابرشان سر تعظيم فرود مى آوريم چون زجرى كه آنها به خاطر بيانِ آزادى و آزادى بيان و زبان مى كشند به مثابه زجرى است كه پرومته كشيد.
ما با دستگاه حاكمه اى طرف هستيم كه حتى موافقانش را نيز در سر بزنگاههاى سياسى محو مى كند، چه برسد به مخالفانش.
اين حكومت همسوى پانفارسيسم و درست در روز زبان مادرى با حكم حبس و تبعيد خويش پيامى روشن و واضح به ما داد؛ " محوتان خواهيم كرد".
در اين ميان دروغ ها و وعده و وعيدهاى روحانى و اصلاحات به اندازه ى احكام سنگين اصولگرايان براى ما گران تمام شد. ما در درگيرى اين دو جناح سياسى هميشه قربانى شده ايم. كسانى كه دل به روحانى و اصلاحات داده اند بايد بدانند آنها ما را پل گذر خويش كرده اند. فرق اصولگرايان با اصلاح طلبان در اين است كه آنها از رو مى زنند و اينها از پشت.
در بين عزيزانى كه با احكام سنگين، مجازات شده اند يك فرزند شهيد هم حضور دارد. پدر آقاى فرشى جانش را براى اين نظام داد و حالا نظام دارد جان فرزند او را مى گيرد. پدر ببنا به گفته ى نظام با تجاوز صدام جنگيد ( درست يا غلط،) ، و پسر با تجاوز اين حكومت و پانفارسيسم ، و با تجاوز زبان سلطه و استحاله مى جنگد.
موضوع اين است كه تجاوز به حريم انسان در همه ى ابعادش محكوم است.
پيش چشم ما عزيزان ما را كه در چهارچوب مدنيتِ گفتار و رفتار به طرح خواسته هاى خويش برخاسته اند به شدت مجازات مى كنند و آن وقت انتظار دارند كه ما برايشان راى بدهيم و هورا بكشيم و از ايرانيت شان دفاع كنيم. كدام عقل سليمى تن به اين كار مى دهد؟
بار ديگر در نظر خود روز زبان مادريمان را زهرمارمان كردند اما غافلند از اين نكته كه هر روز ما، روز زبان مادرى است.
وارد مرحله ى تازه اى از حركت شده ايم. در اين مرحله همسو شدن با جناح هاى سياسى حاكميت معنى و مفهوم خود را از دست داده است.
پيش چشم مخالفان و موافقان، آزربايجانچيليق در درون توركچولوك دارد از اشتراك در بازيهاى جناحى ايرانيت دست مى كشد. ما تا رسيدن به اين درك سياسى، هزينه هاى سنگينى پرداخت كرده ايم و مى كنيم. بايد استوار و صبور به راهمان ادامه دهيم.