فيلمى ديدم كه پيروان بودا دو كودك ميانمارى را بر درخت بسته و زنده زنده آتش زدند.

و به چشم خويش مى بينيم كه جهان شر نيست بلكه امروز اين پيروان بودا هستند كه شرند. كه امروز آيين بودا شر است.

گور پدر دالايى لاما و سامسارا و نيروانا و بودا.

اين بود طبيعت آرام و آرامش طبيعى ريوكان تايكو؟

واقعيت اين است كه در خصوص قتل عام مردم مسلمان در ميانمار، سازمان هاى جهانى فقط به درد آمار و ارقام دادن مى خورند. تا به حال نوزده عمليات نظامى از سال ١٩٦٢ عليه روهينگيا صورت گرفته و جهان، بى تفاوت مانده است.

حتى آنگ سان سوچى هم همدست سياست تبعيض نژادى است و علناً و عملاً در كشتار مسلمانان دست دارد. كسانى كه به او جايزه ى صلح دادند بايد اكنون شرم كنند. در چنين مواردى اى كاش راهى هم براى باز پس ستاندن جايزه هاى صلح بود.

ديگر نه ميانمار و نه هيچ نقطه اى از جهان، بودگايا نيست و زير درخت بيدارى، پيروان بودا دارند به جاى مراقبه و مكاشفه آدم كباب مى كنند و نسل كشى راه مى اندازند.

بعد از ديدن صحنه هاى فجيعى كه اين قوم آفريدند و مى آفرينند، حالم از هرچه چرت و پرتى كه شاعران مسلمان در مورد بودا سروده اند به هم مى خورد. حالم از عرفان بودا به هم مى خورد. حالم از مجسمه هاى بودا به هم مى خورد.

روهينگيا قربانى معامله و معادله ى قدرت هاست.

روهينگيا قربانى نژادپرستى است. قربانى برتر انگارى  دينى است. 

روهينگيا قربانى بودايى است كه با پرچم آرامش و دموكراسى، خشونت و جنايت مى آفريند.

ما با هر گونه پاكسازى قومى ( پاكسازى نرم و پاكسازى نظامى ) به شدت مخالفيم و من به عنوان يك نويسنده آن را محكوم مى نمايم. در اين خصوص مفصل خواهم نوشت.