رفتن به محتوای اصلی

بزرگداشت روز جهانی زن
07.03.2018 - 16:54

 

 

بزرگداشت روز جهانی زن، روز زن و روز سازمان ملل برای احرازحقوق زنان، هرسال درهشتم ماه مارس برگزار میگردد.

سابقه روز جهانی زن به بیش از صد سال قبل، یعنی آغاز مبارزه زنان برای برابری حقوقی با مردان بازمیگردد. در واقع این روز یادگار "کلارا سوفینه زتکین" بانوی سوسیالیست آلمانی است که در کنفرانس دوم بین المللی زنان سوسیالیست در ۲۷ اوت ۱۹۱۰ وبرمبنای ایده ایکه ازبانوان ایالات متحده آمریکا آمده بود پیشنهاد کرد، روزی بنام روز جهانی زن معرفی شود.
او وهموندانش با مقاومت در برابر هموندان مرد حزب سوسیالیست، در ۱۹ مارس ۱۹۱۱ نخستین روز زن را در چند کشور؛ دانمارک ، آلمان، اتریش ، مجارستان و سوئیس جشن گرفتند. از سال ۱۹۲۱ ببعد، در جهان سازمان های زنان همه ساله ۸ مارس را بعنوان روز جهانی زن جشن میگیرند وبرای برابری حقوقشان با مردان راهپیمائی میکنند.
درایران مسئله زن ستیزی مذهبی و حقوق بانوان همیشه درکانون مسئله آزادی ودمکراسی قرار دارد. از۱۵۰ سال پیش برای آزادی زنان و حقوق برابر با مردان مبارزه آغاز شد و با انقلاب مشروطیت شدت گرفت.
مرتجعین واپسگرای شیعه با استناد بر قوانین اسلامی همیشه مانع برطرف شدن تبعیض وزن ستیزی بودند، تا اینکه رضا شاه پهلوی، درهفده دی ۱۳۱۴ به خواسته بسیاری زنان فرهیخته ایرانی گام لازم را برای رهانی آنها از حجاب یا بندهای بردگی و اسارت برداشت و آنها را دربرداشتن حجاب پشتیبانی کرد.
رضا شاه کبیر به فراست دریافته بود؛ که بانوان و مادران درواقع نیمی از مردم ایران نباید در بردگی و اسارت حاشیه نشین اجتماع باشند. پرورش کودکان و جوانان ایرانی به نتیجه مطلوب نخواهد رسید مگر در دامان مادرانیکه از آزادی، برابری و رفاه بهرمند باشند، که بدون آنان توسعه، سازندگی، نوآوری و پیشرفت اجتماعی ممکن نخواهد بود. در واقع، این امرتحقق یکی از آرزوهای جنبش مشروطیت برای رهائی زنان ایران از اسارت مناسبات قرون وسطائی بود که پس ازسالها مبارزه و پیروزی، دستیابی به نوآوری و توسعه ملی، ساختارسیاسی واجتماعی، جامعه ایران را بکلی دگرگون کرد و راهگشای تحولات پر اهمیتی برای بانوان ومادران ایرانی شد.
تحول مهمی در تاریخ ششم بهمن ماه ۱۳۴۱، تغیرقانون انتخابات ایران بود که در شرایط حقوقی مساوی زنان با مردان وشرکت زنان در انتخابات بود. زنان برای نخستین بار همراه مردان توانستند درتعین سرنوشتشان نقش مهمی بازی کنند و حق رای دادن و حق انتخاب شدن را به دست آورند. در پی آن قانون حمایت خانواده درفروردین ماه ۱۳۴۲ بتصویب رسید. این قانون طلاق یک طرفه را لغو‌کرد، با منع چند همسری حق درخواست طلاق را به زنان داد. حق سرپرستی کودکان نیز پس از طلاق یا درگذشتن پدر به مادر سپرده ‌شد.
اما ۳۹ سال پیش خمینی مرتجع وکینه توز با استناد بقوانین شریعت اسلام، که ۱۴۰۰ سال پیش از قوانین رایج بیابان ‌گردان وقبائل چادرنشین شبه جزیره عربستان برگرفته شده، کلیه قوانین حقوق زنان را باستثنای حق رای دادن و حق انتخاب شدن که بنفع حکومت اسلامی او بود لغو کرد. ادیان توحیدی در نقض حفوق زنان همیشه گوی شبقت را از یکدیگر ربوده اند.
درسوره بقره (قرآن) حقوق زن صریحا نصف مرد اعلام شده و درسوره نساء, برای مرد حق اختیارزنان متعدد بطرزی ظالمانه و بدوراز اخلاق ومروت منظورگشته است. دراکثرکشورهای اسلامی بدون توجه به منشورجهانی حقوق بشر, قوانین زن ستیز قران با شدت تمام بمورد اجراء گذاشته میشود. دربعضی کشور ها زنان کارت شناسانی هم ندارند وجزئی ازمایملک مرد بحساب میآیند.
قرون وسطی اروپا هم صد ها سال زنان را به نحوی ازانحاء وبه بهانه های گوناگون دین ومذهب, مورد تبعیض های خشونت بارقرارداد وحقوقشان را نقض کرد. کشیش های کاتولیک زنان فرهیخه را به دستیاری با اهریمن متهم میکردند وبا شکنجه های دردناک اقرارگیری کرده آنها را بطرز فجیعی میکشدند.
آگاهی وافکاری هوشمندانه درملتهای دنیای غرب موجب روشنگری ومبارزه ای فعال برای اصلاح دین وقوانین آن، اروپاییان را از قرون وسطای وحکومت ادیان با تبعیض های رنگارنگ بویژه در مورد زنان بسوی سکولاریسم روانه کرد.
پس ازتداوم چهل سال حکومت فاسد مذهبی، جامعه ایران ازاحکام شریعت عبور کرده و مردم دین سیاسی را نمیخواهند، اسلام برای مردم دیگر اسلام سیاسی نیست. جامعه سکولارشده، آماده و خواستار براندازی حکومت اسلامی میباشد.
اکنون دختران شجاع نسل سوم ایرانی بنام دختران خیابان انقلاب بالای سکوها رفته وبه حجاب اجباری اعتراض کردند. دختران خیابان انقلاب نمایندگانی زنان و دخترانی هستند که نتوانسته‌اند هویتی را که حکومت اسلامی در چهل سال گذشته به زنان ایرانی دیکته کرده بپذیرند.
تجربه‌های روزمره‌ زندگی آن‌ها در ایران، شعارهای حکومت درباره‌ حجاب را لغو کرده وآنها بخوبی دریافته‌اند که حجاب، نه تنها مصونیت نیست بلکه اجبارآن، زیربنای بسیاری ازتبعیض ها، فشارها و محدودیت‌ های زنان در جامعه است.
بنابراین آن‌ها با علم به این ‌که امروز اگرجامعه بخواهد، قوانین قابل تغییرند، با اعلام مبارزه‌ های منفی و بدون ‌خشونت با هنجار حجاب در ایران، نشان میدهند که با این هویتی که حکومت آخوندی برای زن ایرانی تعیین کرده موافق نیستند و می‌خواهند خودشان هویت خود و فرزندانشان را تعریف و بازسازی کنند وبدون هرگونه تبعیضی، بویژه برابری ارزشها وحقوق زنان بامردان برطبق منشور جهانی حقوق بشرودیگر میثاقهای بین­المللی، درآزادی، امنیت و رفاه شهروند ایرانی باشند.
ایجاد حکومتی پارلمانی مردمی در ایرانی یک پارچه، خواسته ملت ایران است.

پاینده ایران
دکتر بهرام آبار
هفتم مارس ۲۰۱۸

 

 

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

کاوه جویا

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.