رفتن به محتوای اصلی

تاکتیک های مبارزاتی در داخل وظائف ما
16.04.2018 - 00:31

عبدالخالق جرفي
قیام ملت ها در دو حالت " خود جوش " و یا " سازمان یافته " و " برنامه ریزی " شده ، مراحل خاص خود را طی می کند و بدون عبور از آنها ، نمی توان به هدف که همانا پیروزی قیام باشد ، رسید . طبعا در قیام های خود جوش در صورتیکه نتواند در جریان قیام ، رهبری سازمان یافته خود را بوجود بیاورد یا پیدا کند ، شکست همیشه در کمین است .
قیام بطور عام سه مرحله را طی می کند ؛ مرحله اول شروع و گسترش است . مرحله ای که ما اکنون در آن هستیم و با خیزش های دوره ای خود را نشان داده است . مرحله دوم ، مقاومت در برابر سرکوب و گذار از آن ، و مرحله سوم ، تهاجم به دشمن به قصد تسخیر قدرت و حفظ آن . این قیام بدلیل اینکه در یک جغرافیای سیاسی واحدی ، با دشمنی واحد و ملت های مختلفی را شامل می شود ، فقط در سراسری بودن آن قابل تحقق است . یعنی اینکه ملت عرب ، کرد ، بلوچ یا ترک آذری به تنهایی ولو اینکه سازمان یافته و آماده قیام باشند ، و بتوانند مراکز اصلی را تسخیر کنند و از حمایت تمام مردم خودشان برخوردار باشند ، باز هم موفق نخواهند شد .
بدلیل نبود یک سازمان سراسری که بتواند یک چتر رهبری برای تمام ملت های جغرافیای ایران فراهم کند و در مسیر قیام ، هدایت و رهبری نماید ، مرحله اول قیام با خیزش های یکسانی مواجه نخواهد بود . اعتراضات در این یا آن شهر ، یا در این یا آن منطقه ملی – قومی ، شکل می گیرد ، گسترش پیدا کرده و به قیام منجر می شود ، روزها و هفته ها سپری می شود ، اوج می گیرد و بعد از آن فروکش می کند . این خیزش ها در بطن این گسترش قرار دارد و نقش تدارک قیام اصلی را بازی می کنند . در این مرحله ، این خیزش ها ، پایه های گسترش و استمرار قیام اصلی که ضرورت مقاومت در برابر سرکوب است را ، ایجاد می کند و در هر خیزشی ، تعداد بیشتری از ملت ها را بخود جذب و همراه می کند .
ملت عرب الاهواز – الاحواز در مراحل اخیر نشان داد که دوره قیام های " خود جوش " را از سر گذرانده است و به مرحله قیام های برنامه ریزی شده و سازماندهی شده گام گذاشته است . این نشانه پیشرفت کیفی در امر مبارزه ملت ما می باشد . اما این سازمان یافتگی هنوز مراحل اولیه خود را طی می کند . یکدست نبودن و پراکندگی مجموعه های فعال هنوز شکل حاکم است . که بمرور زمان باید جای خود را به مجموعه های متمرکز و هماهنگ بدهد . گرایش های مختلف هنوز نقش مانع را بازی می کنند ولی می توان این گرایش ها را با برنامه های حداقل تاکتیکی و مرحله ای همدست و هماهنگ نمود . تشکل های خارج از کشور می توانند نقش مهمی در این وحدت و هماهنگی ایفا کنند و آن اینکه نگذارند تضاد " الاهواز – الاحواز " روی فعالیت داخل نقش منفی بگذارد . برای این امر باید خودشان را ملزم به وحدت عمل مشترک روی حداقل ها در حمایت از مبارزات داخل بکنند . یعنی تظاهرات مشترک ، متینگ های مشترک ، شعارهای مشترک و غیره .
ما در اینجا به مرحله ای که در آن هستیم و به یک شیوه مبارزه که اینک در جریان است پرداخته ، وظائف خودمان در قبال این شیوه از مبارزه را، توضیح خواهیم داد .
گفتیم که مرحله اولیه قیام با خیزش ها و گسترش اعتراضات در تمامی نقاط و تمامی حوزه ها تدارک اصلی قیام را می چیند . برای این منظور باید توانست با برنامه هایی ، اقشار مختلف را به صحنه کشاند و آنها را حول موضوعی مشترک بسیج کرد . یکی از اشکال این بسیج ، انتخاب مناسبت های خاص و دعوت از مردم برای همبستگی با آن می باشد . یکی از اشکال این دعوت و همبستگی ، استفاده از پروفایل مشترک است که کاربرد آنرا در " انا عربی " و " حداد " و " 520 " که مورد زندانیان سیاسی را در معرض قرار می دهد می بینیم .
کارکردهای این شیوه از مبارزه :
1- توان بسیج مسالمت آمیز توده مردم :
این یک مبارزه مسالمت آمیز است و همه می توانند در آن شرکت یابند . بعضا تبلیغ می کنند که این کار باعث می شود اطلاعات حکومت جمهوری اسلامی بتواند مخالفین خود را شناسایی نماید . این استدلال می تواند در مورد همه نوع مبارزه مسالمت آمیز و علنی بکار گرفته شود . اعتصاب ، تظاهرات و غیره . دشمن به فرض شناسایی نمی تواند کاری بکند ، زیرا باید افراد وسیعی را بخاطر پروفایل دستگیر نماید و این به ضرر خود رژیم است .
2- توان ایجاد همبستگی و وحدت در صفوف ملت :
نگاهی به دو مورد اخیر یعنی " انا عربي " و " حداد " به ما نشان می دهد که اگر موقعیت و موضوع را خوب در نظر بگیریم ، می تواند همراهی اقشار وسیعی را جلب کند . زمانیکه گرایش های مختلف در یک مورد به هم نزدیک می شوند ، قدرت و توان مردم را به بیرون از خود نشان می دهد و همچنین خود مردم به توان خود ایمان می آورند ، همچنین زمینه مساعدی می شود تا گرایش های مختلف در داخل و خارج باور کنند که می توان حول موضوع مشترکی با هم کار کرد و متحدانه و فارغ از هرگونه پیشداوری نسبت به هم ، اقدامی ولو کوچک و ساده را پیش برد .
3- ارتقاء روحیه مبارزه جویانه در سطح مردم :
تا قبل از انتفاضه های اخیر فعالیت در محدوه عناصر محدودی بوده ولی با گسترش اعتراضات و شرکت بسیاری از مردم در آن ، این محدوده وسعت پیدا کرده است . برای اینکه این فعالیت ها و اعتراضات ادامه دار بماند ، نیاز هست که پیوند عنصر پیشتاز با مردم گسترش پیدا کند . عنصر فعال همیشه در صحنه است ، برنامه می ریزد ، صحنه را می چیند و به دعوت مردم می پردازد و خود از اولین نفراتی است که در اعتراضات شرکت می کند و اولین نفر هم هست که طعم زندان و شکنجه را می کشد و بهمین دلیل است که عنصر پیشتاز است . اما توده مردم اینگونه نیستند ، آنها منتظر هستند تا صحنه برایشان چیده شود و راهنمایی شوند . بهمین خاطر بعد از هر افتی که در اعتراضات صورت می گیرد ، ترس و احتیاط بیش از حد بر آنها چیره می شود . زمانی که دستگیری ها وسعت پیدا می کند ترس و نگرانی از ظاهر شدن مجدد و احتمال دستگیری آنها شدت می یابد ، برای خارج کردن آنها از این شرایط و دمیدن روحیه مبارزه جویانه به آنها باید وسعت کار و راندمان کارشان را نشان داد . وقتی در سطح عمومی مشاهده کنند که بسیاری بدون ترس و واهمه پروفایل های خود را به شعار روز ، یکدست و یک شکل کرده اند ، احساس می کند همه در کنارش هستند و تنها نیست و قدرت می گیرد و ترس از وجودش زایل می شود .
4- شناساندن " سوژه " و تدارک " ذهنی " شرایط مورد نظر در سطح عموم :
در کادر مبارزه ، همیشه نیاز هست که شرایط ذهنی را برای یک اقدام جمعی آماده کرد . این امر در پیشرفت کار مهم است . کارکرد " پروفایل " در اینجا هم می تواند نقش ایفاء کند . فراخوان برای یکدست و یک شکل کردن پروفایل ها بمعنی لبیک گفتن به فراخوان است و این قدم اول و اساسی در موفقیت فراخوان می باشد . بمرور مردم یاد می گیرند که چگونه با نیروهای مبارز در صحنه همدلی کنند و ارتباط برقرار سازند . علاوه بر این مردم خواهند فهمید که مساله روز چه هست و برای چه چیزی باید لبیک بگویند . در پروفایل موضوع فعالیت و هدف از آن سمبلیزه شده است .
در اینجا نکاتی هست که بهتر است نیروهای در صحنه مراعات کنند :
1- این فراخوان ها حتما و حتما باید از داخل صورت بگیرد و مهر و تابعیت هیچ حزب و گروهی را نداشته باشد .
2- در هماهنگی با مجموعه های دیگر صورت بگیرد تا گسترش آن تضمین دار باشد .
3- روی موضوع اصلی روز که امری فراگیر باشد متمرکز باشد .
وظائف نیروهای مستقر در خارج در قبال آن :
1- پیوستن بلافاصله و بدون درنگ یه این کارزار
نیروهای مستقر در خارج برای حمایت از این فراخوان و کارزار باید به آن بدون در نظر گرفتن اینکه چه کسی پشت آن است ، به آن بپیوندند و قبل از همه پیوستن افراد فعال و معروف و یا حزبی و سازمانی است که به این کارزار سرعت انتشار می دهد . نباید ذهن خود را معطوف کنیم که کدام نیروی سیاسی ملت عرب در خارج بهره اش را خواهد برد ، باید به این اندیشید که چه میزان کفه ترازو را به نفع ملت عرب بالا می برد . این امر به نیروهای سیاسی و بویژه احزاب و سازمان ها امکان پیوند یافتن با جنبش داخل را می دهد .
2- تبلیغ آن در سایت ها و رسانه های خود
موفقیت این کارزار در این است که همه گیر شود تا بتوان از آن بهره داخلی و خارجی برد . در سایت ها پیرامون آن نوشته و پیام رسانی کنند . این در جهت تحکیم وحدت سازمان ها با فعالین داخل کمک بسیار می کند .
3- تبدیل کارزار خود در خارج حول آن
و در نهایت تبدیل این فراخوان به یک کارزار در خارج از کشور ، چه در شکل تظاهرات و یا میتینگ و غیره
همه اینها باید بدور از مهر سازمان و حزب مشخص باشد تا جنبش داخل بتواند بدور از گرایش های سازمانی ، توده وسیع مردم را حول این فراخوان متحد سازد .
14- 4- 2018

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

یاسین اهوازی
حزب تضامن دمکراتیک اهواز

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.